INTERVIEW CORNER #39: Peter Milligan

Στις αρκετές δεκαετίες ύπαρξης των comics, πολλές περίοδοι έχουν αποκτήσει τη δική τους σημασία και έχουν συντελέσει, λίγο ή πολύ, σε μεταμορφώσεις του Μέσου, κυρίως όσον αφορά στη νοοτροπία των δημιουργών. Μία από αυτές τις περιόδους που έχουν οριστεί με συνδετήρα και highlights φωσφοριζέ μαρκαδόρου στο βιβλίο της Ιστορίας του Μέσου εκτυλίχθηκε κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και έμεινε γνωστή ως “The British Invasion”. Κατά τη διάρκειά της, άσημοι μέχρι τότε στην αμερικανική αγορά Βρετανοί δημιουργοί, όπως ο Alan Moore, o Neil Gaiman και ο Grant Morrison, εργάστηκαν για τη DC, δίνοντας νέα πνοή και πειραματικό τόνο σε ξεχασμένους Golden Age χαρακτήρες, όπως οι Swamp Thing, Sandman και Animal Man.

Οπωσδήποτε η φιλοσοφία των comics εκείνης της εποχής επηρεάστηκε και οι επιρροές αυτές εντοπίζονται μέχρι σήμερα. Επιπλέον, οι πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου αναρριχήθηκαν στο superstar status και οι ήρωές που επαναπροσδιόρισαν αποτέλεσαν (και ακόμη αποτελούν) κάποιους από τους πιο δημοφιλείς.

Μέλος της εισβολής αυτής ήταν και ο καλεσμένος αυτής της εβδομάδας, ο Peter Milligan. Ο Βρετανός συγγραφέας, ο οποίος ήρθε από τις ανθολογίες της 2000AD, ήταν από τους τελευταίους του βρετανικού κύματος, καθώς ανέλαβε το 1990 να επαναπροσδιορίσει έναν από τους πιο περίεργους χαρακτήρες του Steve Ditko για λογαριασμό της DC. Το αποτέλεσμα ήταν το SHADE, THE CHANGING MAN, μια σουρεαλιστική μηνιαία σειρά που ολοκληρώθηκε μετά από 70 τεύχη. Στο SHADE, ο Milligan (αλλά και οι κατά καιρούς artists, με προέχοντα τον Chris Bacchalo) έδειξε το ταλέντο του στον σουρεαλισμό, αλλά και την ικανότητά του να τον δέσει σε μια ενδιαφέρουσα και κατανοητή ιστορία.

Ακολούθησε το ANIMAL MAN, από το οποίο μόλις είχε αποχωρήσει ο αναβιωτής του ήρωα, Grant Morrison. Η αποστολή του Milligan ήταν οπωσδήποτε δύσκολη μετά την επιτυχία του Morrison, ωστόσο, το αποτέλεσμα διέψευσε τους φόβους των fans. Το run του διήρκεσε μόλις έξι τεύχη, ωστόσο, ο Milligan παρέμεινε στη DC, αναλαμβάνοντας το DETECTIVE COMICS. Ανέλαβε, επίσης, μικρότερα projects, τα οποία ξεχώρισαν και χάρη στις αμφιλεγόμενες επιλογές του συγγραφέα (όπως τα ENIGMA και THE EXTREMIST).

Οι αμφιλεγόμενες επιλογές ακολούθησαν τον Milligan και αρκετά χρόνια αργότερα, όταν αποτέλεσε μέλος του καλλιτεχνικού δυναμικού της Marvel. Έχοντας γράψει δεκάδες one shots και mini series για τη DC (FACE, THE EATERS, HUMAN TARGET και άλλα) και έχοντας συμβάλλει και στο TANK GIRL, ο Milligan ανέλαβε το X-FORCE (με τον Mike Allred στο σχέδιο), δίνοντας έναν πιο σατιρικό τόνο στον τίτλο. Αργότερα, το X-FORCE μετονομάστηκα σε X-STATIX, με τον αμφιλεγόμενο τόνο να κάνει ξανά έντονα την εμφάνισή του, ειδικά στο τεύχος όπου προγραμματιζόταν να εμφανιστεί ως μέλος της ομάδας η αναστημένη πριγκίπισσα Diana!

