2000AD Prog 2000

2000 τεύχη του 2000AD!

Wow! Το science fiction comic που κανείς δεν σκέφτηκε ότι μπορεί να επιβιώσει τόσο, ώστε το όνομα του μπορεί κάποια στιγμή να είναι παρωχημένο… Το comic το οποίο οι ιδιοκτήτες του, το 2000, αποφάσισαν να ονομάσουν το επετειακό του τεύχος (ή καλύτερα prog) Prog 2000, χωρίς να προβληματιστουν για το τι θα γίνει αν πράγματι έρθει η ώρα να δημοσιευτεί το πραγματικό τέυχος (prog) 2000… Το comic που ξεκίνησε σαν ένα φτηνό περιοδικό, από τα δεκάδες κάθε είδους που έβγαζε κάθε χρόνο μια μεγάλη εκδοτική… Έφτασε πλέον τα 2000 τεύχη. (Ή, όπως είπαμε σωστότερα, progs.)

Πρόκειται για μια σημαντική στιγμή για το περιοδικό, αλλά και για τα βρετανικά comics, και το 2000AD (το οποίο, να ξεκαθαρίσουμε πως απέχει πολύ από το να είναι το μακροβιότερο βρετανικό περιοδικό comics, είτε σε διάρκεια, είτε σε αρίθμηση) φροντίζει να το γιορτάσει. Σύμφωνα με την αναγνωστική εμπειρία μου, δυο τρόποι υπάρχουν για να γιορτάσεις μια τέτοια επέτειο: είτε εισάγοντας/σκοτώνοντας/επανεμφανίζοντας/παντρεύοντας έναν σημαντικό χαρακτήρα, είτε δίνοντας στο τεύχος μια επετειακή/εορταστική χροιά. Ευτυχώς, το 2000AD επέλεξε να επικεντρωθεί στον δεύτερο δρόμο. Σας καλώ να φανταστείτε πως ξεφυλλίζουμε μαζί τις σελίδες του και να γιορτάσουμε όλοι μαζί την περίσταση.

Ξεκινάμε με το τριπλό εξώφυλλο (κάτι που δεν συνηθίζεται και τόσο από το 2000 AD). Ένα iconic εξώφυλλο από τον Chris Burnham, με τον Dredd να κάθεται πάνω σε ένα πέτρινο 2000, ένα φανταστικό εξώφυλλο από τον μάστορα Cliff Robinson, με τον Tharg (εξωγήινο editor του 2000AD) πάνω σε ένα space spinner (σαν αυτό που χάριζε στους αναγνώστες για το πρώτο τεύχος) να ακολουθείται από ένα διαστημόπλοιο, με κάποιους από τις πιο αγαπημένους χαρακτήρες των 2000 progs, και το υπέροχο Diamond exclusive painted εξώφυλο του Glenn Fabry, με κάποιους από τους πιο χαρακτηριστικούς ήρωες του 2000AD και τον Dredd να προσπαθεί να χαμογελάσει. Πραγματικά, δεν θα ήξερα ποιο να διαλέξω από τα τρία. Μάλλον του Cliff Robinson, λόγω… space spinner. Μπορείτε να δείτε περισσότερα (και ενδιαφέροντα) για το behind the scenes των τριών εξωφύλλων, εδώ, εδώ και εδώ.

Ξεκινάμε με μια μονοσέλιδη ιστορία, με τον Tharg να μας προσφέρει μια εισαγωγή στον κόσμο του 2000ΑD, και συγκεκριμένα του Judge Dredd, σχεδιασμένη από τον… Brian Bolland!!! Και ο ίδιος ο Bolland πρέπει να έχει ξεχάσει πόσα χρόνια έχει να κάνει κανονικό comic, αλλά να που βρίσκεται εδώ για αυτή τη μεγάλη γιορτή. Η ιδέα αυτού του τεύχους για μονοσέλιδες εισαγωγές στις ιστορίες, έδωσε την ευκαιρία για αρκετά cameos χαρακτήρων, αλλά και για την επιστροφή κάποιων από τους κορυφαίους… χμμ… ας το γράψω σωστότερα… για την επιστροφή ΤΩΝ κορυφαίων artists που έχουν περάσει από τις σελίδες του 2000AD.

