SNAPSHOT REVIEWS 8-12-2011

METAMAUS
Writer/Artist: Art Spiegelman
Interviews by Hillary Chute
Penguin Books

Το MAUS του Art Spiegelman είναι, από πολλές απόψεις, ένα από τα σημαντικότερα comics όλων των εποχών – αν όχι το σημαντικότερο. Ακόμη και αν κάποιος έχει αντιρρήσεις σχετικά με την ποιότητα ή/και τις “προθέσεις” του (εγώ, προσωπικά, δεν έχω, αλλά φαντάζομαι ότι υπάρχουν κάποιοι), η σπουδαιότητα του στο χώρο της 9ης Τέχνης είναι, κυριολεκτικά, αδιαμφισβήτητη.

Το METAMAUS είναι ενδεχομένως η σημαντικότερη κυκλοφορία της φετινής χρονιάς και ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που έχω διαβάσει εδώ και πάρα πολύ καιρό. Πρόκειται για μια πολύ προσεκτική και αναλυτική ματιά στη δημιουργία του βραβευμένου με Pulitzer graphic novel, μέσα από συνομιλίες του Spiegelman με την καθηγήτρια του τμήματος αγγλικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου του Chicago, Hillary Chute, preliminary sketches, σημειώσεων που κρατούσε ο δημιουργός καθ’ όσο δούλευε στο MAUS, unpublished art, φωτογραφιών, οικογενειακών κειμηλίων και γενικά οτιδήποτε μπορεί να φέρει τον αναγνώστη οσο πιο κοντά γίνεται στη διαδικασία έμπνευσης και δημιουργίας.

Επίσης, υπάρχουν και τρεις πολύ ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις με τη σύζυγο του Spiegelman, Francoise Mouly, και τα παιδιά του, Nadja και Dashiell, χάη στις οποίες μας δίνεται η ευκαιρία να διαπιστώσουμε τι σήμαινε (και σημαίνει) το MAUS για αυτούς που βρίσκονταν τόσο κοντά στο δημιουργό. Η έκδοση συνοδεύεται από ένα DVD που περιέχει άφθονο οπτικοακουστικό υλικό, όπως τις συνομιλίες του Spiegelman με τον πατέρα του (που αποτέλεσαν τον κορμό του graphic novel), συνεντεύξεις, sketches, unpublished art, άρθρα, δοκίμια και διάφορα άλλα καλούδια.

Αντιλαμβάνομαι ότι, στις δύσκολες εποχές που ζούμε, δεν είναι πολύ συνηθισμένο να αγοράζει κανείς comics-related books, ξοδεύοντας χρήματα τα οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να πάρει περισσότερα comics (ή να πληρώσει το νοίκι, as the case may be), αλλά θα σας συμβούλευα να κάνετε μια εξαίρεση για το METAMAUS. Αξίζει τα λεφτά του με το παραπάνω!

GREEN RIVER KILLER
Writer: Jeff Jensen
Artist: Jonathan Case
Dark Horse

Το ομολογώ ότι οι φράσεις “original graphic novel” και “Dark Horse” δεν κάθονται καλά στο κεφάλι μου, όταν τις συναντώ στην ίδια πρόταση. Μπορεί να ακούγεται κάπως “ρατσιστικό”, αλλά η πρότερη εμπειρία μου, μου έχει δείξει πως τις περισσότερες φορές το αποτέλεσμα δεν είναι ιδιαίτερα καλό και συχνά είναι εντελώς απογοητευτικό. Οπότε, συνήθως, αποφεύγω να τα δοκιμάσω και υποκύπτω μόνο αν ακούσω αρκετά καλά λόγια από ανθρώπους των οποίων τη γνώμη εμπιστεύομαι. Ευτυχώς, στη συγκεκριμένη περίπτωση έκανα μια εξαίρεση!

Το GREEN RIVER KILLER αφηγείται την ιστορία του Tom Jensen, ντετέκτιβ του τμήματος ανθρωποκτονιών του Seattle, ο οποίος ήταν ένας από τους αστυνομικούς που ανέλαβαν να αποσπάσουν την τελική ομολογία του Gary Ridgway, γνωστού και ως Green River Killer, που σκότωσε δεκάδες γυναίκες στην πολιτεία της Washington από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 έως και τα μέσα των 90s, αλλά και να “συνεργαστούν” με τον serial killer, για να ανακαλύψουν τα θαμμένα πτώματα των θυμάτων. Μέσα στις σελίδες του graphic novel, γνωρίζουμε πολύ καλά τον Jensen, μπαίνουμε βαθιά μέσα στο μυαλό και την ψυχή του και συνειδητοποιούμε πως τελικά η δουλειά του homicide detective δεν είναι τόσο συναρπαστική και γεμάτη ένταση, όπως θέλουν να μας πείσουν οι τηλεοπτικές σειρές, αλλά μπορεί να διαθέτει άλλου τύπου συγκινήσεις και ανατροπές. Επίσης, το comic μας δίνει μερικές μόνο φευγαλέες ματιές στην ψυχοσύνθεση του ίδιου του δολοφόνου, αποφεύγοντας πολυσύνθετες και συχνά υπερ-συναισθηματικές αναλύσεις, οι οποίες, ας μη γελιόμαστε, συνήθως είναι άστοχες, καθώς βασίζονται περισσότερο σε υποθέσεις παρά σε γεγονότα.