Αν και έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε, κάποιες από τις επιλογές του Milligan δεν έχουν σταματήσει να εκπλήσσουν ή να ενοχλούν. Φυσικά, θα θυμάστε την αντίδραση του Κώστα Γεωργουσόπουλου στο GREEK STREET (αν όχι, ρίξτε μια ματιά εδώ). Και πρόσφατα, ο Βρετανός συγγραφέας αποφάσισε να παντρέψει τον John Constantine, πικραίνοντας τους φανατικά εργένηδες οπαδούς του (αν και, όπως μας λέει ο ίδιος παρακάτω, περισσότεροι άνθρωποι ενοχλήθηκαν για τον κομμένο αντίχειρα του ήρωα).

Ο Milligan παραμένει στο συγγραφικό πόστο του HELLBLAZER και, παράλληλα, ετοιμάζει μια οgoing σειρά για τη DC, με τίτλο RED LANTERNS, και ένα mini series για τη Marvel, με τίτλο 5 RONIN, το οποίο φέρνει κάποιους από τους δημοφιλέστερους ήρωες της Marvel (Punisher, Wolverine, Psylocke, Deadpool και Hulk) στην εποχή της φεουδαρχικής Ιαπωνίας. Η σειρά θα ολοκληρωθεί σε πέντε τεύχη, τα οποία ξεκίνησαν να κυκλοφορήσουν σε εβδομαδιαία βάση και είναι σχεδιασμένα από πέντε διαφορετικούς artists.

Περισσότερα για όλα τα παραπάνω, αλλά και για τα μελλοντικά του σχέδια, μας αποκαλύπτει ο καλεσμένος αυτής της εβδομάδας, Peter Milligan, με τον οποίο δε θα μπορούσα να επικοινωνήσω χωρίς την υπερπολύτιμη βοήθεια της Λήδας Τσενέ.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 αναβίωσες τον Shade, ως τμήμα των καθιερωμένων για την εποχή αναβιώσεων χαρακτήρων της Golden Age και της Silver Age από Βρετανούς συγγραφείς. Πώς ήταν να αποτελείς μέρος της σκηνής του “British Invasion”;

Απίστευτα. Λατρεία. Ναρκωτικά. Νεαρά κορίτσια. Νεαρά αγόρια. Φυσικά, δεν ήταν ακριβώς έτσι. Στην πραγματικότητα, δεν συνειδητοποιούσες καν ότι αποτελείς κομμάτι ενός “κύματος”. Αν και σίγουρα ήταν φοβερό να βλέπεις στις διοργανώσεις τόσους πολλούς Bρετανούς που γνωρίζεις. Ήταν όντως πολύ συναρπαστικοί καιροί, τα comics ανοίγονταν σε νέο ακροατήριο και ο κόσμος ήθελε από εσένα να είσαι τολμηρός, πειραματικός, και να παίρνεις ρίσκα.

Το SHADE, THE CHANGING MAN που έγραψες ήταν ιδιαίτερα σουρεαλιστικό. Τι ήταν αυτό που σε ενέπνευσε προς αυτή την προσέγγιση;

Δεν ήταν παρά η δική μου εκδοχή των θεμάτων που βρήκα ενδιαφέροντα στον χαρακτήρα. Ο Steve Ditko είχε εξαρχής μία πολύ ξεχωριστή και σουρεαλιστική προσέγγιση στα πράγματα κι εγώ ήθελα να πάω πιο μακριά με αυτή του την τάση, αλλά ταυτόχρονα να του δώσω τα δικά μου προσωπικά στοιχεία. Από τη στιγμή που αποφάσισα ότι ήθελα η κεντρική ιδέα του SHADE να είναι η παράνοια, τα σουρεαλιστικά στοιχεία του comic μπήκαν μόνα τους στη θέση τους. Στον αντίποδα της ιδιαίτερα σουρεαλιστικής παράνοιας του Shade και του “American Scream” ήταν η πιο εσωτερική παράνοια ή αστάθεια της άλλης μας πρωταγωνίστριας, της Kathy George. Πιστεύω ότι σε μία πολύ σουρεαλιστική ιστορία είναι σημαντικό να έχεις τουλάχιστον έναν σημαντικό χαρακτήρα που βοηθάει στο να καθιερώσεις κάτι αναγνωρίσιμο, και αυτό ήταν που έκανε η Kathy.

