LADY DEMON #1-2
Writer: Aaron Gillespie
Artist: Mirka Andolfo
Dynamite Entertainment
Το έχω σαν γενική αρχή να αποφεύγω comics στων οποίων τα εξώφυλλα υπάρχουν ηρωίδες με μέγεθος σουτιέν από κάποιο νούμερο κι επάνω. Θεωρώ ότι απευθύνονται σε διαφορετικό κοινό από μένα και ο εξωτερικός “πλούτος” είναι ένδειξη φτώχειας στο εσωτερικό. Αντίθετα με τις συνήθειές μου, ωστόσο, αγόρασα το LADY DEMON. Ο λόγος; Ένας δαίμονας στο σώμα μιας νέας γυναίκας, η οποία έχει στόχο την εκδίκηση. Υπάρχουν και χειρότερα…
Πρωταγωνίστρια είναι η Violet Spark, η οποία ξυπνά από ένα μικρό χουζούρι κατά τη διάρκεια ενός παραποτάμιου πικ-νικ. Δίπλα της, ο φίλος της δεν κοιμάται, μιας κι έχει φάει μια σφαίρα στο “δόξαπατρι”. Όμως, κι εκείνη την πυροβόλησαν, στο πρόσωπο. Το σοκ της συνειδητοποίησης ότι ζει, τη θεραπεύει και της θυμίζει ποιοι τους επιτέθηκαν.
Τρέχει στο σπίτι του μπαμπά, όπου βλέπει τους ίδιους τύπους να τον σκοτώνουν. Υπό την οργή της σκηνής και την απειλή τους (ξανά), “εκδηλώνεται” η οντότητα που την ανέστησε, σε μια α λα Hulk μεταμόρφωση (με το απαραίτητο σκίσιμο ρούχων). Η Lady Demon. Μόλις τους ξεπαστρεύει, κι έπειτα από ένα σύντομο, αλλά επεξηγηματικά περιεκτικό “origin”, η εκδίκηση αρχίζει (και το πρώτο τεύχος τελειώνει).
Στη συνέχεια, μαθαίνουμε ότι σκοπός του όλου φονικού ήταν η επιστροφή κάποιας ερεβώδους οντότητας. Η Violet είναι ο “υποδοχέας” (vessel) της οντότητας αυτής, ενώ χρειάζεται κι ένα “έμβλημα”, κρυμμένο στο σπίτι των Sparks (go figure…). Ενώ η Violet πηγαίνει στο γραφείο του μπαμπά-σερίφη, την βρίσκουν οι (cthulιάρηδες) υποτακτικοί του Κακού. Ακολουθεί μάχη και ως “ιππικό” εμφανίζεται ένας παραμορφωμένος τύπος, με δυνάμεις των Chaos Lords και αποστολή να σκοτώσει το “vessel”.
Το δεύτερο τεύχος τελειώνει με μια αποκαλυπτική (;) εμφάνιση.
Η Lady Demon είναι ένας από τους χαρακτήρες της Chaos! Comics, που αγόρασε η Dynamite για να τους δώσει μια ακόμη ευκαιρία. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω διαβάσει τα προηγούμενα ανδραγαθήματά τους, κι έτσι η παρούσα εντύπωση που έχω από τη Lady είναι η πρώτη και μοναδική. Το πλεονέκτημα της σειράς, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι η Δαιμόνισσα έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα. Το δυνατό κομμάτι της ιστορίας είναι η πρωταγωνίστρια, ως θύμα και ακούσιο πιόνι αντιμαχόμενων, σκοτεινών δυνάμεων. Επιπροσθέτως, έχει και δίκαιο λόγο εκδίκησης. Τα δύο αυτά συστατικά μπορούν να κάνουν ένα δυνατό, εκρηκτικό αφηγηματικό μείγμα.
Το σχέδιο είναι της Mirka Andolfo (CHAOS). Χωρίς να παρουσιάζει κάτι ιδιαίτερο, καταφέρνει να αποδώσει το σενάριο με ξεκάθαρο και γλαφυρό τρόπο. Το κατά πόσο, βέβαια, η επίδειξη σάρκας περιορίζεται στα “απαραίτητα” επίπεδα ή όχι, είναι υποκειμενικό. Προσωπική μου άποψη είναι “τόσο, όσο”…
Κλείνοντας, να πω ότι μου κάνει εντύπωση που ένας χαρακτήρας της Chaos! με κρατάει να τον διαβάσω. Ίσως, πράγματι, η δουλειά του Aaron Gillespie (PURGATORI, THE BIONIC MAN) να πιάνει τόπο. Θεοί και Δαίμονες ξέρουν ότι υπάρχουν τόσα χειρότερα comics εκεί έξω…
