SPOTLIGHT: Τάσος Ζαφειριάδης
Ένας Έλληνας δημιουργός. Μία συνέντευξη με στόχο να σκιαγραφήσει όχι μόνο το επαγγελματικό προφίλ του καλλιτέχνη, αλλά και όσα συνιστούν τη διαχρονική σχέση του με τα comics, τους συνεργάτες και το κοινό του. Κάθε μήνα, φιλοξενώ έναν Έλληνα δημιουργό comics απεύθυνοντάς του 20 – κοινές για όλους – ερωτήσεις και ποντάροντας στις μοναδικές απαντήσεις του.
Τον έχουν χαρακτηρίσει τον καλύτερο σεναριογράφο comics της γενιάς του και, παρότι θα έλεγε κανείς ότι δεν υπάρχει – καταρχάς ποσοτικός- ανταγωνισμός για τον τίτλο, ο χαρακτηρισμός του αξίζει πέραν πάσης αμφιβολίας: Από την ορθόδοξη μέχρι την πειραματική αφήγηση και από τα graphic novels μέχρι τα comic strips, η ευκολία με την οποία προσαρμόζει τη δημιουργικότητά του στο εκάστοτε είδος, θα έκανε πολλούς καταξιωμένους συναδέλφους του να ζηλέψουν. Παράλληλα σχεδιάζει, κρατώντας αυτή του την ιδιότητα για τις πιο “προσωπικές” δουλειές του, ενώ όπως θα διαβάσετε και στη συνέντευξη που ακολουθεί, μάλλον νευριάζει με όσους τον αποκαλούν “σεναριογράφο” (σ.σ. την έβαψα!) Τέλος, σε αντίθεση με το πρότυπο του μάλλον οκνηρού, μέσου Έλληνα δημιουργού comics, ο φιλοξενούμενος της στήλης μοιάζει με ανεξάντλητη παραγωγική μηχανή ιδεών, τις οποίες δεν ησυχάζει αν δεν πραγματοποιήσει.
Κυρίες και κύριοι, το SPOTLIGHT αυτού του μήνα έχει τη χαρά να παρουσιάζει τον Τάσο Ζαφειριάδη!
— Tο πρώτο comic που θυμάμαι να διαβάζω…
Δεν είμαι σίγουρος. Μάλλον ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ. Θυμάμαι πολύ καλά το ΚΟΜΙΞ #1 να βγαίνει στα περίπτερα τον Ιούλιο του 1988 – ήμουν 7 χρονών στο Αμύνταιο, όπου περνούσα το καλοκαίρι στο σπίτι των παππούδων μου. Είχε μεγάλη διαφορά από τα υπόλοιπα που κυκλοφορούσαν. Επίσης, στο Αμύνταιο αγοράζαμε με την αδερφή μου ΤΙΡΑΜΟΛΑ, ΣΕΡΑΦΙΝΟ και ΒΑΒΟΥΡΑ. Επειδή μας άφηνε ο παππούς.
Θυμάμαι ακόμα πολύ έντονα να αντιγράφω τον GARFIELD από άλμπουμ που είχε ένας ξάδερφός μου. Τα είχε από τη Γερμανία και δεν μπορούσα να τα διαβάσω, αλλά γελούσα με τα οπτικά gags και τις γκριμάτσες. Ο ίδιος ξάδερφός μου είχε επίσης κάποιες παλιές ελληνικές εκδόσεις του MAD, αλλά αυτά θα πρέπει να ήταν αργότερα.
— Αγαπημένα μου comics όταν ήμουν παιδί…
Τα παραπάνω σίγουρα, ειδικά το ΚΟΜΙΞ. Επίσης οι ΚΩΜΩΔΙΕΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ του Αποστολίδη και η ΦΡΟΥΤΟΠΙΑ. Μετά ήρθε και το ΑΣΤΕΡΙΞ και το ΙΖΝΟΓΚΟΥΝΤ. Το ΛΟΥΚΥ ΛΟΥΚ δεν το συμπαθούσα ιδιαίτερα, ούτε και το ΤΕΝ-ΤΕΝ. Γενικά πολλά που έβγαζε η Μαμουθκόμιξ, όπως π.χ. το ΙΝΚΑΛ. ΜΑΦΑΛΝΤΑ, ΑΡΚΑ, κάποια ΣΝΟΥΠΥ που είχα βρει. ΒΑΒΕΛ και ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ δεν έπαιρνε κανένας στον περίγυρό μου, οπότε δεν είχα επαφή μέχρι πολύ αργότερα, όταν ήμουν στο 1ο έτος στη σχολή μου. Όλο και κάτι σημαντικό θα ξεχνάω.