Περίπου κατά την ίδια περίοδο διαδέχθηκες τον Grant Morrison στο ANIMAL MAN. Υπήρξε κάποια πίεση με το να συνεχίσεις ένα τόσο επιτυχές run;

Δεν ένιωσα κάποια πίεση. Ο τότε editor ήταν ο Art Young και δεν απαίτησε από εμένα να συνεχίσω στα χνάρια της γραφής του Grant. Ήθελε από εμένα να είμαι ο εαυτός μου και να εξερευνήσω τα στοιχεία του βιβλίου και του χαρακτήρα τα οποία με ενδιέφεραν ή με συγκινούσαν. Οπότε, στην πραγματικότητα όλη η πίεση αφορούσε το να είμαι ο εαυτός μου.

Η συγγραφή σου ήταν σε ορισμένες περιπτώσεις ανορθόδοξη και αμφιλεγόμενη, ακόμη και σε κάποιους mainstream τίτλους, όπως τα X-FORCE και X-STATIX της Marvel, και το όνομα σου συζητήθηκε ακόμη κι εκτός της κοινότητας των comics. Έπειτα απ’ όλα αυτά τα χρόνια, κατά τη γνώμη σου αυτή η αμφισημία τελικά βοήθησε ή έβλαψε την καριέρα σου;

Δεν είναι αστείο το πώς τελικά αυτή η φήμη του αμφιλεγόμενυ φαίνεται να με ακολουθεί; Δεν το κάνω επίτηδες, συμβαίνει από μόνη της. Να υποθέσω ότι με το X-FORCE αναφέρεσαι στο επεισόδιο με την Πριγκίπισσα Νταϊάνα; Δε νομίζω ότι το συγκεκριμένο έβλαψε ή βοήθησε σε κάτι, αν και εκείνο που με βοήθησε ήταν τ’ ότι τα άτομα που με ήξεραν και που γνώριζαν το βιβλίο και την ιστορία του μπορούσαν να δουν ότι όλα όσα έκανα είχαν αξιοπιστία. Δεν ήταν απλά μία μπηχτή για να αποκτήσω λίγη διασημότητα. Όχι ότι έχω κάτι εναντίον των μπηχτών ή της επιθυμίας για διασημότητα, σε λογικά πάντα πλαίσια.

Είσαι ο συγγραφέας του HELLBLAZER τα τελευταία δύο χρόνια περίπου. Ποιο είναι το δυσκολότερο πράγμα που έχεις να αντιμετωπίσεις όταν γράφεις για έναν χαρακτήρα που είναι τόσο πολύ καιρό στο προσκήνιο;

Από την μία μεριά, υπάρχει πάρα πολύ μεγάλο ιστορικό, πάρα πολλοί σκελετοί σε πάρα πολλές ντουλάπες και, ξαφνικά, όταν έχεις την ιδέα για μία ιστορία, συνειδητοποιείς ή ανακαλύπτεις ότι αυτή ή κάτι παραπλήσιο με αυτή έχει ξαναγίνει στο παρελθόν. Όμως, σύντομα το καταπίνεις κι αυτό και θεωρώ ότι αυτό που κάνει τη διαφορά είναι το να είσαι αρκετά γενναίος ή αφοσιωμένος για να γράψεις τον Constantine που θέλεις να γράψεις, δηλαδή να τον κάνεις το πρόσωπο που εσύ φαντάζεσαι ότι είναι, πράγμα που κατά κάποιο τρόπο δημιουργεί από μόνο του ιστορίες και καταστάσεις. Και μετά απ’ όλα αυτά, απλά να μην ανησυχείς για το τι έχει προηγηθεί. Αν κάποιος ζήσει αρκετά χρόνια, τότε σίγουρα θα διαπιστώσει ότι οι ίδιες θεματικές και καταστάσεις έχουν μία συνήθεια να επανέρχονται στις ζωές των περισσοτέρων με διαφορετικές αμφιέσεις κάθε φορά.

Μπορείς να μας πεις τι θα συμβεί στον Constantine τώρα που έχει παντρευτεί;

