SNAPSHOT REVIEWS 30-07-15

Snapshot Reviews: Σύντομα reviews για πρόσφατα comics που τράβηξαν την προσοχή μας. Πρώτα τεύχη, σειρές που βρίσκονται σε εξέλιξη, αλλά και λιγότερο προβεβλημένες δουλειές που αξίζει να προσέξετε.

We are Robin 1WE ARE ROBIN #1
Writer: Lee Bermejo
Artist: Jorge Corona
DC Comics

Eίναι αλήθεια ότι ελάχιστα νέα πράγματα έχουν απομείνει για να ειπωθούν για οποιαδήποτε από τις μετενσαρκώσεις του sidekick του Batman. Αλλά το νέο WE ARE ROBIN εισάγει ακριβώς αυτό. Κάτι νέο. Μια ομάδα από Robins, στον απόηχο του “Endgame” και της απουσίας του Bruce Wayne.

Πρωταγωνιστής και οδηγός μας σε αυτό το πρώτο τεύχος είναι ο Duke Thomas, ο πιτσιρικάς που έσωσε ο Batman, κατά την περίοδο του “Endgame”. Ο Thomas τριγυρνά από θετή οικογένεια σε θετή οικογένεια, αναζητά τους γονείς του, ανακαλύπτει μια τρομοκρατική αίρεση στους υπονόμους και στρατολογείται ως το επόμενο μέλος της ομάδας των Robins. Όλα τα παραπάνω ενδεχομένως ακούγονται ως κλισέ, αλλά διατηρούν το ενδιαφέρον τους, χάρη στην εξιστόρηση. Και η αξία τους είναι ακόμη μεγαλύτερη, χάρη στο εξαιρετικό σχέδιο του Corona. Δεν είναι μόνο φρέσκο και ταιριαστό, αλλά κρύβει λεπτομέρειες που δε θα περίμενες να δεις ανάμεσα σε φαινομενικά χοντροκομμένες γραμμές. Και τα highlights του δεν κρύβονται μόνο στα panels που απεικονίζουν δράση, αλλά και ακόμη και σε εκφράσεις που βρίσκονται σε δεύτερο πλάνο.

Δε θα πω ψέματα. Όταν είδα πως ο Bermejo δεν ανέλαβε το εικαστικό κομμάτι του WE ARE… ROBIN, απογοητεύτηκα. Όταν, όμως είδα το σχέδιο του Corona επικρότησα πολύ τη συγκεκριμένη παράδοξη απόφαση.

civil-war-1CIVIL WAR #1
Writer: Charles Soule
Artist: Leinil Francis Yu
Marvel Comics

H επαναφορά του CIVIL WAR στο πλαίσιο του SECRET WARS δε μοιάζει να προσφέρει (τουλάχιστον προς το παρόν) τίποτε ιδιαίτερο στον κόσμο του Battleworld (νομίζω είναι και το μοναδικό tie-in, στο οποίο δεν έχει καν αναφερθεί το όνομα του Dr. Doom), αλλά αποτελεί μια ενδιαφέρουσα What If? ιστορία που σίγουρα θα ικανοποιήσει τους fans του event του 2006. Και όσοι δεν έχουν διαβάσει το προηγούμενο CIVIL WAR, όμως, θα μπουν αμέσως στο νόημα, χάρη στις εξηγήσεις που προσφέρει στις πρώτες σελίδες ο Charles Soule.

Σε αυτές βλέπουμε ότι τίποτε δεν έληξε στην τελευταία μάχη των δύο πλευρών στην Prison 42. Μια τραγωδία, μάλιστα, ισοπέδωσε το Manhattan, με αποτέλεσμα να μεταφερόμαστε, χρόνια μετά, σε έναν σχεδόν post-apocalyptic κόσμο, με τα δύο στρατόπεδα να έχουν το δικό τους κομμάτι γης.

Ο Soule δεν παύει ούτε λεπτό να εισάγει νέες πληροφορίες, για τους δύο κόσμους και για τους ηγέτες – τους Steve Rogers και Tony Stark. Πατώντας στα κίνητρα και τα χαρακτηριστικά που ήδη βρίσκονται στο χαρτί, τα αναπτύσσει και τα προσαρμόζει στον δικό του κόσμο. Το μεγαλύτερο κομμάτι του τεύχους αναλώνεται σε εξιστορήσεις και διαλόγους, αλλά η ιστορία θεμελιώνεται και εξελίσσεται ταυτόχρονα, με το σχέδιο του Leinil Francis Yu να προστίθεται στη μακριά λίστα των πλεονεκτημάτων του νέου CIVIL WAR.

constantine-hellblazer-2CONSTANTINE: THE HELLBLAZER #2
Writers: Ming Doyle, James Tynion IV
Artist: Riley Rossmo
DC Comics

Ποιος να περίμενε ότι το μόνο που χρειαζόταν ο John Constantine για να έχει ξανά μια αξιόλογη δική του σειρά ήταν να επιστρέψει το THE HELLBLAZER στον τίτλο; Σίγουρα όχι εγώ – για αυτό και ήμουν ιδιαίτερα επιφυλακτικός προς τη νέα σειρά, ακόμη κι όταν διαπίστωσα πως το πρώτο τεύχος μου άρεσε.

