MARKET WATCH: Πλαστός, Μελανωμένος Οκτώ(μ;)βριος
Η μηνιαία στήλη της αγοράς και όχι μόνο επιστρέφει και υπόσχεται στους αναγνώστες της να μην ασχοληθεί ΚΑΘΟΛΟΥ κι επουδενί με το tv-cinematic universe καμίας απολύτως εκδοτικής εταιρείας. Θα ασχοληθεί βασικά – ψέματα λέω – αλλά για κάτι εντελώς διαφορετικό από το τι χρώμα μάσκαρα θα φοράει η ανθυποαντικαταστάτρια της τέταρτης Batgirl από τα δεξιά, όπως μπαίνουμε στην τηλεοπτική της εξάλεπτη εμφάνιση, σε κάποιο επεισόδιο κάποιας bat-related σειράς του 2023. Εντάξει, το ξεφτίλισα αρκετά, ας περάσουμε σε πιο σοβαρά θέματα.
Top Of The World
Εφόσον αυτή τη φορά δεν προλάβαμε – ή μάλλον δε μας πρόλαβαν αυτές – τις πωλήσεις της Diamond για τον μήνα Οκτώβριο (και όχι ΟκτώΜβριο, αφού το γράφετε σωστά και χωρίς Μ οι περισσότεροι – γιατί το προσθέτετε όταν μιλάτε ποτέ δεν θα το καταλάβω) ας δανείσουμε αυτή την κατηγορία του μήνα στον Matt Yglesias, ο οποίος, μιλώντας πρόσφατα στο VOX, θέτει εαυτόν υπέρ της Amazon και της προσπάθειάς της να συντρίψει τον “ενδιάμεσο παράγοντα” όπως τον αποκαλεί, δηλαδή τον Εκδότη.
Σύμφωνα με τον Yglesias, η αναγνωστική εμπειρία θα ορθοποδήσει μόνο αν ο δημιουργός-συγγραφέας έρχεται απευθείας σε επαφή με το εν δυνάμει κοινό του – προφανώς μέσω digital λύσεων. Έτσι, η δυναμικότητα και ποιότητα ενός “βιβλίου” θα τίθεται απευθείας και χωρίς διακρίσεις στην κρίση του κοινού, το οποίο θα το απορρίψει ή αποδεχτεί/αγοράσει. Αν διαβάσετε το άρθρο, θα δείτε πως για κάθε του επιχείρημα χρησιμοποιεί μία μονομερή προσέγγιση, παραβλέποντας πολλούς παράγοντες που καταλύουν τη λογική της “digital κοινοκτημοσύνης”. Οι εκδότες σίγουρα αγαπούν το κέρδος, όμως για να αποκτήσουν αυτό, πρέπει πρώτα να κερδίσουν το κοινό που θα τους το αποφέρει. Κι αυτό θα το κάνουν με κάποια ουσιώδη εργαλεία που ο ίδιος ο συγγραφέας δεν έχει, όπως την κριτική επιλογή ενός προς πώληση έργου. Η άνευ όρων προσφορά δεκάδων χιλιάδων τίτλων μπορεί να συμφέρει την Amazon, όμως δεν ισχύει το ίδιο για την ποιότητα της κάθε έκδοσης και έχει ως αποτέλεσμα το θάψιμο πραγματικά καλών έργων, οδηγώντας, φυσικά, στη δημιουργία προβλημάτων, όπως με το bestiality romance genre που είχε απασχολήσει αρκετά πριν λίγα χρόνια – και ακόμα δεν έχει λυθεί.
