M/A/C: Layer #8 DRAGON AGE: DAWN OF THE SEEKER

Υπάρχουν φορές, που θέλω να γυρίσω πίσω στο χρόνο. Όχι για να δώσω στον τότε εαυτό μου τους αριθμούς του λόττο, αλλά για να του δώσω θερμά, θερμότατα συγχαρητήρια για κάτι που είχε πει. Μετά, θα έστελνα τον παρελθοντικό εαυτό μου στο μέλλον, ώστε να βρει τον τώρα εαυτό μου και να του δώσει μια θερμή, θερμότατη μούντζα. Και τα νούμερα του λόττο, μια από τις λεπτότερες εκφράσεις ειρωνείας κατά τη γνώμη μου.

Γιατί το είχα πει. Γιατί, για άλλη μια φορά, δεν με άκουσα και έκατσα να δω το DRAGON AGE: DAWN OF THE SEEKER. Γιατί έχασα 90 λεπτά από τη ζωή μου, που θα μπορούσα να κάνω εποικοδομητικά πράγματα. Όπως να δείρω κάποιον με έναν πύθωνα. Ας πατήσει κάποιος το φανταστικό κουμπί RW και ας μου τρίψει, παρακαλώ, άλλη μια φορά, στη μούρη τα δικά μου λόγια:

Όπως είδατε και στο video, πρόκειται για CG Anime, πράγμα που δε με χαροποιεί ιδιαίτερα.

Ορίστε. Ξεκάθαρα προειδοποιώ τον μελλοντικό εαυτό μου, ότι δεν πρέπει να δει αυτό το anime, αλλά ο μελλοντικός εαυτός μου, που πλέον έχει γίνει ο παροντικός εαυτός μου, είπε κάτι του στυλ “έλα μωρέ, πόσο κακό μπορεί να είναι;”. Για να μη δώσω, όμως, λάθος εντυπώσεις, το CG δεν είναι ο μοναδικός λόγος που πρέπει να μείνεις μακριά από το DAWN OF THE SEEKER, αλλά, όσο να πεις, συνέβαλε στο να έχει φτάσει η ώρα που κανονικά θα έπρεπε να πάω για ύπνο και αντί γι’ αυτό, να ξαναβάζω, για πολλοστή φορά, το επεισόδιο του SOUTH PARK με τους Μορμόνους, ώστε να πείσω τον εαυτό μου ότι είδε κάτι καλό και μπορεί να κοιμηθεί για να προετοιμαστεί για την εβδομάδα που ξεκινάει.

Για όσους από εσάς δεν έχετε παίξει ποτέ DRAGON AGE, η εισαγωγή φροντίζει να σας δώσει όλες τις απαραίτητες παρασκηνιακές πληροφορίες, προκειμένου να μην σκουντάτε τον διπλανό σας συνέχεια για να σας εξηγεί τι γίνεται. Με έναν αριστουργηματικό τρόπο, που θυμίζει εισαγωγή video game της περασμένης δεκαετίας, ο εκφωνητής μας πληροφορεί ότι οι Blood Mages διαχώρισαν πλήρως την θέση τους από τους υπόλοιπους μάγους, επαναστάτησαν απέναντι στο Chantry και θέλουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, να τα κάνουν όλα πουτ… λίμπα.

Το ότι δεν ασχολείται κανείς να μας εξηγήσει τι είναι οι Blood Mages και γιατί διάολο διαχωρίζουμε τους μάγους σε Blood Mages και σκέτους, το θεωρώ πταίσμα μπροστά στο γεγονός ότι δεν μας λέει ποτέ τίποτα για τον κόσμο στον οποίο βρισκόμαστε (και προφανώς, το Chantry είναι οι Paladin της υπόθεσης). Επίσης, εάν με ρωτήσετε που τοποθετείται χρονικά σε σχέση με τα παιχνίδια, θα σας παραπέμψω και πάλι στην αριστουργηματική αυτή εισαγωγή, καθώς εγώ με τα φτωχά αγγλικά μου, δεν κατάλαβα.

Όπως και να ‘χει, σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός, παρελθόν, παρόν και μέλλον ανακατεύονται γλυκά σε μια ζεστή κοσμική σούπα και άλλα τέτοια Κοελικά, και φτάνουμε να γνωρίσουμε την πρωταγωνίστριά μας, την Cassandra, μέλος του Chantry και απόγονο μιας από τις πιο γνωστές οικογένειες κυνηγών δράκων. Η Cassandra και το σπαθί της, έχουν πιο στενή σχέση από ενοχλητικό τύπο σε καφετέρια και το μπεγλέρι του, ενώ το χειρίζεται με περισσότερη τέχνη απ’ ότι αργοπορημένη οδηγός τη μάσκαρα στο φανάρι. Παρ’ όλα αυτά, δεν χάνει ευκαιρία να πέσει στα πατώματα και να δείξει μεταλλικό βρακάκι, ή ό,τι φοράνε, τέλος πάντων ,οι γυναίκες ιππότες (ιππότισσες;).

