SNAPSHOT REVIEWS 16-01-14

JUICE SQUEEZERS #1
Writer/ Artist: David Lapham
Dark Horse Comics

Είχα ξεχωρίσει αυτή την ιστορία, όταν αυτή έκανε την εμφάνισή της στο DARK HORSE PRESENTS #26. Και. τώρα που βγαίνει σε τεύχη, είπα να την τσεκάρω.

Εξαιρετικό comic για πιτσιρικάδες, εκεί στις πρώτες εφηβείες. Ανάλογο τoυ ΜΙΚΡΟΙ ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ και τέτοιων παρόμοων. Μια πόλη κάπου στην Αμερική υποφέρει από την εισβολή γιγαντιαίων εντόμων. Καταφέρνει να επιβιώσει, χάρη στους Squeezers, μια ομάδα ειδικά εκπαιδευμένων παιδιών που κυριολεκτικά στριμώχνονται στα στενά τούνελ που φτιάχνουν τα έντομα. Σε αυτή την πόλη, αγνοώντας αυτό το… μικρό πρόβλημα, φτάνει ένας πατέρας με τον ευφυέστατο γιό του.

Μου άρεσε, γιατί είναι εξαιρετικό για παιδιά παρά την – απαραίτητη – δόση βίας αλλά και διασκεδαστικό για μεγάλους. Έχει όλα τα απαραίτητα κλισέ: το ερωτοχτυπημένο αγόρι με την συγκεντρωμένη στη δουλειά κοπέλα, το αστείο παιδί με ολίγη τρέλα, αλλά και το πανέξυπνο νέο αγόρι. Και εδώ αξίζουν συγχαρητήρια στο Lapham που χρησιμοποιεί με εξαιρετικό και ενδελεχή τρόπο τους χαρακτήρες του, τόσο στο στήσιμό όσο και στο σχέδιο.

MINIMUM WAGE #1
Writer/Artist: Bob Fingerman
Image Comics

Δεν είχα ιδέα για την παλιότερη σειρά του Fingerman, αλλά, διαβάζοντας αυτό το πρώτο τεύχος, δεν ένιωσα σαν το παιδί που δεν το παίζουν. Και αυτό, γιατί ο δημιουργός έχει κάνει μια πετυχημένη προσπάθεια να περάσει το παρελθόν του πρωταγωνιστή στους νέους αναγνώστες, με τρόπο που δε θα κουράσει τους ήδη πιστούς του φίλους. Με αυτόν τον τρόπο, έμαθα ότι ο Rob παντρεύτηκε νέος ένα κορίτσι, κλασικό φρικιό που ήθελε παιδιά, ενώ ο ίδιος όχι. Οδηγήθηκαν στο διαζύγιο και ο Rob μένει με τη μαμά του, ενώ επιθυμεί να ξαναμπεί στο παιχνίδι των σχέσεων.

Δε μου άρεσε. Αν θέλω να διαβάσω παρακμιακές, θλιβερές αυτοβιογραφικές ιστορίες θα διαβάσω Lewis Trondheim, ας πούμε. Να πω την αμαρτία μου, δεν ξέρω ακριβώς τι είναι αυτό που με έκανε να γυρίσω καναδυό σελίδες στα γρήγορα με αδιαφορία. Κάτι δε με τράβηξε στην ιστορία.

Με τράβηξε, ωστόσο, στο σχέδιο. Είναι τόσο υπέροχα παλιομοδίτικο που προτιμούσα να το χαζεύω, παρά να διαβάζω την ιστορία. Ειδικότερα, η σκηνή στον εκδοτικό μου άρεσε πάρα πολύ. Και αυτό το γαλάζιο με το μαύρο έδινε μιαν ωραία υφή στο comic. Η προοπτική του είναι ασύλληπτα κινηματρογραφική, την ίδια ώρα που οι σχεδόν κοντόχοντροι χαρακτήρες του θυμίζουν καλοφτιαγμένο cartoon. Εντυπωσιάστηκα.