Και μια που μιλάμε για κορυφαίους, δεν θα μπορούσε να γράφει και να σχεδιάζει κάποιος άλλος την ιστορία του Dredd, από τους Wagner και Ezquerra. Μαζί τους, φέρνουν τον δεύτερο πιο δημοφιλή ήρωα τους, τον Strontium Dog, Johnny Alpha, σε ένα από τα λιγοστά crossovers των δύο χαρακτήρων. Ωραίο interaction ανάμεσα στους χαρακτήρες και υπέροχο artwork από τον Ezquerra, σε μια old school ιστορία, που έχει και τις εκπλήξεις της και διπλές σελίδες (12) από το συνηθίσμένο.

Ακολουθεί ένα πέρασμα από τον κόσμο του Slaine, σε σχέδιο ενός άλλου κορυφαίου artist, του Mick McMahon, ενός ανθρώπου που σημάδεψε την εικόνα και την αισθητική του 2000AD όσο ελάχιστοι άλλοι. Συγκεκριμένα, όσο δυο-τρεις artists που επίσης θα βρούμε στις σελίδες αυτού του τευχους. Ίσως, για κάποιον που δεν έχει παρακολουθήσει τη δουλειά του McMahon στο 2000AD, να μην είναι κατανοητό το ότι θεωρείται ισάξιος του Bolland, και μόνο, όμως, η σελίδα αυτή, νομίζω πως μπορεί να υπενθυμίσει κάποιους από τους λόγους για τους οποίους είναι τόσο σημαντικός artist. Εξαιρετικό στήσιμο, τρομερή ενέργεια, εντυπωσιακές σκιάσεις, και όλα αυτά με έναν εντελώς αβίαστο τρόπο.

Συνεχίζουμε με τον επίλογο (τον δεύτερο επίλογο, συγκεκριμένα) σε μια από τις πλέον εμβληματικές ιστορίες του 2000AD, του NEMESIS, από το δημιουργό του 2000AD, Pat Mills, και τον Kevin O’Neill (ο οποίος ήταν υπεύθυνος για το κομμάτι του artwork του 2000AD στη δημιουργία του). Η ιστορία ξεκινά ένα δισεκατομμύριο χρόνια μετά το τέλος της προηγούμενης. Για να είμαι ειλικρινής, είχα βρεί το τέλος της προηγούμενης ιστορίας πιο ισορροπημένο, οι δυναμικές σελίδες του Kevin O’Neill, όμως, με κάνουν να μην παραπονιέμαι.

Η επόμενη σελίδα είναι φτιαγμένη από τον Dave Gibbons (που βρέθηκε στις σελίδες του 2000AD από το πρώτο του κιόλας τεύχος, τον Φλεβάρη του 1977, και το artwork του δείχνει να μην έχει χάσει τίποτε από την ενέργεια του, 40 χρόνια αργότερα) και αποτελεί εισαγωγή για την ιστορία Rogue Trooper, γραμμένη από τον Gordon Rennie και σχεδιασμένη από τον Richard Elson (έναν από τους πολύ καλούς σχεδιαστές των τελευταίων ετών). Εδώ, έχουμε την επανεμφάνιση ενός σημαντικού χαρακτήρα (για πρώτη φορά, αν δεν κάνω λάθος, στο πιο πρόσφατο revamp του Rogue). Φαντάζομαι πως αυτό σημαίνει πως περισσότερος Rogue βρίσκεται στα σκαριά, ενώ πιθανότατα και η ιστορία που ξεκινά στο επόμενο τεύχος, με τίτλο “Hunted” (σε σχέδιο P.J. Holden) να δένει με αυτή.

