5 CENTIMETERS PER SECOND

Κάποιοι από εσάς, με το που διαβάσατε τον τίτλο, σας έπιασαν ρίγη. Να ξέρετε, σας καταλαβαίνω καλύτερα από τον καθένα. Κι εγώ, όπως κι εσείς φαντάζομαι, είχα κάποτε γελάσει με μια γριά τσιγγάνα, που προσπαθούσε να μου πουλήσει ένα τεραστίων διαστάσεων σεμεδάκι. Βλέπετε, ήμουν νέος τότε και δεν είχα δει το SUPERNATURAL, ώστε να είμαι λίγο πιο υποψιασμένος και πίστευα ότι όλα αυτά που λένε για τις γριές τσιγγάνες είναι παραμύθια.

Ήρθε, όμως, η ώρα που η κατάρα της βγήκε αληθινή και βρέθηκα μαζί με εκατοντάδες άλλους, που προφανώς είχαν την ίδια μοίρα με μένα, να οδηγώ στον Κηφισό. Γελάς, ε; Ξέρεις πόσες και πόσες ώρες πέρασα μέσα στο αυτοκίνητό μου, προσπαθώντας να μη δαγκώσω το τιμόνι; Ξέρεις πόσες φορές μου ήρθε να πατήσω απλά γκάζι, να σφηνωθώ ανάμεσα σε δυο λωρίδες και όταν σταματήσω, δέκα μέτρα πιο κάτω, να επικαλεστώ παράνοια και να αποπειραθώ να δαγκώσω τον πρώτο αστυνομικό που θα έρθει να με βγάλει από το αμάξι; Και κάθε, μα κάθε φορά που έφτανα στα όριά μου, έβλεπα στο τζάμι το πρόσωπο της γριάς τσιγγάνας να γελάει σατανικά με το μαρτύριο μου.

Δυο πράγματα μπορούν να σπάσουν μια κατάρα: Μια τυφλή μαύρη από τη Νέα Ορλεάνη και το να ανέβει η τιμή της βενζίνης. Μπορεί κάποιος αδαής να σου πει μπούρδες περί αληθινής αγάπης, αλλά να ξέρεις ότι αυτό δεν σπάει κατάρες. Καλό είναι, δε λέω, όμως για άλλα πράγματα. Οι κατάρες, είπαμε, σπάνε με δύο τρόπους, τελεία. Μιας και είμαστε στο θέμα, σας έχω και κουίζ: Πώς εξηγείται το γεγονός ότι όσο καιρό η χώρα είναι σε ακυβερνησία, η τιμή της βενζίνης έπεσε κατά δέκα cents; Πίσω στο θέμα μας, όλες εκείνες τις ώρες που ήμουν παρκαρισμένος στο ποτάμι, έκανα κάθε είδους πνευματική άσκηση, προκειμένου να κρατήσω τα πολύτιμα Sanity Points μου και να αποφύγω τελικά τον εγκλεισμό σε δωμάτιο ολίγων τετραγωνικών με μαλακούς τοίχους. Μία από αυτές τις ασκήσεις ήταν να υπολογίζω πόση απόσταση είχα διανύσει σε ένα δεδομένο χρονικό διάστημα και να υπολογίζω τη μέση ωραία ταχύτητά μου.

Ε, λοιπόν, υπήρξαν φορές, που τα 5 εκατοστά το δευτερόλεπτο φάνταζαν υπερηχητική ταχύτητα μπροστά σε αυτή που υπολόγιζα. Σημειώστε ότι 5 εκατοστά το δευτερόλεπτο είναι 180 μέτρα σε μία ώρα…

Ποιός είπε ότι δε γνωρίζεις γκομενάκια στη βιβλιοθήκη;

Καταλαβαίνεις, λοιπόν, ότι όταν μου προτάθηκε να δω ένα anime με τίτλο 5cm PER SECOND, δεν το πήρα και πολύ καλά. Εδώ θα μπορούσα να κάνω μια τεράστια παρένθεση και να μιλήσω για το πώς αναμνήσεις του παρελθόντος (εξαιρετικό παράδειγμα πλεονασμού εκτός και αν ταξιδεύεις στο χρόνο) επηρεάζουν το παρόν, αλλά και το μέλλον, καθώς και το πώς οι αναμνήσεις μας στρεβλώνονται με την πάροδο του χρόνου. Θαυμάσιο όργανο ο εγκέφαλος, δε νομίζεις; Το δικό μου θαυμάσιο όργανο, λοιπόν, διαφωνούσε κάθετα με το συγκεκριμένο anime. Μου έλεγε να δω κάτι άλλο, να πιάσω πάλι το TRINITY BLOOD, που είναι μεν παλιό και χαζοχαρούμενο, δεν μου θύμιζε, όμως, τίποτα δυσάρεστο. Πάνω που είχα αρχίσει να κερδίζω τη μάχη με τον εγκέφαλό μου, ήρθε να με τρολάρει με περισσότερη μαεστρία κι από τον πιο αρχαίο χρήστη του 2Chan.

