Venom

We. Are. Venom!

Στο VENOM του Ruben Fleischer, ο Eddie Brock (Tom Hardy) είναι ένας επιτυχημένος και ολίγον κυνικός δημοσιογράφος, του οποίου η άνετη ζωή γίνεται χίλια κομμάτια μετά από ένα φιάσκο στην δουλειά. Μόνος και απελπισμένος, βουλιάζει στην απελπισία, μέχρι που στη ζωή του μπαίνει ο συμβιωτικός εξωγήινος Venom και αποφασίζει να επιφέρει τιμωρία σε όσους τον αδίκησαν.

Με τα Marvel Studios να κυριαρχούν στον κινηματογραφικό τομέα των superheroes, η Sony αποφασίζει κι αυτή να πάρει το κομμάτι της από την πίτα, μετατρέποντας τον γνωστό εχθρό του Spider-Man σε κεντρικό πρωταγωνιστή της ταινίας. Το VENOM, λοιπόν, είναι πάνω από όλα η προσπάθεια μιας εταιρείας να συναγωνιστεί μια άλλη και, δυστυχώς, αυτό είναι παραπάνω από εμφανές στην πορεία που επιλέγει να ακολουθήσει η πλοκή, καθώς κινείται σε πολύ προβλέψιμα μονοπάτια.

Το σενάριο είναι προβληματικά απλοϊκό και αφελές (σε σημείο που θυμίζει τις προσπάθειες για κινηματογραφικούς superheroes που έγιναν στις αρχές της δεκαετίας του 2000), με μερικές πινελιές μαρβελίστικου χιούμορ από τις αρχές της δεκαετίας του 2010. Ως αποτέλεσμα, η ταινία καταφέρνει σε μερικά σημεία να γίνει διασκεδαστική,  λόγω του Tom Hardy και κάποιων ωραίων σκηνών δράσης, αλλά στο σύνολό της παραμένει πολύ μέτρια. Όχι μόνο δεν προσφέρει κάτι καινούργιο στις genre ταινίες, αλλά ώρες-ώρες αφήνει και μια πικρή γεύση, κυρίως επειδή δεν ξέρει τι είναι. Από τη μία προσπαθεί να γίνει λίγο Marvel, από την άλλη προσπαθεί, χωρίς αποτέλεσμα, να γίνει λίγο πιο προκλητική και σκοτεινή και έτσι καταλήγει να είναι ένας μπερδεμένος αχταρμάς, ο οποίος, αν και διασκεδαστικός ανά στιγμές, είναι απογοητευτικός στο σύνολό του.

Εκτός όμως από την αδύναμη πλοκή, το VENOM πάσχει και από την αδυναμία των ηθοποιών του. Με εξαίρεση τον Tom Hardy, ο οποίος πλημυρίζει με αγνή χαρισματικότητα κάθε σκηνή στην οποία συμμετέχει, οι υπόλοιποι φαίνονται αρκετά μέτριοι. Από την Michelle Williams, που παίζει την κοπέλα του Eddie Brock, μέχρι τον Riz Ahmed, που εκτελεί χρέη κεντρικού ανταγωνιστή, όλοι μοιάζουν να βαριούνται. Παρόλο που είναι καλοί ηθοποιοί, φαίνεται να αδιαφορούν τελείως για το εν λόγω project και έτσι αδυνατούν να δώσουν ζωή στους ήδη “ξύλινους” χαρακτήρες. Από όλους αυτούς, το πλάσμα Venom, ένας CGI χαρακτήρας, έχει την πιο ζωντανή ερμηνεία, πράγμα ιδιαίτερα στενάχωρο.

Με λίγα λόγια, το VENOM δεν είναι μια κακή ταινία, αλλά μια πολύ μέτρια. Έχει τα αναμενόμενα κλισέ, έχει θέματα με τον τόνο του και τελικά, δεν εντυπωσιάζει. Η κατάσταση ισορροπείται κάπως από τη γρήγορο ρυθμό του και κυρίως από τον ίδιο τον Hardy. Προσφέρει ένα ανέμελο δίωρο, γεμάτο άμυαλη δράση και μάχες, αλλά τίποτα περισσότερο.