Δεν θέλω να μπω σε πολλές λεπτομέρειες, αλλά θα πω πως, τo ότι ο John παντρεύτηκε δεν σημαίνει ότι η ζωή του θα γίνει πιο άνετη ή πιο εύκολη. Είναι προφανές ότι τα πράγματα αλλάζουν με το να έχεις μία σύζυγο και μου αρέσει να βλέπω το πώς συμπεριφέρεται ο John όταν υπάρχουν κι άλλοι τριγύρω. Νομίζω ότι τον κάνει πιο ανθρώπινο. Όμως, η Epiphany έχει τη δική της προσωπικότητα και αυτό δημιουργεί τόσο προβλήματα, όσο και απολαύσεις. Η ίδια έχει μία πολύ σκοτεινή ιστορία και ο πατέρας της είναι ένας βίαιος και ασταθής χαρακτήρας. Αυτά τα δύο θα έρθουν στο προσκήνιο σε μία ιστορία όπου ο John θα αρχίσει να ψάχνει για νέο αντίχειρα (έκοψε τον αντίχειρα του σ’ ένα τρελάδικο μερικά επεισόδια πιο πριν). Κάποιοι έχουν συγχυστεί με το γεγονός ότι ο John έκοψε τον αντίχειρα του, και το βρίσκω πολύ παράξενο. Μιλάμε για νέα προβλήματα, νέα ζητήματα που χρήζουν αντιμετώπισης, και νέες εκδοχές του ίδιου του εαυτού του. Δηλαδή, πράγματα που συμβαίνουν στην κανονική ζωή. Αυτά είναι που βοηθούν στο να αναζωογονηθεί ή να κρατηθεί φρέσκος ένας χαρακτήρας σαν τον Constantine που είναι πολλά χρόνια στο κουρμπέτι.

Από τον επόμενο Ιούνιο θα είσαι ο συγγραφέας μίας νέας συνεχιζόμενης σειράς της DC με τίτλο RED LANTERNS. Τι ήταν αυτό που σε τράβηξε στο συγκεκριμένο project;

Αυτό είναι ένα ασυνήθιστο project για εμένα, αν και πιστεύω ότι θα έχει πολύ ενδιαφέρον. Δυστυχώς δεν μπορώ να το συζητήσω επί του παρόντος. Ο Geoff Johns με κάλεσε και με ρώτησε αν ενδιαφέρομαι για το project. Μιλήσαμε για λίγο και αυτό που με τράβηξε ήταν το υπόβαθρο των χαρακτήρων και του βιβλίου, ο θυμός και η εκδίκηση.

Είσαι επίσης ο συγγραφέας του 5 RONIN, ενός mini series που μεταφέρει κάποιους χαρακτήρες της Marvel στην αρχαία Ιαπωνία και τους παρουσιάζει ως σαμουράι. Μπορείς να μας πεις περισσότερα γι’ αυτό;

Πρόκειται για ένα ξεχωριστό βιβλίο για αρκετούς λόγους. Από τη μία, μου αρέσει το γεγονός ότι θα κυκλοφορήσει σε εβδομαδιαία βάση, για πέντε εβδομάδες. Δεδομένου ότι πρόκειται για μία ιστορία που είναι εξαιρετικά περίπλοκη, το μικρό αυτό κενό μεταξύ των επεισοδίων πραγματικά βοηθάει. Ένα άλλο στοιχείο που κάνει ξεχωριστό το βιβλίο είναι οι πέντε καλλιτέχνες που εργάζονται σ’ αυτό, με τον καθένα τους να φέρνει τη δική του άποψη και ταλέντο σε κάθε επεισόδιο. Ο editor, ο Sebastian Girner, έκανε εκπληκτική δουλειά με την δημιουργία αυτής της ομάδας. Η ιστορία εκτυλίσσεται στην φεουδαρχική Ιαπωνία, σε μία εποχή μεγάλων ανακατατάξεων. Μόλις είχε τελειώσει ένας μακρύς και αιματηρός εμφύλιος πόλεμος και η χώρα βρισκόταν εν μέσω θεμελιωδών μεταβολών. Ο κάθε ένας από τους “ήρωες” μας προσπαθεί να προσαρμοστεί ή να αντιμετωπίσει αυτή την κατακλυσμικών διαστάσεων μεταβολή. Σιγά-σιγά διαφαίνεται ότι οι ήρωες έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους και κατά κάποιον τρόπο μοιράζονται έναν κοινό σκοπό.

Ως συγγραφέας του comic, μεταξύ των ηρώων που πρωταγωνιστούν στο 5 RONIN, ποιόν απ’ όλους θεωρείς πιο ενδιαφέρον για την συγκεκριμένη ιστορία;

Δεν ξεκίνησα με το να ενδιαφέρομαι πιο πολύ για τον έναν απ’ ότι για τον άλλο. Όλοι τους είναι ενδιαφέροντες και κατά τη γνώμη μου όλοι έχουν τη θέση τους, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Πραγματικά μου άρεσε το επεισόδιο με τον Punisher και σκέφτηκα ότι υπήρχε κάτι το τέλειο στον τρόπο με τον οποίο μεταφέρθηκε σε εκείνη την εποχή της Ιαπωνίας. Ωστόσο, ένα επεισόδιο που πραγματικά το χάρηκα και με το οποίο είμαι πολύ ικανοποιημένος είναι εκείνο στο οποίο συναντάμε την Psylocke, ένα κορίτσι που είναι γνωστό ως Butterfly.

