SNAPSHOT REVIEWS 06-03-14

X-MEN: LEGACY #24
Writer: Simon Spurrier
Artist: Tan Eng Huat
Marvel Comics

Μία απο τις καλύτερες σειρές του MARVEL NOW! έφτασε στο τέλος της. Το X-MEN: LEGACY αγαπήθηκε δικαίως από κοινό και κριτικούς. Μια σειρά, που από εδώ και πέρα θα αποτελεί σημείο αναφοράς για τον Legion, αλλά και για τον συγγραφέα Simon Spurrier.

Το τελευταίο αυτό τεύχος σφραγίζει με σιγουριά όλα τα παραπάνω και προσθέτει ένα εξαιρετικά γραμμένο φινάλε στα 23 τεύχη που προηγήθηκαν. Είναι ξεκάθαρα το φινάλε του Simon Spurrier, όπως και ολόκληρη η σειρά, στην οποία ένιωθες ότι έκανε αυτό που ο ίδιος ήθελε να κάνει, χωρίς editorial οδηγίες και marketing gimmicks. Ο επίλογός του δεν προλογίζει κάποια επόμενη σειρά ούτε μας αφήνει με απορίες αλλά είναι ένα οριστικό τέλος. Κλείνει μια απο τις ωραιότερες ιστορίες αγάπης στις σελίδες της Marvel και μια ολοκληρωμένη ανάλυση της σχέσης γιού και πατέρα.

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω ότι ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας ανήκει και στον σχεδιαστή της σειράς, Tang Eng Huat, ο οποίος έκανε κάθε σουρεαλιστική ιδέα του συγγραφέα πραγματικοτήτα με ευκολία και περίσσεια φαντασία.

Ψάξτε και βάλτε στην λίστα σας τα τομάκια της σειράς τώρα που ολοκληρώθηκε. Θα ανταμειφθείτε – αλλά προειδοποιώ, όπως έκανα και στο πρώτο τεύχος, δεν πρόκειται για τον συνηθισμένο Marvel τίτλο. 

X-FORCE #1
Writer: Simon Spurrier
Artist: Rock-He Kim
Marvel Comics

Αφήνοντας το X-MEN: LEGACY πίσω του, ο Simon Spurrier αναλαμβάνει την νεότερη εκδοχή της X-FORCE, σε μια σειρά που αντικαθιστά δύο, το CABLE & X-FORCE και το UNCANNY X-FORCE.

Cable, Marrow, Psylocke και Phantomex είναι τα μέλη της ομάδας και ίσως – μακάρι δηλαδή – να είναι και ο Dr Nemesis, αλλά δεν είναι σαφές ακόμα. Ο Spurrier έχει το γνώριμο, περίεργο ύφος γραφής που τον κάνει αγαπητό, αλλά το παρακάνει λίγο στην “φωνή” των ηρώων. Όλοι παρουσιάζονται λίγο υπερβολικοί έως καρικατούρες των ηρώων που υποδύονται.

Εκεί που η σειρά μου το χαλάει τελείως είναι το σχέδιο. Ο πρωτοεμφανιζόμενος Rock-He Kim, με το στατικό και παγωμένο digital σχέδιο του και τα περίεργα πρόσωπα του, έκανε την ανάγνωση αυτού του τεύχους μια επίπονη διαδικασία.

Λόγω πρότερου έντιμου βίου του Simon Spurrier (βλέπε παραπάνω), θα περιμένω 2-3 τεύχη ακόμα να ωριμάσει η σειρά και ίσως, αν είμαστε τυχεροί, την αντικατάσταση σχεδιαστή. 

NEW WARRIORS #1
Writer: Christopher Yost
Artist: Marcus To
Marvel Comics

Πέντε χρόνια μετά την τελευταία εμφάνιση της ομάδας και οκτώ χρόνια μετά τον θάνατο σχεδόν όλων στο CIVIL WAR, οι New Warriors επιστρέφουν με νέους, αλλά και βετεράνους ήρωες στο roster τους. Justice, Speedball, Scarlet Spider (Kaine), Hummingbird, Nova, Sun Girl, Water Snake και Haechi (σε επόμενα τεύχη) αποτελούν τη νέα πολυμελή ομάδα. Αλλά μην αγχώνεστε με τόσους άγνωστους ήρωες. Όλοι και όλα εξηγούνται επαρκώς.

Ο Christopher Yost καταφέρνει να ισορροπήσει το μεγάλο cast που του δόθηκε, να γράψει το άχαρο πρώτο τεύχος του σχηματισμού μιας ομάδας, να εισάγει τον “αντίπαλο”, να έχει χιούμορ και δράση. Αν και, για να είμαι ακριβής, η ομάδα δεν σχηματίστηκε μέχρι το τέλος του τεύχους, καταλαβαίνει κανείς απο την ιστορία ότι είναι θέμα χρόνου.