Η αφήγηση και οι ώριμοι, ρεαλιστικοί διάλογοι του συγγραφέα Jeff Jensen (που είναι γιος του Tom και, όπως λέει και ο ίδιος, πάντα ήθελε να διηγηθεί την ιστορία του πατέρα του και όσα εκείνος έζησε στα σχεδόν 20 χρόνια που έμεινε στην υπόθεση), παντρεύονται θαυμάσια με το απλό, καθαρό και λιτό artwork του Jonathan Case, ο οποίος επιτυγχάνει άριστα αποτελέσματα στην αποτύπωση συναισθηματών και σκέψεων, στα πρόσωπα των πρωταγωνιστών.

Συνολικά, ένα εξαιρετικό comic, που σίγουρα ανήκει στα κορυφαία της χρονιάς που φεύγει.

POPE HATS #1-2
Writer/Artist: Ethan Rilly
Self-Published & AdHouse Books

Το προηγούμενο Σάββατο, ο σύντροφος και συναγωνιστής Άρης Κώτσης μου έδωσε αυτά τα δύο τεύχη, λέγοντας μου – υπό μορφή προειδοποίησης, φαντάζομαι – πως “το πρώτο τεύχος δεν ήταν ιδιαίτερα καλό, αλλά στο δεύτερο υπάρχει απίστευτη, σχεδόν απροσδόκητη βελτίωση”. Έχοντας, πλέον, διαβάσει τα δύο τεύχη, έχω να πω ότι συμφωνώ απόλυτα στο πρώτο μισό της πρότασης του Άρη, αλλά μόνο εν μέρει στο δεύτερο. Πράγματι, το POPE HATS #1 ήταν σχεδόν επώδυνο στην ανάγνωση, αλλά το #2, αν και σαφέστατα καλύτερο, στην πραγματικότητα ήταν nothing to write home about…

Το POPE HATS αφηγείται τις καθημερινές ιστορίες απλών, συνηθισμένων ανθρώπων, οπότε, όπως καταλαβαίνετε, το ενδιαφέρον για τον αναγνώστη εξαρτάται κυρίως από δύο πράγματα: πρώτον, πόσο ενδιαφέροντες είναι αυτοί οι άνθρωποι και πόσο “συναρπαστικές” μπορεί να είναι οι ζωές τους και δεύτερον, πόσο ξεχωριστές είναι οι ικανότητες του δημιουργού, στο τεχνικό κομμάτι της δημιουργίας του comic. Το “πρώτον”, δυστυχώς, δεν το έχουμε. Οι χαρακτήρες είναι κάτι παραπάνω από “συνηθισμένοι” και θα έλεγα πως προσεγγίζουν περισσότερο το χαρακτηρισμό “βαρετοί”. Θα μου πείτε, και ο Glenn Ganges του Kevin Huizenga “συνηθισμένος ως βαρετός” μπορεί να χαρακτηριστεί (για την ακρίβεια, θα μου το λέγατε αυτό, αν διαβάζατε το αριστουργηματικό GANGES!), αλλά η διαφορά έγκειται στο τεχνικό κομμάτι, καθώς ο Huizenga μπορεί να παίρνει το καθημερινό και να το μετατρέπει σε κάτι μοναδικό και εν τέλει, συναρπαστικό. Οπότε, φτάνουμε στο “δεύτερον” και δυστυχώς ο Ethan Rilly, παρ’ όλο που δείχνει πως έχει δυνατότητες και – ανεκμετάλλευτο έως τώρα – potential, μοιάζει να μη βρίσκεται ακόμα στο επίπεδο εκείνο, όπου οι δυνατότητες μπορούν να μετατραπούν σε ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Σαφώς έχει κάτι να πει, αλλά φοβάμαι πως, για την ώρα, δεν ξέρει πως να το κάνει.

