MAN OF STEEL (Team Review)

man_of_steel_glyphΜε αφορμή την έξοδο της πολυαναμενόμενης ταινίας MAN OF STEEL στις κινηματογραφικές αίθουσες, έξι συντάκτες του Comicdom, που έσπευσαν να τη δουν τις πρώτες μέρες προβολής της, παραθέτουν τις απόψεις τους, απαντώντας σε πέντε προκαθορισμένες ερωτήσεις…

SPOILER ALERT! Το παρόν άρθρο ενδέχεται να περιέχει spoilers για την ταινία. Αν σκοπεύετε να τη δείτε και δεν θέλετε να σας αποκαλυφθούν γεγονότα και καταστάσεις, συνεχίστε εδώ.

Ηλίας Κατιρτζιγιανόγλου

  • Τι περίμενα

Είχα αποφασίσει ότι οι καιροί δεν σηκώνουν “τον αρχετυπικό Superman” και ήμουν έτοιμος να υποδεχθώ, με θετική ματιά, αλλαγές ή παρεμβάσεις που θα οδηγούσαν στην εκμοντερνοποίηση του χαρακτήρα, προς την κατεύθυνση που ορίζουν αντίστοιχες, σύγχρονες ταινίες του είδους. Τα trailers ενίσχυαν την παραπάνω άποψη και τελικά αυτό ήταν που ίσχυε.

  • Τι μου άρεσε

Man_of_Steel_Cavill– Το εξαιρετικό cast! Ο Cavill είναι πειστικός σε όλες τις φάσεις που διανύει μέχρι να βρει τον προορισμό του στην ιστορία, εμφανισιακά δεν “κλωτσάει” όταν φοράει τη στολή και σίγουρα είναι μια επιτυχημένη επιλογή για το ρόλο. Τα ίδια ισχύουν και για το υπόλοιπο cast, με εμφαση στις αξιοπρόσεκτες ερμηνείες των Michael Shannon (Zod) και Russell Crowe (Jor-El).

– Οι σκηνές στον Krypton. Ευφάνταστη απεικόνιση του πλανήτη και του πολιτισμού που γεννήθηκε εκεί, με σαφείς αισθητικές αναφορές στην εκδοχή του John Byrne, αλλά με πιο σύγχρονη ματιά. Κι ας γκρινιάζουν κάποιοι ότι έπρεπε να είναι μικρότερες σε διάρκεια. Ίσως να έπρεπε, αλλά αν αυτό σήμαινε ότι θα χάναμε την εξαιρετική σκιαγράφηση του χαρακτήρα και των κινήτρων του Jor-El, καλύτερα που έμειναν ως έχουν.

– Η αιρετική άποψη του σεναρίου ότι ο Jonathan Kent απέτρεπε τον Clark να αποκαλύψει στον κόσμο τις δυνάμεις του. Ο Superman ενηλικιώνεται με έναν τρόπο διαφορετικό από αυτόν που έχουμε συνηθίσει. Σέβεται την επιθυμία του Jonathan Kent, σε βαθμό που του κοστίζει ανυπολόγιστα, αλλά μετά το θάνατο του γονιού του, αναζητά με τόλμη τη δική του μοίρα, “ενηλικιώνεται” και αφήνεται να πάρει το δικό του δρόμο, σε μία συναρπαστική late-blooming διαδικασία.

  • Τι δεν μου άρεσε

– Το άνισο character development. Πλην των Superman, Jor-El και Zod, οι υπόλοιποι μοιάζουν περισσότερο με “ρόλους” και λιγότερο με πραγματικούς ανθρώπους. Βλέπουμε ψήγματα χαρακτήρων κι αυτά δεν είναι αρκετά για να τους προσδιορίσουν. Κι αν υποθέσουμε ότι για τους περισσότερους από αυτούς δεν τρέχει και τίποτα, το γεγονός ότι δεν φρόντισαν να χτίσουν τον χαρακτήρα της Lois είναι τουλάχιστον απαράδεκτο.

