THE ADVENTURES OF AUGUSTA WIND

Writer: J.M. DeMatteis
Artist: Vassilis Gogtzilas
IDW Publishing

Η Augusta είναι μία φυσιολογική κοπέλα, με μία αγαπημένη οικογένεια, με δύο μικρότερα αδέρφια, και δύο γλυκύτατους γονείς. Οι μέρες της κυλούν βουτηγμένες μέσα στο συναίσθημα που αποδίδουν οι οικογενειακές φωτογραφίες τους, που φιγουράρουν πάνω στα έπιπλα. Αγάπη, θαλπωρή, ενδιαφέρον. Κάτι, όμως, αρχίζει και στραβώνει, όταν αρχίζει να βλέπει περίεργα όνειρα. Όνειρα που βρίσκουν το δρόμο τους μέχρι τις ιστορίες που διηγείται στα μικρά της αδέρφια, και γίνονται τόσο ζωντανά τα ίδια, και τόσο αληθοφανείς οι ιστορίες, που η πραγματικότητα αρχίζει και φαίνεται σαθρή. Πλέον, δεν μπορεί να εμπιστευτεί τις αισθήσεις της, δεν μπορεί να εμπιστευτεί το μυαλό της, δεν μπορεί να εμπιστευτεί τον ψυχίατρό της, που ώρες-ώρες μοιάζει ύποπτα πολύ με τέρας. Όταν, τελικά, βρίσκει μία παρατημένη ροζ ομπρέλα (που κάτι της θυμίζει) έξω από το σπίτι της, και την επισκέπτεται ένα παράξενο πλάσμα που ονομάζεται Snabbit, η Augusta θεωρεί πως τα έχει χάσει. Ή όχι;

Καθώς ο κόσμος που ήξερε γίνεται ξαφνικά εχθρικός, δεν έχει άλλη επιλογή από το να ακολουθήσει το νέο της σύντροφο, που της μιλά σαν να τη γνωρίζει, και την κάνει να θυμάται. Να θυμάται ένα άλλο μέρος, μία άλλη ζωή, με φίλους, ιστορίες, μαγικά πλάσματα και δυνάμεις. Δυνάμεις που κατέχει και κοιμούνται, αλλά δυνάμεις που έχουν και φιγούρες σκοτεινές, με σαρδόνια χαμόγελα και σκιστά μάτια. Είναι στο χέρι της κατά πόσο θα επιλέξει να βοηθήσει τον Snabbit και τους παλιούς της φίλους με τα χαριτωμένα ονόματα, χωρίς όμως να ξέρει σε κάθε βήμα της εάν κάνει το σωστό ή όχι.

Το AUGUSTA WIND του DeMatteis και του δικού μας Βασιλή Γκογκτζιλά, είναι ένα υπέροχο παραμύθι με Καρολιανές αναφορές και ξεκινάει σαν τέτοιο: “Once upon a time, I fell out of the sky.” Γλυκός τρόπος να ξεκινήσεις κάτι ιδιαίτερα υποσχόμενο. Το όμορφο με το AUGUSTA WIND είναι πως δε μένει σε ένα σκοτεινό retelling της Αλίκης Στη Χώρα Των Θαυμάτων, αλλά αντλεί από αυτή και συνεχίζει σε εξερεύνηση καταστάσεων πολύ πιο σύνθετων από αυτό. Για να πω την αμαρτία μου, θα ήμουν απογοητευμένη από άλλη μία αφήγηση της Αλίκης. Αυτός ο Carroll με δύο βιβλία χώθηκε στο υποσυνείδητό μας. Όχι πως δεν καταβροχθίζω οτιδήποτε σχετικό με Αλίκη υπάρχει, από fan art ως πενταλογίες και βάλε. Φτάνει, όμως, σαν μέρος της κουλτούρας μας, στο σημείο που απαιτείται από τον καλλιτέχνη να αντλήσει από αυτό και να κάνει κάτι καλύτερο. Ευτυχώς, αυτό συμβαίνει σε αυτή τη σειρά της IDW – η Augusta δεν είναι η Αλίκη, είναι ο εαυτός της, ένας αυτοτελής χαρακτήρας, και ο κόσμος της δεν είναι “Των Θαυμάτων”, όσο κι αν συμβαίνουν ιδιαίτερα θαυμαστά πράγματα εκεί.

