COMIC BOOK COMICS #1
Writer: Fred Van Lente
Artist: Ryan Dunlavey
Evil Twin Comics
Όπως υποσχέθηκα την περασμένη Κυριακή (την Κυριακή δε λέμε ποτέ ψέματα), ξεκινώ με το review του CBC #1, το οποίο θυμήθηκα πως έχω ξανακάνει στο “παλιό” site του Comicdom.
Δεν πρόκειται να σας ταΐσω κονσέρβα, όμως – μην ανησυχείτε. Απλά, θα χρησιμοποιήσω κάποια σημεία από εκείνο το review, καθώς, όπως ανακάλυψα με μια δεύτερη ανάγνωση, περιείχε αρκετά χρήσιμα συμπεράσματα, τα οποία εξακολουθούν να ισχύουν και τώρα που έχω διαβάσει δύο επιπλέον issues της σειράς. Και του οποίου η αρχή (περίπου) είχε και το ζουμί όλης της υπόθεσης:
Οι δημιουργοί εξιστορούν με το γνωστό καυστικό τους χιούμορ τους σταθμούς στην εξέλιξη του μέσου και τα βάζουν με μικρούς ή μεγάλους, χωρίς (προφανώς) να νοιάζονται αν οι ίδιοι θα τη βγάλουν καθαρή. Ειδικά ο Van Lente, ο οποίος βγάζει το ψωμί του και από τους μεγάλους της mainstream σκηνής (THE INCREDIBLE HERCULES, WOLVERINE: FIRST CLASS, TALES FROM THE CRYPT, MARVEL ZOMBIES 3 και 4) μοιάζει να θάβει εργοδότες και θεσμούς και μετά να χαμογελάει αθώα και να μουρμουρίζει “ω, ελάτε τώρα, αφού – μεταξύ μας – κάπως έτσι είναι”!
Στο #1, λοιπόν, η ιστορία ξεκινά από τη γέννηση των comics, το 1896. Οι πρώτες σελίδες μας παρουσιάζουν τις δυνατότητές τους στην εξιστόρηση και το πόσο δημοφιλή έγιναν, μέσα από τα Funnies των εφημερίδων, απ’ όπου έγινε η αρχή για το νέο Μέσο. Ακολουθούν οι πρώτες εκδόσεις, οι οποίες αποτελούνταν αποκλειστικά από strips (προερχόμενα από τα Funnies, αλλά και νέα). Ένα από αυτά ήταν και το ΗOGAN’S ALLEY, του Richard F. Outcault, το οποίο γέννησε τον πρώτο mainstream ήρωα των comics, τον Yellow Kid.
Σειρά έχουν τα pulps, οι φτηνές εκδόσεις που οφείλουν την ύπαρξή τους στον εκδότη Frank Munsey, ο οποίος κινούνταν με τη λογική ότι οι ιστορίες αξίζουν περισσότερο από το χαρτί που έχουν τυπωθεί. Τα pulps ήταν και τα πρώτα που παρέκκλιναν από την καθημερινή ζωή και το έντονο κοινωνικό και πολιτικό σχόλιο. Η θεματολογία τους αφορούσε, μεταξύ άλλων, εξωγήινους, τρελούς επιστήμονες, αμαζόνες και πειρατές, ενώ το format τους ήταν το εξής: σελίδες γεμάτες πρόζα, διανθισμένες, όμως, με σκίτσα και εικόνες. Κάποιοι από τους διασημότερους ήρωες που ξεκίνησαν την “καριέρα” τους από τα pulps είναι οι Conan, Buck Rogers, Flash Gordon, Green Lama, Tarzan, Zorro και πολλοί άλλοι.
Ακολουθεί η ιστορία Toon Feud, η οποία περιστρέφεται γύρω από την κόντρα των Fleischer και Disney. Οι δύο μεγιστάνες του animation πρωταγωνιστούν σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες της μέχρι τώρα σειράς και η απεικόνιση των δύο από τον Dunlavey (όπως φαίνεται και στο cover) είναι ξεκαρδιστική!