– Η Lois είναι σχεδόν… ξανθιά! Μα, ξανθιά; Η Lois Lane;

– Η μυστική ταυτότητα του Superman, μόνο μυστική δεν είναι. Τον έχουν δει δεκάδες άνθρωποι να κάνει υπερφυσικά πράγματα ως Clark Kent. Τον έχουν δει στο Smallville, αλλά και σε όποιο σημείο από το οποίο πέρασε και χρειάστηκε να σώσει ζωές. Τέλος, όταν μπαίνει στο κτίριο της Daily Planet και φοράει τα γυαλιά ΜΕΣΑ στο ασανσέρ, τότε καταλαβαίνεις ότι κάποιος έγραψε κάτι στο πόδι (και κάποιος άλλος το ενέκρινε).

– Η Lana Lang απλώς αναφέρεται.

Man_Of_Steel_Wreckage

– Ο Superman δεν φροντίζει να μεταφέρει τη μάχη σε μη κατοικημένες περιοχές. Κι αν αυτό δεν οδηγεί σε μαζική καταστροφή στο Smallville (που και εκεί θα μπορούσε να έχει μεταφέρει τη μάχη προς την ύπαιθρο), στη Metropolis είναι τουλάχιστον εγκληματικό. ‘Οχι μόνο ισοπεδώνεται η μισή πόλη, αλλά και πρέπει να έχουν σκοτωθεί, από τις συγκρούσεις, εκατοντάδες άνθρωποι. (Fun Fact: Ένας αναλυτής καταστροφών υπολόγισε ότι αν αυτή η καταστροφή συνέβαινε στ’ αλήθεια, θα κόστιζε 750 τρισεκατομμύρια δολάρια!)

… για το ότι δεν υπάρχει Jimmy Olsen, αλλά μια μελαχρινή κοπέλα με το όνομα Jenny. (Eυτυχώς δεν έκαναν το απονενοημένο να την αποκαλέσουν Jenny Olsen.)

… για το ότι θεώρησαν σκόπιμο να αναφερθεί δύο φορές στην ταινία ότι ο Superman είναι ωραίος γκόμενος! For fuck’s sake, είναι άλλο πράγμα να βάζεις ωραίους ανθρώπους να παίζουν σε ταινίες και άλλο να το πουλάς μέσα στην ταινία. Το πρώτο είναι show business. Το δεύτερο είναι φτήνια.

  • Τι μου θύμισε (με ποια άλλη -υπερηρωική ή μη- ταινία τη βάζω στην ίδια κατηγορία)

Σε ό,τι αφορά στην καταστροφολαγνεία, το THE AVENGERS. Σε όλα τα υπόλοιπα, αν και θεματικά έχει κοινά με το SUPERMAN: THE MOVIE, προσεγγίζει πολύ διαφορετικά (και πολύ φασαριόζικα) το μύθο, για να μπορεί να συγκριθεί μαζί του (άσε που η προαναφερθείσα ταινία είναι έτη φωτός ανώτερη).

  • Συνολική εκτίμηση

Αν είστε fans των υπερηρωικών ταινιών, θα σας έλεγα να τη δείτε. Είναι διασκεδαστική (για τους σωστούς και τους λάθους λόγους) κι ευτυχώς οι σωστοί διασώζονται, δίνοντας κάποιες εξαιρετικές σκηνές. Όχι, όμως, και μια καλή ταινία. (5/10)

 

Τάσος Κυριακίδης

  • Τι περίμενα

Από τα trailers, είχα καταλάβει ότι θα δούμε αρκετά την ανθρώπινη μεριά του Superman, ως Clark, το οποίο ήταν κάτι που ήθελα να δω. Η όλη αισθητική των trailers, με το γαλήνιο soundtrack και τον “χαμένο” Clark μου είχαν κάνει πραγματικά πολύ καλή εντύπωση. Επίσης, είχα στο μυαλό μου ότι θα είχε άφθονο το sci-fi στοιχείο και διαισθανόμουν ότι αν υπέρ-χρησιμοποιηθεί θα είναι κάτι που δεν θα εκτιμούσα.

  • Τι μου άρεσε

– Το cast. Θεωρώ ότι όλοι ήταν ταιριαστοί.

– Τα Special Effects, που ήταν αρκετά εντυπωσιακά.

– Η σκηνή με τον Jonathan που παρακολουθεί τον μικρό Clark.

  • Τι δεν μου άρεσε

Man_of_Steel_helmets– Ένα ακόμη alien invasion… Αυτό που φοβόμουν για το sci-fi στοιχείο επιβεβαιώθηκε.

– Τα διαφανή κράνη των Kryptonians, αντιαισθητικά και περίεργα.

– Η αντιμετώπιση του Superman ως εξωγήινος. Ναι, προφανώς και είναι, απλά δεν μου αρέσει το concept του να μεταφράζεται αυτό σε προκατάληψη για τον χαρακτήρα. Ο κόσμος δεν τον ήξερε καν, και τον έμαθε σαν εξωγήινο κι όχι σαν ένα προστάτη. Θα προτιμούσα ένα τέτοιο reveal σε sequel.

– Το να δω την εξέλιξη του Clark ήταν κάτι που περίμενα να δω, αλλά όλο το background του ήταν μικρές σκηνές που έσκαγαν διάσπαρτα, με μεγάλη συχνότητα και σε άκυρα σημεία, παρουσιάζοντας το ότι “απλά δεν πρέπει να χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του”. Δυστυχώς, νιώθω ότι δεν γνώρισα καθόλου τον χαρακτήρα…

– Ο θάνατος του Jonathan Kent. Θα προτιμούσα να πέθαινε επειδή στραβοκατάπιε ποπ κορν, όχι έτσι όμως. Όχι έτσι.

– Το σενάριο ήταν μεγάλο. Ένιωθα ότι όλα έγιναν πολύ βιαστικά για να χωρέσουν (εκτός από το ατελείωτο ξύλο, φυσικά).

  • Τι μου θύμισε (με ποια άλλη -υπερηρωική ή μη- ταινία τη βάζω στην ίδια κατηγορία)

Αν και έχω προσπαθήσει να το αποβάλλω από τη μνήμη μου, μου θύμισε κάπως το Green Lantern. Ανώτερο μεν, αλλά σίγουρα όχι τόσο όσο περίμενα.

  • Συνολική εκτίμηση

Ναι, δεν εντυπωσιάστηκα από την ταινία. Σίγουρα περίμενα πολύ περισσότερα, μάλλον γιατί νόμιζα πως θα δω κάτι με επίπεδο αντίστοιχο του adaptation του Nolan για τον Batman. Αλλά, τελικά, ούτε βαρέθηκα κατά τη διάρκειά της, ούτε θεωρώ ότι δεν ήταν ευχάριστη. Μια ταινία δράσης, που θα δεις περισσότερο γιατί απλά γουστάρεις υπερωικές ταινίες. (6/10)

 

Ιλάειρα Μισιρλιάδη

  • Τι περίμενα

Είχα αποφύγει να διαβάσω οποιαδήποτε κριτική, ή να δω οποιοδήποτε trailer, ώστε να πάω ανυποψίαστη. Φανταζόμουν, βέβαια, πως δεν επρόκειτο να παρακολουθήσω μία ταινία με μηνύματα, ή βαθιές σκέψεις, περίμενα όμως κάτι αρκετά καλό. Περίμενα περιπέτεια, αγωνία, διλλήματα… και, εννοείται, θεωρούσα δεδομένα κάποια βασικά πράγματα, όπως ότι θα υπάρχουν διάλογοι και μια ελάχιστη δομή αρχής-μέσης-τέλους. Συνοπτικά, εγώ έφτασα στο σινεμά με την ιδέα πως θα παρακολουθούσα μία ταινία αρκετά συναρπαστική.

  • Τι μου άρεσε

Man_of_Steel_krypton– Βρήκα ενδιαφέρουσα την απεικόνιση του τέλους του Krypton. Μου άρεσαν οι ιδέες των τεχνητών γεννήσεων, του πραξικοπήματος, της υπεράντλησης των φυσικών πόρων του πλανήτη… Ήταν μία αρκετά καλή αρχή.

– Δεν είχα κανένα παράπονο από τα SFX. Πιστεύω ότι ανταποκρίθηκαν μια χαρά στις προσδοκίες που έχει κανείς από μία υπερηρωική blockbuster ταινία αμερικανικής παραγωγής.

