Παρουσίαση YELLOW BOY στην Λέσχη Φίλων Κόμικς

Αλήθεια, πόσο συναρπαστικός μπορεί να είναι ο πάγκος ενός φαρμακείου; Το έχετε σκεφτεί ποτέ; Φαντάζομαι, οι περισσότεροι από εσάς (μεταξύ μας, κι εγώ μέχρι πριν μερικές μέρες), θα πιστεύατε ότι ο πάγκος ενός φαρμακείου, είναι ένα από τα πιο βαρετά μέρη στον κόσμο.

Τουλάχιστον, αν δεν είχαν σχεδόν όλα τα φαρμακεία μεγάλες βιτρίνες οι οποίες αφήνουν τον πάγκο σε κοινή θέα, θα μπορούσαμε να κάνουμε υποθέσεις για το πόσο εργονομικοί είναι αυτοί οι πάγκοι.

Σας έχω, όμως, συνταρακτικά νέα, φίλες και φίλοι, διότι εκτός από ακουμπιστήρι για κρέμες χεριών, καραμέλες που ανακουφίζουν τον πονεμένο λαιμό, ή φυλλάδια για μαθήματα μπαλέτου, ένας πάγκος φαρμακείου μπορεί να χρησιμεύσει και για την παραγωγή ενός comic! Δια στόματος του δημιουργού του, Σταύρου Κιουτσιούκη, το YELLOW BOY γεννήθηκε, εν μέρει, στον πάγκο ενός φαρμακείου και αυτό, στα μάτια μου, το κάνει ακόμη πιο ειρωνικό…

Πριν πω οτιδήποτε άλλο για την παρουσίαση του YELLOW BOY από τις εκδόσεις Ένατη Διάσταση, στη Λέσχη Φίλων Κόμικς, το περασμένο Σάββατο, σας έχω μια ευχάριστη είδηση: Πολύ σύντομα, οι παρουσιάσεις της Λέσχης, θα μεταφερθούν στον επάνω όροφο, κάτι που σημαίνει ότι θα έχει περισσότερο χώρο και δεν μπορώ παρά να ευχηθώ να φτάσουμε σε σημείο να μην αρκεί ούτε αυτός.

Την παρουσίαση άνοιξε η Εύη Σαμπανίκου, ιστορικός Τέχνης, μόνιμη επίκουρος του τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου και μέλος της ομάδας Iconotopia. Μας μίλησε για τη διαφορά που εντοπίζει στη γενιά καλλιτεχνών στην οποία ανήκει ο Σταύρος Κιουτσιούκης, ο Γιώργος Τσούκης και άλλοι, σε σχέση με την αμέσως προηγούμενη, ενώ τους ονόμασε γενιά του μεταμοντέρνου. Πρέπει να πω, ότι η ανάλυση που έκανε η Σαμπανίκου στο YELLOW BOY τόνισε ακόμη περισσότερο την πεποίθησή μου, για την ειρωνία που αποπνέει το comic και συμφωνώ απόλυτα με το ότι, στην πραγματικότητα, ο YELLOW BOY είναι ο μόνος υγιής στην ιστορία αυτή και όλοι οι υπόλοιποι είναι “άρρωστοι”, τουλάχιστον πνευματικά.

Ο Πάνος Κρητικός, από τις εκδόσεις Ένατη Διάσταση, μας γύρισε πίσω στο χρόνο, στις πρώτες δουλειές του Σταύρου Κιουτσιούκη και μας έκανε να ζηλέψουμε που κάποιες από αυτές δεν μπορούμε πλέον να τις βρούμε. Ανάμεσα στις ιστορίες που ακούσαμε, ήταν και μία για μια σειρά συναντήσεων του Κιουτσιούκη με τον Γιώργο Τσούκη, σε μια καφετέρια, κατά τη διάρκεια των οποίων οι δυο καλλιτέχνες μπορεί να μην μιλούσαν σχεδόν καθόλου, έφτιαχναν όμως ένα jam comic, ένα comic δηλαδή στο οποίο κάθε ένας σχεδίαζε ένα panel και ο άλλος έπρεπε να συνεχίσει την ιστορία.

Χωρίς να υποτιμώ τη συμβολή των υπολοίπων, το πιο σημαντικό κομμάτι της παρουσίασης, ήταν η ομιλία του ίδιου του δημιουργού. Και αυτό που είπα στην αρχή, ότι δηλαδή μέρος του YELLOW BOY III φτιάχτηκε στον πάγκο ενός φαρμακείου, το θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό, ίσως πιο σημαντικό από οποιαδήποτε ανάλυση ή προσέγγιση ενός τρίτου. Ανάμεσα στα υπόλοιπα τα οποία ακούστηκαν, ήταν ότι ο Σταύρος Κιουτσιούκης, πάντα έχει κάποια ιδέα για ένα σενάριο στο μυαλό του, ενώ στα άμεσα σχέδιά του υπάρχει και η τέταρτη συνέχεια του YELLOW BOY.