Κατά το σύνηθες, το παρελθον της Cassandra είναι γεμάτο αίματα και δάκρυα, με αποτέλεσμα να μισεί θανάσιμα όλους τους μάγους. Αυτό την καθιστά ιδανική για πρωταγωνίστρια σε μια ταινία που οι κακοί μάγοι θέλουν να κυριαρχήσουν τον κόσμο, αλλά όπως επίσης συμβαίνει συνήθως, παρασύρεται από το άσβεστο μίσος της και βρίσκεται διαρκώς σε δύσκολη θέση. Να πούμε εδώ, ότι αν στη θέση της Cassandra βρισκόταν οποιοσδήποτε άλλος μπορούσε να μετρήσει μέχρι το δέκα και να του περάσουν τα νεύρα, η ταινία θα είχε διάρκεια το πολύ ένα τέταρτο, αφού θα είχε σκοτώσει τον κακό Blood Mage, θα είχε σώσει το κακόμοιρο το elven κοριτσάκι, που για κάποιο λόγο έχει πάθει ψύχωση ο κακός Blood Mage και ποτίζει αίμα δράκου, και θα είχαμε συνεχίσει όλοι με τις ζωές μας, λίγο πιο χαρούμενοι.

Μπορεί το σενάριο να μην παίρνει βραβείο πρωτοτυπίας, μπορεί κι εγώ να μην παίρνω βραβείο πρωτοτυπίας, καθώς έχω πει ήδη αρκετές φορές μέχρι τώρα για σενάρια που δεν παίρνουν βραβεία πρωτοτυπίας, όμως είναι το μοναδικό πράγμα στο DAWN OF THE SEEKER που δεν με ενόχλησε τόσο. Σε σχέση, βέβαια, με το παιχνίδι και την προσπάθεια να δώσουν βάθος στην ιστορία, το σενάριο εδώ μοιάζει σα να γράφτηκε μέσα σε ένα βράδυ, αλλά ξαναλέω, δεν με ενόχλησε τόσο. Περίμενα ότι θα δω μια περιπέτεια με σπαθιά, δράκους και fireballs και από αυτή την άποψη, δεν απογοητεύτηκα.

Μάλλον χάρηκα για το ρηχό σενάριο, διότι η απογοήτευσή μου θα ήταν πολύ μεγαλύτερη εάν ήταν δυνατό και περίπλοκο. Ναι, δε μου αρέσουν τα CG anime, αλλά όπως μου έχουν δείξει κουβέντες που έχω κάνει για το GANTZ, υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσουν. Και για να λέμε και του στραβού το δίκιο, το APPLESEED (του ιδίου σκηνοθέτη, μάλιστα) ήταν καταπληκτικό. Εδώ, όμως, αγαπητοί μου, δεν έχουμε να κάνουμε με CG anime ,αλλά με κακό, πρόχειρο CG. Λες και έφτιαξαν τα μοντέλα στο Poser και μετά πέταξαν από πάνω textures που μοιάζουν με σκίτσο, για να δείχνει πιο “animation”. Η κίνηση των χαρακτήρων φτάνει πολλές φορές να είναι αφύσικη και περιμένεις να δεις τον puppet master να τραβάει τα σκοινάκια τους από πάνω.

Απογοητεύτηκα, επίσης, από την επιλογή των voice actors για πολλούς ρόλους. Όσο και αν θες να περάσεις κάποιο μήνυμα, όταν η φωνή της αρχι-ιέρειας σου θυμίζει την θεία σου τη Σούλα στα τελευταία της που τα είχε χάσει, δεν μπορείς να πάρεις το χαρακτήρα στα σοβαρά. Όσο για τους μηχανικούς ήχους, φαντάζομαι ότι είχαν μόλις μερικές ώρες στη διάθεσή τους για να φτιάξουν ηχητικά εφέ, ή υπάρχει μια καινούρια τάση στο sound engineering που θέλει τα magic missiles και τα fireballs να ακούγονται σαν “πίου πίου” και ο κολημένος στο παρελθόν reviewer δεν μπορεί να το συλλάβει. Εάν κάποιος θυμάται την σειρά animation G.I.JOE, ξέρει ακριβώς τι να περιμένει.

Αυτό, όμως, που ξεχείλισε το ποτήρι, για μένα, ήταν η παρακάτω σκηνή:

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=3OOF0FpKiYk[/youtube]

Ίσως η καλύτερη ιδέα που θα μπορούσατε να έχετε αυτή τη στιγμή είναι να δείτε για ακόμα μια φορά το GHOSTBUSTERS και να αφήσετε το DAWN OF THE SEEKER στην άκρη.