Μια σελίδα σχεδιασμένη από τον Robin Smith, αποτελεί εισαγωγή για την ιστορία της Judge Anderson, από τον Alan Grant και τον David Roach. Μια Anderson πιο sexy από όσο έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια, που θυμίζει περισσότερο την ηρωίδα στα τέλη των 80s, και το artwork του David Roach είναι απλά συγκλονιστικό, καλύτερο και περισσότερο λεπτομερές και δυναμικό από όσο το θυμόμουν. Απλά, ένα από τα highlights του τεύχους.

Στην επόμενη εισαγωγική σελίδα, που σχεδιάζει ο Colin MacNeil, επισκεπτόμαστε τα 90s και γίνεται αναφορά σε λιγότερο ή περισσότερο επιτυχημένους χαρακτήρες που εμφανίστηκαν την εποχή εκείνη. Ανάμεσα σε αυτούς, βέβαια, είναι και ο SINISTER DEXTER, που ακολουθούν, από τους Dan Abnett και Mark Sexton. Ο Abnett συνεχίζει να γράφει αξιόλογες ιστορίες, με συγκλονιστική συνέπεια, ενώ δεν θα έπρεπε να ξενίζει η παρουσία του Sexton στο επετειακό Prog, παρά το γεγονός ότι έχει να επιδείξει το μικρότερο δείγμα γραφής σε σχέση με τους υπόλοιπους συμμετέχοντες. Η λεπτομέρεια στο artwork και σε αυτή την ιστορία (με πάμπολλες αναφορές, όπως, για παράδειγμα, αυτή σε έναν από τους ανθρώπους του ECBT2000AD podcast) αφήνει τον αναγνώστη άναυδο. Είτε πρόκειται για λεπτομέρειες στα κτίρια της πόλης, είτε για τους αναρίθμητους σταυρούς στο νεκροταφείο, πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται για το πόσες ώρες μπορεί να χρειάστηκε να αφιερώσει στο κάθε panel.

Λίγο πριν το κλείσιμο, έχουμε μια σελίδα του Boo Cook, με αναφορές σε χαρακτήρες που δημιουργήθηκαν στην μετά το 2000 εποχή, που ακολουθείται από μια νέα ιστορία (για να δείξουμε πως κοιτάμε προς το μέλλον). H νέα ιστορία, με τίτλο COUNTERFEIT GIRL, είναι δημιούργημα των Peter Milligan και Rufus Dayglo, και έχει να κάνει με κλοπή ταυτοτήτων στο μέλλον. Το πρόβλημα μου είναι ότι, μετά από αρκετές παταγώδεις απογοητεύσεις από τον Milligan, δυσκολεύομαι να το προσεγγίσω χωρίς προκατάληψη. Πάντως, για να είμαι δίκαιος, το πρώτο επεισόδιο δεν είναι κακό (το οποίο μπορεί και να μεταφράζεται σε “δεν έχει ξεφύγει ακόμα”) και το artwork είναι πολύ όμορφο, οπότε θα πρέπει να περιμένω πριν πω κάτι περισσότερο.

Αν καταφέρατε και μείνατε μαζί μου για όλο αυτό το review, θα καταλάβατε πως, από πλευράς artwork τουλάχιστον, το τεύχος (για να το θέσω κομψά) σκίζει! Κορυφαίοι artists, κάποιοι από τους οποίους δεν πίστευα πως θα ξανάβλεπα στις σελίδες του 2000AD, παρουσιάζουν πραγματικά αξιόλογες δουλειές (και σε καμία περίπτωση αρπαχτές, όπως θα μπορούσε να περιμένει κανείς). Το όλο τεύχος έχει έναν τόνο εορταστικό και οι ιστορίες του προσφέρουν κάποιες πολύ καλές στιγμές. Με άλλα λόγια, το τεύχος 2000 (τουλάχιστο σε μια πρώτη ανάγνωση) βρέθηκε να καλύπτει τις προσδοκίες μου για ένα τόσο σημαντικό ορόσημο της ανθολογίας που με έχει συνοδέψει στο μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου.