BEST OF #17: 2011 – Part Two

Η αντίστροφη μέτρηση που ξεκίνησε την προηγούμενη εβδομάδα, συνεχίζεται σήμερα, με τις πρώτες 10 θέσεις αυτού του εντελώς προσωπικού Top 20 των κορυφαίων comics της χρονιάς. Ελπίζω να βρείτε αρκετές από τις επιλογές μου ενδιαφέρουσες και εννοείται πως περιμένω να ακούσω και τις δικές σας…

10. SWAMP THING
Writer: Scott Snyder
Artist: Yannick Paquette
DC Comics

Όχι μόνο ο καλύτερος, μέχρι στιγμής, τίτλος από το New 52 της DC, αλλά και ο καλύτερος ongoing τίτλος που βγαίνει από τις δύο μεγάλες εταιρίες, γενικότερα. (Ναι, χάλασα την “έκπληξη”, αποκαλύπτοντας πως δεν υπάρχει άλλο comic από DC ή Marvel στις πρώτες 9 θέσεις. Αλλά, στ’ αλήθεια, περιμένατε κάτι διαφορετικό;)

Ο Scott Snyder δίνει ρέστα ως συγγραφέας, προσαρμόζοντας γνωστά στοιχεία από το μύθο του Swamp Thing στο νέο αυτό κόσμο που, εμφανώς, θέλει να δημιουργήσει για το χαρακτήρα. Παράλληλα, γράφει τους καλύτερους διαλόγους που έχω δει εδώ και αρκετά χρόνια σε mainstream comic!

Για το σχέδιο του Paquette, ό,τι και αν ειπωθεί θα είναι λίγο. Πυκνό και λεπτομερές, χωρίς όμως να μοιάζει βαρυφορτωμένο, με μελάνια που θυμίζουν, ανά στιγμές, Kevin Nowlan. Δίχως αμφιβολία, ένας από τους τρεις-τέσσερις καλύτερους σχεδιαστές αυτή την εποχή.

9. USAGI YOJIMBO
Writer/Artist: Stan Sakai
Dark Horse

Υπάρχει κάτι στα comics που χαρακτηρίζουμε ως “σταθερές αξίες”, που με συναρπάζει. Το βρίσκω πάντα εντυπωσιακό να μπορεί ένας δημιουργός (ή ένα creative team) να παράγει ποιοτική δουλειά στον ίδιο τίτλο, για πολλά χρόνια, και να καταφέρνει να εξελίσσεται, χωρίς όμως να εγκαταλείπει τα στοιχεία που έκαναν δημοφιλή τη δουλειά του ή/και τους χαρακτήρες.

Τρανά παραδείγματα είναι οι Aragones/Evanier με τον Groo, ο Jaime Hernandez με τις Locas και, μέχρι πριν κάποια χρόνια, ο Dave Sim με τον Cerebus, αλλά ξεχωριστή θέση στην κατηγορία κατέχει και ο σπουδαίος δημιουργός Stan Sakai, ένας από τους πλέον προικισμένους cartoonists των τελευταίων τριάντα ετών.

Ο Usagi έχει πάψει, εδώ και πολλά χρόνια, να είναι “αυτό το indie comic που διαβάζουν όσοι γουστάρουν funny animals” και έχει μετατραπεί σε ένα staple της αμερικανικής σκηνής. Βρέξει-χιονίσει, είτε ζούμε σε εποχές παχιών αγελάδων, είτε σε περιόδους σημαντικής ύφεσης για τη βιομηχανία, έχω την αίσθηση πως, για όσο καιρό ο Sakai είναι καλά στην υγεία του, θα υπάρχει πάντα ένα comic στα stands με τον Λαγό-Σαμουράι στο εξώφυλλο…

8. GLAMOURPUSS
Writer/Artist: Dave Sim
Aardvark-Vanaheim

Δίχως αμφιβολία (και δίχως… αντίπαλο) το πιο περίεργο comic αυτής της λίστας και ενδεχομένως ένα από τα πιο περίεργα που κυκλοφορούν εκεί έξω. (Τα πάσης φύσεως σκατολογικά manga εξαιρούνται…)

Είναι απολύτως βέβαιο πως, όταν ο Dave Sim ολοκλήρωνε τη δουλειά του στο CEREBUS και όλοι (πλην φεμινιστών και φεμινιστριών) περίμεναν με αγωνία το επόμενο project του, κανείς δε φανταζόταν πως αυτό θα ήταν ένα υβρίδιο σάτιρας προς τη βιομηχανία της μόδας και της ομορφιάς και δοκιμίων (υπό μορφή comic) για την ιστορία και την τεχνική κλασικών newspaper strip artists.

