PAYING FOR IT

Writer/Artist: Chester Brown
Drawn & Quarterly

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πόσα πράγματα έχουν γραφτεί, τον τελευταίο μήνα, για το νέο comic του Chester Brown, PAYING FOR IT.

Σίγουρα, αν παρακολουθείτε τα comics-related media (και όχι μόνο αυτά) και δεν ασχοληθήκατε τις τελευταίες εβδομάδες αποκλειστικά με το reboot (ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε) της DC, θα έχετε διαβάσει κάτι σχετικό. Εντελώς ενδεικτικά, μπορώ να αναφέρω το Comic Book Resources, τον GUARDIAN, τους NEW YORK TIMES, στο Savage Critics οργάνωσαν ένα round table για να το συζητήσουν, ενω στο Comics Journal ανέβηκε μια σειρά από συνεντεύξεις και reviews. Όπως καταλαβαίνετε, και εμείς εδώ στο Comicdom δεν μπορούσαμε να μείνουμε έξω από το χορό.

Το πιο πρόσφατα πόνημα του Chester Brown είναι ένα αυτοβιογραφικό comic, που έχει να κάνει με τις σεξουαλικές του συναναστροφές με επαγγελματίες του είδους. Συγκεκριμένα, παρακολουθούμε το πώς ο Chester καταλήγει να παραιτείται από τις συμβατικές σχέσεις και να γίνεται για πρώτη φορά πελάτης μιας “κοπέλας”. Μαθαίνουμε και εμείς για το πλαίσιο στο οποίο το “αρχαιότερο επάγγελμα” λειτουργεί στον Καναδά και τη σχετική νομοθεσία και γινόμαστε μάρτυρες διάφορων επισκέψεων και συμβάντων στη ζωή του Brown. Κατά τη διάρκεια του comic, τον βλέπουμε να γίνεται ένθερμος υποστηριχτής του αγοραίου έρωτα, με έναν ιδιαίτερα ανοιχτό τρόπο και να γνωρίζει (με τη βιβλική έννοια) ένα σημαντικό αριθμό επαγγελματιών του είδους.

O Chester Brown είναι ένας από τους σπουδαιότερους και ευφυέστερους δημιουργούς comics. Είναι διάσημος για τα αυτοβιογραφικά του comics, όπως το THE PLAYBOY και το I NEVER LIKED YOU, αλλά και για το σουρεαλιστικό ED THE HAPPY CLOWN και τη βιογραφία του Καναδού επαναστάτη LOUIS RIEL. Δε νομίζω πως έχει κάποιο νόημα να μιλήσω για τις τεχνικές ικανότητες του, όπως, λόγου χάρη, για το timing των panels του, ή για το καθαρό του artwork. Αυτό που θεωρώ πως έχει ενδιαφέρον είναι μια πιο προσεχτική εξέταση των επιλογών του.

Το artwork που επέλεξε ο Chester Brown για το PAYING FOR IT είναι, νομίζω, αρκετά κοντά σε αυτό που είχε και στο LOUIS RIEL (αν και ο ίδιος είπε πως εδώ επηρρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τον Fletcher Hanks, ενώ στο LOUIS RIEL είχε εμπνευστεί κυρίως από το LITTLE ORPHAN ANNIE του Harold Gray). Αν και εδώ επιλέγει τα οκτώ panels ανά σελίδα και όχι έξι όπως στο LOUIS RIEL (όποτε και τα panels είναι μικρότερα και πιο μακρόστενα) και πάλι οι περισσότεροι χαρακτήρες χωράνε ολόκληροι μέσα σε αυτά (αν δανειζόμασταν τον κινηματογραφικό όρο θα μιλούσαμε για “μακρινά πλάνα”). Τα πρόσωπα των επαγγελματιών δεν αποκαλύπτονται (ο Brown ισχυρίζεται ότι το κάνει για να τις προστατέψει από τη δημοσιότητα), ενώ το πρόσωπο του Chester μένει, σχεδόν σε ολόκληρο το comic, παγερά ανέκφραστο.