  • Τι δεν μου άρεσε

– Η ιστορία. Κάποιος είχε ξεχάσει να τη γράψει. Μου φάνηκε πως αφού η ομάδα των σεναριογράφων έκανε το 1ο brainstorming, κάποιος βρήκε το χαρτί με τις αρχικές τους ιδέες και το έκανε ταινία. Καμία δομή, άσχετα flashbacks, σκηνές που δεν εξυπηρετούσαν σε τίποτα…

– Η ταινία στηριζόταν συνεχώς πάνω σε αυθαιρεσίες. Υπάρχει ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι ήρωες για να προχωρήσει παρακάτω το σενάριο; Αμέσως εμφανιζόταν μία εύκολη λύση, στηριγμένη, υποτίθεται, στην επιστήμη. Η ταινία προσέβαλε τη νοημοσύνη των θεατών: “Θα προκαλέσουμε τη σύγκρουση δύο διαστημόπλοιων και έτσι θα προκύψει μία μαύρη τρύπα που θα απορροφήσει τους κακούς.” Δεν ξέρω, ίσως απλά ο Snyder δεν πρόσεχε στη Φυσική στο γυμνάσιο. Εμείς, όμως, τί φταίμε;

– Με εκνεύρισε αρκετά η καταστροφή της πόλης. Θεώρησα εντελώς ειρωνική τη σκηνή προς το τέλος, όπου ο Superman προσπαθεί να αποτρέψει τον Zod από το να σκοτώσει μια 5μελή οικογένεια. Δεν τον είδα να είχε την ίδια αγωνία όταν διέλυε ολόκληρη τη Metropolis, σκοτώνοντας δε ξέρω κι εγώ πόσους αθώους.

Man_of_Steel_overacting

– Κάποιες υπερδραματικές σκηνές, όπου οι ηθοποιοί κάνουν τρομερό overacting και προκαλούν μάλλον γέλιο, παρά δράμα.

  • Τι μου θύμισε (με ποια άλλη -υπερηρωική ή μη- ταινία τη βάζω στην ίδια κατηγορία)

Τις ταινίες που έβλεπα τα μεσημέρια της Κυριακής στο Star. Εκείνες που το παιδί που δεχόταν το περισσότερο bullying στην αρχή της ταινίας, κατάφερνε να γίνει ο καλύτερος παίκτης του baseball και όλοι τελικά τον αγαπούσαν.

  • Συνολική εκτίμηση

Δεν μπορώ να πω πως πέρασα άσχημα. Υπήρξαν στιγμές που η ταινία ήταν τόσο χάλια, που τη βρήκα διασκεδαστική. Αλλά η τόση προχειρότητα με την οποία ήταν γραμμένο το σενάριο και όλες αυτές οι ανακρίβειες, μου έσπασαν τα νεύρα και με δυσκόλεψαν να την παρακολουθήσω. (3/10)

 

Θωμάς Παπαδημητρόπουλος

  • Τι περίμενα

Περίμενα μια τουλάχιστον αξιοπρεπή ταινία με πρωταγωνιστή τον Superman. Είχα προσπαθήσει να αποφύγω κάθε είδους κριτικές, ώστε να το αντιμετωπίσω αναπόσπαστος από εξωτερικές επιρροές και ήμουν ψυχολογικά προετοιμασμένος για πολλή φασαρία και εκρήξεις. Περίμενα, επίσης, μια ταινία διαφορετική από τις αντίστοιχες της Marvel, χωρίς πολλές-πολλές εξυπνάδες. Τέλος, υπέθετα ότι δε θα μπορούσε παρά να είναι καλύτερη από την προηγούμενη ταινία με πρωταγωνιστή τον Man Of Steel.

  • Τι μου άρεσε

Man_Of_Steel_Cavill_2Ο Henry Cavill ήταν ένας πολύ καλός Superman. Δε βαριόταν το ρόλο του, ούτε ήταν υπερβολικός στην ερμηνεία του. Είτε μιλούσε είτε έμενε σιωπηλός, ένιωθες αυτή την ήρεμη δύναμη και την πραότητα που χαρακτηρίζει τον Superman.

