THE UNDERWATER WELDER
Writer/Artist: Jeff Lemire
Top Shelf
Παρακολουθώ αρκετά στενά τα comics του Jeff Lemire. Αγάπησα το πρώτο volume του ESSEX COUNTY, με τίτλο TALES FROM THE FARM, και από τότε νιώθω μια – σχεδόν – υποχρέωση να παρακολουθώ τη δουλειά και την εξέλιξη του. Έτσι, αφού διάβασα (χωρίς να μπορώ να πω πως απόλαυσα) ένα κάρο DC τίτλους του Lemire (μεταξύ άλλων, τα πρόσφατα ANIMAL MAN, FRANKENSTEIN. JUSTICE LEAGUE DARK) βρέθηκα να έχω στα χέρια μου και το THE UNDERWATER WELDER, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Top Shelf.
Ο Jack δουλεύει σαν υποβρύχιος μεταλλοκολητής (δεν γνωρίζω αν υπάρχει κάποιος πιο εύηχος τίτλος στα ελληνικά για αυτή τη δουλειά), λίγες μέρες πριν η γυναίκα του φέρει στον κόσμο το παιδί τους. Θεωρητικά, θα έπρεπε να έχει παρατήσει τα πάντα και να ασχολείται με την κούνια και το παιδικό δωμάτιο, καθώς και τα μαθήματα τοκετού της γυναίκας του, αλλά ο Jack δείχνει να “βρισκεται αλλού”. Μάλλον γιατί ο βυθός ασκεί πάνω του μια επικίνδυνη γοητεία και δε δείχνει να μπορεί να απομακρυνθεί από αυτόν. Ίσως, όμως, φταίει πως πλησιάζει το Halloween, που ο Jack ποτέ δε συμπάθησε. Ή ίσως όλα αυτά να οφείλονται στη σχέση που είχε ο ίδιος με τον δικό του πατέρα, Ή μήπως υπάρχει κάτι άλλο;
Ο Lemire πλέον δείχνει να κατανοεί το Μέσο ως επαγγελματίας. Χρησιμοποιεί τα διάφορα τρικ, που έχει στο οπλοστάσιο του, με οικονομία και όπως τα χρειάζεται κάθε φορά. Οι εναλλαγές ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν γίνονται με μεγάλη άνεση, ενώ η ιστορία δείχνει να ισορροπεί ανάμεσα στο υπερφυσικό και το μυστήριο. Δεν είναι τυχαίος ο παραλληλισμός που γίνεται στην εισαγωγή του βιβλίου με κάποιο χαμένο επεισόδιο της θρυλικής τηλεοπτικής σειράς THE TWILIGHT ZONE. Ταυτόχρονα, η σχέση πατέρα-παιδού αποτελεί κεντρικό σημείο στο comic (όπως, άλλωστε, και σε μεγάλο κομάτι του έργου του Lemire).
Το THE UNDERWATER WELDER το διάβασα μονορούφι. Η πλοκή του σε κρατάει μέχρι να μάθεις το ποια θα είναι, τελικά, η μοίρα του ήρωα. Μπορεί να μην το βρήκα τόσο άμεσο συναισθηματικά όσο (π.χ.) το LOST DOGS, αλλά σίγουρα είναι καλοφτιαγμένο και μπορώ να πω πως κατάφερε να με κερδίσει. Τελικά, μάλλον αυτό που με αφήνει αδιάφορο στις ongoing υπερηρωικές (και συχνά όχι μόνο σε αυτές) δουλειές του δημιουργού, είναι οι συγκεκριμένες ιστορίες και όχι ότι ο Lemire εχει χάσει τις ικανότητες του.