Spider-Geddon #1

Ο Spider-Man είναι από τους λίγους υπερήρωες (σίγουρα όχι ο μόνος), που υπάρχουν δεκάδες εναλλακτικές εκδοχές του. Για την ακρίβεια, υπάρχουν τόσοι πολλοί αραχνάνθρωποι εκεί έξω, που πλεόν έχουν τον δικό τους τίτλο. Έτσι το SPIDER-GEDDON #1 είναι το πρώτο τεύχος της σειράς όπου οι Spider-Men από κάθε διαφορετικό σύμπαν, συναντούν ο ένας τον άλλο και δημιουργούν κάτι που θυμίζει ομάδα.

Αν κάποιος δεν είναι μυημένος στο αυτό το multiverse και δεν γνώριζε πως υπάρχουν καμιά πενηνταριά Spider-Men & Women εκεί έξω, ίσως του έρθει λίγο ξαφνικό. Ξεκινώντας το τεύχος, θα βομβαρδιστεί με χαρακτήρες και καταστάσεις, που σίγουρα θα τον μπερδέψουν. Είναι ένα ρίσκο που παίρνει κάποιος, βέβαια, όταν ξεκινάει έναν τίτλο με τόσους πολλούς ήρωες και σύμπαντα, όμως θεωρώ πως θα έπρεπε η αφήγηση της ιστορίας να εισάγει πιο ομαλά τον αναγνώστη, αν και, σε γενικές γραμμές, η ιστορία καταφέρνει να είναι αρκετά ξεκάθαρη και απλή, ακόμη και για κάποιον αμύητο. Ο χαρακτήρας και η κεντρική ιδέα της ιστορίας θα χαρακτηρίζονταν μάλλον “basic” και έχουν κάμποσα κοινά με άλλες ιστορίες υπερηρωικών ομάδων, όμως, παρ’ όλα αυτά, διατηρούν το απαιτούμενο σασπένς και ενδιαφέρον. Καθ’ όλη την διάρκεια, υπάρχει ένα αχνό μεν, αλλά “τόσο όσο” δε, πέπλο μυστηρίου, που εντείνει ακόμη περισσότερο την αγωνία του αναγνώστη.

Βέβαια, το τεύχος δεν καταφέρνει ποτέ να ξεφύγει από το κενό της απουσίας του Peter Parker και η αποκάλυψη-ανατροπή, όταν αποκαλύπτεται η ταυτότητα της απειλής στο τέλος, δεν λειτουργεί. Όχι μόνο γιατί η ίδια η ιστορία στο έχει προδώσει νωρίτερα, αλλά και επειδή γίνεται με άνευρο και χλιαρό τρόπο. Προσπαθεί να το σώσει με κάποιες αιφνίδιες επιθέσεις και θανάτους(;), που όντως ανεβάζουν λίγο τον πήχη, αλλά δεν καταφέρνουν να κάνουν την ιστορία να ισορροπήσει πλήρως.

Στο εικαστικό κομμάτι, το artwork είναι σαφέστατα άρτιο και αρκετά όμορφο, με κάποιες πολύ ωραίες συγκρούσεις και μονοσέλιδα, δίχως όμως ποτέ να δίνει το κάτι παραπάνω. Αυτό το μικρό “σπρώξιμο” που θα ήθελε το τεύχος για να ξεκολλήσει από την μετριότητα που το διακατέχει.

Συμπερασματικά, το ξεκίνημα του SPIDER-GEDOON είναι φιλόδοξο και σε κρατάει μέχρι το τέλος. Όμως, υποφέρει από τη γνωστή μάστιγα με την ονομασία “κάπου το έχω ξαναδιαβάσει αυτό”, που το κρατάει καθηλωμένο σε σχετικά μέτρια επίπεδα.