Συμπαθέστατος ήταν και ο Michael Shannon στο ρόλο του General Zod, αν και αυτός δεν απέφυγε τις υπερβολές – το απαιτούσε, βέβαια, ο ρόλος.

Τέλος, σε μια ταινία γεμάτη από εκρήξεις και CGI overdosed μάχες, η ιπτάμενη αναμέτρηση των δύο αντιπάλων πρέπει να ήταν το αγαπημένο μου κομμάτι – κι ας διήρκεσε ελάχιστα λεπτά.

  • Τι δεν μου άρεσε

Με αφορμή το παραπάνω σχόλιο για τις μάχες, θέλω να καταγγείλω ότι σε καμιά άλλη μάχη της ταινίας (και είχε αρκετές) δεν καταλάβαινα τι γινόταν! Τα πολλά CGI και οι φρενήρεις ρυθμοί με ανάγκαζαν να περιμένω απλά να δω ποιος θα καταλήξει χαλκομανία στο έδαφος, ώστε να καταλάβω ότι ο αντίπαλός του κερδίζει.

Man_of_Steel_ZodΚαι μιας και ανέφερα τα CGΙ, συνεχίζω με τη μεγαλύτερη απορία μου, όσον αφορά στο MAN OF STEEL: γιατί τόσα πολλά (μα τόσα πολλά) διαστημόπλοια; Νόμιζα ότι πήγα να δω μια superhero ταινία και όχι το sequel του INDEPENDENCE DAY. Αντί να μας βομβαρδίζουν με διαστημόπλοια από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό της ταινίας, οι συντελεστές θα έπρεπε να μας δείξουν και μερικούς έστω διαλόγους. Γιατί το MAN OF STEEL δεν είχε κανέναν από δαύτους – τουλάχιστον όχι ουσιαστικούς. Οι Russell Crowe, Kevin Costner και Michael Shannon είχαν αποκλειστικά μονολόγους (οι πάσες που τους έδιναν οι υπόλοιποι ηθοποιοί για να ξεκινήσουν ένα νέο μονόλογο δε θεωρούνται προσπάθειες διαλόγου). Και οι υπόλοιποι απλά μιλούσαν για να προχωρήσουν την εξέλιξη, ή να δώσουν την ευκαιρία για το μονόλογο ενός άλλου χαρακτήρα.

  • Τι μου θύμισε (με ποια άλλη -υπερηρωική ή μη- ταινία τη βάζω στην ίδια κατηγορία)

Η φασαρία (η πολλή φασαρία) μου θύμισε το AVENGERS. Το γεγονός ότι βαρέθηκα από το πρώτο μισάωρο και ότι σε ένα μήνα ούτε που θα θυμάμαι τι είδα, μου θύμισε το SUPERMAN RETURNS. Η όλη σκοπιά που ήθελε τον Superman να εμφανίζεται σχετικά σποραδικά στην ταινία (αλήθεια, πρωταγωνιστής δεν ήταν ο Superman, αλλά τα διαστημόπλοια!) μου θύμισε τα οράματα του Christopher Nolan, o οποίος συνεισέφερε στο σενάριο.

  • Συνολική εκτίμηση

Δε μου άρεσε. Δε μου άρεσε καθόλου. Όχι γιατί δεν παρουσίασε τον Superman που ήθελα, όχι επειδή είχα ενστάσεις για τους χαρακτήρες και τις συμπεριφορές τους, αλλά επειδή ήταν μια κακή ταινία. Οι διάλογοι έλειπαν, η πλειοψηφία των δευτερευόντων χαρακτήρων ήταν εκεί μόνο για να γεμίσουν χώρο σε συγκεκριμένες σκηνές (για παράδειγμα, ο Laurence Fishburne ως Perry White) και τα κολάν καταπλακώθηκαν από τα διαστημόπλοια. Τα sci-fi στοιχεία ήταν περισσότερα από τα superhero και το βασικό theme της ταινίας δεν ήταν ο Άνθρωπος Από Ατσάλι, αλλά η εξωγήινη εισβολή. (4/10)

 