Ο Marcus To στο σχέδιο είναι καλός, ειδικά στις “σημαντικές” στιγμές, αλλά γενικά δε μας δίνει κάτι εντυπωσιακό. Υπηρετεί το σενάριο αξιοπρεπώς και δεν αποσπά με τρελούς πειραματισμούς.

Κλασικό, fun superhero comic, που δεν είναι ισάξιο ενός YOUNG AVENGERS, αλλά θα μπορούσε να γίνει.

FANTASTIC FOUR #1
Writer: James Robinson
Artist: Leonard Kirk
Marvel Comics 

Οι James Robinson και Leonard Kirk είναι δύο ονόματα που σε γεμίζουν ελπίδα για το ξεκίνημα ενός τίτλου. Το FANTASTIC FOUR #1 είναι όμως το πιο κλισέ πεθαίνεις τεύχος που διάβασα εδώ και καιρό.

Οι Fantastic Four μάχονται τον Fin Fang Foom στο κέντρο της πόλης. Γκατζετάκι-πανάκεια του Mr Fantastic, λίγο clobbering time, νικάνε, γλυκές οικογενειακές στιγμές, τα παιδιά κάνουν σαματά, ο Ben ξανά-μανά με την Alicia, ο Johnny στον κόσμο του και κάποια τέρατα δραπετεύουν, ω, μα τι έκπληξη από μια πύλη του Reed Richards. Α, και η αφήγηση ξεκινάει από το μέλλον, όπου κάτι κακό θα έχει φέρει το τέλος των Τεσσάρων Φανταστικών. Είναι ο ίδιος James Robinson που έγραψε το STARMAN;

Στο σχέδιο τα πάμε καλύτερα, πολύ καλύτερα. Ο Leonard Kirk είναι ένας εξαιρετικός και δυστυχώς παραγνωρισμένος καλλιτέχνης. Ιδανικά στησίματα σκηνών, άψογα σχεδιασμένοι και αναγνωρίσιμοι χαρακτήρες και μια ιδιαίτερη ζωντάνια που ξεπετάγεται από τις σελίδες. Θα επέστρεφα μόνο και μόνο για τον Kirk.

Έχω την αίσθηση ότι τα επόμενα τεύχη θα στρώσουν την σειρά και, παρόλο που ήμουν λίγο αυστηρός με το πρώτο τεύχος, ίσως το αποτέλεσμα να φαίνεται καλύτερο σε τομάκι.

 WOLVERINE & THE X-MEN #42
Writer: Jason Aaron
Artist: Nick Bradshaw, Chris Bachalo, Ramon Perez, Pepe Larraz, Shawn Crystal, Steve Sanders, Nuno Alves, Tim Townsend
Marvel Comics

Άλλη μια θαυμάσια σειρά έφτασε στο τέλος της αυτή την εβδομάδα (όπως και το DAREDEVIL, για το οποίο έλεγα να γράψω – μα τι άλλο να προσθέσει κανείς γι’ αυτό;). Μια σειρά που μου έδινε δύο λόγους να τη μισήσω – Wolverine και Chris Bachalo – κατάφερε να μου αλλάξει γνώμη από τα πρώτα κιόλας τεύχη. Βέβαια, αυτός που τελικά άφησε το στίγμα του στη σειρά με το σχέδιο και τα εξώφυλλα του ήταν ο Nick Bradshaw.

Madness and chaos. Αυτό ηταν το WOLVERINE & THE X-MEN με δύο λέξεις. Ο Jason Aaron κατάφερε να αποδώσει με χαρά το τρελοκομείο και το χαός που συναντά κανείς σε ένα σχολείο με έφηβους, πόσο μάλλον όταν αυτοί έχουν και υπερδυνάμεις. Το τέλος της σειράς δε θα μπορούσε να είναι παρά η Μέρα Αποφοίτησης κάποιων από τους μαθητές, αλλά ο Aaron προσθέτει και ένα what if… επίπεδο στην αφήγηση, ως tearjerker συγγραφικό τρικ. Το focus του φινάλε είναι ο Quentin Quire και η Idie Okonkwo, οι δύο χαρακτήρες που η σειρά ανέδειξε και έκανε πιο συμπαθείς απ’ ότι ήταν στο παρελθόν.

Στο σχέδιο εμφανίζονται, όπως θα είδατε, όλοι οι καλλιτέχνες που συνεργάστηκαν στα 42 τεύχη της σειράς. Ιδέα ναι μεν καλή για συναισθηματικούς λόγους, κακή δε για το ασύνδετο οπτικό αποτέλεσμα.

Σε αντίθεση με το X-MEN LEGACY, το WOLVERINE & THE X-MEN δεν θα μας λείψει και πολύ, καθώς επιστρέφει με νέα αρίθμηση και νέα καλλιτεχνική ομάδα, αλλά κάτι μου λέει ότι δε θα είναι το ίδιο.