— Δημιουργοί comics που επηρέασαν το προσωπικό μου στιλ…
Αρκετοί. Σίγουρα ξεχνάω κάποιους, αλλά με χρονολογική σειρά (πάνω-κάτω): Carl Barks, Don Rosa, Βαγγέλης Παυλίδης, Νίκος Μαρουλάκης, Charles Schulz, Quino, Max Andersson, Hugo Pratt, Lewis Trondheim, Γιώργος Τσούκης, Chris Ware. Αυτό δεν είναι πάντα εμφανές, βέβαια, αλλά εγώ ξέρω τι έκλεψα.
— Τρία αγαπημένα comics που θα επέλεγα να σώσω αν κινδύνευε η συλλογή μου…
Μάλλον θα πέθαινα προσπαθώντας να διαλέξω, αλλά ας πούμε: JIMMY CORRIGAN, INCAL, ΤΑ ΚΕΛΤΙΚΑ (ΚΟΡΤΟ ΜΑΛΤΕΖΕ).
— Το τελευταίο καλό comic που διάβασα…
Μία συγκεντρωτική έκδοση του ROCKETEER του Dave Stevens. Δεν ήταν ακριβώς καλό, ήταν όμως πολύ διασκεδαστικό. Νιώθω ότι μ’ έπιασαν στα πράσα να διαβάζω αμερικάν’κα.
— Η δουλειά για την οποία είμαι περισσότερο υπερήφανος…
Όπως κάθε συγκρότημα που σέβεται τον εαυτό του, θα πω το τελευταίο μου άλμπουμ, τα ΧΑΡΑΚΩΜΑΤΑ-ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΔΟ ΓΑΓΓΡΑΙΝΑΣ. Αλλιώς, ΤΟ ΠΤΩΜΑ.
— Το στοιχείο το οποίο θεωρώ ως το δυνατό μου “χαρτί”…
Νομίζω η αίσθηση του ρυθμού στη σελίδα. Σίγουρα το κείμενο και όχι το σχέδιο, πάντως.
— Η δουλειά για την οποία είμαι λιγότερο υπερήφανος…
Ο DR SALEPI ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ… Ήταν ένα εβδομαδιαίο strip που έκανα στον ΕΞΩΣΤΗ στη Θεσσαλονίκη το 2004-2005, τη χρονιά μετά το ΣΠΙΦ & ΣΠΑΦ. Ήταν εξυπνακίστικο και έβγαζε μια γκρίνια. Έπρεπε να είχα πει όχι, γιατί η αρχική ιδέα δεν ήταν καλή και δεν έπρεπε να συνεχίσει. Γενικά μετανιώνω για τις περισσότερες “αγγαρείες”, τα ολιγοσέλιδα από δω κι από εκει, μερικές φορές όμως βγαίνει κάτι καλό.
— Το στοιχείο το οποίο θεωρώ ότι πρέπει να βελτιώσω στη δουλειά μου…
Το σχέδιο, όταν το κάνω εγώ. Στο κείμενο, ίσως πρέπει να τολμήσω κάτι με πιο σφιχτοδεμένη πλοκή, όπως π.χ. ένα αστυνομικό.
— Ένας – εν ζωή – διεθνής δημιουργός που θα ήθελα να συνεργαστώ μαζί του…
Θα πέσει κεραυνός να με κάψει με αυτές τις ερωτήσεις. Αλλά θα μ’ άρεσε να δοκιμάσω κάτι με τον Seth. Νομίζω ότι κάποια πράγματα θα ταίριαζαν.
— Ένας – εν ζωή – Έλληνας δημιουργός που θα ήθελα να συνεργαστώ μαζί του…
Ένας; Δύσκολο, ειδικά τελευταία που περισσότερο γράφω κείμενα. Αν και με το THE VERY CLOSED CIRCLE βγήκαν αρκετοί απ’ τη λίστα. Μάλλον ο Δημήτρης Καμένος, του οποίου το HOMO είναι από τα καλύτερα εγχώρια comics των τελευταίων χρόνων.
— Με ενοχλεί σε κάποιους συναδέλφους μου…
Νομίζω το να υπάρχει ταλέντο και δυναμική και να μην ολοκληρώνεται τελικά καμία δουλειά, όχι επειδή αναγκάζονται να βιοποριστούν κάπως αλλιώς και δεν υπάρχει χρόνος, αλλά επειδή βαριούνται να ασχοληθούν. Η ασυνέπεια για κάτι που υποθετικά είναι επάγγελμα και η χομπίστικη αντιμετώπιση από “επαγγελματίες”. Οι χαμένες ευκαιρίες. Με ενοχλεί, γιατί βλέπω να ασχολούμαι περισσότερο με τα comics εγώ που βιοπορίζομαι από διαφορετικό επαγγελματικό τομέα (ορθοδοντική) σε σχέση με άλλους συναδέλφους που έχουν και το σχετικό ΚΑΔ.
— Από τους συνεργάτες μου απαιτώ…
Το “απαιτώ” είναι ίσως αυστηρό. Αλλά τελικά νομίζω συνέπεια και ειλικρίνεια, ακόμα περισσότερο όταν έχουμε αναλάβει δουλειά για κάποιον εργοδότη.
