THE SPIRIT #1-2
Writers: Mark Schulz, Denny O’Neil, Harlan Ellison
Artists: Moritat, Bill Sienkiewicz, Kyle Baker
DC Comics
Το 1997, ήταν η Kitchen Sink που έκανε μια ιδιαίτερα φιλότιμη, αλλά βραχύβια, προσπάθεια για μια νέα σειρά με ήρωα τον Spirit, χωρίς να είναι ο Eisner ο δημιουργός της. Δέκα χρόνια αργότερα, την ακολούθησε η DC με ένα νέο τίτλο και μπροστάρη τον ταλαντούχο Darwyn Cooke, τον οποίο, μετά από δώδεκα τεύχη, διαδέχτηκαν οι Mark Evanier και Sergio Aragones. (Περισσότερα για τις εκδοτικές περιπέτειες του SPIRIT μακριά από τον μπαμπά Eisner μπορείτε να διαβάσετε εδώ.) Τώρα ήρθε ο καιρός για ένα ακόμα relaunch του SPIRIT από την DC, με πρωτεργάτες (τουλάχιστον για τα πρώτα τεύχη) τους Mark Schultz και Moritat.
O Octopus (ο οποίος, από όσο καταλαβαίνω, είναι η συμμορία που αποτελείται από οκτώ οικογένειες οργανωμένου εγκλήματος) λυμαίνεται την Central City και είναι ίδιαίτερα δυσαρεστημένος από τη διαρκή ενόχληση του μασκοφόρου ήρωα Spirit και για αυτό αποφασίζει να καλέσει τη βοήθια ενός σκοτεινού δολοφόνου (που έρχεται από την εξωτική Ευρώπη) με το όνομα Angel Smerti.
O Spirit ενημερώνεται για αυτά από τους συνήθεις πληροφοριοδότες του, την μικρή Imani, η οποία, μαζί με άλλα ορφανά, ζει στους δρόμους της Central City και μοιάζει να μαθαίνει τα μυστικά της πόλης πο γρήγορα από τον καθένα. Ακόμη και από τον επιθεωρητή Dolan, ο οποίος θέλει, αλλά δείχνει να έχει τα χέρια του δεμένα, με αποτέλεσμα να τα ακούει συχνά όχι μόνο από τη φωνή της συνείδησης του, αλλά και από τη δυναμική κόρη του, Ellen.
Η ατμόσφαιρα είναι ιδιαίτερα σκοτεινή και η υπόθεση μοιάζει πολύ με εχιλιοπαιγμένη αστυνομική ταινία. O Schultz κρατά τα βασικά στοιχεία του “μύθου” του Spirit, αλλά αλλάζει και αρκετά (ο Octopus δεν δείχνει να είναι πρόσωπο, ο Ebony White απουσιάζει εντελώς). Το artwork είναι αρκετά καλό και το σενάριο δεν είναι κακογραμμένο, αλλά κατά την άποψη μου δε χρειαζόμαστε έναν ακόμη σχετικά ρεαλιστικό κυνηγό του εγκλήματος.
Τα χορταστικά backup stories και οι δημιουργοί που συμμετέχουν σε αυτά είναι ο κύριος λόγος που δοκίμασα τον τίτλο, αλλά και εκεί δε νομίζω πως είχαμε κάποια ιδιαίτερη επιτυχία. Στο πρώτο τεύχος, η ιστορία του Denny O’ Neil είναι συμπαθητική, αλλά o Sienkiewicz δε δείχνει να βρίσκεται στα καλύτερα του. Στο δεύτερο, την ιστορία γράφει ο Harlan Ellison (με έναν τροπο που μάλλον αφήνει χώρο για πολλούς Eisner-ισμούς στον artist) ενώ το artwork χρεώνεται ο Kyle Baker (χρησιμοποιώντας μια τεχνική που, προσωπικά, δυσκολέυομαι να χωνέψω), σε μια συνεργασία που δε μου φαίνεται να λειτουργεί καθόλου καλά.
Το νέο relaunch του THE SPIRIT (στα πλαίσια του First Wave) είναι ήδη γεγονός. Άπό το τέταρτο τεύχος και μετά, τον Mark Schultz θα διαδεχθει ο David Hine. Εν τούτοις, για κάποιο (όχι ιδιαίτερα συγκεκριμένο) λόγο δεν έχω πολλές ελπίδες για αυτόν τον τίτλο και μάλλον ήδη νοσταλγώ την προσέγγιση και το run του Cooke (και ακόμη περισσότερο, αυτό της Kitchen Sink).