ΕΠΙΛΑΡΧΙΑ!

Κείμενα/Σχέδιο: Κωνσταντίνος Παπαμιχαλόπουλος
Ένατη Διάσταση

Ε, λοιπόν, τέλος και για φέτος. Τα περίπτερα άδειασαν, οι κούτες μαζεύτηκαν, συγυρίσαμε την Ελληνοαμερικανική Ένωση και πλέον προσπαθούμε να ξεκουράσουμε τα πονεμένα μας γόνατα/καρπούς/μυαλά κτλ.. Είδαμε κόσμο, γνωστούς, άγνωστους, παλιούς και νέους φίλους, γεμίσαμε τα κεφάλια μας με εικόνες και τις τσάντες μας με comics (και την καρδιά μας με αγάπη – μπαρφ). Πολλά νέα πράγματα προστέθηκαν στο λόφο της ντροπής, για τα οποία μετά από το πρώτο γρήγορο ξεφύλλισμα επί τόπου πριν την αγορά, αλλά, και το δεύτερο ξεφύλλισμα στο δρόμο για το σπίτι, ήρθε η ώρα να ξεκινήσει η ανάγνωση. Πολλές οι νέες ελληνικές εκδόσεις φέτος και πολλά υποσχόμενες. Το επίπεδο των έργων αλλά και τα production values έχουν βελτιωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, και σύντομα θα ακολουθήσουν και οι απαιτήσεις μας την ανιούσα.

Για αυτό το λόγο ξεκίνησα την ανάγνωση των καινούργιων μου comics από κάτι που δεν είναι πραγματικά καινούργιο, οπότε δεν υπήρχε και το ενδεχόμενο της (ευχάριστης ή δυσάρεστης) έκπληξης. Πρόκειται για την ΕΠΙΛΑΡΧΙΑ του Κωνσταντίνου Παπαμιχαλόπουλου, που δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περιοδικό 9 πριν από χρόνια. Την ΕΠΙΛΑΡΧΙΑ δεν την διάβαζα τότε που δημοσιευόταν. Το σχέδιο δε μου άρεσε καθολου, το έβρισκα επιθετικό και κουραστικό, και η θεματολογία μου ήταν παντελώς αδιάφορη. Από τότε, όμως, πολλά χρόνια πέρασαν, άλλαξαν τα γούστα μου και, το σημαντικότερο για τη συγκεκριμένη περίπτωση, πήγα στρατό.

Ο ίδιος ο δημιουργός στον (εξαιρετικό) πρόλογό του δηλώνει πως το βιβλίο δεν αναφέρεται αποκλειστικά στον στρατό. Προσπάθησε μέσα από τη στρατιωτική θεματολογία να κάνει μια αναπαράσταση της (ψιλοσάπιας) ελληνικής πραγματικότητας. Σε μεγάλο βαθμό το καταφέρνει, αλλά, δυστυχώς για τις κυρίες μας, η στρατιωτική ορολογία και σημειολογία είναι πανταχού παρούσα. Όσοι έχουν πάει στρατό, θα αναγνωρίσουν τόσο, μα τόσο, γνώριμες καταστάσεις και ρεαλιστικότητατους διαλόγους. Ο δημιουργός έχει πιάσει το κλίμα τόσο καλά που νομίζεις ότι το έχεις ζήσει εσύ αυτό για το οποίο διαβάζεις. Οι χαρακτήρες που συναντούμε είναι και αυτοί τόσο αληθινοί (ναι κυρίες μου και μικροί μου φίλοι, υπάρχουν ΤΕΤΟΙΟΙ άνθρωποι εκεί μέσα) που νομίζεις ότι έχεις υπηρετήσει μαζί τους. Όμως, όπως η θητεία δεν είναι μόνο χώσιμο και φωνές, υπάρχουν και πιο ήρεμες και “εσωτερικές” στιγμές. Ο δημιουργός επιχειρεί να αντιπαραβάλλει αυτό που ζει ο φαντάρος με αυτά που σκέφτεται, πολλές φορές με χιούμορ, άλλες με σαρκασμό και άλλες με παραίτηση και απαισιοδοξία.

Το σχέδιο αυτού του comic ήταν αυτό που εξαρχής με είχε απωθήσει. Επιστρέφοντας όμως, το βρήκα ιδιαίτερα ταιριαστό με αυτό που διάβαζα και με αυτό που (φαντάζομαι πως) ήθελε να περάσει ο δημιουργός. Οι μορφές είναι ζωόμορφες με σκοπό να δείξουν την παραμορφωμένη πραγματικότητα που βιώνει καθημερινά ο (ταλαίπωρος) φαντάρος. Το χιούμορ και η σάτιρα είναι και εδώ παρόντα σε μικρές λεπτομέρεις κρυμένες μέσα στα πάνελ. Πραγματικά, δε θα μπορούσα να φανταστώ αυτό το comic με άλλο σχέδιο.

Συνολικά, πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά, από τα καλά πράγματα που έχω διαβάσει τελευταία. Δυστυχώς, ο τρόπος παρουσίασης της ελληνικής πραγματικότητας μέσω του στρατού δύσκολα θα έχει τη “σωστή” απήχηση στους μη στρατευμένους.  Όμως η προσέγγιση παραμένει πρωτότυπη και άξια του χρόνου σας.

Υ.Γ.: Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους ήρθατε στο Comicdom Con Athens 2011: Comic geeks, καλλιτέχνες, εκδότες, μαγαζάτορες, φίλοι, cosplayers, δημοσιογραφοι, μαθητές, δασκάλες, μαμάδες και παιδάκια. Επίσης τους συνεργάτες του Comicdom για το φοβερό τριήμερο που περάσαμε. Τέλος, την παρακεταμόλη, τη μπίρα και την καφεΐνη για τη συμπαράσταση στις δύσκολες στιγμές… Α, και φυσικά τους καλεσμένους μας επειδή… ήρθαν!