THE DRAGON AND THE GHOST

Advance Review. Το comic θα κυκλοφορήσει στις 3 Δεκεμβρίου.

Writer/Artist: Ilias Kyriazis
Self-published

Spoiler Warning: Το συγκεκριμένο review ενδέχεται να περιέχει σημαντικές πληροφορίες σχετικά με την υπόθεση που διαδραματίζεται στο τεύχος.

Ομολογώ, με πάσα ειλικρίνεια, δύο πράγματα: α) Είμαι fan του Κυριαζή, από την πρώτη φορά που αντίκρισα δουλειά του, μέχρι και σήμερα. β) Όταν είδα το εξώφυλλο του THE DRAGON AND THE GHOST, φοβήθηκα ότι θα διαβάσω μια τρομαχτική ιστορία με το απομονωμένο σπίτι, στο οποίο συμβαίνουν όλα αυτά τα φρικαλέα πράγματα που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε ψιλο-μέτριες horror movies. Κάτι το κόκκινο σαν αίμα χρώμα, κάτι το απομονωμένο σπίτι στο λόφο, κάτι οι σκελετοί που είναι θαμμένοι κάτω από το λόφο, πολύ θέλει ο άνθρωπος να βγάλει τα συμπεράσματά του;

Και τί έγινε, λοιπόν, αφού το διάβασα; Δύο πράγματα: α) Εξακολουθώ να είμαι fan του Κυριαζή, πιο φανατικά από πριν. β) Είπα “δεν είπαμε να μην κρίνεις από το περιτύλιγμα;”. Γιατί αυτό που συμβαίνει σε αυτό το comic, είναι πιο τρομαχτικό απ’ ότι φανταζόμουν.

Αυτό το θλιβερό σπιτάκι, απομονωμένο σε κάποιο δυσπρόσιτο μέρος της Αμερικής, δεν είναι παρά το lair του τελευταίου δράκου της χώρας. Και όταν λέω δράκου, εννοώ δράκου. Πιο πολύ Dragonlance δράκου, που μπορεί και παίρνει ανθρώπινη μορφή. Είτε με ανθρώπινη μορφή, είτε όχι, κάνει αυτό που κάνουν οι δράκοι στους θρύλους – αποθησαυρίζει, μαζεύει σπάνια και πολύτιμα πράγματα.

H ιστορία μας μιλάει για τον πιο πολύτιμο από τους θησαυρούς του, ένα άγαλμα που το έχει στοιχειώσει η ψυχής της ίδιας της γλύπτριας. Ο δράκος είναι αποφασισμένος να κάνει αυτό το πολύτιμο απόκτημα ακόμα πιο πολύτιμο, με τον πιο σκληρό τρόπο. Πραγματικά σκληρό τρόπο. Δεν ήξερα και ακόμα δεν ξέρω πώς να αντιδράσω με το τέλος της ιστορίας. Δε θα σας πω τι συμβαίνει, γιατί αξίζει να το διαβάσετε και εσείς. Άλλωστε είναι μόλις 16 σελίδες.

Άλλη μια φορά είχα γράψει για ιστορία του Κυριαζή που την ανέπτυσσε σε 16 σελίδες, το ILIAD IN SIXTEEN PAGES, και χαίρομαι βλέποντας ότι ο δημιουργός έχει κατακτήσει έναν εξαιρετικό τρόπο αφήγησης. Καταφέρνει κάτι που λατρεύω στην τέχνη των comics, κάτι που λάτρεψα από την πρώτη φορά που άγγιξα comic. Να αναπτύσσεται μια ιστορία, τόσο με το λόγο όσο και με την εικόνα. Ακούγεται αστείο, όταν μιλάμε για comics, αλλά δεν είναι και τόσο αυτονόητο.

Το άλλο που με ενθουσίασε είναι η ίδια η ιστορία. ΟΚ, έχει έναν δράκο και ένα στοιχειωμένο άγαλμα, αλλά αυτό είναι μάλλον έτσι, για το ενδιαφέρον του πράγματος, για το εντυπωσιακό των εικόνων, για την πρωτοτυπία. Θα μπορούσαν να λείπουν. Και αυτό γιατί η ίδια η ιστορία είναι βαθιά ανθρώπινη. Μιλά για τη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης, για την ανεκτίμητη αξία της. Πραγματικά συγκλονιστική ιστορία. Δε μπόρεσα παρά να την ξαναδιαβάσω, αμέσως μόλις την τελείωσα.

Το σχέδιο του Κυριαζή είναι το γνωστό, καλό και χαρακτηριστικό (με την καλή έννοια, για να μην παρεξηγηθώ) σχέδιό του. Μου αρέσει και πάντα μου άρεσε. Εδώ υπερβαίνει λίγο τα όρια του και το κάνει κάπως πιο “άγριο” απ’ ότι συνηθίζει.

Θα μου πεις, πιο άγριο από το ILIAD; Ω, Ναι! Εκεί είχαμε επικές μάχες και άντρες να αλληλοσκοτώνονται. Εδώ είναι άγριο! Ωραίες οπτικές γωνίες, όμορφα τρικ με σκιές  και η σκηνή της καταδίωξης – μην πάει ο νους σας σε car chase – είναι απλά εξαιρετική.

Φανταστική η ιδέα να δείχνει μόνο μέλη του δράκου, και μόνο τη σκιά του. Πολύ έξυπνα παιχνίδια με τα panels και ωραίο layout. Απλά το βρήκα λίγο παραπάνω γκρι. Το comic δεν έχει χρώμα, αλλά νομίζω ότι, για κάποιο λόγο, θα το ήθελα πιο… ασπρόμαυρο. Μάλλον δεν βγάζει και πολύ νόημα όλο αυτό, σωστά;

Γενικά, πολύ ωραία δουλειά. Κάθε φορά που βγάζει καινούργιο comic ο Κυριαζής, είναι και καλύτερος. Τί πιο σημαντικό;