MARKET WATCH: The Human Torch From Mars Και Άλλα Diversity Issues
Ένα ακόμα MARKET WATCH έρχεται για να ταράξει τα ήσυχα νερά του Comicdom, πόσο μάλλον όταν αυτό πέφτει τη βδομάδα ανάμεσα σε δύο κυριακάτικες εκλογικές αναμετρήσεις! Όχι, μην τρομάζετε, αυτό το installment θα είναι elections-free, τουλάχιστον μέχρι την τελευταία, άσχετη κατηγορία.
Υ.Γ.: Τώρα που το RANDOM THOUGHTS μας τελείωσε, το μοναδικό εκτός pop κουλτούρας κομμάτι του site γίνεται το “Something Completely Different” αυτής εδώ της στήλης, οπότε υποθέτω πως πρέπει να σταματήσω να μιλάω για καρότα και φραγκοστάφυλλα… Sigh…
Art-O-Matic
Και ξεκινάμε με ένα αγαπημένο θέμα, τους “τεχνο-κλέφτες”, ή αλλιώς αυτούς που ξεπατικώνουν άλλους καλλιτέχνες και πουλάνε “original prints” ως δικά τους, κυρίως σε conventions.
Αυτή τη φορά, λοιπόν, έχουμε έναν κάποιο κύριο Jason Thomas, τον οποίο και βρήκε τυχαία ένας από τους δημιουργούς-θύματα και συγκεκριμένα ο Randy “Rantz” Kintz. Όπως συμβαίνει συνήθως, κι όπως θα δείτε κι από τις φωτογραφίες, οι συγκεκριμένες νυφίτσες της comic σκηνής δεν μπαίνουν και τόσο στον κόπο να καλύψουν τις “επιρροές” τους. Απορώ πώς δεν βγάζουν απλά μια φωτοτυπία να τελειώνει το θέμα!
Τη στιγμή που μιλάμε, και οι δύο λογαρισμοί του Thomas έχουν “πέσει”.
WTF? News
Άρχές της βδομάδας, μάθαμε πως η Dynamite κατέληξε σε συμφωνία με την ERB Inc. για τα δικαιώματα του “John Carter: Warlord Of Mars”, πράγμα που σημαίνει πως ετοιμάζονται καινούργιες σειρές (μαζί και του “Tarzan: Lord Of The Jungle”) καθώς μάλλον και ταινίες, των οποίων τα δικαιώματα πήρε από την Marvel-Disney (για τα comics/comic strips).
Λεπτομέρειες της συμφωνίας δε γνωρίζω ακόμη, αλλά η Dynamite ήταν στα δικαστήρια από το 2012, μετά από μήνυση της εταιρίας του Burroughs. Η πρώτη υποστήριζε πως οι ιστορίες που δημοσίευε ήταν public domain, ήτοι αναφερόμενες αποκλειστικά στα πρώτα τρία novels του John Carter. Τώρα πλέον, το σύμπαν των συγκεκριμένων licence θα διευρυνθεί, εφόσον θα μπορέσει η DE να αναπτύξει τα εν λόγω comics και με χαρακτήρες από την υπόλοιπη βιβλιογραφία.
Με άλλα λόγια, περιμένουμε να δούμε κατά πόσο ήταν, τελικά, “βολικό” το παραθυράκι που βρήκε η Dynamite, χάρη (εξαιτίας;) στις συνεχείς αλλαγές στους νόμους του Κονγκρέσσου περί χρονικής ισχύος των πνευματικών δικαιωμάτων.
Simon Said
Υπάρχουν πάντα δύο πλευρές σε κάθε διαμάχη. Και σε κάθε πλευρά υπάρχει κι ένα άκρο. Έτσι, λοιπόν, συμβαίνει και με τους υποστηρικτές και μη του κάθε είδους “diversity”, στα comics και την pop κουλτούρα γενικότερα. Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που θα φωνάζουν για το “τί δουλειά έχουν οι γυναίκες στα comics”, άλλο τόσο θα υπάρχουν κι αυτοί που θα υποστηρίζουν με το ίδιο μένος το αντίθετο, βλέπε “φανατικοί υπερφεμινιστές”. Αν και το θέμα μας σήμερα είναι σε άλλον τομέα, να κάνω μια παρένθεση και να πω πως τη συγκεκριμένη κατηγορία την χαρακτηρίζω ως “τους ανθρώπους που δεν έχουν πηδήξει από τη μεταπολίτευση”.
Αυτή τη βδομάδα, λοιπόν, αναφέρομαι στο diversity που προκύπτει από αλλαγές στους χαρακτήρες. Είναι γεγονός πως, τα τελευταία χρόνια, τέτοια φαινόμενα παρατηρούνται, σε μεγάλο βαθμό, κυρίως στις δύο μεγάλες εταιρίες, Marvel & DC, πάντα με την ίδια δικαιολογία της “πολυχρωμίας” (pun not intended). Είναι επίσης εμφανές ότι όλα αυτά γίνονται για τα νούμερα πωλήσεων και τη μεγαλύτερη διαφήμιση, κάτι που φαίνεται από τα νούμερα της Diamond, αλλά πρωτίστως από το πώς και πόση βαρύτητα δίνουν σε μικρές ή μεγάλες τέτοιες αλλαγές οι ίδιες οι εταιρίες, και τα αντίστοιχα media που τις υποστηρίζουν – όχι για την ψυχή της προγιαγιάς τους φυσικά. Από τον λατίνο Spider-man ή Blue Beetle, μέχρι τον ομοφυλόφιλο Green Lantern και τους γάμους του Northstar, γίνεται εύκολα αντιλυπτό ότι ΠΑΝΤΑ ο στόχος είναι το “σοκ και δέος”, που θα οδηγήσει στο “μπράβο στην εταιρία που ανακατεύει την τράπουλα και υποστηρίζει το diversity”. (Ακόμη πιο προφανές όλο αυτό, όταν οι ιστορίες που συνοδεύουν τις αλλαγές είναι σε δεύτερη μοίρα – βλέπε “χάλια μαύρα”.)