WTF? News
Χωρίς ιδιαίτερο κόπο, μπορώ να πω, βρήκα την πιο αδιάφορη είδηση του μήνα και την παρουσιάζω ευθύς αμέσως: Η Big Dog Ink έγινε imprint της Aspen Comics. Μεγαλεία για την Aspen, που δημιουργήθηκε και παρέμεινε στο προσκήνιο χάρη σε ένα και μοναδικό άτομο, τον Michael Turner, και που μετά τον θάνατό του δεν κατάφερε να παραμείνει ούτε στο 1/3 του πελατειακού της προ-κατεστημένου, κάτι στο οποίο βοήθησε η άνοδος της Zenescope, την οποία για ένα διάστημα προσπάθησε ανεπιτυχώς να αντιγράψει η Aspen. Αυτά μέχρι το Steampunk eye candy του Joe Benitez, LADY MECHANIKA – ένας κούκος δε φέρνει, όμως, την Άνοιξη. Η Big Dog Ink, από την άλλη, είναι μια μικρή εταιρεία που ιδρύθηκε το 2009 ως μικρή ανεξάρτητη, βασίζοντας το καλλιτεχνικό της οπλοστάσιο στο τρίπτυχο μύθος-γκόμενες-variant covers, χωρίς ιδιαίτερες επιτυχίες. Έχουμε λοιπόν μία ένωση δύο παρόμοιων εκδοτικών δυνάμεων, που ουσιαστικά παράγουν το ίδιο είδος entertainment, με άπειρα variants από babes και καλλιτέχνες που ακολουθούν τον κύκλο Zenescope-Aspen-BDI στις ελεύθερες ώρες τους από άλλα projects μεγαλύτερων εκδοτικών (Garza, Benitez, Pantalena…)
Art-O-Matic
Κατά καιρούς, όπως έχουμε δει και σε προηγούμενες δημοσιεύσεις της στήλης, εμφανίζονται πολλοί απατεώνες “δημιουργοί”, οι οποίοι κλέβουν δουλειές καταξιωμένων ονομάτων του χώρου και τις πουλάνε ως δικές τους.
Υπάρχει, όμως, και η άλλη κατηγορία, αυτών που αντιγράφουν έργα και υπογραφές και “σπρώχνουν”, κυρίως διαδικτυακά, απομιμήσεις από sketches και illustrations. Μία τέτοια περίπτωση εμφανίστηκε πρόσφατα στο eΒay κι αυτή τη φορά το θύμα πλήρωσε 600 δολάρια για ένα head sketch του μακαρίτη Michael Turner. Το δεύτερο θύμα, να πούμε καλύτερα, γιατί όπως αποδείχτηκε ο πωλητής δεν είχε ιδέα πως το έργο που είχε στα χέρια του ήταν πλαστό! Τα λεφτά πάντως δεν τα επέστρεψε ακόμα, απ’ όσο γνωρίζω…
The Question, Monthly
“Τι κοινό έχουν τα comics της Marvel με τις αντίστοιχες ταινίες;”
“Τι ερώτηση είναι αυτή;”, θα μου πείτε τώρα και θα αρχίσετε να αναλύετε το χρώμα μαλλιών της Scarlet Witch στην Silver Age pre Ultron 47 εποχή. Η απάντηση που ψάχνω, όμως, είναι πολύ διαφορετική και είναι “τα λογότυπα”. Όπως θα έχετε ήδη παρατηρήσει, πράγμα που έκανε αναλυτικά, μάλιστα, και ο Todd Klein στο blog του, τα logos των ταινιών και οι υπότιτλοι (υποκεφαλίδες;) είναι πανομοιότυπα, αν όχι ακριβώς τα ίδια, ως προς το design τους με αντίστοιχες σειρές της εκδοτικής. Ειδικά μετά τις πρόσφατες ανακοινώσεις, αυτά των Doctor Strange και Black Panther θα έλεγα πως δεν έχουν καν πειραχτεί στο ελάχιστο!
Αυτό είναι κακό; Για εμάς όχι. Όταν έχεις ένα επιτυχημένο, χαρακτηριστικό, κλασικό λογότυπο, δεν το αλλάζεις. Θέλεις τους comic fans επίσης να σκεφτούν πως “αυτή η ταινία είναι για μένα” και να χτυπήσεις με ένα υποσυνειδησιακό γκρίζο μήνυμα. Για τον JG Russell – logo designer* της Comicraft – από την άλλη, είναι. Γιατί πολύ απλά, δε θα πάρει δεκάρα.
