Digital Killed The Comic Shop?

Η ιστορία του τρανζίστορ ξεκινάει από τις αρχές του 20ού Αιώνα, όταν η φρέσκια τότε ανακάλυψη της διόδου, βοήθησε τους επιστήμονες να κατανοήσουν περισσότερο την κινητικότητα των ηλεκτρονίων. Μετά από μια διαδρομή περίπου πενήντα ετών, φτάνει στη μορφή που το ξέρουμε σήμερα. Από πολλούς, εμού συμπεριλαμβανομένου, το τρανζίστορ θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες ανακαλύψεις/εφευρέσεις της ανθρωπότητας, καθώς σε αυτή χρωστάμε το ότι σήμερα μπορείτε να διαβάζετε στην οθόνη σας αυτά που γράφω. Η μέθοδος κατασκευής του τρανζίστορ με πυρίτιο ήταν η έμπνευση που οδήγησε στα ολοκληρωμένα κυκλώματα και, κατ’ επέκταση, στη δυνατότητα μείωσης του μεγέθους και προπαντός του κόστους των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να διαβάσει το σχετικό άρθρο της Wikipedia, στο οποίο, εκτός από την πλήρη ιστορία, αναφέρονται και μερικά κουτσομπολιά της εποχής. Μπορεί η Apple να το έχει κάνει επιστήμη, αλλά οι πατέντες και οι διαμάχες γύρω από αυτές, υπήρχαν πολύ πριν ο μακαρίτης Steve αγοράσει το πρώτο του ζιβάγκο.

Χωρίς το τρανζίστορ, λοιπόν, δεν θα μπαίναμε ποτέ στην “ψηφιακή εποχή”. Ο μπαμπάς και η μαμά Κλικλίκου δεν θα έκαναν ποτέ παιδιά, αλλά θα περνούσαν τις νύχτες τους πίνοντας βερμούτ, βάζοντας δίσκους στο πικάπ και κάνοντας όργια, μυρίζοντας το γιασεμί στον αέρα. Εγώ δεν θα είχα τσακωθεί ποτέ στο Facebook για τους αποκωδικοποιητές, τα στούντιο στο Hollywood θα έπλεαν σε πελάγη ευτυχίας, ενώ η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος δεν θα υπήρχε, για να εξαρθρώνει κυκλώματα παιδικής πορνογραφίας. Ούτε το Amazon θα υπήρχε.

Ενώ κάποιοι από εσάς διαβάζετε τις παραπάνω γραμμές και έχετε ανατριχιάσει, αδυνατώντας να φανταστείτε τις ζωές σας διαφορετικά, είμαι σίγουρος ότι, σε κάποια γωνιά του πλανήτη, πιθανότατα σε κάποιο υπόγειο, διαμορφωμένο σαν την γέφυρα του SS Enterprise, ιδιοκτήτες καταστημάτων comics έχουν μαζευτεί και συζητούν για το πώς θα κατασκευάσουν μια χρονομηχανή, ώστε να γυρίσουν πίσω και η σιχαμένη αυτή εφεύρεση να μην δει ποτέ το φως του ήλιου.

Βλέπετε, δεν είναι λίγοι εκείνοι οι ιδιοκτήτες που πιστεύουν ότι το internet ευθύνεται για τις μειωμένες πωλήσεις τους.

Αυτό το τελευταίο είναι δισυπόστατο. Από τη μία, έχεις την ψηφιοποίηση των πάντων. Δεν χρειάζεται πια να πας στο δισκοπωλείο. Με μερικά κλικ, το αγαπημένο σου τραγούδι είναι στην διάθεσή σου. Θες να δεις μια ταινία; Μερικά κλικ αργότερα, έχεις βουλιάξει στον καναπέ σου και απολαμβάνεις. Θες να διαβάσεις ένα comic; Πλέον και αυτό μπορείς να το κάνεις με μερικά κλικ. Είχαμε αναφέρει, μάλιστα, πώς μπορείτε να το κάνετε αυτό στο Android κινητό σας. Ακόμη και ελληνικά comics έχουν αρχίσει να βγαίνουν ψηφιακά, όπως το LOGICOMIX. Ολοένα και περισσότερες εκδοτικές στρέφονται πλέον προς τα ψηφιακά Μέσα, ενώ νέες πλατφόρμες έρχονται να διεκδικήσουν την κορυφή στην αγορά. Ακόμη κι εγώ σας είχα συμβουλεύσει να εξετάσετε την ψηφιακή διανομή (αλλά και την γενικότερη ψηφιακή σας παρουσία), για τις εκδόσεις σας.