Δημήτρης Σακαρίδης

  • Τι περίμενα

Όχι πολλά πράγματα. Συνηθισμένος στο να μη μου αρέσουν ιδιαίτερα οι περισσότερες υπερηρωικές ταινίες (είτε ως “υπερηρωικές”, είτε ως “ταινίες”), δεν μπήκα στην αίθουσα με μεγάλες απαιτήσεις. Ήξερα πως κατά πάσα πιθανότητα δεν επρόκειτο να είναι κάτι που θα με ενθουσιάσει, ούτε ως δείγμα Kινηματογραφικής Τέχνης, ούτε ως απεικόνιση του αγαπημένου μου υπερήρωα.

Τα αρκετά καλοφτιαγμένα trailers μου είχαν προκαλέσει μια παααααααάρα πολύ συγκρατημένη αισιοδοξία, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν είχα μεγάλες προσδοκίες. Θα μου έφτανε να είναι καλύτερο (και λιγότερο ενοχλητικό) από τα δύο τελευταία Bat-movies του Nolan και το AVENGERS…

  • Τι μου άρεσε

– Ο Henry Cavill ήταν αξιοπρεπής ως Superman. Τουλάχιστον ως “αυτός ο Superman που δημιούργησαν οι Snyder-Goyer-Nolan”. Συμπαθάστατη ερμηνεία και σίγουρα καλύτερη από τον μετριότατο (στο ρόλο) προηγούμενο Superman, Brandon Routh, τον “δεν ξέρω γιατί μιλάω με αυτή τη γελοία φωνή” Batman του Christian Bale και σχεδόν ολόκληρο το cast του AVENGERS.

Man_of_Steel_Kevin_Costner– Ο Kevin Costner ως Jonathan Kent ήταν τουλάχιστον serviceable και διατήρησε μια πραότητα που έμοιαζε ξένη σε σχέση με κάποιες αδικαιολόγητα κραυγαλέες ερμηνείες από άλλα μέλη του cast.

– Η τελευταία σκηνή και κυρίως η πανέξυπνη (αν και προφανής) ατάκα της Lois στον Clark, “Welcome to the Planet”.

– Ότι πήγα με παρέα στο σινεμά και δεν χρειάστηκε, μετά την έξοδο από την αίθουσα, να πιάνω άσχετους ανθρώπους και να τους εξηγώ το πόσο (και γιατί) δεν μου άρεσε η ταινία.

  • Τι δεν μου άρεσε

– Όλα τα υπόλοιπα! OK, ας γίνω πιο συγκεκριμένος…

Man_Of_Steel_Amy_Adams– Όλες οι υπόλοιπες ερμηνείες. Ο συνήθως εξαιρετικός Michael Shannon ξεπέρασε εδώ σε over-acting τις χειρότερες στιγμές του Al Pacino και του Nicolas Cage, ο σχεδόν πάντα πολύ καλός Russell Crowe έπαιζε κάτι ανάμεσα σε Shakespeare και Αρχαιοελληνική τραγωδία, ο ικανότατος Laurence Fishburne ήταν σαν να μην υπήρχε και η Diane Lane (που δεν είχε και πολλά να κάνει) έμοιαζε να βαριέται.

– Το ότι δεν μπορώ να αντιληφθώ το λόγο να προσλάβει κανείς μια θαυμάσια ηθοποιό σαν την Amy Adams και να μην την εκμεταλλεύεται καθόλου. Αν χρειάζονταν απλά μια ομορφούλα, ας έπαιρναν ξανά την Kate Bosworth (σάμπως είναι απασχολημένη με τίποτα σοβαρό;), ή αν ήθελαν να το πάνε ένα βήμα παραπέρα, ας έβαζαν μια μουνάρα σαν την Erica Durance, για να έχουμε και εμείς οι straight άντρες στο κοινό, λίγο eye candy! (Oι γυναίκες και οι gay μια χαρά πέρασαν με τον Cavill…)

– Η γκόμενα-υπαρχηγός του Zod, την οποία πραγματικά ήθελα να την κλωτσήσω.

– Η πολύ φασαρία. Από ένα σημείο και μετά πόνεσε το κεφάλι μου. Περισσότερο απ’ ότι στο AVENGERS, κάτι που θεωρούσα αδύνατο να συμβεί!

– Οι υπερβολικές σκηνές καταστροφής. Όσο και αν θέλεις να πορωθείς, είναι αδύνατο να μη σκεφτείς τις ζημιές που προκλήθηκαν και τεράστιο αριθμό των θυμάτων που θα είχαν ως αποτέλεσμα. Ειδικά μάλιστα όταν αυτά κυριολεκτικά “προσπεράστηκαν” στο σενάριο και έγιναν ακόμη πιο χτυπητά από την υπέρμετρη ευαισθησία του Superman να σώσει την οικογένεια από τον Zod.

– Το ότι ο Superman σκότωσε τον Zod και μάλιστα με αυτόν τον τρόπο. Αν απλά μάχονταν για ώρες και κάποια στιγμή ο Zod κατέρρεε και άφηνε την τελευταία του πνοή, θα ήταν πιο εύκολο να το χωνέψω, αλλά αυτό το σχεδόν “execution style” με χάλασε.

– Η αυτοκτονία του Jonathan Kent (γιατί περί αυτού πρόκειται) και το ότι ο Clark δεν προσπάθησε να σώσει τον πατέρα του. Sorry, αλλά αυτός δεν είναι ο Superman.

Man-of-Steel_Crowe– Η τεράστια εναρκτήρια σκηνή με τo τέλος του Krypton. Ωραία visuals και ενδιαφέρον ως θέμα και προσέγγιση, αλλά τράβηξε περισσότερο απ’ ότι θα έπρεπε. Το όλο σκηνικό θα μπορούσε να είναι 10 λεπτά max!

– Το shakycam! Enough already!!!

– Οι κουραστικές σκηνές μάχης. Κράταγαν πολύ, ήταν κουραστικές (σχεδόν σε physical level), ήταν μπερδεμένες (πολύ συχνά δεν καταλάβαινα τι ακριβώς είχε συμβεί) και από ένα σημείο και μετά έρχονταν η μία μετά την άλλη…

– Τα διαστημόπλοια… Πάρα πολλά διαστημόπλοια…

– Η ασυνδετότητα στο storytelling της ταινίας, η οποία στα πρώτα 2/3 περίπου πήγαινε από σκηνή σε σκηνή χωρίς σκοπό και λογική, με τα flashbacks να έρχονται και να φεύγουν χωρίς καμία δομή και συνοχή σε σχέση με το σύνολο. Κακό σινεμά – απλά!

  • Τι μου θύμισε (με ποια άλλη -υπερηρωική ή μη- ταινία τη βάζω στην ίδια κατηγορία)

Όλες τις κακές υπερηρωικές ταινίες που έχω δει, για διαφορετικούς λόγους την κάθε μία. Περισσότερο θα έλεγα ότι έμοιαζε με το AVENGERS, αλλά χωρίς το κακόγουστο και εξυπνακίστικο χιούμορ και μολονότι με εκνεύρισε λιγότερο (το παραδέχομαι, έχω ένα θέμα με τους smart-ass χαρακτήρες), μάλλον τελικά με κούρασε περισσότερο και φοβάμαι πως ήταν και χειρότερη ως ταινία. (Ειλικρινά, δεν πιστεύω καν ότι το έγραψα αυτό!)

  • Συνολική εκτίμηση

Μερικές φορές, ακόμη και αν είσαι προετοιμασμένος ότι κάτι δεν πρόκειται να σου αρέσει, η πραγματικότητα μπορεί να αποδειχθεί πολύ χειρότερη από αυτό που φαντάζεσαι. Ταινίες σαν το Man Of Steel ξυπνούν τον ανθρωπιστή μέσα μου και σκέφτομαι πόσα παιδάκια που πεινάνε στον κόσμο θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαγητό (ή και περισσότερα) με τα (πεταμένα) λεφτά που ξόδεψε η εταιρία παραγωγής.