Στα πιο πρόσφατα τεύχη, ο Sim εξιστορεί (με αρκετό speculation) την τελευταία μέρα της ζωής του Alex Raymond, ο οποίος έχασε τη ζωή του σε δυστύχημα, οδηγώντας την Corvette του συναδέλφου του, Stan Drakeext. Fascinating stuff, methinks…

7. ECHO
Writer/Artist: Terry Moore
Abstract Studio

Καθ’ όλη τη διάρκεια της κυκλοφoρίας του, θεωρούσα πως το ECHO ήταν ο καλύτερος ongoing τίτλος που υπήρχε στα stands (εννοώντας τίτλους που κυκλοφορούν περισσότερες από μία-δύο φορές το χρόνο). Παρά το σχετικώς υποτονικό (κατά μία ένοια) φινάλε, η άποψη μου δεν άλλαξε μέχρι το τέλος!

Το ECHO ήταν ένα εξαιρετικά γραμμένο, άψογα σχεδιασμένο και απολύτως συμπαγές comic, με αρχή, μέση και τέλος, που ολοκήρωσε την τριαντάτευχη ζωή του μέσα σε λίγο παραπάνω από τρία χρόνια. Κατά μία έννοια, από πλευράς στόχου, αφοσίωσης και συνέπειας, ήταν ένα… μίνι STRANGERS IN PARADISE!

Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια καλύτερη φιλοφρόνηση από αυτή…

6. THE KLONDIKE
Writer/Artist: Zach Worton
Drawn & Quarterly

Σίγουρα, δεν είνα για όλους. Και αυτό επειδή, φυσικά, δεν ενδιαφέρονται όλοι για τον “πυρετό του χρυσού”, που χτύπησε, στα τέλη του προπερασμένου αιώνα, χιλιάδες Αμερικανούς, οι οποίοι εγκατέλειψαν τα σπίτια και τις ζωές τους για να φύγουν προς βορρά, αναζητώντας ανεξερεύνητα κοιτάσματα του πολύτιμου μετάλλου.

Προσωπικά, βρίσκω την Αμερικανική ιστορία μέχρι και τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, συναρπαστική και οτιδήποτε έχει να κάνει με αυτή με προκαλεί να το διαβάσω αμέσως. Το γεγονός ότι ο Zach Worton έχει κάνει εξαιρετική δουλειά, τόσο στην έρευνα και την ιστορική ακρίβεια, όσο και στην αφήγηση και το artwork, είναι απλά ένα bonus!

Κατά μία έννοια, όμως, το THE KLONDIKE μιλάει για πολύ περισσότερα πράγματα από το “Last Gold Rush”. Μέσα από τους άριστα διαμορφωμένους χαρακτήρες και τις διαφορετικές προσωπικότητες των πρωταγωνιστών, ο Worton καταφέρνει να δημιουργήσει μια ιστορία που μιλάει, πρωτίστως, για ανθρώπους, χωρίς αυτοί να καθορίζονται από την εποχή, ή το περιβάλλον τους. Αναζητήστε το.

5. LITTLE NOTHINGS Vol. 4
Writer/Artist: Lewis Trondheim
NBM

Υπάρχουν πολύ λίγοι δημιουργοί που έχουν την ικανότητα να παίρνουν κάτι εντελώς συνηθισμένο και, φαινομενικά, βαρετό, και να το μετατρέπουν σε κάτι συναρπαστικό. Ο κορυφαίος όλων είναι, προφανώς, ο Harvey Pekar, που εξιστορούσε τις εντελώς απλές, καθημερινές ιστορίες του, με θέματα τόσο mundane, που δεν θα τα χρησιμοποιούσε ούτε ο Δαλιανίδης στους “Μικρομεσαίους”, και το έκανε με τέτοιο τρόπο που σε έβαζε ολοκληρωτικά μέσα στο comic και σχεδόν αγωνιούσες να δεις τι θα συμβεί στη συνέχεια.

