ΙΠΤΑΜΕΝΟΙ ΔΙΣΚΟΙ

Writer/Artist: Γιώργος Τσούκης
Εκδόσεις Γιώργος Τσούκης

Στο Comicdom Con του 2010, o Γιώργος Τσούκης (η καλύτερα, “ο Γιωργος ο Τσούκης”) δεν είχε κάποιο καινούριο comic. Δεν παραπονιέμαι, βέβαια, αφού υπήρχαν, από τη μια, διαθέσιμες επανεκδόσεις των παλιών fanzines του και, από την άλλη, ένα νέο βιβλίο με χαικού, ΤΑ ΧΑΪΚΟΥ ΤΟΥ ΘΕΡΜΑΪΚΟΥ (το οποίο διάβασα και ξαναδιάβασα και πάντα μου κρατά πολύ καλή παρέα), αλλά σίγουρα περίμενα να έβλεπα και ένα καινούριο comic. Τότε θεώρησα πως, μάλλον, δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάποια νέα δουλειά του Γιώργου του Τσούκη, μέσα στη χρονιά.

Τελικά, αποδείχθηκε πως έκανα πολύ λάθος, αφού μέσα στο καλοκαίρι κυκλοφόρησε το πρώτο μέρος από το Η ΡΟΖ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΤΣΙΧΛΟΦΣΚΥ (που περιλαμβάνει το ομότιτλο προηγούμενο fanzine, αλλά και τη συνέχεια της ιστορίας), ενώ τώρα κυκλοφόρησε και ένα ολοκαίνουριο comic, με τίτλο ΙΠΤΑΜΕΝΟΙ ΔΙΣΚΟΙ.

To νέο comic το βρήκα το Σάββατο, στην καθιερωμένη πρωινή βόλτα στα comicsομάγαζα. Οι ΙΠΤΑΜΕΝΟΙ ΔΙΣΚΟΙ έχουν ίδιο format με τις δυο άλλες φετινές δουλειές του Τσούκη. Μάλιστα, φαίνεται ο δημιουργός να επιμένει (χρησιμοποιώντας τον στο εξώφυλλο) στον όρο “εικονουβέλα”, που είχε χρησιμοποιήσει και στον ΤΣΙΧΛΟΦΣΚΥ. Η παρατήρηση μου στο πρώτο ξεφύλλισμα των ΙΠΤΑΜΕΝΩΝ ΔΙΣΚΩΝ ήταν το πόσο σαφής αναφορά μου φάνηκε στον John Porcellino. Με μια ελαφρώς πιο προσεκτική ματιά, συνειδητοποίησα πως το σχεδιαστικό στυλ που ο Τσούκης χρησιμοποιούσε δεν ήταν απλά μια ελαφρώς διαφοροποιημένη εκδοχή του Porcellino, αλλά κάποια στιγμή άλλαζε θυμίζοντας έντονα Frank Santoro (η συμπάθεια του Τσούκη στον Santoro είναι ορατή και σε προηγούμενες δουλειές του), αλλά και λίγο από C.F..

Έχοντας στο μυαλό μου τον Porcellino, βρέθηκα προ εκπλήξεως, όταν κατάλαβα ότι μιλάμε, ουσιαστικά, για ένα comic επιστημονικής φαντασίας. Βέβαια, ήταν ένα έντονα λυρικό comic που στην αρχή έμοιαζε με θραύσματα τις καθημερινότητας ενός κόσμου μακρινού (αλλά και κάποιες φορές ιδιαίτερα κοντινού). Συνθέτοντας τα θραύσματα αυτά, μπροστά στα μάτια μου άρχισε να σχηματίζεται η εικόνα του κόσμου αυτού, αλλά και η υπόσχεση μιας ιστορίας. Κάπου στη δεύτερη ανάγνωση του comic, άρχισαν να μου αποκαλύπτονται στοιχεία της ιστορίας που, την πρώτη φορά, είχα προσπεράσει. Στην τρίτη ανάγνωση, έχω μια πιο σαφή εικόνα για το τι συμβαίνει στο comic, παρ’ όλο που έχω ακόμα σημαντικά κενά.

Να αποσαφηνίσω πως οι πολλαπλές αναγνώσεις δεν έγιναν επειδή ένιωθα κάποιο κενό και θεωρούσα πως υπήρχαν πράγματα κακοδιατυπωμένα, ή ελπίζοντας να βγάλω κάποιο “νόημα”. Η γραφή του Τσούκη προκαλεί τον αναγνώστη να διαβάσει και να ξαναδιαβάσει τις σελίδες, με τον ίδιο τρόπο που θες να ξαναδιαβάζεις ένα ποίημα, ή να ξανακούς ένα τραγούδι, μόνο και μόνο για να το “αισθανθείς” καλύτερα. Και στην προκειμένη περίπτωση, η νέα ανάγνωση σε ανταμοίβει επιπλέον, αποκαλύπτοντας και κάτι ακόμα που δεν περίμενες.

Το ΙΠΤΑΜΕΝΟΙ ΔΙΣΚΟΙ είναι ένα πολύεπίπεδο comic, που σε προκαλεί να το ξαναεπισκεφτείς. Μπορεί μέχρι τώρα να μην κατάφερα να συμπληρώσω λογικά όλα τα κενά της ιστορίας που συνθέτει ο Τσούκης στις σελίδες του, αλλά το κάνω με βάση ότι έχω νιώσει διαβάζοντας. Πιστεύω ακόμα πως σε κάθε επόμενη ανάγνωση η αντίληψη μου γύρω από το comic μπορεί να αλλάξει, ή καλύτερα να επεκταθεί, περικλείοντας όσα είχα αντιληφθεί ως τώρα αλλά. Σαν σφαίρες, που η κάθε καινούρια περιέχει την προηγούμενη… Χμμμ…