SNAPSHOT REVIEWS 04-09-14

Έχοντας γράψει τα τελευταία SNAPSHOT REVIEWS πριν τις καλοκαιρινές διακοπές έπρεπε, για χάρη αρμονίας, να σας κάνω το καλωσόρισμα και με τα πρώτα reviews της νέας σεζόν που ξεκινήσαμε. Πάμε, λοιπόν.

MULTIVERSITY #1
Writer: Grant Morrison
Artist: Ivan Reis
DC Comics

Μετά από 5 και χρόνια από τότε που ανακοινώθηκε το project, το MULTIVERSITY (επιτέλους) κυκλοφόρησε.

Με διάσπαρτα στοιχεία και αναφορές, από το CRISIS ON INFINITE EARTHS μέχρι το FINAL CRISIS (όχι, αναφορά στο NEW 52 και το FLASHPOINT δεν έχει… ακόμα), από τη Marvel και τους Avengers (!) μέχρι τις σπόντες για την βιομηχανία των comics, είναι δύσκολο να περιγράψω τι ακριβώς έχει στο μυαλό του ο Grant Morrison. Αν μη τι άλλο, φαίνεται από το πρώτο τεύχος ότι η εμπειρία θα είναι απολαυστική και, όπως είπε κάποια στιγμή ο Δημήτρης Σακαρίδης, “οι δουλειές του δεν είναι ποτέ αδιάφορες, έχει πάντα κάτι να πει και σχεδόν πάντα βρίσκει έναν έξυπνο, πρωτότυπο και εν πολλοίς ξεχωριστό ή και μοναδικό τρόπο για να το μεταδώσει στους αναγνώστες”, γεγονός που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο και εφαρμόζει και στο παρόν τεύχος. Πόσο μάλλον, όταν πρωταγωνιστεί ο Captain Carrot!

Θεωρητικά, η ιστορία που διαβάσαμε σε αυτό το τεύχος θα είναι το comic που θα διαβάζουν οι ήρωες στην επόμενη δική τους πραγματικότητα κ.ο.κ. , βάζοντας έτσι και τον αναγνώστη μέσα στο παιχνίδι των πολλαπλών διαστάσεων και, παρόλο που είναι τρικ που το έχει ξανακάνει, θέλω πολύ να δω πως θα πραγματωθεί σε αυτή τη σειρά.

Don’t miss it!

LITTLE NEMO: RETURN TO SLUMBERLAND #1
Writer: Eric Shanower
Artist: Gabriel Rodriquez
IDW

Βασισμένο στο αριστούργημα και σημείο αναφοράς στην ιστορία των comics LITTLE NEMO IN SLUMBERLAND του Winsor McCay, η νέα σειρά της IDW μάς επιστρέφει στο κόσμο των ονείρων, έναν κόσμο που πρωτοεμφανίστηκε 109 (!) χρόνια πριν.

Στο σενάριο, ο Eric Shanower (AGE OF BRONZE, WONDERFUL WIZARD OF OZ) μας εισάγει στη ζωή – ή μάλλον στον ύπνο – του μικρού Jimmy Nemo Summerton, ενός άλλου, διαφορετικού Nemo από τον αρχικό. Με έναν τρόπο που θυμίζει τα πρώτα strips της original σειράς, όπου ο μικρός Nemo αρνιόταν να μπει στο Παλάτι της Slumberland ή δεν τα κατάφερνε, υποβάλλει τα σέβη του στο Winsor McCay και δημιουργεί ένα εξαίσια παιχνιδιάρικο τεύχος.

Τα μάτια όλων, όμως, θα πέσουν στον καλλιτέχνη της σειράς, καθώς αν κάτι ήταν αυτό που άφησε το στίγμα του στην ιστορία ήταν η ιδιοφυής, πειραματική και πρωτοποριακή σχεδίαση του McCay. Το βάρος επωμίζεται ο ταλαντούχος Gabriel Rodriguez (LOCKE & KEY) και, ευτυχώς για τον ίδιο αλλά και για εμάς, τα καταφέρνει περίφημα. Εξαιρετικά λεπτομερής με μια πανέμορφη ρευστότητα κινήσεων και δράσης, κάνει ολοφάνερο τον λόγο για τον οποίο ήταν ο καταλληλότερος άνθρωπος για την δουλειά.

Θα ήθελα πολύ να δω σε επόμενα τεύχη τους δύο δημιουργούς να πειραματίζονται με τον δικό τους τρόπο και όχι μόνο κάνοντας ένα συνεχές tribute στον McCay.

ORIGINAL SIN #7 (of 8)
Writer: Jason Aaron
Artist: Mike Deodato
Marvel Comics

Ένα τεύχος πριν το τέλος του ORIGINAL SIN, το καλοκαιρινό event της Marvel διανύει την άχαρη – λίγο πριν το φινάλε – φάση του. Ή που θα κρατήσει όλες τις αποκαλύψεις για το τέλος ή που θα είναι το αναπόφευκτο τεύχος κλωτσομπουνίδι. Εφόσον οι περισσότερες αποκαλύψεις έγιναν στα προηγούμενα τεύχη, έχουμε να κάνουμε με την τελευταία περίπτωση, τουτέστιν ξυλίκι.