Το 5 CENTIMETERS PER SECOND έχει γράψει και έχει σκηνοθετήσει ο Makoto Shinkai. Ο κύριος Shinkai, μεταξύ άλλων, έχει γράψει και σκηνοθετήσει το VOICES OF A DISTANT STAR, που τυγχάνει να είναι ένα από τα καλύτερα anime που έχω δει και αν δεν το έχετε δει, φροντίστε να το διορθώσετε άμεσα. Κάπως έτσι, λοιπόν, άδειασε το τασάκι, γέμισε η κούπα με καφέ και πατήθηκε το “play”.

Είμαι θλιμμένος. Βαθύτατα. Πού είναι το κράτος;

Η ταινία αποτελείται από τρία μέρη. Τρία επεισόδια, αν θέλετε. Αν θέλετε, όμως, να αποτελείται από επεισόδια, τότε γιατί να λέγεται ταινία και όχι σειρά; Δεν έχω μια καλή απάντηση, αλλά με συνολική διάρκεια μιας ώρας και κάτι, πιθανότατα θα το δείτε ολόκληρο, οπότε ας το λέμε ταινία για να ξεμπερδεύουμε. Η ταινία αυτή, λοιπόν, πραγματεύεται ανεκπλήρωτους έρωτες. Ανεκπλήρωτους έρωτες, όμως, που συμορφώνονται απολύτως με το Ιαπωνικό στερεότυπο, το οποίο, μεταξύ μας, δεν κατάφερα να κατανοήσω ποτέ.

Έτσι, για μία ώρα και κάτι, θα παρακολουθήσουμε τους παράλληλους δρόμους που πήραν οι ζωές δυο νέων ανθρώπων παρά τη θέλησή τους και πώς αυτό επηρέασε και τις σχέσεις τους με τον υπόλοιπο πλανήτη. Να με συμπαθάτε, αλλά δεν το αντέχω. Όταν σε χωρίζουν μερικά έτη φωτός από αυτόν που αγαπάς, ναι, έχεις κάθε λόγο να είσαι μέσα στη μιζέρια και να βάφεις τις κουρτίνες και να κάνεις ό,τι κάνουν αυτοί που είναι μέσα στη μιζέρια. Όταν, όμως, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να “μεγαλώσεις ένα ζευγάρι”, όπως θα έλεγε και ο φίλος μου ο Obama; Πραγματικά, δηλαδή! Μπορείτε να μου βάλετε όσα κοινωνικά εμπόδια θέλετε. Θα σας απαντήσω, όμως, ότι μιλάμε για παιδιά δημοτικού και αργότερα γυμνασίου. Για όνομα πια!

Υπό αυτή την έννοια, το 5 CENTIMETERS PER SECOND δε μου άρεσε. Είναι όπως μια ατελείωτη σειρά δειγμάτων Ελληνικής λογοτεχνίας, που δεν λένε να ξεκολλήσουν από το κατοχικό σύνδρομο. Την πρώτη φορά είναι καλό, την δεύτερη είναι καλό, αλλά από ένα σημείο και μετά μπουκώνεις. Δεν θα σας πω, όμως, να μην το δείτε. Αφενός πρόκειται για δουλειά του Shinkai και αυτό από μόνο του είναι λόγος να το δει κανείς. Αφεταίρου, μπορεί να είστε πιο ανθεκτικοί από μένα στο “δράμα από το πουθενά” και να σας αρέσει. Αρτιότατο τεχνικά, υπέροχη μουσική, καταπληκτικό animation, αλλά δεν είναι για μένα.

Εάν κάποιοι αναρωτιέστε για τον τίτλο, εκτός από την ταχύτητα που πιάνει κανείς στο ποτάμι, είναι και η ταχύτητα με την οποία πέφτουν τα άνθη της κερασιάς.