ΤOP 50 WRITERS: 30-21

30. Don Rosa
(1951, ΗΠΑ)

Τί να πρωτογράψει κανείς για τον ευφυέστατο εγκέφαλο που ακούει στο όνομα Don Rosa; Υποδειγματικός δημιουργός, παρ’ όλο που ασχολήθηκε με τη συγγραφή comics απλά και μόνο για να ικανοποιήσει το fanboyism που έτρεφε για τις ιστορίες του μεγάλου Carl Barks. Ίσως αυτός να ήταν ο λόγος που οι ιστορίες του αποπνέουν τόση φρεσκάδα και αγαπήθηκαν από τεράστιο αριθμό αναγνωστών.

Δε δίστασε να θέσει περιορισμούς στον εαυτό του. Αντιμετωπίζοντας τη συγγραφή comics σαν παζλ, θεώρησε τις ιστορίες του Barks ως το canon σύμπαν στο οποίο του επιτρεπόταν να κινηθεί. Με αυτόν τον τρόπο, έγραψε sequels κλασικών ιστοριών του “Παπιανθρώπου”, όπως αποκαλείται ο θείος Carl, με αποκορύφωμα το βραβευμένο με Eisner έργο του, THE LIFE AND TIMES OF SCROOGE MCDUCK, η μοναδική ιστορία Disney που βραβεύτηκε ποτέ.

Παράλληλα, κάθε έργο του είναι μπολιασμένο με σωρό ιστορικών και εγκυκλοπαιδικών γνώσεων. Αυτή ήταν μία συνήθεια που ακολουθούσε τον Rosa από τις αρχές της καριέρας του, όταν έγραφε comics για την εφημερίδα του πανεπιστημίου (PERTWILLABY PAPERS, CAPTAIN KENTUCKY). Ο λόγος που αγαπήθηκαν τόσο πολύ οι ολιγάριθμες ιστορίες του, είναι πως έδωσε στα παπιά μία ανθρώπινη διάσταση, έναν πρωτόγνωρο συναισθηματισμό. Πρόσθεσε στα Disney comics στοιχεία όπως ο θάνατος, ο έρωτας, το σεξ (θέματα ταμπού για παιδικά comics), εμφανίζοντάς τα διακριτικά, χάρη στην αδιαμφισβήτητη συγγραφική του μαεστρία. Αναμφίβολα, ο Rosa είναι ο πιο άξιος επίγονος του Carl Barks!

(Γιάννης Ιατρού)

29. Gilbert Hernandez
(1957, ΗΠΑ)

Ο Gilbert, στα περισσότερα από 30 χρόνια που γράφει (και σχεδιάζει) τις ιστορίες της πόλης Palomar στο LOVE AND ROCKETS, μας έχει χαρίσει μερικές από τις πιο δυνατές ιστορίες ανθρώπινου πόνου και κοινωνικού σχολιασμού. Μέσα από την ματιά μιας λατινοαμερικανικής σαπουνόπερας, είναι ξεκάθαρο ότι τον απασχολεί βαθιά το κυνήγι του ονείρου που μαστίζει πολλές οικογένειες, σε χώρες που η φτώχεια και η έλλειψη υποδομών οδηγεί τους ανθρώπους στην μετανάστευση. Η ταύτιση με τις ιστορίες του Gilbert είναι πολύ εύκολη για εμάς τους Έλληνες, γιατί αυτό που περιγράφει δεν απέχει και πολύ από την δική μας πραγματικότητα. Επίσης, οι δεσμοί της οικογένειας (με όλα τα καλά και κακά που φέρει αυτό) είναι κάτι που, επίσης, είναι χαρακτηριστικό και των μεσογειακών λαών, κάτι που κάνει το έργο του ακόμα πιο προσιτό σε εμάς.

Οι ιστορίες του Gilbert, διακατεχόμενες από μια δόση υπερβολικού και δεισιδαιμονιών, μας ταξιδεύουν στο κυνήγι του θησαυρού (ο κάθε ένας από εμάς έχει το δικό του θησαυρό, στο δικό του “Sierra Madre”) και μας θυμίζουν τις θυσίες που επιλέγουμε να κάνουμε, για να φέρουμε το θησαυρό πίσω μαζί μας. Όποιος και αν είναι αυτός – είτε είναι η προσωπική, επαγγελματική, ή οικογενειακή επιτυχία, ή οτιδήποτε άλλο – ο Gilbert έχει κάνει το σχολιασμό του, στη δική του “σκοτεινή” σαπουνόπερα.

