Διαβάζω αρκετά comics, βλέπω ακόμα περισσότερες ταινίες animation. Γράφω άρθρα και για τα δύο, και μ'αρέσει να γκρινιάζω για τη Disney. Μου αρέσουν τα παραμύθια, οι παστέλ παλέτες, και οι coming of age ιστορίες. Έχω μερικά προβλήματα με τα plot holes και τα κλισέ, αλλά θα έλεγα πως γενικά, παραμένω θετική και ενθουσιώδης.
Όταν, κάπου καλά κρυμμένο σε ένα ιντερνετικό forum, είδα το όνομα FREAKANGELS, τρεις λέξεις μου ήρθαν στο μυαλό: ποζεριά, 13χρονα, μα_τι_ανέμπνευστος_τίτλος_είναι_αυτός. Αλλά, επειδή τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, έδωσα μια ευκαιρία σε αυτό το comic, με τον τίτλο που θυμίζει εφηβική wannabe screamcore μπάντα, να δείξει τι αξίζει. Ε, να μη σας τα πολυλογώ, αρχίζω τον τρίτο τόμο τώρα.
Αυτή την εβδομάδα, δυσκολεύτηκα λίγο να βρω τι θα σας παρουσιάσω. Ο σεπτεμβριανός φόρτος εργασίας δε μου έχει επιτρέψει να εξερευνήσω αρκετές καινούριες κυκλοφορίες και όσες τσέκαρα, δε με ενθουσίασαν. Και, καθώς καθόμουν και έσπαγα το κεφάλι μου, είπα να χαλαρώσω λίγο: “έχω καιρό να αποφασίσω”, σκέφτηκα, “γιατί δε βλέπω ένα επεισόδιο BOB BURGER'S να χαλαρώσω;”.
Πάει μια εβδομάδα που έχει μπει το φθινόπωρο και υποψιάζομαι ότι ίσως κάποιοι θλίβονται εξαιτίας αυτού. Ξέρω, είναι λίγο σάπιες αυτές οι πρώτες μέρες, αλλά κουράγιο, είναι όμορφη εποχή. Να κι εγώ, για να σας γλυκάνω, σας έχω κάτι ταξιδιάρικο. Ταξιδιάρικο, ως συνώνυμο του trippy, δηλαδή. Το NAWLZ, το οποίο είναι καρπός συνεργασίας των Sutu και Wayne Harris.
Δεν μπορούσα να μαζέψω το απαραίτητο κουράγιο και να πάω στο σινεμά να δω το sequel. Θυμάμαι σε τι κατάσταση είχα βγει από τις αίθουσες, τη μέρα που πρωτοείδα το HOW TO TRAIN YOUR DRAGON. Σκεφτόμουν δράκους, πτήσεις, φιλίες, ήμουν συγκινημένη από τις περιπέτειες του Toothless και του Hiccup. Ήθελα να είμαι μέρος της ταινίας, φίλη με τους πρωταγωνιστές, και δρακοκαβαλάρισα.
Αν και καμιά φορά μου σπάει τα νεύρα, το Facebook έχει και της λαμπρές στιγμές του. Χάρη στους καλούς μου Facebook friends που μοιράζονται τη γνώση, έχω, κατά καιρούς ανακαλύψει απίθανα πράγματα. Ανάμεσα σε αυτά, προστέθηκε πρόσφατα το NAMELESS AND THE SCIENTIST, ένα ongoing comic από την Amei Zhao, μέρος του οποίου κυκλοφορεί και online.
Είναι υπέροχος, και είναι αηδιαστικότατος. Ο λόγος για τον Doofus, fictional δημιουργία του Rick Altergott και πρωταγωνιστή των comics του. Πρόκειται για έναν creepy λέχρα μισο-άστεγο τύπο που ζει στη Flowertown των USA. Άνεργος και άπλυτος, δεν έχει καμία απολύτως διάθεση να αλλάξει την κατάστασή του και απολαμβάνει τη ζωή με το δικό του μοναδικό τρόπο.
Όλοι μας έχουμε περάσει μια φάση που είμαστε single στη ζωή μας. Περιμένουμε τον έρωτα να μας χτυπήσει την πόρτα, ενώ εκείνος φαίνεται να επισκέπτεται όλο το τετράγωνο, εκτός από το διαμέρισμά μας. Για όλους εμάς, λοιπόν, που έχουμε ακούσει τη φράση “θα σου έρθει όταν δε θα το περιμένεις”, κυκλοφόρησε το ALONE FOREVER: THE SINGLES COLLECTION.
Δε ξέρω αν όλοι φτάνουν σε ένα παρόμοιο σημείο στη ζωή τους ή είμαι εγώ που ωθήθηκα στα άκρα. Πάντως, έχω φτάσει πλέον να πατάω “random” στο CYANIDE & HAPPINESS και να πέφτω μόνο σε comics που έχω ξαναδιαβάσει. Κατάρα. Και πού θα βρω εγώ άλλο comic με παρόμοιο χιούμορ; Πού θα ξαναβρώ τόση κυνικότητα, τόσο randomness;
Το AMAZING FOREST είναι μία συλλογή ιστοριών γραμμένων από τους Ulises Farinas και Erick Freitas, κάθε μία εκ των οποίων είναι σχεδιασμένη από διαφορετικό καλλιτέχνη. Το 1ο issue κυκλοφόρησε τον Οκτώβρη του 2013, ενώ το 4ο βγήκε πριν από μόλις λίγες μέρες. Και, όσον αφορά στη θεματολογία των ιστοριών, δεν υπάρχει κάποιος συνδετικός κρίκος μεταξύ τους.
Δεν έβρισκα κανέναν να έρθει μαζί μου στο σινεμά για να δούμε το THE LEGO MOVIE. Τους έλεγα, “μα φαίνεται καλό! “, μου απαντούσαν, “είναι για παιδιά αυτό”. Τελος πάντων, με έπεισαν, κι έτσι έχασα την προβολή στο σινεμά. Όμως, μια μικρή φωνούλα μέσα μου συνέχισε να μου λέει “δεεεες το, θα ‘χει πλάαααακαα”. Ίσως και να με επηρέασε και το 96% rating στο Rotten Tomatoes, ποιος ξέρει...