Από την άλλη, το αντικείμενο του comic είναι (προφανώς) ιδιαίτερα τολμηρό και ο δημιουργός δεν δείχνει καμία διάθεση να το συμμαζέψει. Δεν έχει κανένα πρόβλημα να απεικονίσει πολλές φορές τη σεξουαλική πράξη, ή το σώμα των κοριτσιών, και να σχολιάσει την εμφάνιση τους ή/και τις επιδόσεις τους. Αυτό που, κατά τη γνώμη μου, αποπειράται και καταφέρνει να κάνει με αυτόν τον τρόπο, είναι να μιλήσει με ιδιαίτερη λεπτομέρεια για ένα θέμα (εκ των πραγμάτων) ευαίσθητο με μια σχεδόν κλινική ματιά, απευθυνόμενος ξεκάθαρα στο λογικό μέρος του αναγνώστη. (Για να το πω ελαφρώς πιο χυδαία, το PAYING FOR IT απευθύνεται κατά πολύ περισσότερο στο πάνω κεφάλι του αναγνώστη.)

Ο Brown αντιμετωπίζει τις γυναίκες που συναντά ως επαγγελματίες που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και που η δουλειά τους αποτελεί επαγγελματική τους επιλογή, και όχι σαν περιθωριακές, χτυπημένες από τη μοίρα και εξαναγκασμένες για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Προφανώς και έχουν εμφανιστεί διάφοροι (και διάφορες) που κατηγορούν τον Chester Brown και τις θέσεις που παίρνει από υπεραπλουστευτικές ως μισογυνιστικές, αλλά νομίζω πως (ανεξαρτήτως της άποψης του κάθε αναγνώστη) στηρίζει τη σκέψη του με εξαιρετικά ήρεμο και λογικό τρόπο (τόσο αποφορτισμένο από κάθε είδους συναισθηματισμό, που δικαιολογεί το ότι ο Seth τον αποκαλεί “robot”). Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που ο Brown μιλά για θέματα που θεωρούνται ταμπού και παίρνει μια διαφορετική από την πολιτικά ορθή θέση. (Ένα καλό παράδειγμα είναι το MY MOM WAS A SCHIZOPHRENIC.)

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και το νομοθετικό πλαίσιο στο οποίο λειτουργεί η πορνεία στον Καναδά. Ο Brown κάνει αναλυτική αναφορά σε αυτό και καταθέτει την άποψη του για το πώς θα έπρεπε να είναι, ιδανικά. Αν και μου έκαναν εντύπωση πολλές από τις παραξενιές του εκεί νόμου, ομολογώ πως δεν έχω την παραμικρή ιδέα για το αντίστοιχο νομικό πλαίσιο στην Ελλάδα, ώστε να κάνω την (αναπόφευκτη) σύγκριση.

Προφανώς, η νέα δουλειά (στην πραγματικότητα η πρώτη μετά το 2003, όταν και ολοκληρώθηκε το LOUIS RIEL) ενός δημιουργού σαν του Chester Brown, είναι ένα ιδιαίτερα σημαντικό γεγονός. Σίγουρα είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί και που, προσωπικά, με έβαλε σε σκέψεις, κάνοντας με να δω, από διαφορετική σκοπιά, πράγματα για τα οποία πίστευα πως είχα κατασταλαγμένη άποψη. Το αν θα κάνει, τελικά, τον αναγνώστη να αναθεωρήσει την άποψη του για το τι είναι η πορνεία και πώς λειτουργεί, είναι νομίζω κάτι που μικρή σημασία έχει, στο πλαίσιο αυτού του post.

Από την άλλη, ιδιαίτερο ενδιαφέρον νομίζω πως είχε η ευρεία κάλυψη που είχε το PAYING FOR IT, τόσο από τα comics related Μέσα, όσο και εκτός αυτών. Δείτε, για παράδειγμα, παρακάτω, την ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε ο Chester Brown σε τηλεοπτικό σταθμό του Vancouver.