THE TWILIGHT ZONE #1
Writer: J. Michael Straczynski
Artist: Guiu Vilanova
Dynamite Entertainment

Ας ξεκινήσω με μιαν απλή, ξεκάθαρη δήλωση που θεωρώ ότι θα πρέπει και να είναι το πρώτο πράγμα που θα σχολιάσω στη μικρή αυτή και σύντομη επίσκοπηση του συγκεκριμένου πονήματος: ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ TWILIGHT ΖΟΝΕ! Δεν είναι μόνο που λείπει η μουσική, είναι που λείπει όλο το στήσιμο. Πραγματικά, εκτός από την πρώτη σελίδα που έχει αυτόν τον συνήθη, φιλοσοφικό μονόλογο του TWILIGHT ZONE, τίποτε άλλο δε θύμιζε την αγαπημένη σειρά. Και θα συνεχίσω λίγο ακόμα τη γκρίνια. “To Be Continued”; “To Be Continued”; Πότε εμφανίστηκε αυτό το ειδεχθές σήμα στο TWILIGHT ZONE;

Τώρα, αν το comic ήταν το NIGHT ZONE, ας πούμε, θα είχα άλλη γνώμη. Και αυτό, γιατί έχει μια καλή ιστορία να πει ο JMS και αυτό είναι που μετράει. Ο Trevor Richmond είναι ένας λύκος της Wall Street, τελείως σίχαμα και γλοιώδης, και έχει καταχραστεί τόσο χρήμα που το FBI είναι στα ίχνη του. Ανταλλάζει την αμύθητη περιουσία του για ένα χάπι. Ένα χάπι που τον κάνει να αλλάξει την ταυτότητά του.  Και θα δούμε πού θα πάει. Το σχέδιο είναι καλό, αλλά τίποτε σπουδαίο, τίποτε αξιοθαύμαστο.

THE VAMPIRE DIARIES #1
Writer: Colleen Doran
Artist: Anthony Shasteen
DC Comics

Όλοι εμείς εδώ στο Comicdom.gr δίνουμε και την ψυχή μας, τόσο για την αγάπη μας για τα comics όσο και για την δική σας ενημέρωση. Αλλά αυτό πια παραπάει. Θα μου πεις, με ανάγκασε κανένας να το διαβάσω; Τi άλλο θα κάνω για την αγάπη;

Όπως καταλάβατε, ήταν μια μεγάλη, μεγάλη πατάτα. Ευτυχώς, το διάβασα σε digital μορφή και δεν έκλαψα τα δύσμοιρα τα δεντράκια, που ποιος θα τους το ‘λεγε ότι θα πέθαιναν για τέτοιο σκοπό. Τη σειρά δε τη βλέπω, αλλά είπα να τσεκάρω το comic. Λοιπόν, απ’ ό,τι κατάλαβα, τα βαμπίρια σε αυτό τον κόσμο δεν τα πάνε καλά με τη λουίζα. Εντάξει λίγο τέτοια μυθολογία/λογοτεχνία να έχεις διαβάσει έχεις δει τη λουίζα να… ξεφυτρώνει κάπου. Ένας μάγος, με αντάλλαγμα την αθανασία, καταφέρνει να εξαφανίσει τη λουίζα από μια περιοχή. Για να παραμείνει νέος και αθάνατος χρειάζεται το αίμα των βαμπίρ αδερφών Salvatore. Αλλά, στη σύγχρονη εποχή, η προσφορά του μάγου είναι χαζή, μιας και η λουίζα είναι παντού. Για να ανανεώσουν την τελετή, ζητούν από το μάγο να εξαφανίσει τη λουίζα από όλο τον κόσμο.

Θα προσέξατε, βέβαια, ότι έγραψα όλη την υπόθεση του πρώτου τεύχους και αυτό ήταν ένα συνειδητοποιημένο spoiler για να μην μπείτε καν στον πειρασμό να το διαβάσετε. Έχετε πολύ καλύτερα πράγματα να κάνετε.

DEADPOOL: THE GAUNTLET #1
Writers: Brian Posehn, Gerry Duggan
Artist: Reilly Brown
Marvel Comics

Εντάξει, είναι να του έχεις αδυναμία του Deadpool. Εντελώς παλαβός, με θανατηφόρο χιούμορ. Εδώ η digital version προσπαθεί να προβάλλει έναν νέο τρόπο ημι-animation και έτσι βλέπουμε τις σφαίρες να βγαίνουν από την ίδια την καρδιά του. Το τεύχος ξεκινά James Bondικά, με τη συνήθη μάχη σε ελικόπτερο, αστείες ατάκες, το κορίτσι που σώζεται και που τρέχει πανικόβλητο, όταν αποκαλύπτεται το απεχθές του πρόσωπο. Όλα τα περίμενα από αυτό το comic, εκτός από τον ίδιο το Dracula!

Δεν γίνεται και τίποτα πρωτότυπο στο τεύχος αυτό. Και το ότι ο Deadpool συναντά τον Dracula είναι μέσα στα πλαίσια του λογικού. Αλλά αυτό που με ξετρέλανε στο τεύχος, ξελιγώθηκα στα γέλια και θα ψόφαγα να το έχω με ήχο είναι το τραγούδι του Deadpool αλά James Bond, με τίτλους όπως στις γνωστές ταινίες. Φανταστικό.