Μόλις ένα κλικ κάτω από τον Pekar (αλλά μιλάμε για πολύ μικρό “κλικ”) βρίσκεται ο μεγιστοτεράστιος Lewis Trondheim, που μπορεί να υστερεί κάπως σε σχέση με τον Uncle Harv στην “ψυχανάλυση” του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα (δηλαδή του εαυτού του), αλλά κερδίζει σε χιούμορ! Ναι, και το AMERICAN SPLENDOR έβγαζε, συχνά, γέλιο, αλλά η προσέγγιση ήταν διαφορετική. Εκεί που ο Pekar έμοιαζε να μην αντιλαμβάνεται ότι, κάποιες φορές, η ξεροκεφαλιά και ο “ιδιαίτερος” τρόπος σκέψης του μπορεί να ήταν αστείος για τον αναγνώστη, ο Trondheim έχει πλήρη επίγνωση των παραξενιών και των κουσουριών του και δίνει την εντύπωση πως γελάει και αυτός μαζί με μας. Παράλληλα, σε αντίθεση και πάλι με τον Pekar, ο Trondheim δεν προσπαθεί σχεδόν ποτέ να υπερασπιστεί τις ιδιοτροπίες και τα ελαττώματα του, αλλά τα αναγνωρίζει και σχεδόν απολογείται που δεν μπορεί να αλλάξει.

Προσωπικά, εύχομαι να μην αλλάξει ποτέ…

4. MISTER WONDERFUL: A LOVE STORY
Writer/Artist: Daniel Clowes
Pantheon Books

Μετά την -σχετική- απογοήτευση του WILSON (sorry, αλλά βαρέθηκα φριχτά!), ο Clowes επιστρέφει σε φουλ φόρμα, δημιουργώντας έναν χαρακτήρα (και ένα “σύμπαν”) που είναι εξόχως Clowesικός, αλλά παράλληλα και πολύ διαφορετικός απ’ ότι μας έχει συνηθίσει ο σπουδαίος Αμερικανός δημιουργός.

Κατά μία έννοια, βρίσκω πολύ πιο έντονο εδώ το αίσθημα της αισιοδοξίας, σε αντίθεση με το gloominess που χαρακτηρίζει τη δουλειά του Clowes. Ο πρωταγωνιστής του, ο Marshall, μπορεί είναι ελαφρώς κατεστραμμένος (μεσήλικας, διαζευγμένος, χωρίς ιδιαίτερη οικονομική άνεση) και να εκφράζεται συχνά υποτιμητικά για τον εαυτό του στους εσωτερικούς μονολόγους του (χαρακτηριστικό element της αφήγησης του Clowes), αλλά παράλληλα, μας δίνει την εντύπωση ότι δεν παραιτείται και δεν χάνει τις ελπίδες του ότι θα βρει τον πραγματικό έρωτα, την ευτυχία, ή έστω κάποιες στιγμές ηδονής.

Κατά μία έννοια, ο Marshall είναι σαν τους περισσότερους από εμάς: κάποιες φορές, γεμάτος αυτοπεποίθηση, η οποία μπορεί να έχει τροφοδοτηθεί από ένα τυχαίο γεγονός, και άλλες, βουτηγμένος στη μιζέρια, με τα θετικά να μοιάζουν ασήμαντα και τα αρνητικά να φαντάζουν πελώρια. Η μόνη διαφορά που έχει από εμάς, είναι ότι οι δικοί μας εσωτερικοί μονόλογοι δεν έχουν δημοσιοποιηθεί.

3. LOVE & ROCKETS: NEW STORIES Vol. 4
Writer/Artists: Gilbert Hernandez, Jaime Hernandez
Fantagraphics Books

Έχω κουραστεί, όλα αυτά τα χρόνια, να προσπαθώ να βρω καινούργια επίθετα για να εκφράσω το θαυμασμό μου για τη δουλειά του Jaime Hernandez. Από πολλές απόψεις, είναι ίσως ο κορυφαίος δημιουργός των τελευταίων τριών δεκαετιών και ένας από τους σπουδαιότερους όλων των εποχών.

