BEFORE WATCHMEN: MOLOCH #1 (of 2)

Writer: Joseph Michael Straczynski
Artist: Eduardo Risso
DC Comics

SPOILER ALERT! Το παρόν άρθρο ενδέχεται να περιέχει spoilers για το comic. Αν σκοπεύετε να διαβάσετε το comic και δεν θέλετε να σας αποκαλυφθούν γεγονότα και καταστάσεις, συνεχίστε εδώ.

Όταν ανακοινώθηκε η έκδοση των διαφόρων σειρών που θα αποτελούσαν το BEFORE WATCHMEN, είχαμε τις γνωστές διαμάχες για το αν αυτό θα ήταν “σωστό”. Από τη μια, πολλοί φανατικοί – και όχι μόνο – του Alan Moore, καθώς και ο ίδιος (καμία έκπληξη), πίστευαν ότι δε θα έπρεπε να δημιουργηθούν, γιατί θα αλλοίωναν και θα υποβάθμιζαν το ίδιο το WATCHMEN (το οποίο ανακηρύξαμε ως το τέταρτο καλύτερο comic του Alan Moore, αλλά και το τέταρτο καλύτερο των 80s). Από την άλλη, αρκετοί ισχυρίζονταν ότι τα comics αυτά – είτε πετυχημένα είτε όχι – δε θα αφαιρούσαν κάτι από το αρχικό έργο. Θεωρώ τον Alan Moore ως έναν από τους καλύτερους και σημαντικότερους συγγραφείς στην Ιστορία των comics και το WATCHMEN είναι από τις αγαπημένες μου ιστορίες, όμως διαφωνώ κάθετα με τη στάση του απέναντι στο BEFORE WATCHMEN (όπως επίσης και απέναντι στις ταινίες που έχουν βασιστεί σε έργα του στο παρελθόν). Έτσι, προφανώς, στη συγκεκριμένη “διαμάχη” ήμουν αναφανδόν με τη δεύτερη άποψη.

Αλλά αυτά δε μας ενδιαφέρουν αυτή τη στιγμή. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι το review μας. Το BEFORE WATCHMEN: MOLOCH είναι ένα mini series δύο τευχών που δε συμπεριλαμβανόταν στην αρχική ανακοίνωση των σειρών του BEFORE WATCHMEN. Άρα είναι αποτέλεσμα, φαντάζομαι, της επιτυχίας του εγχειρήματος. Όπως σε όλα τα τεύχη του BEFORE WATCHMEN, έτσι κι εδώ υπάρχει ένα κεφάλαιο του THE CURSE OF THE CRIMSON CORSAIR του John B. Higgins, που δε θα μας απασχολήσει στο review. Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες σειρές, που αναφέρονται στους πρωταγωνιστές του WATCHMEN, το MOLOCH πρωτοτυπεί ρίχνοντας φως στο παρελθόν του Edgar William Jacobi, γνωστού με την ταυτότητα του Moloch the Mystic, ενός villain με πολύ μικρή συμμετοχή στο WATCHMEN. Ο Moloch είναι ένας απόμαχος villain με αλλόκοτη εμφάνιση που χρησιμοποιήθηκε κυρίως ως plot point για τη σύλληψη του Rorschach.

Στην ιστορία μας, ο Moloch εξομολογείται τη ζωή του σε έναν παπά. Ξεκινάει από τα παιδικά του χρόνια, βουτηγμένα στην απόρριψη και την έλλειψη αγάπης, λόγω της εμφάνισής του, από τον κόσμο και την οικογένειά του. Εκεί βλέπουμε και τα πρώτα εγκληματικά ξεσπάσματα. Έπειτα, τον ακολουθούμε ως περιπλανώμενο ταχυδακτυλουργό για να τον δούμε να καταλήγει στο οργανωμένο έγκλημα. Στην πραγματικότητα, είναι περίπου ο Penguin του Tim Burton. Κάπου εκεί συναντά τους Minutemen και τους υπόλοιπους superheroes και ξεκινά τη μακρόχρονη διαμάχη μαζί τους. O Stranczynski καταφέρνει να κάνει ενδιαφέρουσα μια ιστορία που άνετα μπαίνει στο top 10 με τα μεγαλύτερα κλισέ. Η πορεία της αφήγησης είναι απολύτως χρονολογική, χωρίς να διακόπτεται καμία στιγμή. Highlights για μένα είναι είναι η σελίδα που αποδομεί τη διαμάχη καλών και κακών ως ένα παιχνίδι με κλέφτες κι αστυνόμους, καθώς και η υπαρξιακή σύγκρουση των ψεύτικων τρικ του Moloch με τη “μαγική” επιστήμη του Dr. Manhattan. Γράφει τον Moloch ως έναν κλασικό Batman villain και σε κάνει να ενδιαφερθείς γι’ αυτόν, βάζοντας γκρίζες πινελιές στο ασπρόμαυρο κάδρο της μάχης του καλού με το κακό.

Στο σχέδιο, ο Risso δίνει τον καλύτερο του εαυτό σε κάτι που ξέρει καλά, το crime comic. Η αποτύπωση της Αμερικής του ’30 είναι πολύ ατμοσφαιρική και θυμίζει ταινία εποχής. Όλο το comic θα μπορούσε να είναι ένα storyboard κινηματογραφικής ταινίας. Στα θετικά, επίσης, να προσθέσουμε το πώς μεταχειρίζεται τον ίδιο το Moloch. Στις σκηνές που τον πληγώνουν, βγάζει αθωότητα και γλυκύτητα. Σε αυτές που κυριαρχεί ο εγκληματίας μέσα του, είναι επιθετικός και άγριος. Στα αρνητικά δε μπορούμε να μην αναφέρουμε ότι πολλές σελίδες είναι βαρυφορτωμένες από panels, πολλά από τα οποία είναι πολύ μικρά σε μέγεθος και δυσκολεύουν την ανάγνωση. Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στο εξώφυλλο του Risso (υπάρχουν και δύο variants). Αν και δεν το έχω σκεφτεί ιδιαίτερα, νομίζω ότι μπαίνει άνετα σε ένα προσωπικό μου top 20 όλων των εποχών.

Εν κατακλείδι, θα έλεγα ότι πρόκειται για ένα ενδιαφέρον comic, που σε προκαλεί να μάθεις τι γίνεται στο επόμενο τεύχος, που μοιάζει πολύ λιγότερο προβλέψιμο από το πρώτο. Αξίζει να το διαβάσετε.