Το COMIC BOOK COMICS #1 κλείνει με δύο ιστορίες για τα action comics και τους πρώτους ήρωες που φόρεσαν κολάν. Φυσικά, το μεγαλύτερο κεφάλαιο σε αυτές τις δύο ιστορίες είναι αφιερωμένο στο ACTION COMICS #1 και στον Superman. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον (και έκπληξη) μου προκάλεσαν κάποια trivia information για τον Man of Steel, όπως, για παράδειγμα, ότι έχει βασιστεί σε μια ιστορία του Siegel, με τίτλο REIGN OF THE SUPERMAN (όπου ο Superman είναι ο villain!) και η οποία με τη σειρά της είχε βασιστεί στο μυθιστόρημα του Philip Wylie, GLADIATOR.
Κάπου εκεί (αν και τον βλέπουμε και καθ’ όλη τη διάρκεια του comic), κάνει την εμφάνισή του κι ένας πιτσιρικάς, ικανός να σχεδιάζει με μεγάλη ταχύτητα, ο οποίος ξεκινά ως Jacob Kurtzberg και καταλήγει ως… Jack Kirby! Περισσότερα γι’ αυτόν, όμως, στο #2.
Πέρα από το εκπαιδευτικό του όλου πράγματος, πάντως, οι ιστορίες είναι εκπληκτικές! Το σενάριο του Van Lente, ο οποίος επέλεξε όχι μόνο σημαντικά γεγονότα, αλλά και διάφορα trivia που βγάζουν άφθονο γέλιο –χωρίς, όμως, να γίνεται κουραστικός στην εξιστόρηση– είναι το πρώτο θετικό σημείο. Το δεύτερο, εξίσου θετικό και σημαντικό, είναι το σχέδιο του Dunlavey, το οποίο είναι πανέμορφο, “συμπυκνωμένο” και, πολλές φορές, μιλάει από μόνο του.
Η ίδια συνταγή ακολουθήθηκε και στο ACTION PHILOSOPHERS, με τα ίδια επιτυχημένα αποτελέσματα. Και οι δυο δημιουργοί είναι καυστικοί και δεν αφήνουν ήσυχους τους δημιουργούς, τις εκδοτικές και τους ήρωες των comics. Και αυτό είναι και πιο επικίνδυνο και πιο βλάσφημο από το να τα βάζεις με μερικούς νεκρούς φιλόσοφους.
Και, όπως είχα γράψει και σε εκείνο το πρώτο μου review για το CBC #1 (το ξέρω, το παράκανα με τα quotes των ίδιων μου των γραπτών, αλλά είχα γράψει ωραία πράγματα εκεί μέσα):
Πώς γίνεται, λοιπόν, αυτοί οι δύο τύποι που ξεκίνησαν γελοιοποιώντας βασικές φιλοσοφικές αξίες να τα βάζουν με το ίδιο τους το σινάφι και να παραμένουν στο απυρόβλητο; Δυστυχώς, δε μπορώ να γνωρίζω τις αντιδράσεις των εταιριών στα όσα εξιστορούνται, ωστόσο, έχω την εντύπωση ότι τα δύο αυτά παλικάρια θα μπορούσαν να ειρωνεύονται εμένα, να με αποκαλούν ηλίθιο στο cover και πάλι να με πείσουν ότι η ιστορία τους αξίζει να τη διαβάσω!
Ως bonus, τέλος, σε αυτό το review, μπορείτε να ρίξετε μια ματιά σε ένα από τα πρώτα animated films (το οποίο, για πολλά χρόνια, θεωρούταν λανθασμένα ως το πρώτο στην ιστορία), το GERTIE THE DINOSAUR (1914), του Winsor McCay, αλλά και κάποιες από τις πηγές των δημιουργών για το CBC #1.