Nick Fury vs the Marvel Universe, θα μπορούσε να είναι ο υπότιτλος του τεύχους και, ενώ είναι απολαυστικό να βλέπεις έναν απλό – λέμε τώρα – άνθρωπο να κατατροπώνει θεούς και ήρωες με σχετική ευκολία, δε μένει και πολύ ουσία στο σύνολο. Το cliffhanger, από την άλλη, θα έπρεπε να είναι πιο δυνατό, ένεκα του ρόλου του τεύχους ως κράχτη για το μεγάλο φινάλε, το οποίο ήταν αναμενόμενο λόγω solicitation, αλλά και του εξώφυλλου του #8 (hint).

Ο Jason Aaron έχει, φυσικά, αφήσει και μερικά απ’ τα χαρτιά του κλειστά για το τέλος και έβαλε αρκετά διάσπαρτα teasers κατά τη διάρκεια του τεύχους, ενώ ο Mike Deodato συνεχίζει να είναι η σταθερή αξία της σειράς. Μένει μόνο το τελευταίο – make or break – τεύχος του event.

HEXED #1
Writer: Michael Alan Nelson
Artist: Dan Mora
Boom! Studios

Το HEXED ήταν ένα mini series τεσσάρων τευχών του 2009, που ουσιαστικά έκανε γνωστή στο ευρύ κοινό την ταλαντούχα Emma Rios (PRETTY DEADLY). Τώρα, ο τίτλος απέκτησε μηνιαίο status, με τοn ίδιο συγγραφέα, αλλά καινούργιο σχεδιαστή.

Πρόκειται για την ιστορία μιας κλέφτρας/μάγισσας, ονόματι Lucifer Jennifer Ignacio Das Neves, που κλέβει περίεργα αντικειμένα με supernatural ιδιότητες, για να τα κρατήσει μακριά από τους λάθους ανθρώπους. Ο Nelson γράφει ένα αρκετά πρωτότυπο σενάριο, παρόλο που το είδος προσφέρεται για ένα σωρό κλισέ. Η πρωταγωνίστρια έχει μεγάλο ενδιαφέρον σαν χαρακτήρας, όσο έχουν – όπως πρέπει σε κάθε καλή ιστορία – και τα αντίπαλα δέη, Madame Cymbaline και The Harlot. Μου θύμισε λίγο από WITCH DOCTOR, που είναι always a plus.

Αν και θα προτιμούσα την Emma Rios στο σχέδιο, η οποία σχεδίασε το γοητευτικά creepy εξώφυλλο, ο Dan(iel) Mora(les) είναι ικανότατος και ταιριάζει στην αισθητική της σειράς. Προσφέρει και αυτός με τη σειρά του αρκετές δόσεις creepiness, με δυναμικές σκηνές δράσεις.

DARK HORSE PRESENTS #1 (2014)
Writers: Geof Darrow, David Mack, Peter Hogan, Brendan McCarthy, Jim Palmiotti, Justin Gray, Damon Gentry
Artists: Geof Darrow, David Mack, Steve Parkhouse, Brendan McCarthy, Andy Kuhn, Aaron Conley
Dark Horse Comics

Η πασίγνωστη και πολυβραβευμένη (Eisner για Best Anthology τα τρία τελευταία χρόνια) ανθολογία επιστρέφει με νέο format, νέα χαμηλότερη τιμή και επομένως λιγότερες σελίδες.

Όπως είπαμε και πρόσφατα, στο VERTIGO QUARTERLY: MAGENTA, στις ανθολογίες είναι δύσκολο να κρατηθεί μια ομοιογένεια στην ποιότητα των ιστοριών, αλλά και των κρίσεων του καθενός. Ούτε το παρόν αποτελεί εξαίρεση, με ένα τεύχος που διαθέτει αρκετά γνωστά properties, που τυχαίνει όμως να μην έχω ασχοληθεί με κανένα, όπως KABUKI, RESIDENT ALIEN και BIG GUY AND RUSTY THE BOY ROBOT. Με εξαίρεση το τελευταίο, που ανοίγει και το τεύχος και είναι οπτικά απολαυστικό χάρη στον Geof Darrow, δεν έμεινα ιδιαίτερα ικανοποιημένος από τη συνολική δουλειά. Άντε, ίσως λίγο το SABERTOOTH SWORDSMAN, που και πάλι μόνο οπτικά μπορεί να το κρίνει κανείς.

Θυμάμαι, όταν το 2011 έχει γίνει το relaunch του DARK HORSE PRESENTS, το review του Δημήτρη Σακαρίδη που δεν είχε μείνει και πολύ ευχαριστημένος, to put it mildly. Ίσως το παρόν να είναι λίγο καλύτερο ή ίσως να είμαι λίγο πιο επιεικής. Έχω την αίσθηση ότι ισχύει το τελευταίο.

(…επίσης, έχω την αίσθηση ότι έχω αναφερθεί ξανά στον Δημήτρη)  🙂