— Αυτό που πρέπει να ξέρουν οι συνεργάτες μου ή/και το κοινό για τον τρόπο που δουλεύω…
“Πρέπει”; Ξέρω κι εγώ; Για το κοινό μάλλον δεν είναι απαραίτητο κάτι. Για τους συνεργάτες, ο τρόπος συνεργασίας είναι διαφορετικός με τον καθένα. Μάλλον εξαρτάται και από το είδος της δουλειάς. Νομίζω ότι τελευταία έχω αποκτήσει μία μανία με την επιμέλεια που δεν την είχα πιο παλιά, στα πρώτα άλμπουμ.
— Θα ήθελα να ρωτήσω τους ανθρώπους που αγοράζουν τα comics μου…
Με ενδιαφέρει κυρίως να μάθω τι δεν τους άρεσε, γιατί μπορεί να αντιληφθείς έτσι ότι δεν λειτούργησε κάτι στην ιστορία που περίμενες ότι λειτουργεί. Αν και καμιά φορά εκπλήσσομαι και από το τι άρεσε τελικά. Βέβαια, συνήθως δε ρωτάω τίποτα, γιατί κομπλάρω…
— Ίσως το σημαντικότερο πράγμα που κατέκτησα δημιουργώντας comics είναι…
Αυτοπεποίθηση νομίζω. Αυτή η δια της φυσικής μου απουσίας έκθεση με βοηθάει να βγαίνω από το καβούκι μου, στο οποίο έχω την τάση να κρύβομαι. Η δουλειά μου είναι ακόμα εισιτήριο να γνωρίσω ενδιαφέροντες ομότεχνους ή “αλλότεχνους”, με τους οποίους έχουμε πράγματα να μοιραστούμε.
— Σε 10 χρόνια από τώρα, με φαντάζομαι…
Γέρο, να γκρινιάζω πιο πολύ από ποτέ, με ελπίζω περισσότερες ολοκληρωμένες δουλειές στην πλάτη μου.
— Το project που ετοιμάζω αυτή την περίοδο είναι…
Αυτό που θα έρθει συντομότερα από τα άλλα είναι μια συλλογή από τα strips που έκανα για το THE VERY CLOSED CIRCLE, η οποία ελπίζω να κυκλοφορήσει τον Απρίλιο στο COMICDOM CON 2015. Θα είναι χορταστικό, ελπίζω, και μία απάντηση σε όσους ομότεχνους με αποκαλούν ειρωνικά σεναριογράφο.
Συνεχίζουμε το ΣΛΑΠ με τον Λουκά Τσουκνίδα και τον Πέτρο Χριστούλια στο www.ashutupcomedy.gr.
Ψάχνουμε ακόμα εκδοτική στέγη για να ολοκληρώσουμε ένα project με σχεδιαστή τον Χρήστο Μαρτίνη, το ΨΗΦΙΔΩΤΟ, ένα βυζαντινού τύπου fantasy.
Κείμενο: Τάσος Ζαφειριάδης-Γιάννης Παλαβός, Σχέδιο: Θανάσης Πέτρου
Επίσης, τελειώσαμε πριν το καλοκαίρι με τον Γιάννη Παλαβό ένα μεγάλο σενάριο το οποίο θα σχεδιάσει ο Θανάσης Πέτρου, κοντινό στο ύφος που έχει το ΠΤΩΜΑ, μια ιστορία fantasy στην Β. Ελλάδα. Έχει σχεδόν ολοκληρωθεί το ντεκουπάζ, αλλά έχουμε ακόμα πολλή δουλειά (κυρίως ο Θανάσης δηλαδή, ο οποίος έχει και άλλα project στο μανίκι του).
Κάποια στιγμή πρέπει να βάλω μπρος και μία συγκεντρωτική έκδοση των τευχών της Λέσχης Φίλων Εικοστού Αιώνα.
Τέλος, κάτι διαδικτυακό του οποίου την μορφή ακόμα συζητάμε μαζί με 2-3 άλλους. Είναι νωρίς να πω κάτι πιο λεπτομερές. Γενικά, γεμίζει ο χρόνος μου.
— Πάντα ήθελα να με ρωτήσουν σε μία συνέντευξη…
Τι νούμερο παπούτσι φοράω. 47,5.
— Αν ξεκινούσα τώρα, αυτό που θα έκανα διαφορετικά είναι…
Θα έκανα επιλογές που θα μου έδιναν περισσότερο χρόνο για τα projects μου.
ΣΛΑΠ www.ashutupcomedy.gr | THE VERY CLOSED CIRCLE http://theveryclosedcircle.blogspot.gr
Το σχέδιο του Τάσου Ζαφειριάδη, ειδικά για τους αναγνώστες της στήλης.