(Γιάννης Κουρουμπακάλης)

28. Brian K. Vaughan
(1976, HΠΑ)

O Brian K. Vaughan βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο απόγειο της δημοτικότητας του, ως κάτοχος του Eisner award για Best Writer τα τελευταία δύο χρόνια για το SAGA. Συνολικά έχει κατακτήσει εννιά Eisner Awards, οχτώ Harvey Awards και ένα Hugo Award, γεγονός που τον καθιστά έναν από τους πιο πολυβραβευμένους δημιουργούς στην Ιστορία του Μέσου.

Άλλες αγαπημένες και εξαιρετικές δουλειές του συγγραφέα είναι το δημοφιλές Y: THE LAST MAN, το πολιτικό EX MACHINA, το νεανικό RUNAWAYS, και το συγκινητικό PRIDE OF BAGHDAD, όλα τους έργα που θεωρώ ότι έχουν μια καλή θέση στην comic κουλτούρα. Χαρακτηριστικά της γραφής του είναι το ιδιόρρυθμο χιούμορ, το άψογο characterization, οι pop αναφορές και τα διάσπαρτα trivia, αλλά και οι “τρικλοποδιές” που βάζει όταν φλερτάρει με το κλισέ.

Ως συγγραφέας έχει ασχοληθεί και με την τηλεόραση, γράφοντας για τα LOST και UNDER THE DOME, αλλά προσωπικά θα ήθελα να τον δω να γράφει και να μεταφέρει το Y: THE LAST MAN στην μικρή οθόνη, πιθανότητα που συζητιέται εδώ και χρόνια.

(Άκης Τριανταφύλλου)

27. Hergé
(1907-1983, Βέλγιο)

Ένας από τους πιο αγαπημένους Ευρωπαίους δημιουργούς και αυτό, όχι μόνο επειδή είναι ο πατέρας του Tintin, έχει κατακτήσει κάμποσα βραβεία και έχει ολόκληρο μουσείο προς τιμή του (για να μην αναφέρουμε πως υπάρχει και αστεροειδής με το όνομα του!), αλλά κυρίως επειδή υπήρξε (και μάλλον υπάρχει) ως τεράστια επιρροή στον χώρο των comics, κυρίως στην Ευρώπη.

Τα comics του έχουν μεταφραστεί σε πάρα πολλές γλώσσες και γενικά είναι παγκοσμίως γνωστός, κάτι που συμβαίνει επειδή πολύς κόσμος έχει διαβάσει και διαβάζει ακόμα το έργο του, το πιο γνωστό (το οποίο έχει γίνει και ταινία) αλλά και με υπόλοιπα. Η μίξη μυστηρίου με περιπέτεια στα περισσότερα έργα του, με μία δόση από ελαφρώς χιουμοριστικές καταστάσεις και έξυπνα τεχνάσματα, τον καθιστά master στο είδος του. Βέβαια, τα υπόλοιπα κομμάτια της βιβλιογραφίας του έχουν την ατυχία να συγκρίνονται συνεχώς με την επιτυχία του TINTIN, το οποίο μελετάται ακόμα από αρκετούς ανθρώπους.

Το έργο του Hergé έχει μεγαλύτερο appeal σε παιδιά (χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν γοητεύει και τους μεγαλύτερους αναγνώστες), ενώ κατά καιρούς έχουν υπάρξει αντικρουόμενες απόψεις περί ρατσισμού στα σενάρια και τους χαρακτήρες του. (Πέρασε και δύο πολέμους ο άνθρωπος, ηρεμία όχλε.)

(Αλεξάνδρα Καλεσοπούλου)

26. Osamu Tezuka
(1928-1989, Iαπωνία)

Tα λόγια είναι περιττά για έναν τόσο σπουδαίο δημιουργό, όπως τον αποκαλούμενο “πατέρα των manga”, Osamu Tezuka. Έχοντας βιώσει τον πόλεμο στο πετσί του και με το motto του να περιστρέφεται γύρω από την πολυτιμότητα της ζωής, έχει συνεισφέρει ισάξια στο χώρο των anime και των manga. Πολλοί μεγάλωσαν με τα manga του, ακόμη περισσότεροι παρακολουθώντας το ASTRO BOY στους δέκτες τους.

Η παραγωγικότητά του δεν διαφαίνεται μόνο στο ότι εξέδωσε πάνω από 150.000 σελίδες, τόσο ως artist όσο και ως writer, αλλά κυρίως στο ότι το συγγραφικό του ταλέντο εξελισσόταν διαρκώς, μέσα από την κριτική του ματιά, στα τεκταινόμενα της εποχής του και ατενίζοντας στο μέλλον. H πρωτοποριακή του φύση αποδεικνύεται στη μοναδική προσέγγιση κάθε θέματος του εκάστοτε anime/manga, αλλά και στο έντονα φουτουριστικό και sci-fi στοιχείο που διαπνέει το έργο του. Δεν κρύβει τις επιρροές του από τη Δύση, τον Walt Disney, τους Ρώσους και Σκανδιναβούς θεατρικούς συγγραφείς.