Όπως και στο CONSTANTINE: THE HELLBLAZER #1, έτσι και στο #2 μαθαίνουμε κάτι εξαιρετικά χρήσιμο για τον John Constantine – δεν πρέπει να τον εμπιστευόμαστε! Είτε είμαστε απέναντί του είτε στο πλευρό του, η μοίρα μας είναι προκαθορισμένη. Πρόκειται για μια ιδέα που έχουμε ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν και επανέρχεται και στη νέα σειρά, αποτελώντας τη βάση για το characterization του πρωταγωνιστή της.

Το δεύτερο αυτό τεύχος, μάλιστα, ακολουθεί την επιτυχημένη συνταγή του πρώτου. Ο Constantine βρίσκεται εν μέσω μιας ακόμη τουρνέ σε μέρη παράδοξα, η οποία χρησιμεύει όχι μόνο για να μας περιγράψει τον κόσμο του, αλλά και τον ίδιο. Και δε μπορώ παρά να παραδεχτώ ότι το σχέδιο του Riley Rossmo είναι φρέσκο, δυναμικό και εξαιρετικά ταιριαστό για αυτόν κόσμο – αν και διατηρώ κάποιες ενστάσεις για το γεγονός ότι ο Constantine φαίνεται πιτσιρικάς, χωρίς να μας έχει ξεκαθαριστεί η ηλικία του.

uncanny-xmen-35UNCANNY X-MEN #35
Writer: Brian Michael Bendis
Artist: Valerio Schiti
Marvel Comics

To γεγονός ότι ο Brian Michael Bendis έχει καταφέρει να με εκπλήξει σε συγκεκριμένα τεύχη του UNCANNY X-MEN (ειδικά όσο το run του πλησιάζει στο τέλος του) αποτελεί μια έκπληξη από μόνο του. Και στο #35, το τελευταίο τεύχος πριν το oversized #600 κάνει ξανά ακριβώς αυτό.

Πρόκειται για ένα τεύχος ενδιαφέρον, πρωτότυπο, ανατρεπτικό και εξαιρετικά συμπυκνωμένο – ειδικά το τελευταίο δεν το περίμενα. Σε αυτό, βλέπουμε την ομάδα των πιτσιρικάδων X-Men να ψάχνει τη θέση της στον κόσμο και την άνοδο (και πτώση) του Goldballs στη δόξα. Και αποτελεί μια αυτοτελή ιστορία, μέσα σε όλα όσα συμβαίνουν στο X-universe, που έχει τα πάντα: γρήγορους ρυθμούς, δράση, characterization, χιούμορ, σάτιρα, καθαρό σχέδιο που στέκεται συνολικά και ξεχωρίζει ανά στιγμές (μη ξεχνάτε ότι το συγκρίνω με το αγαπημένο μου του Chris Bachalo) – και μια τραγωδία που ανατρέπει τον ανάλαφρο τόνο στο τέλος.

Μα είναι δυνατόν; Θα μου λείψει ο Bendis από το UNCANNY X-MEN;

superman-41SUPERMAN #41
Writer: Gene Luen Yang
Artist: John Romita Jr.
DC Comics

Όπως μας ανέφερε κι ο Γιώργος Ξύδης πριν αρκετό καιρό (ξέρετε, τότε που μπορούσαμε να πάμε στην τράπεζα ή να σηκώσουμε χρήματα από το ATM μέσα σε ένα λεπτό), το εκδοτικό πρόγραμμα των τίτλων του Superman είναι λίγο μπερδεμένο. Αφού, λοιπόν, είδαμε στο ACTION COMICS #41 έναν Clark Kent χωρίς δυνάμεις και με ταυτότητα γνωστή σε όλον τον κόσμο, στο SUPERMAN #41 βλέπουμε το πρώτο chapter της ιστορίας που θα καταλήξει στα παραπάνω.

Το καθήκον να μας αφηγηθεί την ιστορία αυτή έχει αναλάβει ο πρωτάρης Gene Luen Yang, που σε αυτό το τεύχος δε μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Κάποια σημεία μοιάζουν να έχουν μοναδικό σκοπό να εξυπηρετήσουν την ιστορία (όπως ένας 3D εκτυπωτής που μετατρέπεται σε φονική μηχανή και η άσκοπη χρήση της νέας δύναμης του Superman) και το τέλος μοιάζει περισσότερο με διακοπή για διαφημιστικό διάλειμμα παρά με τέλος ενός τεύχους. Το σχέδιο του John Romita Jr., τέλος, μοιάζει λίγο άνισο κατά τόπους, αλλά κατορθώνει να μετατρέψει χλιαρές σκηνές δράσεις σε οπτικά υπερθεάματα. Και όσο το κάνει αυτό, δεν πρόκειται να πω κακή κουβέντα!