Θα συνεχίσω να παρακολουθώ το POPE HATS και την εξέλιξη του Ethan Rilly, αλλά με βάση όσα έχω δει έως τώρα, θα προτιμήσω να κρατήσω μικρό καλάθι…

THE BIG LIE
Writer/Artist: Rick Veitch
Image Comics

Δεν ξέρω αν το θυμάστε, αλλά πριν λίγους μήνες είχα αναφερθεί σε αυτό το comic, στο πλαίσιο του PREVIEWS PICKS του Ιουλίου. Είχα γράψει, τότε, πως το συγκεκριμένο comic ήταν το προσωπικό μου Pick Of The Month, πως ο Rick Veitch είναι τεράστιος δημιουργός, πως αν έπρεπε να αγοράσω μόνο ένα comic από εκείνο το PREVIEWS θα ήταν αυτό και πως ήμουν βέβαιος πως οι πιθανότητες επιτυχίας 33-33-34, που έχουν συνήθως τα non-superhero comics της Image, δεν θα ίσχυαν σε αυτή την περίπτωση.

Σήμερα, έχοντας πλέον διαβάσει το comic (για την ακρίβεια, το έχω διαβάσει εδώ και αρκετό καιρό, απλά δεν είχε τύχει να αναφερθώ σε αυτό, στο μεταξύ), αισθάνομαι υποχρεωμένος να επανεξετάσω τις μάλλον βιαστικές αυτές δηλώσεις. 1) Το Pick Of The Month μου εξελίχθηκε σε μεταγραφή επιπέδου Σίγκουρντσον (δεν μπορεί, κάποιοι θα τον θυμούνται). 2) Ο Rick Veitch παραμένει τεράστιος δημιουργός, αλλά πλέον έχει ένα τεράστιο μελανό σημείο στη βιβλιογραφία του. 3) Ευτυχώς, κανείς δε με υποχρέωσε να αγοράσω μόνο ένα comic από εκείνο το PREVIEWS! 4) Τί ποσοστά και μαλακίες, τώρα; Το comic δεν παλεύεται, λέμε!!!

Το THE BIG LIE, στα χαρτιά, είναι μια εναλλακτική προσέγγιση της ιστορίας της τρομοκρατικής επίθεσης στους δίδυμους πύργους, την 11η Σεπτεμβρίου 2011. Στην πραγματικότητα, είναι μια τεράστια συνομωσιολογική μπαρούφα, που επιλέγει και παρουσιάζει τα facts όπως βολεύει τον δημιουργό (αγνοώντας αυτά που δεν τον βολεύουν και υπερτονίζοντας αυτά που μπορεί να προσδίδουν ψήγματα αλήθειας και ρεαλισμού στις ακραίες θεωρίες του), στοχεύει στο φτηνό εντυπωσιασμό, είναι αφηγηματικά χαώδες και ασύνδετο, σχεδιαστικά μετριότατο και ιδεολογικά επικίνδυνο.

Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τα alternate histories αυτά καθαυτά, αλλά το συγκεκριμένο είναι απρόσεκτο, προκλητικά μονόπλευρο και σχεδόν παραληρηματικό. Σε γενικές γραμμές, πρόκειται για ένα κάκιστο comic, το οποίο ελπίζω ειλικρινά να μην έκαναν το λάθος να αγοράσουν πολλοί άνθρωποι.

COLD WAR #2
Writer/Artist: John Byrne
IDW Publishing

Αντίθετα με όσα πιστεύουν οι περισσότεροι επικριτές του (η συντριπτική πλειονότητα των οποίων αποτελείται από τους ίδιους ανθρώπους που τον είχαν θεοποιήσει τις προηγούμενες δεκαετίες), εξακολουθώ να υποστηρίζω πως ο John Byrne συνεχίζει να βελτιώνεται ως δημιουργός και πως οι αφηγηματικές του ικανότητες, αλλά και το ίδιο το artwork του, αποκτούν διαρκώς νέα ενδιαφέροντα στοιχεία που κάνουν τον δημιουργό να ανεβαίνει επίπεδα.

Το COLD WAR διαδραματίζεται, προφανώς, στην περίοδο που ξεκίνησε αυτό που ονομάζουμε “Ψυχρός Πόλεμος” ανάμεσα στους πολιτικούς κόσμους της Δύσης (ΗΠΑ) και της Ανατολής (ΕΣΣΔ) και διαθέτει αρκετά από τα στοιχεία που κάνουν τόσο γοητευτικές ορισμένες από τις πρώτες ταινίες James Bond και τα μυθιστορήματα του John Le Carre. Δυνατός κεντρικός πρωταγωνιστής, ενδιαφέροντα plots και subplots, ίντριγκες, μυστικά, ψέματα, κατάσκοποι, σατανικοί κακοί, προδοσίες, εκρήξεις, σαγηνευτικές γυναίκες κ.λπ.. Και όλα αυτά, με το στιβαρό artwork και το απαράμιλλο storytelling ενός από τους σπουδαιότερους Αμερικανούς δημιουργούς της τελευταίας 30ετίας.

Αν σας αρέσει έστω και λίγο το συγκεκριμένεο genre και δεν είστε από αυτούς που “πιστεύουν ακράδαντα” πως ο John Byrne “πέθανε” στα 80s, δώστε του μια ευκαιρία.