Έχεις άλλα σχέδια για το άμεσο μέλλον;

Τα RED LANTERNS και HELLBLAZER. Δουλεύω, επίσης, πάνω σε κάτι καινούργιο για την DC. Δεν είναι κάτι για το οποίο μπορώ να μιλήσω ακόμη, αλλά ελπίζω ότι θα είναι ξεχωριστό.

[Μετάφραση: Αλέξανδρος Τσαντίλας]

In the many decades of existence of comic books, there are lots of periods who have taken their own meaning and have more or less contributed to the various transformations of the Medium, especially when it comes to the mentality of its creators. One of these periods that have been bookmarked and highlighted with a glowing marker in the book of the Medium’s history took place somewhere in the last years of the 80s and was called “The British Invasion”. During its run, several creators, unknown to the American market until that time such as Alan Moore, Neil Gaiman and Grant Morrison, worked for DC, providing a new breath and an experimental tone in forgotten Golden Age characters such as The Swamp Thing, The Sandman and Animal Man.

One thing’s for sure, this affected comic book philosophy and these influences still carry one to the present day. Moreover, the main characters from that period have risen to superstar status and the heroes they redefined were (and still are) some of the most popular characters in the Medium.

This week’s guest, Peter Milligan, was a part of the invasion. The British writer, who arrived at DC from the ranks of 2000AD anthologies was one of the last of the British wave creators, since in 1990 he took it upon himself to redefine for DC one of Steve Ditko’s most bizarre characters. The result was SHADE, THE CHANGING MAN, a surreal monthly series that was completed after a 70-issue run. In SHADE, Milligan (as well as various artists, Chris Bachalo being the most prominent of which) displayed his talent in the surreal field, as well as his ability to tie surrealism in an interesting and understandable story.

Next was ANIMAL MAN, where Grant Morrison, who had resurrected the character, had just departed from the title. Milligan’s assignment was definitely a hard one, considering that he had to follow up Morrison’s success, but the result nevertheless proved wrong all the fans that feared the worst. His run only lasted for six issues, although Milligan remained in DC, taking up DETECTIVE COMICS. He also took up smaller projects that were exceptional thanks to the writer’s controversial choices (THE ENIGMA and THE EXTREMIST).

Controversial choices were a staple of Milligan’s career many years later, when he became a member of Marvel’s artistic roster. Having written dozens of one-shots and mini series for DC (FACE, THE EATERS, HUMAN TARGET and more) and having contributed to TANK GIRL, Milligan was assigned X-FORCE (with Mike Allred on pencils), providing the title with a more satirical tone. Later on, X-FORCE was renamed as X-STATIX, keeping its controversial status, especially in that issue where it was planned to show the resurrected princess Diana as a member of the group!

Although it’s been many years ever since, some of Milligan’s choices still surprise or disturb people. I’m sure you remember Kostas Georgousopoulos’s reaction to GREEK STREET (if not, check it out here). More recently, the British writer decided to wed John Constantine, embittering the character’s bachelor fans in the process (even if, as he states further down, more people were upset about the character’s cutoff thumb).

Milligan remains in writing helm of HELLBLAZER, while at the same time, he’s also planning an ongoing series for DC titled RED LANTERNS, as well as a mini series for Marvel called 5 RONINS, which transports some of Marvels most popular heroes (Punisher, Wolverine, Psylocke, Deadpool and Hulk) in the era of Feudal Japan. The series will be completed in five issues which have already began their release in a weekly basis, and are drawn by five different artists.

So, this week’s guest, Peter Milligan, will reveal more info about all of the above and also his future plans. Lastly, from my part, I couldn’t have had contacted Peter Milligan without the super valuable help of Leda Tsene.

In the early 90s you revived Shade, who was part of a common for the time revival of Golden and Silver Age heroes by British writers. What was it like, being a part of the whole British Invasion / Revival “scene”?

Amazing. Adoration. Drugs. Young girls. Young boys. Of course, that’s not quite how it was. In reality you weren’t really aware of being a part of a “wave”. Though it was cool, seeing so many British guys who you knew around at conventions. Those were in fact exciting times, when comic books were really opening up and people wanted you to be bold and experimental and take chances.

Your SHADE, THE CHANGING MAN was pretty surreal. What inspired you to follow this kind of approach?