Ο “θάνατος του χαρτιού”, όμως, δεν ήρθε ακόμα και δεν θα έρθει για πολύ καιρό. Όσο και αν διάφοροι χιπστερο-προφήτες συγκρίνουν το χαρτί με τις πέτρινες πλάκες, έχει ακόμα διαδρομή να διανύσει. Στα comics, που μας ενδιαφέρουν και πιο άμεσα, η διείσδυση των ψηφιακών Μέσων είναι πολύ μικρή ακόμα, επομένως δεν μπορεί να οφείλεται αυτό για τους χαμένους πελάτες.

Από την άλλη, με επίσης μερικά κλικ, μπορείς να παραγγείλεις τα comics που θες και αυτά να εμφανιστούν με μαγικό τρόπο μπροστά στην πόρτα σου. Αυτό μάλιστα. Αυτό είναι ικανό να δημιουργεί εφιάλτες στους μαγαζάτορες. Είναι αδιαμφισβήτητα βολικότερο να μπαίνεις σε ένα site, να ψάχνεις αυτό που θέλεις, να το παραγγέλνεις και μερικές μέρες μετά, να το διαβάζεις στο μπαλκόνι σου, ή μπροστά στο τζάκι σου, ή όπου, τέλος πάντων, θες να το διαβάσεις. Κάποτε, η μόνη επιλογή που είχες ήταν να βάλεις λεφτά σε φακελάκια ανάμεσα σε χαρτόνια και να ελπίζεις ότι το τεύχος θα φτάσει κάποια στιγμή από Αμερική, γιατί τα κεντρικά περίπτερα έφερναν μόνο ότι [βάλε τη λέξη μόνος σου] στο πρακτορείο. Πλέον, δεν χρειάζεται παρά μια πλαστική ορθογώνια κάρτα και μια σύνδεση στο internet. Βάλε και την διαφορά στις τιμές και έλα να κηδέψουμε μαζί όλα τα καταστήματα.

Δεν είναι, όμως, έτσι.

Υπάρχει κόσμος που ακόμη προτιμά να πάει σε ένα κατάστημα να πάρει τα comics του και υπάρχουν ακόμη λόγοι για τους οποίους κάποιος θα έπρεπε να πάει σε ένα κατάστημα να πάρει τα comics του. Βιάζομαι, όμως. Ακούστε μια ιστορία πρώτα.

Ο χρήστης του Reddit, Frosty, όταν ήταν μικρός, διάβαζε comics, όπως πολλά παιδιά της ηλικίας του. Επίσης, όπως πολλά παιδιά της ηλικίας του, μεγαλώνοντας, άφησε τα comics στην άκρη, για να ασχοληθεί με πράγματα λιγότερο “παιδικά”. Τώρα, κοντά στα 40, αποφάσισε ότι ήθελε να επιστρέψει, να βρεθεί και πάλι ανάμεσα στους χάρτινους ήρωες των παιδικών του χρόνων. Μην έχοντας, όμως, τόσα χρόνια επαφή με το “άθλημα”, απευθύνθηκε στη διαδικτυακή κοινότητα, για προτάσεις σχετικά με το τι έπρεπε να διαβάσει. Με μια λίστα ανά χείρας, μπήκε σε ένα κατάστημα, την έδειξε στον υπάλληλο και του ζήτησε (ευγενικά, όπως λέει ο ίδιος) να του δώσει τα comics. Το σκεπτικό του ήταν να διαθέσει ένα ποσό γύρω στα 150$ και να πάρει όσο περισσότερα διαφορερικά comics μπορούσε, ώστε να τα διαβάσει και να αποφασίσει ποια του άρεσαν και θα ήθελε να συνεχίσει να διαβάζει.

