FIRST TIME EVER: Jonathan Hickman

Writer/Artist: Jonathan Hickman
Image Comics

“Θέλεις στο επόμενο FIRST TIME EVER να γράψεις για HITMAN;”

Μέχρι να φύγω από τον μάταιο τούτο κόσμο, θα ορκίζομαι ότι αυτό άκουσα να μου λέει ο φίλτατος editor Θωμάς Παπαδημητρόπουλος. Δέχθηκα, γιατί αν και έχω διαβάσει περισσότερο Garth Ennis από όσο οφείλει ένας άνθρωπος στη ζωή του, το συγκεκριμένο comic είχε διαφύγει της προσοχής μου και δεν το είχα διαβάσει όταν έπρεπε – όταν δηλαδή ήταν φρέσκο και το όνομα του Ennis δεν μου προκαλούσε αποστροφή.

Παρόλα αυτά, μια σύντομη συνομιλία που είχα με τον Θωμά μέσω email, βοήθησε στην αποκάλυψη της αλήθειας: Δεν θα έγραφα για HITMAN, αλλά για Hickman και δη, τον Jonathan. Λίγο το ότι οι δυο αυτές λέξεις είναι ομόηχες, λίγο η υπερβολική χρήση ακουστικών για ακρόαση μουσικής, λογικό ήταν να γίνει ένα μπέρδεμα. Η παρεξήγηση λύθηκε και δέχτηκα, με την προϋπόθεση ότι θα γράψω για κάτι που έχει κάνει ο συγκεκριμένος δημιουργός ως writer/artist. Ως writer (σκέτο) μου ήταν ήδη γνωστός, από το FANTASTIC FOUR, οπότε επιτρέψτε μου τη μικρή αυτή – περίπου – κλεψιά. Διότι άλλο writer σε superhero comic και άλλο άνθρωπος ορχήστρα σε creator owned τίτλο.

Έφτασε, λοιπόν, το μαζεμένο trade paperback στα χέρια μου και, καθώς το ξεφύλλιζα, ένιωσα κάτι σαν ένα μικρό πανικό να με πιάνει, με μια τζούρα ενθουσιασμού. Δε μου θύμιζε τίποτα άλλο και μου άφηνε την υπόσχεση για μια δύσβατη αναγνωστική εμπειρία. Παρόλα αυτά, εγώ δίσταζα. Το πήρα σπίτι μου, το άφησα να εξοικειωθεί με τον χώρο και πού και πού του έριχνα μια ματιά. Όταν όμως ένιωσα το deadline να αναπνέει στο σβέρκο μου, πήρα την απόφαση να το διαβάσω – επιτέλους.

Μέσα στο THE NIGHTLY NEWS, αφού πρώτα το μάτι μου συνήθισε τον συνδυασμό graphic art και comic book σχεδίου, συνάντησα τη σάτιρα να με χτυπάει στη μούρη, με την συνοδεία μιας έντονης κριτικής απέναντι στον ρόλο των μέσων ενημέρωσης και τον τρόπου που επηρεάζουν και κυρίως χαλιναγωγούν την γνώμη των πολιτών. Ο Hickman παρουσιάζει τους δημοσιογράφους ως τίποτα παραπάνω από ξεπουλημένα τομάρια, που προωθούν τα συμφέροντα της εξουσίας, έχοντας πλήρη επίγνωση των πράξεων τους. Δηλαδή όπως ακριβώς είναι, θα έλεγε ένας πιο κακεντρεχής άνθρωπος.

Όμως, υπάρχει και μια προσωπικότητα γνωστή ως The Voice! Στρατολογεί ανθρώπους που έχουν πέσει θύματα της κακομεταχείρισης των media και τους εξαπολύει εναντίων αυτών (με εντολές να σκοτώσουν δημοσιογράφους), προσπαθώντας δια τις βίας να επιβάλει αλλαγές. Η οργάνωση αυτή ονομάζεται The First Church Of The Brotherhood Of The Voice και σύντομα το έργο της ξεκινά. Ελεύθερος σκοπευτής σκοτώνει τυχαία έναν ακτιβιστή και σύντομα οι πρώτες κάμερες καταφθάνουν, φέρνοντας μαζί τους πρώτους πραγματικούς στόχους. Από εκεί και πέρα, η υπόθεση περιπλέκεται κάπως, με την βία να παραμένει.

Οφείλω να ομολογήσω ότι το THE NIGHTLY NEWS είναι ένα εντυπωσιακό comic. Ο Hickman έχει πράγματα να πει και μεταδίδει τον ενθουσιασμό του, που μερικές στιγμές μοιάζει αχαλίνωτος. Όπως δηλώνει και στον επίλογο, ούτε ο ίδιος συμφωνεί με όλα όσα έχει να πει η ιστορία, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να τα καταγράψει. Υπάρχει η δυναμική της εκτόνωσης ιδεών που μοιάζουν να έχουν συγκεντρωθεί καιρό και που έπρεπε να βρουν μια διέξοδο, όσο υπερβολικές και να φαίνονται αυτές κάποιες φορές. Οι ιδέες είναι αυτές που βρίσκονται στο επίκεντρο της εστίασης, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τους χαρακτήρες και την πλοκή, που υπάρχουν για να υπηρετούν αυτές.

Το σαρδόνιο χιούμορ του είναι ανελέητο. Τα μέλη που ανήκουν στην οργάνωση, έχοντας αγανακτήσει από το πώς καθοδηγούν την κοινή γνώμη τα ΜΜΕ, επιλέγουν να ακολουθήσουν έναν άνθρωπο που ουδέποτε έχουν γνωρίσει από κοντά και, μάλιστα, να σκοτώσουν για αυτόν. Δεν εξελίσσονται, δεν απελευθερώνονται, επιλέγουν απλά μια άλλου τύπου υποταγή, επειδή βρέθηκε ένας άνθρωπος που χτύπησε κάποιες ευαίσθητες χορδές τους.

Όντας λίγο πιο παραδοσιακός στα γούστα μου, από οπτικής άποψης, μπορώ να πω ότι δυσκολεύτηκα κάπως. Ψυχρό και τεχνοκρατικό artwork, με πολλές πληροφορίες σε μορφή γραφημάτων σε κάποιες σελίδες, μου πήρε λίγη ώρα για να προσαρμοστώ σε αυτό. Μετά, όμως, από τα δύο πρώτα κεφάλαια – ή τεύχη εάν θέλετε – συνήθισα και από εκεί και πέρα ένιωσα ότι το είχα. Το βρήκα απαιτητικό, αλλά και ταυτόχρονα κατάλληλο για το comic αυτό. Η ιστορία το υποστήριξε και εκείνο την εμπλούτισε. Καταλαβαίνω όσους έχουν τις αντιρρήσεις τους σχετικά με αυτό, αλλά δίχως αυτή την αισθητική, θα χανόταν οι μοναδικότητα του.

Τελικά με κέρδισε ο Hickman! Έχει μεταδοτικότητα, ενθουσιασμό και διάθεση να πειραματιστεί. Έχουν περάσει οχτώ σχεδόν χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε, παρόλα αυτά παραμένει επίκαιρο και αυτό πιθανότατα δε θα αλλάξει στο μέλλον. Κάπου τον βρήκα λίγο απείθαρχο, αλλά τέτοια ολισθήματα στις πρώτες δουλειές ενός δημιουργού συγχωρούνται. Θα ήθελα να τσεκάρω και ό,τι άλλο έχει κάνει σε αυτό το ύφος, προκειμένου να δω εάν έστρωσε ή αν το THE NIGHTLY NEWS ήταν ένα πυροτέχνημα.