Ο Tezuka δε διστάζει να ασκήσει σκληρή κριτική στο μεταπολεμικό κοινωνικό γίγνεσθαι, όχι μόνο της Ιαπωνίας, αλλά και των ΗΠΑ, καθώς και σε μεγάλους πολιτικούς ηγέτες, να προκαλέσει σάλο με τις θρησκευτικές προσεγγίσεις του στο BUDDHA, αλλά και να μας ταξιδέψει στα παραμυθένια σκηνικά του. Πάνω απ’ όλα, το έργο του παραμένει σταθερά διαχρονικό και επίκαιρο.

(Μαρία Κόζαρη Μελά)

25. John Byrne
(1950, ΗΠΑ)

O John Byrne θεωρείται από τους πλέον καταξιωμένους δημιουργούς, αφού η συνεισφορά του στο χώρο των comics είναι ιδιαίτερα σημαντική, τόσο ως συγγραφέα (η ιδιότητα με την οποία θα ασχοληθούμε εδώ) όσο και ως σχεδιαστή. H δουλειά του στους Χ-Men ουσιαστικά τον καθιέρωσε στους fans, ως artist, αλλά και ως co-plotter στον τίτλο (credit που απέκτησε λίγο αργότερα απ’ ότι θα έπρεπε). Η συνεργασία του με τον συγγραφέα Chris Claremont θεωρείται η κορυφαία στους Χ-Men, αφού απέφερε αξεπέραστα storylines, όπως τα “Dark Phoenix Saga” και “Days Of Future Past”.

Οι διαφορές του με τον Claremont τον οδήγησαν σε άλλες αναζητήσεις, και σύντομα ανέλαβε πλήρη συγγραφικά καθήκοντα, σε τίτλους όπως το FANTASTIC FOUR και το ALPHA FLIGHT, το οποίο είναι δική του δημιουργία.

Στα μέσα των 80s, ο Byrne ήταν πια superstar, όταν η DC του πρότεινε να αναλάβει το reboot του SUPERMAN, πρώτα με το limited series THE MAN OF STEEL και στη συνέχεια με τους ongoing τίτλους SUPERMAN και ACTION COMICS. O Byrne έτρεξε και άλλα Superman projects για περίπου δυόμιση χρόνια, και στη συνέχεια επέστρεψε στη Marvel, όπου είχε επίσης καλά runs σε τίτλους όπως οι WEST COAST AVENGERS, IRON MAN, SHE-HULK, ενώ αργότερα καταπιάστηκε και με creator-owned δουλειές, με πιο σημαντική το NEXT MEN.

(Νίκος Λάμπρης)

24. Marv Wolfman
(1949, ΗΠΑ)

Μια απλή απαρίθμηση των συγγραφικών επιτευγμάτων του Marv Wolfman αρκεί για να πειστεί κάποιος για τη δίκαιη συμμετοχή του στη λίστα των κορυφαίων όλων των εποχών. Θα μπορούσε να απουσιάζει ο άνθρωπος πίσω από ένα από τα πλέον αναγνωρισμένα comics τρόμου (THE TOMB OF DRACULA), τη μόνη σειρά που κόντραρε το THE UNCANNY X-MEN στις δόξες του (THE NEW TEEN TITANS) και το – ίσως – σημαντικότερο event στην ιστορία των comics (CRISIS ON INFINITE EARTHS);

Ασφαλώς και όχι. Παρ’ όλα αυτά, ο Wolfman δεν είναι ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς στην ιστορία των αμερικανικών – και όχι μόνο – comics, μόνο λόγω κάποιων μεγάλων επιτυχιών. Κάθε comic που θα δείτε να έχει πάνω το όνομα του, είναι και μια εγγύηση μιας καλογραμμένης ιστορίας με προσοχή στη λεπτομέρεια, που δεν αφηγείται απλά, αλλά δίνει ζωή και προσωπικότητα σε κάθε χαρακτήρα. Ακόμη και σε έναν περαστικό, που μόλις γνωρίσαμε και θα πέσει θύμα του Δράκουλα στην επόμενη σελίδα.

(Γιώργος Ξύδης)

23. Stan Lee
(1922, ΗΠΑ)

Τί να γράψει κανείς για αυτή τη θρυλική μορφή των comics μέσα σε ένα μικρό κείμενο; Μιλάμε για τον Stan Lee, τον άνθρωπο που έκανε μόδα τα comics από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 και έπειτα. Συνδημιουργός των Fantastic Four, των X-Men, του Spider-Man και μιας ατελείωτης λίστας υπερηρώων και κακών, που θα χρειαζόμασταν έναν ολόκληρο τόμο για να τους καταγράψουμε. Απλά, για να τονίσω πόσο προχωρημένο ήταν για την εποχή του το στιλ γραφής του (και πόσο ακατανόητο για τις άλλες εκδοτικές της εποχής), θα αναφέρω μια ιστορία σχετικά με τον έτερο εκδοτικό κολοσσό, που συνέβη στα μέσα της δεκαετίας του ’60.