Η αντιμετώπιση του υπαλλήλου ήταν απαράδεκτη. Εν ολίγοις, του είπε ότι είναι απλά επιδειξιομανής (poser) και ότι ένας πραγματικός φαν των comics δεν θα σταματούσε ποτέ να διαβάζει. Δε νομίζω ότι χρειάζεται να πω πως ο Frosty δεν αγόρασε τίποτα τελικά από εκεί.

Μπορείτε να διαβάσετε την ιστορία του Frosty στο Reddit και μετά να κάνετε μια βόλτα από το ACB, από όπου και είδα το θέμα. Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον ότι στα σχόλια στο Reddit, υπάρχουν πολλοί που του προτείνουν να μην ασχολείται άλλο και να παραγγέλνει τα comics που θέλει από το internet.

Λίγες ώρες πριν γράψω αυτό το post, είχα πάει σε ένα μεγάλο κατάστημα, το οποίο μεν δεν ειδικεύεται στα comics, αλλά περηφανεύεται ότι έχει μεγάλη ποικιλία από δαύτα. Έψαχνα να βρω ένα δώρο για μια φίλη και δεν είχα χρόνο να πάω εκεί που πάω συνήθως. Δυσκολεύτηκα πάρα πολύ. Από όλα αυτά που έψαχνα, δεν υπήρχαν πρώτοι τόμοι, ούτε σε manga ούτε σε δυτικά. Πρώτοι τόμοι σε trades, δηλαδή, γιατί σε πολλούς τίτλους υπήρχαν οι πρώτοι τόμοι σε ακριβές hardcover εκδόσεις. Δεν χρειάζεται να πω, βέβαια, ότι όση ώρα ήμουν εκεί, ψάχνοντας όλα τα ράφια, δεν ήρθε κανείς να με ρωτήσει αν θέλω βοήθεια. Πάντως, βρήκα το ΣΥΝΔΡΟΜΟ, οπότε πηγαίνετε και πάρτε το όσο προλαβαίνετε!

Αν ήμουν κάποιος άλλος, γιατί να μη σκεφτόμουν ότι δεν αξίζει να χάνω το χρόνο μου, ψάχνοντας σε άδεια ράφια;

Το πλεονέκτημα του καταστήματος, έναντι του internet, είναι η επικοινωνία. Μπορείς να μιλήσεις με άλλους ανθρώπους που είναι εκεί, μπορείς να μιλήσεις με τον ιδιοκτήτη, να μάθεις για καινούριους τίτλους που δεν ήξερες και κυρίως να πιάσεις τα comics στα χέρια σου και να τα ξεφυλλίσεις. Ειδικά αυτό το τελευταίο, είναι κάτι που το internet ποτέ δεν πρόκειται να υποκαταστήσει.

Εάν πάρεις κι αυτό από τον πελάτη, γιατί να έρθει σε σένα;

Λέμε ξανά και ξανά για την κρίση, λέμε ότι οι πωλήσεις των comics πέφτουν συνεχώς, σε όλο τον κόσμο, αλλά ακριβώς γι’ αυτό δεν πρέπει να φροντίσουμε να κάνουμε την εμπειρία του πελάτη όσο το δυνατόν πιο ευχάριστη, ώστε να του δώσουμε κίνητρο να επιστρέψει; Δεν πρέπει, με κάποιον τρόπο, να βοηθήσουμε τους νέους πελάτες να σταματήσουν να είναι “νέοι πελάτες”; Θεωρούμε ότι το προϊόν μας είναι τέτοιο, ώστε ο πελάτης θα έρθει ό,τι και αν γίνει; Αυτό μπορεί να ισχύει για τα ναρκωτικά, αλλά όχι για τα comics.

Ναι, ξέρω. Πολλές φορές, οι πελάτες έχουν παράλογες απαιτήσεις. Άλλωστε, αυτό ήταν που ενέπνευσε τον Tim Chamberlain να φτιάξει το OUR VALUED CUSTOMERS. Όμως, μεταξύ μας, το να σε ρωτάει ένα δεκαπεντάχρονο παιδί αν μπορείς να του φέρεις ένα comic κι εσύ να το σημειώνεις σε ένα χαρτάκι και μετά να το πετάς, είναι απαράδεκτο.