FANTASTIC FOUR #1

Writer: James Robinson
Artist: Leonard Kirk
Marvel Comics

Δεν έχω διαβάσει το ιστορικό πρώτο τεύχος των FANTASTIC FOUR. Έχω ωστόσο δει το εξώφυλλό του και αυτό από μόνο του αρκεί για να καταλάβει κανείς το ύφος του comic. Ένα πράσινο τέρας αναδύεται από τα έγκατα της γης και πολεμά εναντίον των τεσσάρων πρωταγωνιστών, οι οποίοι, παραδόξως, καταφέρνουν παράλληλα να συνομιλούν μεταξύ τους. Στην άκρη του εξωφύλλου βλέπουμε ανθρώπους που προσπαθούν να προφυλαχτούν, αλλά η ύπαρξή τους είναι καθαρά βοηθητική, τονίζοντας την ύπαρξη των ηρώων. Το ότι η μάχη θα λήξει χωρίς νεκρούς είναι δεδομένο. Αυτού του είδους η αφέλεια σπανίζει στα σύγχρονα comics και ίσως όχι άδικα. Στον post 9/11 κόσμο που ζούμε, είναι λογικό κάθε επίθεση εναντίον του skyline της Νέας Υόρκης να αντιμετωπίζεται με τη δέουσα σοβαρότητα και να ακολουθείται από τις απαραίτητες σκηνές χαλασμάτων, με τους υπερήρωες να βοηθούν τους τραυματιοφορείς να ανασύρουν ανθρώπους από τα συντρίμμια. Κάπου στην πορεία, τα πράγματα παρασοβάρεψαν. Και μπορεί ο Άκης Τριανταφύλλου να έχει διαφορετική άποψη, αλλά προσωπικά πιστεύω ότι η επιστροφή στα παλιά κερδίζει μερικούς πόντους για τη Marvel.

Από τις πρώτες κιόλας σελίδες του καινούργιου volume των FANTASTIC FOUR, οι Robinson και Kirk μας δίνουν μια μικρή γεύση από old school superhero fun (το οποίο είναι ακριβώς όσο χαζό ακούγεται και ακόμη πιο απολαυστικό), καθώς μας βάζουν απότομα στην ιστορία με τους πρωταγωνιστές να πολεμούν τον εξωγήινο/δράκο/whatever Fin Fang Foom, που επιτίθεται στη Νέα Υόρκη. Φυσικά, το run του Robinson δεν πρόκειται να βασιστεί μόνο σε μάχες με τέρατα (αν και χαλαρά θα μπορούσε) ούτε και στο γεγονός ότι οι στολές είναι πλέον κόκκινες αντί για μπλε.  Η ιστορία συνεχίζει εκεί που την άφησε ο Matt Fraction και το καινούργιο arc φέρει τον τίτλο “Fall Of The Fantastic Four”. Για περισσότερες λεπτομέρειες περί πλοκής, θα πρέπει να περιμένουμε επόμενα τεύχη, καθώς ο Robinson μόλις ξεκίνησε να χτίζει την ιστορία του. Kρίνοντας, όμως, από τον βαρύγδουπο τίτλο, μπορούμε – στη χειρότερη περίπτωση – να περιμένουμε κάτι αμιγώς ενδιαφέρον.

Η εικονογράφηση του Leonard Kirk μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνεται σαν τυπική Marvel (άρτια τεχνικά, αλλά χωρίς να παρουσιάζει κάτι το ιδιαίτερο), αλλά δεν πρέπει να αγνοήσουμε το απίστευτο κατόρθωμα του να κάνει κανείς τον Fin Fang Foom να μοιάζει απειλητικός.

Σε γενικές γραμμές, έχω ένα πολύ καλό προαίσθημα για αυτή τη σειρά. Δεν είναι ότι παρουσιάζει κάτι το πρωτοφανές, αλλά μου βγάζει μία “back to basics” αίσθηση, για κάποιο λόγο. Χωρίς αυτό να είναι υποχρεωτικά καλό, όταν γίνεται από ανθρώπους που “πιάνουν” τους χαρακτήρες και φαίνονται να το διασκεδάζουν στην πορεία, το αποτέλεσμα είναι συνήθως απολαυστικό.