PALOOKAVILLE #21

Writer/Artist: Seth
Drawn & Quarterly

Ξεκίνησα να γράφω για το 21o PALOOKAVILLE και πως τώρα που έχει πολλές περισσότερες σελίδες και hardcover format, κυκλοφορεί πιο αραιά, αλλά και το πόσο μου είχε λείψει, ώσπου είπα να τσεκάρω πότε είχε κυκλοφορήσει το προηγούμενο. Το εικοστό τεύχος του PALLOOKAVILLE, που σηματοδότησε την αλλαγή στο format της σειράς ενός από τους σπουδαιότερους cartoonists, κυκλοφόρησε το 2010. Πριν από τρία ολόκληρα χρόνια…

Συνήθως όταν ένας δημιουργός αργεί τόσο πολύ ανάμεσα σε δύο τεύχη, το χρεώνουμε είτε σε “τεμπελιά” (δε μπορώ να φανταστώ γιατί ξαφνικά μου πέρασε από το μυαλό το όνομα του Joe Matt), είτε στο γεγονός ότι ο δημιουργός ασχολείται με άλλα, παράλληλα projects, για να βγάλει τα προς το ζειν. (Άσχετο, βέβαια, αλλά το ξέρετε πως ο Gary Spencer Millidge ανακοίνωσε πως σύντομα θα δούμε καινούριο STRANGEHAVEN;) Στην περίπτωση του Seth, δεν ισχύει τίποτε από τα δύο, καθώς μιλάμε για έναν από τους πιο συνεπείς και αφοσιωμένους δημιουργούς. Το θέμα, λοιπόν, είναι πως ο εξωπραγματικά συνεπής και αφοσιωμένος Seth, έχει υψηλότατα standards σχετικά με το τι θεωρεί ως ολοκληρωμένη δουλειά και οτιδήποτε δεν τα καλύπτει λογίζεται ως δουλειά για το σημειωματάριο του. (Όπως, λόγου χάρη, το WIMBLEDON GREEN, που σκαρφάλωσε στη θέση 58 των συντακτών του Comicdom.gr για τα καλύτερα comics των 00’s!)

Μια εικόνα που δείχνει ξεκάθαρα τί ακριβώς σημαίνει “προχειροδουλιά” για τον Seth.

Δυο τέτοια δείγματα “πρόχειρης” δουλειάς του Seth, συναντάμε στις σελίδες του comic. Το ένα έχει να κάνει με κάποιες αναμνήσεις του δημιουργού από τα σπίτια στα οποία είχε ζήσει ως παιδί, και είναι, βέβαια, εξαιρετικό και ευφυές, ενώ το άλλο είναι ένα είδος comic ημερολογίου που κρατά ο Seth, χρησιμοποιώντας ένα set από σφραγίδες, που έχει φτιάξει ο ίδιος, με διάφορα καρέ στα οποία αργότερα συμπληρώνει κείμενο και λεπτομέρειες. Η λέξη κλειδί, βέβαια, εδώ, είναι το “πρόχειρη”, που για έναν δημιουργό σαν τον Seth σημαίνει περισσότερο προσεγμένη από τα περισσότερα comιcs που μπορείς να βρεις εκεί έξω… Μάλιστα, αποτελούν εξαιρετικά δείγματα “αυτοβιογραφικού” comic, που επιδέχονται μια πολυεπίπεδη βαθύτερη ανάγνωση. (Σας προτείνω να διαβάσετε και το κείμενο που έγραψε ο Kevin Huizenga για το συγκεκριμένο τεύχος.)

Σε ένα μόνο φαίνεται η “προχειρότητα” των δυο ιστοριών και αυτό είναι στο να συγκριθούν με το CLYDE FANS (την κύρια ιστορία του τεύχους), το οποίο πλησιάζει πλέον το τέλος του. Νομίζω πως το CLYDE FANS, μαζί με το BERLIN του Jason Lutes και το RUSTY BROWN του Chris Ware είναι τα σημαντικότερα comics που βρίσκονται σε εξέλιξη, χωρίς να έχουν ολοκληρωθεί ακόμα. Χαρακτηριστικό είναι πως, αν και ξεκίνησα να το διαβάζω πριν σχεδόν 15 χρόνια, δεν χρειάστηκε σχεδόν ποτέ να το ξαναδιαβάσω για να δω τι είχε προηγηθεί – τόσο βαθιά χαραγμένο μένει μέσα στον αναγνώστη. (Αν και πρέπει να ομολογήσω πως το τελευταίο τεύχος ήταν, τελικά, αυτό που θυμόμουν λιγότερο από όλα.)

Δεν είχα συνειδητοποίησει το πόσος πολύς καιρός είχε περάσει από την τελευταία φορά που είχαμε νέο τεύχος PALOOKAVILLE. Και αυτό γιατί, μάλλον, για κάθε σελίδα του CLΥDE FANS, φαίνεται πως ο Seth δημιουργεί άλλες δέκα στα προσωπικά του ημερολόγια. Από τη μία, περιμένω την ολοκλήρωση της ιστορίας που διαβάζουμε τα ελευταία 15 χρόνια και από την άλλη δε μπορώ παρά να ονειρεύομαι πως κάποια στιγμή θα φτάσουν στα χέρια μας και όλες αυτές οι ανεπίσημες, “όχι και τόσο τέλειες” δουλειές, ενός δημιουργού με μοναδικές ικανότητες και ταλέντο.