It was really just my take on what I found interesting about the character. For a start, Steve Ditko had a very unique or surreal take on things, and I wanted to push that further, but give it my own Milligan twist. As soon as I decided I wanted the theme of SHADE to be madness, the surreal quality of the comic fell into place. Contrasted with the very surreal madness of Shade and the American Scream was the more internal madness or instability of our other main character, Kathy George. I think it’s important in a story where there’s a lot of the surreal to have at least one important character that helps ground it in something recognizable, and that’s what Kathy did.

About the same time you were the successor of Grant Morrison on ANIMAL MAN. Was there any kind of pressure in following up such a successful run?

I didn’t feel any pressure. The editor at the time was Art Young and he didn’t bring me on the book to make it continue to be the way Grant had been writing it; he wanted me to be myself on it, and explore aspects of the book and character that interested or moved me. So really the only pressure was to be myself.

You did some unorthodox and controversial writing even for some mainstream titles, like Marvel’s X-FORCE and X-STATIX and your name was discussed even outside the comics community. In your opinion, after all these years, did this controversy help or harm your career?

It’s funny isn’t it, how these controversies keep following me around? It’s not deliberate, it just naturally happens. I presume with X-FORCE you’re referring to the Princess Diana episode? I don’t think that either hurt or helped, though what did help me was that people who knew me and knew the book and the story could see that everything I did had integrity. None of it was a cheap shot at getting a bit of infamy. Not that I have anything against cheap shots at getting a bit of infamy, within reason.

You have been HELLBLAZER’s writer for the past two years or so. What is the most difficult thing to deal with when you write for a character that has been around for so long?

On one level, there is so much back-story. So many skeletons in so many cupboards. And you find yourself coming up with stories and then realizing or finding out that it or something like it has been done before. But you soon get to grips with that, and then I think the trick is to be brave or committed enough to write the Constantine that you want to write. To make him be the person you imagine him to be, which kind of naturally spawns stories and situations. And then not to worry too much about what’s gone on before. Themes and situations in different guises have a habit of recurring in most people’s lives if they live long enough.

Can you tell us what’s next for Constantine now that he’s married?

I don’t want to go into too much detail but what I will say is that just because John’s married won’t mean his life will become like comfortable or easy. Having a wife obviously changes things and I like seeing how John behaves when there’s someone else around. I think it makes him more human. But Epiphany is a person in her own right and she brings problems as well as delights. She herself has a pretty dark history, and her father is a violent and unstable character. Both of these things will be brought to the fore in a storyline where John goes looking for a new thumb (he cut off a thumb in a mad-house a few episodes back). Some people seem to have been upset that John cut off a thumb. I find this very strange. New problems, new issues to deal with, new versions of himself. The stuff that happens in real life. All this helps to re-invigorate or keep fresh a character who’s been around for as long as Constantine.

Starting next June, you will be writing a new RED LANTERNS ongoing series for DC. What was it that drew you to this particular project?

This is an odd one for me–though one that I think is going to be very interesting. I really can’t say too much about it right now. Geoff Johns called me and asked if I was interested in the project. We spoke for a while and the angle that these characters and this book has – angry, retribution – was one that drew me in.

You are also the writer of 5 RONIN, a mini series that depicts some Marvel heroes as ancient Japan samurais. Can you tell us more about it?

This is a special book, for a number of reasons. For one I really like the idea that it’s coming out weekly, for five weeks. For a story that’s as complex as this one this short gap between episodes really helps. What also makes the book special is the five artists who are working on it, each bringing their own look and talent to an episode. The editor – Sebastian Girner – did an amazing job in bringing this team together. The story takes place in feudal Japan, which was a time of great flux. A long and bloody civil war has just ended and the country is going through fundamental changes. Each of our “heroes” is trying to adjust or deal with this cataclysmic change. Slowly it transpires that each hero has something in common, and in some way share a common goal.

As the writer of the comic, among the heroes starring in 5 RONIN, which one do you find more interesting for this particular story?

I didn’t set out being more interested in one than in the other. They were all interesting and I think they all work in their own ways. I really enjoyed the Punisher episode and thought there was something perfect about the way he adapted to that era in Japan. But the episode where we meet Psyclock, a girl known as Butterfly, was one I really enjoyed and was very happy with.

Do you have any other plans for the immediate future?

RED LANTERNS and HELLBLAZER. And also I’m working on something new for DC. This is something I really can’t talk about yet but I hope will be special.

[Translated by Alexandros Tsantilas]