DEATH OF WOLVERINE #1
Writer: Charles Soule
Penciler: Steve McNiven
Inker: Jay Leisten
Colorist: Justin Ponsor
Marvel Comics
O Wolverine, o δημοφιλέστερος μεταλλαγμένος, πρόκειται να πεθάνει. Φυσικά, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι σύντομα θα επιστρέψει. Αλλά δε μας απασχολεί αυτό, ειδικά αν διαβάσουμε μια καλή ιστορία για το θάνατό του. Ακόμη, λοιπόν, κι αν είμαστε πεπεισμένοι ότι οι συνέπειες του DEATH OF WOLVERINE είναι προσωρινές, αυτό δεν πρόκειται να στοιχίσει σε ποιότητα από αυτό το πρώτο τεύχος.
Ούτε, φυσικά, στον αντίκτυπο που είχε το DEATH OF WOLVERINE, από τη στιγμή που ανακοινώθηκε. Η Marvel, μάλιστα, ανακοίνωσε μια εβδομαδιαία και όχι μια μηνιαία σειρά, γεγονός που σημαίνει ότι σε ένα μήνα θα μάθουμε πώς ακριβώς πεθαίνει ένας από τους δημοφιλέστερους χαρακτήρες του Marvel Universe.
Στο πρώτο τεύχος αυτού του mini series, λοιπόν, παίρνουμε την πρώτη γεύση, σε μια σκηνή, όπου ο Reed Richards εξηγεί στο Logan ότι η απουσία του healing factor του έχει περισσότερες συνέπειες απ’ όσο πιστεύαμε αρχικά. Γιατί ο Wolverine δεν είναι τρωτός μόνο από τους αντιπάλους του, αλλά και από τον ίδιο του τον εαυτό – ακόμη και το σήμα κατατεθέν του, τα νύχια του, μπορούν να προκαλέσουν αιμορραγία και μόλυνση, κάθε φορά που εισέρχονται και εξέρχονται από τα χέρια του.
Ο θάνατός του, λοιπόν, θα είναι αποτέλεσμα της απουσίας του healing factor του, του βασικότερου πλεονεκτήματος των δυνάμεών του, έως την ώρα που χάθηκε. Και αυτό δεν το γνωρίζει μόνο ο Wolverine, αλλά κάθε αντίπαλός του και κάθε κυνηγός κεφαλών που έως τώρα έτρεμε να τον πλησιάσει. Και κάπως έτσι ξεκινά το limited series με το θάνατο του Wolverine, με τον ίδιο σε μια ερημική τοποθεσία, να περπατά ανάμεσα στα πτώματα των φιλόδοξων δολοφόνων του. Αργότερα, βλέπουμε και ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας μάχης ανάμεσα στον Wolverine και κυνηγούς κεφαλών, αλλά μαθαίνουμε και κάποια πράγματα για αυτούς που βρίσκονται πραγματικά πίσω από το κυνήγι του. Και έτσι τελειώνει το τεύχος.
Σοβαρά; Αυτό ήταν; Μα, πρόκειται για το θάνατο του Wolverine. ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ WOLVERINE. Ολοκληρώνεται σε μόλις τέσσερα τεύχη και το πρώτο μας δείχνει μόνο αυτά; Δυστυχώς, αυτό είναι το βασικό μειονέκτημα του #1. Το μόνο που κάνει είναι να καλωσορίσει τους νέους αναγνώστες και να εισάγει τα βασικά στοιχεία της ιστορίας, η οποία, όπως φαίνεται, μπαίνει σε τροχιά από το επόμενο τεύχος. Kαι εννοείται πως η Marvel βασίζεται σε τεράστιο βαθμό στους νέους αναγνώστες, συμπέρασμα που δεν προκύπτει μόνο από την ιστορία, αλλά και το εξώφυλλο, στο οποίο ο Logan απεικονίζεται φτυστός ο Hugh Jackman.
Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν πρόκειται να το χαρακτηρίσω “λίγο”. Γιατί, μπορεί το DEATH OF WOLVERINE #1 να προχωρά ελάχιστα την ιστορία, αλλά μας λέει πολλά – ειδικά στον τομέα του σχεδίου. Ο Steve McNiven (NEW AVENGERS, WOLVERINE: OLD MAN LOGAN) κάνει φανταστική δουλειά στο penciling, το οποίο εκτοξεύεται ακόμη πιο ψηλά, χάρη στα μελάνια του Jay Leisten και τα χρώματα του Justin Ponsor. Η δουλειά του τελευταίου, μάλιστα, με είχε εντυπωσιάσει εξίσου και στο X-MEN NO MORE HUMANS OGN, με τη ζωντάνια που φέρνει στις σελίδες.
Και τα χρώματα του τεύχους αυτού είναι ιδιαίτερα ζωντανά, χάρη και στο γεγονός ότι συναντάμε τον Logan σε περισσότερο φωτεινά μέρη απ’ ότι συνήθως. Η ατμόσφαιρα, όμως, παρά τη ζωηρή χρωματική παλέτα, μόνο φωτεινή δεν είναι. Στο σχέδιο του McNiven συναντάμε κάθε λεπτομέρεια και το μολύβι του έχει φροντίσει να μας οδηγήσει στις πιο ενοχλητικές και αιματοβαμμένες ανάμεσά τους. Οι αρχικές σκηνές, με τον Logan να περπατά ανάμεσα σε πτώματα, και αυτή που εξηγεί το πώς μπορούν πλέον να τον βλάψουν τα νύχια του είναι εξαιρετικές και μοιάζουν να μην έχουν καν ανάγκη το σενάριο και την αφήγηση.
Και ο Charles Soule (SHE-HULK, INHUMAN) φροντίζει να παραμείνει εναρμονισμένος με τη δύναμη του σχεδίου του McNiven, διατηρώντας τους διαλόγους και την αφήγηση στο μίνιμουμ. Ο Logan είναι γνωστός μονόχνοτος τύπος, άλλωστε, και οι εκτενείς σκηνές διαλόγου θα έβλαπταν την ιστορία – ειδικά αν λάβουμε υπόψη μας ότι το παρόν τεύχος αποτελεί ουσιαστικά το πρελούδιο σε μια ιστορία που θα ολοκληρωθεί στα επόμενα τρία. Και στην αφήγηση, όμως, χρησιμοποιεί ένα εξαιρετικό τρικ, το οποίο κερδίζει τις εντυπώσεις που δεν παραδόθηκαν αμαχητί στο σχέδιο του McNiven. Σε συνδυασμό με τον letterer, λοιπόν, ο Soule προσθέτει μια αφήγηση άρρηκτα δεμένη με τις αυξημένες αισθήσεις του Wolverine. Όσφρηση, όραση, αφή και ακοή παρουσιάζονται ως εργαλεία αυτής της αφήγησης, σημειωμένα με διαφορετικό χρώμα. Και όσο κι αν ακούγεται απλό ή ίσως ικανό να αποσπάσει την προσοχή κάποιου αναγνώστη, λειτουργεί εξαιρετικά.
Το μόνο που θα ήθελα από αυτό το τεύχος, λοιπόν, είναι το κάτι παραπάνω στον τομέα της ιστορίας. Η Marvel φρόντισε να δώσει το κάτι παραπάνω στον τομέα των bonus, καθώς πρόκειται για ένα τεύχος (όπως θα είναι και τα υπόλοιπα) σχεδόν διπλάσιου μεγέθους, με μεγαλύτερη ιστορία, original sketches και σχολιασμό, καθώς και μια συνέντευξη με τον Len Wein, έναν από τους δημιουργούς του Wolverine – με την τιμή, βέβαια, να αυξάνεται στα $4.99. Μα όλα αυτά έχουν πραγματικά δευτερεύουσα σημασία υπό τις παρούσες συνθήκες. Γιατί, αν επρόκειτο για το πρώτο μιας σειράς οχτώ τευχών, θα επρόκειτο για ένα εξαιρετικό τεύχος που μας εισάγει στην ιστορία με τον πρέποντα ρυθμό. Από τη στιγμή που μιλάμε για τέσσερα τεύχη, όμως, τι μας περιμένει στο μέλλον; Μεγαλύτερο κομμάτι ιστορίας, σε βάρος του bonus υλικού; Αύξηση του ρυθμού, με τον κίνδυνο να ολοκληρωθεί βιαστικά; Ή ένας εφιάλτης decompression, με το τέλος να μη διαφαίνεται παρά στις τελευταίες σελίδες;
Με λίγα λόγια, πολλά θα εξαρτηθούν από τα επόμενα τρία τεύχη, τα οποία πολύ σύντομα θα βρίσκονται στα ράφια.