TOP SHELVES: JLA – NEW WORLD ORDER

Writer: Grant Morrison
Artist: Howard Porter
DC Comics

Όταν είδα στο email μου ότι μου ανατέθηκε να συντάξω το TOP SHELVES της εβδομάδας, o τίτλος που μου πέρασε πρώτος από το μυαλό κι ένα από τα run που πιστεύω ότι δεν πρέπει να λείπει από τις συλλογές ενός υγιούς comic fan ήταν το JLA του Grant Morrison. Το 1997, ύστερα από χρόνια συνεχούς επέκτασης του franchise της Justice League, με τις περιπέτειες διαφορετικών υποομάδων της Justice League, η βουτιά στις πωλήσεις και στην ποιότητα οδήγησε την εταιρεία στην ακύρωση όλων αυτών των spin-off τίτλων και την αντικατάσταση τους από μία και μόνη σειρά.

O Morrison ανέλαβε τα συγγραφικά ηνία του τίτλου αυτού και στο πρώτο arc, “New World Order”, συνέθεσε την JLA με τους πιο διάσημους ήρωες της DC και τους έφερε αντιμέτωπους με μια ομάδα εξωγήινων επιζώντων (που επίσης κατέχουν υπερδυνάμεις) από ένα μακρινό πλανήτη Πρόκειται για την Hyperclan, που καταφθάνει στη Γη, προκειμένου να σώσει τους ανθρώπους από τον ίδιο τους τον εαυτό. Όμως, τα μέλη της Hyperclan δεν είναι ακριβώς αυτοί που λένε πως είναι, και οι σκοποί τους είναι πιο σκοτεινοί από όσο αναφέρουν και εν τέλει αυτό οδηγεί στη σύγκρουση με την κορυφαία υπερομάδα της Γης.

Τo pacing του είναι γρήγορο, με τον Morrison να προχωράει, από την διάλυση των προηγούμενων υποομάδων, στις “ηρωικές” πράξεις της Hyperclan και ακολούθως στη σύνθεση της Justice League, ενώ δίνει στοιχεία για την λύση του μυστηρίου που κρύβεται πίσω από τους εξωγήινους από την πρώτη κιόλας σελίδα, σε φαινομενικά αδιάφορους για την πλοκή διαλόγους. Αν και η συγγραφή του Morrison γενικά είναι δύσκολη και σε πολλές δουλειές του η εμμονή του στη διατήρηση του continuity και η γρήγορη αφήγηση της ιστορίας μπερδεύουν τον αναγνώστη, το arc αυτό αποτελεί εξαίρεση. Ο συγγραφέας δεν αναλώνεται στο να περιγράψει τη ζωή των υπερηρωών πέρα από τη Justice League και κάτω από τις μάσκες, όμως δίνει αρκετό χώρο, ώστε να δράσει κάθε ήρωας, αλλά και να αναπτυχθεί η ψυχοσύνθεση του κάθε χαρακτήρα.

Ο Morisson απεικονίζει τους υπερήρωες και μέλη της JLA σα θεούς και αυτό αποτελεί το βασικό χαρακτηριστικό της σειράς, γύρω από από το οποίο αναπτύσσονται όλα τα επόμενα arcs. Στο πρώτο αυτό arc, όμως, ο συγγραφέας κάνει χρήση μιας συμβολικής αντίθεσης και βάζει τους Hyperclan να τελέσουν τα “θαύματα” και τις θεϊκές πράξεις, σκιαγραφώντας με αυτόν τον τρόπο τα όρια, μέσα στα οποία μπορούν να δράσουν οι υπερήρωες και να παρέμβουν στη ζωή των ανθρώπων.

Το σχέδιο του Howard Porter είναι αρκετά δυνατό, με το σχεδιαστή να σχηματίζει αρκετές λεπτομέρειες στα πρόσωπα των χαρακτήρων (που όμως σε μερικές σελίδες μοιάζουν ανέκφραστα), αλλά καταφέρνει και αποκλίνει από την υπερβολή που διακρίνει πολλά σχέδια κατά τη δεκαετία του ’90, με υπερμυώδεις άνδρες και με γυναίκες με δυσανάλογο προς το υπόλοιπο σώμα στήθος. Το JLA περιέχει αρκετά widescreen πλάνα και ο Porter καταφέρνει να τα αποτυπώσει εξαιρετικά, δίνοντας ιδιαίτερη κινητικότητα σε αυτά.

Όταν γίνεται αναφορά στα comics της δεκαετίας του ’90, οι τίτλοι που θα μπορούσαν να παρουσιάζουν ενδιαφέρον για έναν λάτρη της 9ης Τέχνης στον χώρο των mainstream supephero comics, είναι δυσανάλογα λιγότερες, σε σχέση με την τεράστια παραγωγή. Το JLA αποτελεί μία από αυτές τις σειρές, ενώ παράλληλα αποτελεί τη σειρά εκείνη που μετέτρεψε τον Morrison σε household name στη βιομηχανία των comics και, αν μη τι άλλο, αυτό από μόνο του αρκεί για να ασχοληθεί κανείς με τον τίτλο.