CCA 2016 Interview: Chris Thompson

Φέτος, είχαμε την χαρά να φιλοξενήσουμε στο Comicdom Con Athens 2016 τον Chris Thompson, έναν διεθνούς φήμης δημοσιογράφο comics, διοργανωτή events και ακαδημαϊκό, ο οποίος μας μίλησε για την άποψή του για τα comics και για τη συνολική του ενασχόληση με εκείνα αυτά τα χρόνια.

Καλώς ήρθατε στο Comicdom Con Athens!

Ευχαριστώ πολύ!

Κύριε Thompson, είσαστε δημοσιογράφος στον χώρο των comics, έτσι δεν είναι;

Σωστά.

Τι είναι αυτό που σας αρέσει στα comics;

Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση να απαντήσει κανείς, γιατί με τα comics έχω μεγαλώσει. Θυμάμαι τον εαυτό μου από τότε που ήμουν τριών ή τεσσάρων χρονών, όταν ο πατέρας μου με πήγαινε στo περίπτερο και στα news stands υπήρχαν comics του Richie Rich. Ήταν η πρώτη φορά που τα έβλεπα. Λάτρευα να διαβάζω τις ιστορίες αυτού του πλούσιου παιδιού που έμπλεκε κάθε φορά σε νέες περιπέτειες. Μετά από αυτό, συνέχιζα να διαβάζω όλο και περισσότερα comics. Πιστεύω πως δε θα τα χαρακτήριζα ως μια απόδραση για μένα, αλλά ήταν κάτι το όποιο πάντα με συνάρπαζε. Πάντα μου άρεσε να διαβάζω, να παρακολουθώ σινεμά, να βλέπω τηλεόραση, αλλά τα comics είχαν κάτι το οποίο συνδύαζε τα καλύτερα στοιχεία από τα πάντα, με τη δική τους μοναδική γλώσσα. Αυτό είναι που μου αρέσει στα comics.

Ποιο ήταν το comic που σας εντυπωσίασε για πρώτη φορά;

Θυμάμαι που ξεκίνησα να αγοράζω comics από τα stands των Marvel και DC και εκεί είχα βρήκα το comic, το οποίο με έκανε να πω “Ουάου”. Ήταν το THE DARK KNIGHT RETURNS #1 του Frank Miller, την εποχή που η ιστορία κυκλοφορούσε σε τεύχη. Όταν κυκλοφόρησε το πρώτο εκείνο τεύχος, το ανακάλυψα σε ένα comic shop στην Αυστραλία. Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος ήταν ένας φοβερός τύπος, ο οποίος είχε καταλάβει το γούστο μου στα comics και είχε κρατήσει το συγκεκριμένο τεύχος για μένα. Ήμουν τότε 11 χρονών και, παρότι το comic απευθυνόταν σε μεγαλύτερες ηλικίες το είχα βρει τρομερό.  Δεν ήταν αστείο, ήταν ένα comic που έπαιρνε τον εαυτό του στα σοβαρά – με την καλή έννοια – και, παρότι είναι σχετικά παλιό, εξακολουθεί να είναι διαχρονικό. Τα στοιχεία που είχε χρησιμοποιήσει ο Frank Miller τότε, τα θεωρούμε δεδομένα τώρα, αφού τα έχουμε δει σε τόσα πολλά comics, αλλά εκείνη την εποχή αποτελούσαν μοναδικούς τρόπους εξιστόρησης. Η ιδέα του να δείχνεις τα δελτία των ειδήσεων με τους ανθρώπους στις οθόνες των τηλεοράσεων ήταν ένας τρόπος να παρουσιάσεις πώς ήταν η πόλη (Gotham) τότε και τι πίστευαν οι άνθρωποι για τον Batman. Το σενάριο δεν είχε ξαναπαρουσιαστεί με τον ίδιο τρόπο παλιότερα και ξαφνικά αυτός ο τρόπος καθιερώθηκε. Αργότερα, ο Todd McFarlane χρησιμοποίησε πολύ την ίδια τεχνική στις αρχές του SPAWN, καθώς και άλλα comicσ αντίστοιχα. Όμως, για εκείνη την εποχή, ο συγκεκριμένος τρόπος αφήγησης ήταν μοναδικός.

Έχετε μιλήσει με πολλούς δημιουργούς comics.Aν έπρεπε να διαλέξετε έναν ως αγαπημένο, ποιος θα ήταν αυτός;

Αρχικά, να πω πως δεν υπάρχει κανείς που να συζήτησα και να μην ενδιαφερόμουν να μιλήσω μαζί του. Μετράω 200 επεισόδια με ανθρώπους που ήθελα να μιλήσω και μου άρεσε η δουλειά τους, οπότε είναι δύσκολο να διαλέξεις μόνο έναν. Ωστόσο, εάν έπρεπε να επιλέξω κάποιον, αυτός θα ήταν ένας καλλιτέχνης που ονομάζεται Greg Ruth, ο οποίος έχει κάνει σίγουρα high profile δουλειά. Κάποια εποχή είχε αναλάβει μαζί με τον Kurt Busiek να υλοποιήσει one shot ιστορίες του CONAN, στα  χρόνια που ο Conan ήταν νέος. Το storytelling που χρησιμοποιεί είναι πανέμορφο και εμπεριέχει συνοχή. Μέχρι τώρα, όμως, δεν τον έχω γνωρίσει από κοντά, μόνο έχουμε κάνει podcast μέσω Skype. Νομίζω, την πρώτη φορά μιλήσαμε για μιάμιση με δύο ώρες και δεν είχα κάτι περισσότερο να προσθέσω, ήταν μια πολύ καλή συζήτηση. Επίσης, άλλη μια φορά δέχθηκε να αλλάξουμε ρόλους και να μου πάρει αυτός συνέντευξη. Οπότε, αν προσθέσεις και το γεγονός ότι έχουμε μιλήσει τρεις φορές συνολικά σε συνεντεύξεις, θα σου απαντούσα σε αυτό που με ρώτησες πως είναι ο Greg και θα μπορούσα εύκολα να ονομάσω και πολλούς άλλους.

Γνωρίζω πως είσαστε ακαδημαϊκός. Πώς είναι να είναι κάποιος ακαδημαϊκός που ασχολείται επαγγελματικά με comics;

Για να είμαι ειλικρινής, ο όρος “ακαδημαϊκός” δε συνηθίζεται να συνδυάζεται με τα comics. Δεν είμαστε όλοι ακαδημαϊκοί, αλλά υπάρχουν πολλοί που έχουν κάνει αρκετή έρευνα σε εαυτό τον τομέα και εγώ ανήκω σε αυτή την κατηγορία. Έχω συνηθίσει τον όρο “δημοσιογράφος comics”, μόνο επειδή σπουδάζω δημοσιογραφία. Έχω παρακολουθήσει μερικά μαθήματα ανά τα χρόνια και η δημοσιογραφία είναι αυτό που θέλω να κάνω στην πραγματικότητα. Από την άλλη, το να εργάζεσαι σε ένα κατάστημα που πουλάει comics είναι ονειρική δουλειά, ακόμα και αν οι απολαβές δυστυχώς δεν είναι μεγάλες. Όμως, αυτό δεν αναιρεί το γεγονός πως είναι μια θαυμάσια δουλειά. Το γεγονός ότι έχω την δυνατότητα  να εφαρμόσω τη δημοσιογραφία πέρα από αυτό είναι θαυμάσιο και μπορώ να εφαρμόσω όλα αυτά που έχω μάθει μέσα από αυτή την εμπειρία στα comics.

Στην εποχή μας, υπάρχουν πολλά Μέσα για να διηγηθείς μια ιστορία, όπως τα animation films, τα motion comics κτλ.. Κάποιοι άνθρωποι αναρωτιούνται γιατί πρέπει να διαβάζουμε comics, αφού είναι απλά σκίτσα με διάλογους, χωρίς κάποια διαδραστικότητα. Παρ’ όλα αυτά, βλέπουμε πως τα comics συνεχίζουν να διαβάζονται από πολλούς ανθρώπους.  Πώς πιστεύετε ότι τα comics μπορούν να διαφοροποιηθούν από τα υπόλοιπα Μέσα στην εποχή μας;

Πιστεύω πως τα comics προσφέρουν κάτι μοναδικό, γιατί σε πολλούς ανθρώπους αρέσει το διάβασμα. Ιδιαίτερα εδώ στην Ελλάδα, όπου υπάρχει ένα βιβλιοπωλείο σε κάθε γωνία. Αυτό είναι θαυμάσιο!  Δεν υπάρχει αμφιβολία για ποιο λόγο εσείς ήσασταν οι φιλόσοφοι και οι μεγάλοι σκεπτικιστές – προφανώς ήσασταν πάντα αναγνώστες! Από το διάβασμα προέρχεται και μια δημιουργικότητα που είναι πιθανώς και ο λόγος που οι άνθρωποι διαβάζουν comics. Σε αρκετούς αρέσει να διαβάζουν και σε αρκετούς αρέσει να παρακολουθούν κάτι. Τα comics έχουν την δυνατότητα να συνδυάσουν αυτά τα δύο στοιχεία και να φέρνουν αρμονία στο ένα με το άλλο. Οι λέξεις συνδυάζονται με τις εικόνες και αυτό δεν το συναντάς σε κάποιο άλλο Μέσο. Με όλη αυτή την τεχνολογία, έχω την εντύπωση πως οι άνθρωποι θέλουν να επιστρέψουν στο να είναι πιο “αναλογικοί” και όχι μόνο “ψηφιακοί”.

Στο  Λονδίνο έχεις πολύ μικρά μέρη για να ζήσεις – και νομίζω ότι αυτό το συναντάς στις περισσότερες πόλεις τις Ευρώπης – και δε θέλεις να έχεις παντού βιβλία, γιατί πιάνουν χώρο, οπότε αγόρασα ένα Kindle ώστε να διαβάσω βιβλία. Η μπαταρία αυτών των συσκευών αντέχει 3 μήνες, όποτε το φόρτισα για πρώτη φορά και προσπάθησα να διαβάσω κάτι, αλλά δυστυχώς δεν ήταν το ίδιο. Τελικά σταμάτησα να το χρησιμοποιώ και μετά από τρεις μήνες ξεφόρτισε τελείως. Η αλήθεια είναι πως δεν χρειάστηκε να το ξαναφορτίσω και δεν ξέρω καν πού βρίσκεται. Πρέπει να είναι κάπου στο σπίτι. Οπότε, επέστρεψα στο να αγοράζω πραγματικά βιβλία. Ακόμα και όταν δοκίμασα την ψηφιακή έκδοση των comics, εκλιπαρούσα πάλι για την αίσθηση του χαρτιού. Οπότε, πιστεύω ότι αυτό που προσφέρουν τα comics είναι κάτι που είναι ταυτόχρονα αναγνώσιμο αλλά και οπτικό. Είναι μια αισθησιακή εμπειρία. Μπορείς  να αγγίξεις και να μυρίσεις το βιβλίο (μυρίζουν τρομερά!). Πιστεύω πως όλα αυτά τα χαρακτηριστικά συνδυάζονται όλα μαζί στα comics και αυτό είναι κάτι το οποίο κανένα από τα άλλα Μέσα δεν μπορεί να κάνει. Τα comics έχουν κάτι ιδιαίτερο που, αν οι άνθρωποι διαλέξουν ένα από αυτά που τους ταιριάζει, θα “εθιστούν”.

Αν μπορούσατε να πάρετε συνέντευξη από τον εαυτό σας, τι θα ρωτάγατε τον εαυτό σας;

Αυτό σχεδόν το έχω σκεφτεί, γιατί εάν έχεις ξοδέψει τόσο χρόνο, σκεπτόμενος για συνεντεύξεις που θα κάνεις σε διάφορα άτομα, στο τέλος αυτό γυρίζει σε σένα. Σκέφτεσαι τι ερωτήσεις να κάνεις που να είναι ενδιαφέρουσες και μετά ρωτάς αυτές τις ερωτήσεις στον εαυτό σου. Όταν παίρνω συνέντευξη από ανθρώπους, μου έρχονται ιδέες οι οποίες δεν είχαν ποτέ μορφοποιηθεί ολοκληρωτικά. Για αυτό, αρκετοί δημιουργοί με ρωτούν αν μπορούν να πάρουν ένα αντίγραφο από την συνέντευξη χωρίς να είναι επεξεργασμένη, διότι θέλουν να την ξανακούσουν, μιας και μπορεί να είπαν κάτι που τους δημιούργησε μια ιδέα. Οπότε, αναζητώ καμία φορά ερωτήσεις που ρωτάω στον εαυτό μου, προκειμένου να διευκρινίσω τις δικές μου ιδέες. Εσύ με ρώτησες, όμως, ποιες ερωτήσεις θα ήταν αυτές, και είναι τρομερό γιατί υπάρχουν μέσα μου και ίσως κάποια άλλη φορά να τις θυμόμουν για να τις αναφέρω. Θα με ενδιέφερε  να κάνω στον εαυτό μου διάφορες ερωτήσεις, ώστε να καταλάβω το πώς νιώθω και το πώς σκέφτομαι, διότι με το να τις απαντάς ανακαλύπτεις περισσότερα για τον εαυτό σου. Ζήλευα πάντα τους ανθρώπους που τους έπαιρνα συνέντευξη, γιατί νιώθω ορισμένες φορές ότι μαθαίνουν κάτι, όχι απαραίτητα χάρη σε εμένα, αλλά χάρη στον εαυτό τους. Λατρεύω να είμαι στην άλλη πλευρά της συνέντευξης, γιατί με ενδυναμώνει σαν δημοσιογράφο και επίσης με βοηθά να σκεφτώ για το πώς νιώθω, μιας και δεν έχω πάντα την ευκαιρία να το κάνω.

Θα θέλατε να προσθέσετε κάτι άλλο;

Μου αρέσει πολύ που ήρθα στο Comicdom Con Athens, όπως μου αρέσει να έρχομαι σε ευρωπαϊκά, αμερικάνικα ή σε άλλα events, γιατί θέλω να δείξω τον πολιτισμό των comics. Αυτό  προσπαθώ να το κάνω με τα shows, με τις συνεντεύξεις που κάνω εδώ στην Ελλάδα, στη Γαλλία, μιλώντας με Αμερικανούς και Βρετανούς δημιουργούς και με ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Όλη αυτή την προσπάθεια και τις συζητήσεις μπορείτε να τις  ακούσετε  στα multiversitycomics.com, orbitalcomics.com και στο iTunes.

Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας!

Εγώ σας ευχαριστώ!