Top 100 Film & TV Adaptations

4. Sin City

Η συγκεκριμένη περίπτωση είναι ελαφρώς διαφορετική από τις υπόλοιπες. Ουσιαστικά, δεν πρόκειται για μία ταινία βασισμένη σε κάποιο comic book, αλλά για το ίδιο το comic μεταφερόμενο σε άλλο format!

4

Sin City

2005WriterFrank Miller DirectorsFrank Miller, Robert Rodriguez, Quentin Tarantino CastBruce Willis, Mickey Rourke, Benicio Del Toro, Clive Owen, Jessica Alba, Rosario Dawson, Michael Madsen, Jamie King, Elijah Wood, Brittany Murphy, Alexis Bledel Dimension Films

Υπάρχει μία παγίδα στο να ξαναδείς μία ταινία. Από τη μία, βρίσκεται ο κίνδυνος, ανάλογα και με το επίπεδο κούρασης, αλλά και το πόσο βαριά είναι η ταινία, να κουραστείς, να βαρεθείς και – ω! το αίσχος! – να σε πάρει ο ύπνος. Από την άλλη, βλέποντας μία αγαπημένη ταινία, έχεις τη δυνατότητα και την ευχαρίστηση, σε κάθε νέα θέαση, να ανακαλύπτεις κρυμμένες λεπτομέρειες και references, να απολαύσεις ίσως καλύτερα τη μουσική κ.λπ. Ενθουσιάστηκα, λοιπόν, με την ιδέα του τρέχοντος Top 100, γνωρίζοντας πως η διαδικασία θα με παροτρύνει να δω ταινίες (κυρίως) που δεν είχα δει, αλλά και να επιστρέψω σε ορισμένες από τις αγαπημένες μου ταινίες του genre.

Ο ενθουσιασμός μου πολλαπλασιάστηκε, όταν έμαθα πως θα έγραφα το review για το SIN CITY, μία ταινία ιδιαίτερα αγαπημένη, όχι μόνο στα πλαίσια του genre, αλλά γενικά. Ο κύριος λόγος δεν είναι άλλος – προς έκπληξη, ίσως, ορισμένων – από την παρουσία δύο αγαπημένων και ιδιαίτερων καλλιτεχνών, του Robert Rodriguez και του Quentin Tarantino – αυτοί οι δύο, άλλωστε, συνήθως πάνε πακέτο – πίσω από τα δημιουργικά ηνία της ταινίας. Μα, πως!; θα αναρωτηθούν ορισμένοι, τον κύριο λόγο τον έχει το έργο του Miller. Εξηγούμαι παρακάτω.

Τον Frank Miller, και το έργο του, τον γνώρισα σχετικά αργά, όχι για κάποιον συγκεκριμένο λόγο, παρά από καθαρή παράλειψη. Η πρώτη μου επαφή ήταν με το THE DARK KNIGHT RETURNS, και ήταν μόνο η ανακοίνωση ότι θα βγει σε ταινία το SIN CITY, που με έκανε τελικά να το διαβάσω – και πάλι όχι όλο, παρά μόνο τα δύο πρώτα βιβλία. Στη συνέχεια, βέβαια, διάβασα και άλλα πράγματα από τον σπουδαίο αυτόν συγγραφέα, αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος. Το SIN CITY, λοιπόν, με είχε τραβήξει με τη noir αισθητική του, με τη χρήση ακραίου B&W και την έξυπνα επιλεκτική χρήση του χρώματος (ενός και μόνο), όπου έπρεπε.

sin_city_2

Το στιλιζαρισμένο ύφος του, από το στήσιμο των panels και τη σκηνοθεσία, μέχρι και τη χρήση εξαιρετικών “στημένων”, πλούσιων σε κλισέ, διαλόγων, μου θύμισε έντονα τις παλαιότερες ταινίες του Tarantino (RESERVOIR DOGS, PULP FICTION), αλλά και του Rodriguez (FROM DUSK TILL DAWN). Φυσικά, το ίδιο το comic είχε προηγηθεί, έστω κατ’ ελάχιστο, των παραπάνω ταινιών. Η επιλογή λοιπόν (από τον ίδιο τον Miller;) φάνηκε ιδανική, ώστε να περάσει το feeling από το χαρτί, με πιστότητα, στη μεγάλη οθόνη.