*: INHUMANS & DOCTOR STRANGE logos
Success Story
Υπάρχει ένα site, που λέτε, το οποίο έχει μαζέψει αρκετούς Έλληνες δημιουργούς – κατά κανόνα, γελοιογράφους – και πουλάει τυπώματα σε μπλουζάκια, κούπες, καμβάδες και τέτοια. Καλή ιδέα γενικώς και, ως φαίνεται, είναι από τις λίγες περιπτώσεις που το προμοτάρουν και το ανανεώνουν το προϊόν τους – πιστέψτε με, πραγματική εξαίρεση! Όλα καλά ως εδώ, ώσπου είδα μια προσφορά ενός καινούργιου είδους: καρικατούρα για avatar στο internet, σε διαδικτυακά κοινωνικά sites, όπως το Facebook για παράδειγμα, μόνο για 50 ευρουλάκια. Μιλάμε φυσικά για “αφαιρετική” καρικατούρα (κάτι περισσότερο από μονοκονδυλιά κοινώς, με φλατ τριχρωμία) που παραδίδεται μόνο σαν digital art στον πελάτη, σε μέγεθος 10×10 cm στα 72 dpi. Και αυτό είναι το πιο κραυγαλέο παράδειγμα. Έχουμε Α4 ψηφιακές εκτυπώσεις και διάφορες digital καρικατούρες λίγο καλύτερης ποιότητας από τα avatars (προσθέστε μια-δυο σκιούλες) που παίζουν γύρω στα 100 ευρώ, εκτυπώσεις σε “ειδικά” χαρτιά που ξεπερνάνε τα 300 κτλ..
Εμένα αυτό το πακέτο μου φάνηκε πάντως κάπως, ειδικά όταν μιλάμε για – υποθέτω – αριστερούς γελοιογράφους σε εποχή – και πάλι υποθέτω – κρίσης.
Ντισκλαίημερ, φυσικά, πως δεν αναφέρομαι σε όλους τους δημιουργούς που συμμετέχουν κι επίσης δε γνωρίζω αν οι τιμές μπαίνουν από το ίδιο το site παρά τις όποιες, αν υπάρχουν, αντιρρήσεις των δημιουργών.
Full Circle
Σήμερα, έχουμε μια διαφορετική λίστα, όχι κάποιου crossover, αλλά των “επίσημων” ως τώρα, counterfeit editions. Με άλλα λόγια, θα μιλήσουμε για τα τεύχη εκείνα που βγήκαν στην αγορά se παράνομα, πλαστά αντίτυπα, που εμφανίστηκαν όταν οι νόμιμες εκδόσεις απέκτησαν μεγάλη συλλεκτική αξία. Επίσης, σε αυτά βρίσκονται και ειδικά variant covers, τα οποία δεν υπήρξαν ποτέ από τις αντίστοιχες εκδοτικές. Έχουμε λοιπόν και λέμε:
Anita Blake: Vampire Hunter: Guilty Pleasures #1 Marvel – Gold Foil Variant
Batman #497 DC – Platinum Edition
Cerebus #1 Aardvark-Vanaheim
Cry For Dawn #1 CFD/Sirius
EERIE #1 Warren
Gobbledygook #1 Mirage
Gobbledygook #2 Mirage
Incredible Hulk Vol. 3 #104 Marvel – Gold Foil Variant
Teenage Mutant Ninja Turtles #1 Mirage
Teenage Mutant Ninja Turtles #2 Mirage
Thor Vol. 3 #1 Marvel – Gold Foil Variant
Uncanny X-Men #94 Marvel
Venom: Lethal Protector #1 Marvel – black/error/misprint
World War Hulk #1 Marvel – Gold Foil Variant
And Now…Something Completely Different
Fun fact, για όσους δεν το γνωρίζουν ήδη: το 2009, ο δημιουργός Jake Parker δημιούργησε ένα καινούργιο trend, που στις μέρες μας έχει γίνει πολύ αγαπητό και διαδεδομένο σε όλο τον κόσμο: το Inktober. Κάθε Οκτώβρη, artists όλων των ειδών καλούνται να φτιάχνουν ένα καθημερινό σκίτσο για όλο τον μήνα… Οκτώβριο φυσικά, αποκλειστικά με μελάνι. Όπως αναφέρει και ο ίδιος στη σελίδα του:
“I created InkTober in 2009 as a challenge to improve my inking skills and develop positive drawing habits. It has since grown into a worldwide endeavor with thousands of artists taking on the challenge every year.
Anyone can do InkTober, just pick up a pen and start drawing.”
Το ξεκίνησα κι εγώ φέτος και είχε αρκετό ενδιαφέρον, αν και δεν κατάφερα να ακολουθήσω το full month challenge. Eλπίζω του χρόνου.
Κάτι είχα άκουσει και για Dinovember, αλλά τελικά αυτό έχει να κάνει με παιδικούς, πλαστικούς δεινόσαυρους και ξενέρωσα. Oh well…