WHITE KNUCKLE

Writer: Cy Dethan
Artist: Βάλια Καπάδαη
Letters: Nic Wilkinson
Markosia

Spoiler Warning: Το συγκεκριμένο review ενδέχεται να περιέχει σημαντικές πληροφορίες σχετικά με την υπόθεση που διαδραματίζεται στο comic.

Εγώ είμαι τίμιος λωποδύτης και γι’ αυτό πρέπει να το ομολογήσω: με τις δουλειές της Βάλιας Καπάδαη είμαι biased – η άποψή μου είναι θετικώς βεβιασμένη από πέρσι, που έπιασα στα χέρια μου το TW1STED VISION. Όντας μια ανθολογία ιστοριών από διαφορετικούς συγγραφείς, καθώς και την ίδια τη Βάλια, με μια ποικιλία σχεδιαστικών προσεγγίσεων, είχα τη δυνατότητα να δω διάφορες όψεις του artwork της και ναι, δίχως υπερβολή, μου άρεσαν όλες, η κάθε μία ταιριαστή με το σενάριο. Στο WHITE KNUCKLE (το οποίο σας παρουσιάζω εδώ σε advanced review – οπότε μην το αναζητήσετε ακόμη), οι όψεις αυτές υπηρετούν τόσο τη συνεκτική δομή μιας εκτεταμένης ιστορίας, όσο και τις εναλλαγές στην αφήγηση, τόσο του χρονικού πλαισίου, όσο και του αφηγητή.

Περί τίνος πρόκειται όμως; Η ιστορία ξεκινά με έναν παράξενο, μεγαλόσωμο γέροντα, ο οποίος ξαφνικά αρπάζει με ένα χέρι σαν τανάλια τον καρπό ενός νεαρού στο λεωφορείο. Μας δίνεται μια πρώτη υπόνοια για το τι συμβαίνει, όταν βλέπουμε την οπτική του μεγαλόσωμου άνδρα στα γεγονότα: μια παραμορφωμένη, σχεδόν δαιμονική όψη του νεαρού που λέει “Release me”. Στο σπίτι του, ο άνδρας ανοίγει ένα λεύκωμα, παραγεμισμένο με αποκόμματα από εφημερίδες που αναφέρονται σε πάμπολλους φόνους ανά τα χρόνια και σε κάποιον που αποκαλούν “Gripper”.

Η αλλαγή στην αφήγηση διαμεσολαβείται από δυο σελίδες: μια που δείχνει τον στραγγαλισμό μιας φαινομενικά δαιμονικής γυναίκας και την παρέμβαση της μικρής της κόρης και μία που δείχνει το θύμα και την κόρη στα αποκόμματα του άνδρα.

Αλλάζουμε οπτική και βλέπουμε τα προβλήματα της νεαρής Ms. Brookes με τον πρώην σύζυγό της, ο οποίος θέλει να πάρει πίσω το γιο τους, τον Neil. Τη σχεδόν τυπική σκηνή οικογενειακής δυσαρμονίας θα ακολουθήσει μια παράδοξα σωτήρια σύμπτωση, καθώς ο Seth Rigal, ο προαναφερθείς μεγαλόσωμος γέροντας, θα τύχει να βρεθεί έξω από το σπίτι των Brookes την ίδια ακριβώς στιγμή που ο πατέρας του Neil προσπαθεί να τον απαγάγει και τον χτυπά. Ο Rigal θα παρέμβει και τα γεγονότα παίρνουν μια απροσδόκητη τροπή, καθώς η μητέρα του Neil θεωρεί τον παράξενο άνδρα σωτήρα του γιου της.

Την επόμενη μέρα και καθώς ο Rigal ανταποκρίνεται στην πρόσκληση της νεαρής μητέρας για να του ανταποδώσει το καλό που της έκανε, το cast συμπληρώνεται από έναν παράξενο, ανακατωσούρη δημοσιογράφο που θέλει να μάθει τα πάντα για την απόπειρα απαγωγής και την παρέμβαση του Rigal.

Με όλους τους χαρακτήρες να έχουν πλέον μπει στην ιστορία στο πρώτο 1/3 του comic, τα κίνητρα του καθενός οδηγούν, ηθελημένα ή αθέλητα, σε πορεία σύγκρουσης με τους άλλους, καθώς και με τις παρελθούσες πράξεις τους. Χρησιμοποιώντας κάθε διαθέσιμο αφηγηματικό “κόλπο”, η πλοκή χτίζεται μέχρι το σημείο της τελικής σύγκρουσης και λύσης, για τα οποία δεν θα ήθελα να πω περισσότερα, προκειμένου να δείτε την εξέλιξη ιδίοις όμμασι.

Ψυχές δολοφονημένων, ενοχές, παραισθήσεις, η ανάγκη για εξιλέωση, η επιθυμία για διαδοχή σε έναν κύκλο αίματος, εγωισμός, απόγνωση, προστατευτικό ένστικτο και πολλά άλλα χαρακτηρίζουν τον καθέναν από τους χαρακτήρες, αλλά με ενδιαφέροντα τρόπο, όχι αποκλειστικά, καθώς αντικρουόμενα στοιχεία λειτουργούν συμπληρωματικά.

Όλα αυτά δε, υπηρετούνται – το λιγότερο – με τον ίδιο ρεαλισμό των καλών αστυνομικών σειρών, με εξαίρεση δύο καρέ σε ολόκληρο το comic, αλλά αν δεν είστε ψυχαναγκαστικοί και δεν τα παρατηρήσετε, είναι βέβαιο ότι θα απολαύσετε την ιστορία από την αρχή ως το τέλος. Εγώ που είμαι ψυχαναγκαστικός και τα παρατήρησα, το διάβασα όλο μέσα σε μία μόλις ώρα και έχω μόνο συγχαρητήρια να δώσω στον Cy Dethan για την πλοκή και στη Βάλια για το όμορφο, δυναμικό της σχέδιο.