Θα κλείσω με μια φράση του Μανώλη Βαμβούνη, όπως τουλάχιστον μου τη μετέφερε η συντρόφισσα Λήδα Τσενέ (Μανώλη, αν έχω παραποιήσει τα λόγια σου, feel free to correct me): Αν σας αρέσει οτιδήποτε που έχει σχέση με τον Superman, μην πάτε να δείτε το MAN OF STEEL. (1/10)

 

Λήδα Τσενέ

  • Τι περίμενα

Η παράγραφος αυτή θα μπορούσε να είναι απλά μια πρόταση: κάτι καλύτερο…

Nομίζω ότι, αν μη τι άλλο, περίμενα μια ταινία με ένα καλό storytelling. Μιλάμε για τον Superman, τον απόλυτο ήρωα, με ένα από τα πιο ενδιαφέροντα origins στην ιστορία των comics, ικανό για να στηθεί μια υπερ-αφήγηση, όπως του αρμόζει. Περίμενα περισσότερο βάθος στους χαρακτήρες. Περίμενα καλύτερη σκηνοθεσια. Περίμενα καλύτερους διαλόγους. Περίμενα, απλά, κάτι καλύτερο.

  • Τι μου άρεσε

Man_of_Steel_Cavill_3Λίγα πράγματα… συγκεκριμένα τα εξής πέντε και όχι απαραίτητα με τη συγκεκριμένη σειρά:

1. Ο Henry Cavill.

2. Η στολή.

3. Κάποιες από τις σκηνές στον Krypton με προσπάθεια για αναφορά στην John Byrne αισθητική.

4. Το hint-αναφορά στον Lex Luthor και την Lexcorp, όταν εμφανίζεται το λογότυπό της στο background της τελευταίας μάχης μεταξύ Superman και Zod.

5. Η τελευταία ατάκα της Lois Lane, όταν καλοσωρίζει τον Clark Kent στην Daily Planet, λεγοντάς του “Welcome to the Planet!”

  • Τι δεν μου άρεσε

Man_of_Steel_Lois_Perry.jpgΑπό πού να αρχίσω και πού να τελειώσω… Από το εντελώς χαοτικό, ασύνδετο, χωρίς καμία αφηγηματική ροή και εντελώς βαρετό πρώτο μέρος της ταινίας; Από το εντελώς μηδαμινό χτίσιμο σχεδόν όλων των χαρακτήρων; Από τους υπερ-ανιαρούς διαλόγους; Από τις τόοοοοοσες πολλές σκηνές μάχης (αφού, σε κάποια στιγμή, μπερδεύτηκα και δεν ήξερα ποια ταινία έβλεπα) με διαστημόπλοια; Από την παρομοίωση του Superman με τον Χριστό (for Christ’s shake!);

Ό,τι και αν πω είναι πράγματι λίγο. Νομίζω ότι χρειάζεται πραγματικά μεγάλη προσπάθεια για να κάνεις μια τόσο κακή ταινία. Αυτό, όμως, που δεν μου άρεσε καθόλου είναι ότι μάλλον θα υπάρξει και sequel.

  • Τι μου θύμισε (με ποια άλλη -υπερηρωική ή μη- ταινία τη βάζω στην ίδια κατηγορία)

Μια πολύ κακή ταινία δράσης. Όπως έλεγα βγαίνοντας από το cinema, νομίζω ότι είναι μια από τις χειρότερες ταινίες που έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Ίσως χειρότερη και από το Armageddon. Αν πρέπει, ντε και καλά, να την συγκρίνω με μια άλλη υπερηρωική ταινία, θα έλεγα ότι είναι του επιπέδου Daredevil, Catwoman και Elektra.

  • Συνολική εκτίμηση

Μετά τα πρώτα δέκα λεπτά, απλά ήθελα να φύγω και ομολογώ ότι δεν μου συμβαίνει συχνά σε ταινίες. Δεν μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο με την κριτική του Γιώργου Κρασσακόπουλου στο flix.gr: “Το έκανε ο Μπάτμαν. Το έκαναν οι Εκδικητές. Γιατί όχι και ο Σούπερμαν; Το κινηματογραφικό reboot του πρωταρχικού υπερήρωα, όμως, αποδεικνύεται, δυστυχώς, πετυχημένο μόνο σε ένα σημείο: τις εισπράξεις του στα ταμεία.” I rest my case. (2/10)