Σε αυτές τις περιπτώσεις, λοιπόν, ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα, και το diversity (ναι, θα γράψω άπειρες φορές αυτή τη λέξη σήμερα) δεν είναι, ή δεν πρέπει να γίνεται, αποδεκτό από το κοινό, ακριβώς για αυτό το λόγο: γιατί όσο χρυσό και αναγκαίο κι αν είναι, χρησιμοποιείται ξεδιάντροπα ως εμπορικό συνάλλαγμα.
Το θέμα αυτό προέκυψε, και συνειδητοποίησα πόσοι (και πόσο) κολλημένοι υπέρ του “με όποιο κόστος diversity” υπάρχουν, από ένα news article του Badass Digest dot Com για την ανακοίνωση της συμμετοχής του Reg E. Cathey στο επερχόμενο Fantastic Four. Το δημοσιογραφικότατο κείμενο, λοιπόν, ξεκινά κατευθείαν με μία ενθουσιώδη επιθετική διάθεση:
“Racist nerds have been up in arms about the casting of the great Michael B. Jordan as Johnny Storm in Fantastic Four, (…)”
Κι από κάτω να ακολουθούν τα σχόλια συμπαράστασης κι υποστήριξης του diversity που μας προσφέρει η Fox. Κάπου εκεί έμπλεξα κι εγώ, σε μια συζήτηση όπου προσπαθούσα να εξηγήσω πως υπάρχουν και comic fans που θέλουν τα adaptations τους όσο πιο κοντά γίνεται στο original material – βλέπε comic – και πως ένας μαύρος Human Torch, χωρίς περεταίρω εξηγήσεις, δεν εξυπηρετεί σε τίποτε άλλο απ’ το να δημιουργούνται τέτοιου είδους συζητήσεις για το “diversity”, κάτι που σημαίνει μεγαλύτερη διαφήμιση για την ίδια την ταινία. Και πως, φυσικά, το να με χαρακτηρίζουν ρατσιστή σε ένα news article, επειδή δε δέχομαι την εκμετάλλευση του όρου DIVERSITY, με θίγει.
Περιττό να πω πως δεν κατέληξε πουθενά το θέμα, όμως, ως ανθρωπολογικό πείραμα, μου έδειξε πόσο άκρο είναι και το άλλο άκρο της υπερβολικής διαφορετικότητας. (Βλέπε παροιμία με τα λάχανα και το πιπέρι.)
Bonus link για όσους δεν το είχαν ανακαλύψει: Η απάντηση-δικαιολογία του Brian Michael Bendis, ή αλλιώς πως αναλύει το σκεπτικό πίσω από τη δημιουργία του Miles Morales.
Όποιος Τη Νύχτα Περπατεί
In other news, άρθρο του Bleeding Cool για την ορθή παρουσίαση των γυναικείων χαρακτήρων στις comic adaptation ταινίες, το οποίο είχε γίνει, αν θυμάμαι καλά, αναφορικά με την είδηση της Gal Gadot ως Wonder Woman στο SUPERMAN VS BATMAN, δεν είναι πλέον διαθέσιμο. Στο google search βγαίνει κανονικά ο τίτλος “dawboobies” και το αντίστοιχο link, αλλά ακόμα κι η αποθηκευμένη σελίδα αναζήτησης λείπει. Just saying.
Αντ’ αυτού, μπορείτε να διαβάσετε μία μίνι συνέντευξη του costume designer της ταινίας για την “Relevant” Wonder Woman.
Prince Variant
Πριν συνεχίσουμε το αφιέρωμα στα είδη των variant covers, το οποίο και όχι δεν ξέχασα, απλά… anyway, βαριόμουν να κάνω την αντίστοιχη έρευνα, αλλά την επόμενη 15νθημερία θα την κάνω, μη φωνάζετε, ας δούμε σήμερα τα δώδεκα Incentive Animal Variant covers της Marvel για τον Μάιο, μαζεμένα!
And Now, Something Completely Different
Τώρα θα έγραφα κάτι προεκλογικό, κυρίως σαν απορία, καθώς δεν μπορώ να καταλάβω πλέον τη λογική όσων αποφασίζουν συνειδητά να απέχουν από μία διαδικασία που θα κρίνει το μέλλον το δικό τους και του οικογενειακοφιλικοεπαγγελματικού τους κύκλου, ειδικά την τραγική περίοδο που διανύουμε – όσοι απλά βαριούνται είναι, επίσης, απλά ηλίθιοι για να μη γίνω και κακός – αλλά εφόσον, όπως αναφέραμε στον πρόλογο, ο Δημήτρης Σακαρίδης διέκοψε επ’ αόριστο τη συγγραφή της στήλης του RANDOM THOUGHTS, θα επωφεληθώ του νέου και θα ανεβάσω επιτέλους κάτι διαφορετικό από την -συμπαθέστατηαλλάδεντηλεςκαιθεά- Marion Cotillard, μια φωτογραφία της -σαφώςωραιότερης- Scarlett Johansson!