Σε αντίθεση με τις περισσότερες ταινίες του genre, η περίπτωση του SIN CITY είναι ελαφρώς διαφορετική. Δεν πρόκειται για μία ταινία βασισμένη σε κάποιο comic book, αλλά το ίδιο το comic μεταφερόμενο σε άλλο format! Η εμπλοκή του Frank Miller, τόσο στη συγγραφή του σεναρίου, όσο και στη σκηνοθεσία της ταινίας (γεγονός που οδήγησε και τον Rodriguez σε ρήξη με το Directors Guild of America), εξασφάλιζε την πιστότητα της μεταφοράς, τόσο σεναριακά, όσο και στο αισθητικό κομμάτι.

Η ταινία είναι χωρισμένη σε τρία μέρη, τρεις φαινομενικά ανεξάρτητες ιστορίες (πρόκειται για τις ιστορίες των Vol1: The Hard Goodbye, Vol2: The Big Fat Kill και Vol3: That Yellow Bastard) πάθους, μίσους, εκδίκησης και βίας. Η σύνδεση των τριών ιστοριών, κομματιών ενός puzzle γύρω από την Basin City, γίνεται με αριστουργηματικό τρόπο. Ουδεμία στιγμή δεν ένιωσα ότι βλέπω κάτι άσχετο με τα προηγούμενα, παρόλο που, στην πραγματικότητα, ήταν. Ακολουθώντας πιστά την αισθητική του comic, η ταινία είναι στιλιζαρισμένη, με υπερ-κλισαρισμένους διαλόγους και ακραία noir αισθητική (εξαιρετική χρήση της σκιάς, αλλά και του χρώματος).

sin_city_1

Η εναλλαγή μεταξύ αισθησιακών και sexy σκηνών, με καταστάσεις ακραίας βίας, γίνεται ομαλά και αβίαστα, και μόνο ένας μη μυημένος στον κόσμο των Rodriguez/Tarantino/Miller θα ενοχληθεί από αυτή. Σε μία μονίμως βροχερή, παρακμασμένη από τη διαφθορά πόλη, όπως η Basin City, δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά τα πράγματα, άλλωστε.

Το cast της ταινίας λειτουργεί ως ένας μεγάλος κράχτης για τους μη γνώστες του περιεχομένου της. Μεγάλα ονόματα, ορισμένα ιδιαίτερα hot εκείνη την περίοδο, τράβηξαν αρκετό κόσμο στους κινηματογράφους. Ωστόσο, η παρουσία των μεγάλων stars δεν ήταν κενή περιεχομένου. Οι ερμηνείες είναι, ως επί το πλείστον, από πολύ καλές έως ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ. Τί να πρωτοαναφέρω; Τον Mickey Rourke, ως real life Marv; Τον φανταστικό Benicio Del Toro ως Jackie Boy; Δεν θα τελειώσουμε ποτέ!

Κάθε φορά που βλέπω το SIN CITY, μου προσφέρει ένα δίωρο ποιοτικής διασκέδασης. Είναι μια ταινία που βλέπεται με παρέα ή χωρίς, με πίτσες ή με Jack Daniels. Το μόνο “παράπονο” είναι πως επειδή ακριβώς είναι πολύ έντονη ταινία στο οπτικό κομμάτι, δεν έχω καταφέρει ποτέ να προσέξω καν εάν έχει μουσική!

Όσοι δεν το έχετε δει, δείτε το! Όσοι το έχετε δει, ξαναδείτε το! Όπως αποδεικνύεται από το παρόν Top 100, είναι μία από τις καλύτερες ταινίες του είδους.