Σε μια στρογγυλή τράπεζα, στα γραφεία της DC, συγκεντρώθηκαν άπαντες (writers, editors, artists) για να συζητήσουν και να ανακαλύψουν τί ήταν αυτό που έκανε τα comics της Marvel τόσο δημοφιλή. Μετά από ώρες ανταλλαγής απόψεων και συζητήσεων, κατέληξαν ότι ο λόγος ήταν το κακό σχέδιο στις ιστορίες, το οποίο, για κάποιο λόγο, έλκυε τους αναγνώστες. Με σχεδιαστές σαν τον Jack Kirby, τον Wally Wood ή τον Steve Ditko, κάτι τέτοιο ακούγεται τουλάχιστον αστείο.

Για μένα η σωστή απάντηση θα ήταν μόνο δύο λέξεις: Stan Lee.

(Γαβριήλ Τομπαλίδης)

22. Peter David
(1956, ΗΠΑ)

Ο Peter David δεν είναι ένας απλός, καθημερινός σεναριογράφος. Δεν ακολουθεί μία ευθεία γραμμή διήγησης, αλλά ούτε και έχει κάποιον ιδιαίτερο τρόπο γραφής. Η διαφορετικότητα της γραφής του βρίσκεται στον τρόπο σύνθεσης των στοιχείων που θα χρησιμοποιήσει για να αφηγηθεί την ιστορία, και στη σουρεαλιστική σύνδεση των εναλλασσόμενων σκηνών σε κάθε τεύχος. Καταφέρνει να είναι ποιητικά βαθύς και συναισθηματικός, σκοτεινός κατά περίσταση, μέσα, όμως, από ένα πρίσμα αστείρευτου χιούμορ, που κατά κύριο λόγο χρησιμοποιεί στους – κατά περίπτωση και φαινομενικά – άσχετους με το όποιο παρόν θέμα, διαλόγους του.

Ο Peter David δεν είναι ιδιαίτερα εμπορικός. Οι σειρές που αναλαμβάνει βρίσκονται πολλές φορές στο χείλος της ακύρωσης – όπως το X-FACTOR. Όμως είναι ένας από τους ελάχιστους σημερινούς δημιουργούς που κατάφερε επί χρόνια να “εκβιάζει” τη Marvel.

Γιατί ο Peter David είναι ένας υποτιμημένος σεναριογράφος.

(Σπύρος Ευάγγελος Αρμένης)

21. Ed Brubaker
(1966, ΗΠΑ)

Γνωστός για τα αστυνομικά του δράματα και τις κατασκοπικές περιπέτειες, ο Brubaker έχει καταφέρει να γίνει εξίσου αγαπητός τόσο για τις δουλειές του για τους “Big Two” (Marvel/DC), όσο και για τις προσωπικές του, ανεξάρτητες. Ο ίδιος Brubaker που εκσυγχρόνισε τον Captain America – ουσιαστικά τον κατέστησε δικό του – και αναγέννησε τον Bucky (διαμορφώνοντας, στην πορεία, έναν από τους πιο cool χαρακτήρες των 00s – SPOILER ALERT αν ζείτε σε σπηλιά τα τελευταία χρόνια), είναι και αυτός που έγραψε ένα από τα καλύτερα αστυνομικά comics (CRIMINAL) και αρκετές ακόμη δουλειές, οι οποίες, κατά βάση, κινούνται σε ρυθμούς noir.

Επίσης, πολύ πιθανό είναι να τον δούμε να συνεργάζεται με τον Steve Epting, ή τον Sean Phillips. Ειδικότερα με τον δεύτερο, συνεργάζονται τόσο άψογα και τα αποτελέσματα των συνεργασιών τους είναι τόσο θετικά, και σε εμπορικό και σε κριτικό επίπεδο, που υπέγραψαν συμβόλαιο με την Image, σύμφωνα με το οποίο μπορούν να εκδώσουν ό,τι δουλειά θέλουν για τα επόμενα 5 χρόνια. Η συνεισφορά του Brubaker φέτος επεκτάθηκε και στον κινηματογράφο, καθώς το CAPTAIN AMERICA: THE WINTER SOLDIER των Marvel Studios, χρησιμοποίησε πολλά στοιχεία των ιστοριών του με τον Cap, με κυριότερο αυτών την ύπαρξη του Winter Soldier.

(Χρήστος Ασάρβελης)