Μπορεί στο τεύχος #4 του NEW STORIES να μη μας έριξε “γροθιά στο στομάχι”, αντίστοιχη με αυτή του προηγούμενου τεύχους, αλλά παρέδωσε μία εξαιρετική ιστορία με πρωταγωνίστρια την Maggie (και supporting characters τους περισσότερους από τους χαρακτήρες του Heartbreak Soup), που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει και ιδανικό φινάλε στον κόσμο των Locas. Από τη μία, δεν μπορώ να σκεφτώ πως δεν θα ξαναδιαβάσω ιστορία με την Maggie και την Hopey, αλλά από την άλλη, το συγκεκριμένο φινάλε είναι τόσο τέλειο από κάθε πλευρά, που αν τελικά η σειρά συνεχίσει, φοβάμαι πως το πραγματικό τέλος (όταν και όπως αυτό έρθει) δεν θα είναι εξίσου καλό.

Θα παρατηρήσατε, ίσως, πως δεν έχω αναφερθεί καθόλου στη δουλειά του Gilbert στο τεύχος. Θα πω απλά πως αν δεν υπήρχε (ή αν ήταν αντιστοίχου επιπέδου με του αδερφού του), το NEW STORIES θα βρισκόταν δύο θέσεις πιο πάνω σε αυτή τη λίστα.

2. 20th CENTURY BOYS
Writer/Artist: Naoki Urasawa
Viz

Από τη μία, πρόκειται για μια σύνθετη, πολυεπίπεδη περιπέτεια, γεμάτη αναρίθμητους χαρακτήρες και δαιδαλώδη subplots, που λαμβάνει χώρα σε ένα δυστοπικό μέλλον. Από την άλλη, είναι μια απλή ιστορία ενηλικίωσης και αναμνήσεων από την τρυφερή (και συνήθως ωραιοποιημένη και φιλτραρισμένη με τα μάτια της νοσταλγίας) παιδική ηλικία.

Ίσως είναι και τα δύο, αφού, εν τέλει, αυτά που ζήσαμε ως παιδιά, έρχονται συχνά να μας “στοιχειώσουν”, σε μεγαλύτερη ηλικία, και το όποιο δυστοπικό μέλλον μπορεί να έχει (ή σίγουρα έχει!) τις ρίζες του στο “όμορφο” παρελθόν. Αν οι αναμνήσεις που έχουμε από τα μικράτα μας, είναι ελαφρώς διαστρεβλωμένες, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε λάθος αποφάσεις που ενδέχεται να έχουν τεράστιο και τρομακτικό αντίκτυπο σε εμάς και τους γύρω μας.

Απλά, ένα από τα καλύτερα comics που έχουν εκδοθεί ποτέ.

1. GANGES
Writer/Artist: Kevin Huizenga
Fantagraphics Books

Και φτάσαμε στο #1 όπου για μια ακόμη φορά δυσκολεύομαι πάρα πολύ να βρω τα κατάλληλα λόγια για να στηρίξω την επιλογή μου. Στο δικό μου μυαλό, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το ότι το GANGES είναι το καλύτερο comic των τελευταίων ετών και ο Kevin Huizenga ο σπουδαιότερος νέος δημιουργός στα αμερικανικά comics.

Οι δυνατότητες μοιάζουν να είναι, απλα, ανεξάντλητες και η προσέγγιση του στην Τέχνη των comics είναι απίστευτα ενδιαφέρουσα, τόσο από τεχνική όσο και από θεματολογική άποψη. Έχει καταφέρει να δημιουργήσει τον απόλυτο “everyman” πρωταγωνιστή, που μπορεί άνετα να λειτουργεί ως alter ego του πνευματικού του πατέρα, αλλά και ως αντανάκλαση των δικών μας σκέψεων και προθέσεων.

Παράλληλα, οι αφηγηματικές εξερευνήσεις και αναζητήσεις του Huizenga είναι τόσο πολλές και τόσο πολυσύνθετες που κάθε φορά που ανοίγεις ένα νέο τεύχος του GANGES να μην έχεις ιδέα, στην κυριολεξία, για το τι μπορεί να συναντήσεις μέσα στις σελίδες του. Είναι σχεδόν βέβαιο πως θα συνεχίσει να γίνεται καλύτερος τα επόμενα χρόνια, και προσωπικά, θα είμαι συνέχεια εδώ για να παρακολουθώ την εξέλιξη του.

Ελπίζω να κάνετε και εσείς το ίδιο.