Σίγουρα, ναι, έχουμε φιγούρες όπως ο Snabbit, μίξη φιδιού και White Rabbit, που είναι ο πιστότερος σύντροφός της. Έχουμε, επίσης, έναν κύριο αντίπαλο, με Τσεσαϊρικό χαμόγελο και σκοτεινή καρδιά, τα χαιρέκακα τσιράκια του, τα επονομαζόμενα BaLLoonies, και άλλες ευθείες αναφορές. Από την άλλη, όμως, έχουμε μία πλοκή που πηγαίνει και πέρα από αυτό. Η Augusta, αν και σίγουρα δεν είναι το συνηθισμένο κοριτσάκι που συναντάς στο δρόμο, επιθυμεί τις απλές απολαύσεις των ανθρώπων. Ο DeMatteis δίνει αριστοτεχνικά τη νοσταλγία που νιώθει η χαρακτήρας του για δύο διαφορετικές ζωές, οι οποίες τρέχουν παράλληλα, αναιρούν η μία την άλλη, αλλά δεν παύουν να είναι και οι δύο αληθινές. Η Augusta είναι αγαπητή, γιατί εκτός από τα κλασικά (chosen one, δυναμική και ηρωίδα), είναι και ανθρώπινη, με την ανάγκη να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Η εσωτερική της μάχη σε σχέση με το τι θα ήθελε και με το τι υποψιάζεται πως είναι αληθινό, δίνεται ξανά και ξανά, όσο βουτάμε όλο και πιο βαθιά στην κουνελότρυπα, και δε μας χαρίζεται καμία εύκολη απάντηση.

Σε αυτό, προσθέτουμε twists and turns, καθώς και μία ποικιλία χαρακτήρων, δυνατών και σφαιρικών. Τους τελευταίους δεν είμαστε και σίγουροι αν μπορούμε να τους εμπιστευτούμε, ή ακόμη και να ορίσουμε επακριβώς ως καλούς, κακούς, ή έστω φιλικά προδιατεθειμένους προς εμάς. Έτσι, έχουμε μία πολύπλοκη ιστορία, που εξυφαίνεται με μαεστρία. Και το AUGUSTA WIND είναι πιο πολύ αυτό. Μία ιστορία για τις ιστορίες, και πως αυτές είναι πέρα για πέρα αληθινές. Είναι, επίσης, μία ιστορία για τις ιστορίες που λέμε στον εαυτό μας και στους άλλους, για τον εαυτό μας και για τους άλλους. Αυτό το εξηγεί καλύτερα η ινδουιστική κοσμική βιβλιοθηκονόμος Miss Information, οπότε θα σας το παραθέσω από αυτήν: “You of all people, should know that everything is a story and every one of us a character. The question then becomes, what kind of story would you like to tell?”

Πέρα από την ιστορία, το σχέδιο του Γκογκτζιλά είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό, και κάθε σελίδα του εμπλουτίζει και αποδίδει καλαίσθητα τους χαρακτήρες και τα συναισθήματα. Στο τέλος κάθε τεύχους, υπάρχουν ωραιότατα artwork του σχεδιαστή, σαν μια εσωτερική ασπρόμαυρη ματιά στον κόσμο της Augusta. Μαζί, οι δύο δημιουργοί έπλασαν ένα σύμπαν ξεχωριστό και άξιο εξερεύνησης, από το “πραγματικό” του μέρος (τα εισαγωγικά εκεί είναι γλώσσα βγαλμένη στην πραγματικότητα), ως το έταιρο, μαγικό, ενίοτε επικίνδυνο μα πάντα γοητευτικό. Ο ίδιος ο DeMatteis είχε επιζητήσει τη συνεργασία τους με έναν αξιοπερίεργο τρόπο, καθώς, στο αυτοεκδιδούμενο τευχάκι του, SPLAT!, ο Γκογκτζιλάς ζωγράφισε, χωρίς να το ξέρει, την Augusta, όπως την είχε φανταστεί ο πρώτος! Εδώ, μπορώ να μιλήσω για το συλλογικό ασυνείδητο, αλλά δε θα το κάνω, γιατί θα μακρηγορήσω.

Υποψιάζομαι, επίσης, πως το γενικότερο αίσθημα παράλογου και ονειρικού που έχει το comic, θα με σπρώξει στον γκρεμό του άνευ νοήματος λογύδριου. Θα αρκεστώ να πω πως ήταν εξαιρετικό πάντρεμα ανάμεσα στην ιστορία και το σχέδιο, χωρίς να υποθέσω πως, σε ένα παράλληλο σύμπαν, η Augusta υπάρχει και επικοινωνεί την ιστορία της με σήματα Μορς, ανοιγοκλείνοντας την ομπρέλα της. Δεν είναι αδύνατον, βέβαια, είναι απλά απίθανο. Just saying…