Invincible Iron Man #1

Για ακόμη μια φορά, η Marvel αλλάζει έναν πολυαγαπημένο κλασικό χαρακτήρα! Είστε ενθουσιασμένοι; Εγώ καθόλου. Προσωπικά, έχω βαρεθεί αυτή τη νέα συνήθεια της Marvel να παίρνει κλασικούς χαρακτήρες και να αλλάζει τον άνθρωπο πίσω από την μάσκα. Το έχουμε δει με τον Spider-Man (πολλές φορές), με τον Captain America και με πολλούς ακόμα. Ένας χαρακτήρας έμενε άθικτος: ο Iron Man. Κανείς δεν τολμούσε να αγγίξει τον Tony Stark, ειδικά αφού βγήκαν οι ταινίες του MCU. Το fanbase του είναι ένα από τα μεγαλύτερα που είχε ποτέ χαρακτήρας comics, πράγμα λογικό. Ποιός δεν αγαπά τον Tony Stark; Αλλά ήρθε και η δικιά του ώρα τώρα, καθώς ο φαινομενικός θάνατος του Stark μετά το CIVIL WAR II (μας κάνουν spoiler στο ίδιο τους το storyline) έχει γίνει θέμα όχι μίας, αλλά δύο σειρών: του INFAMOUS IRON MAN και του πιο πρόσφατου INVINCIBLE IRON MAN. Ενώ στον πρώτο τίτλο έχουμε μία παράξενη ιδέα, λίγοι θα είναι αυτοί που θα πουν πως δε θέλουν να δουν τον Doctor Doom να γίνεται διάδοχος του τίτλου του Iron Man. H υπόθεση από μόνη της τραβάει αναγνώστες, είτε fans της ιδέας είτε ενάντιούς της. Από την άλλη, όμως, έχουμε την κλασική Marvel. Πεθαίνει ο original χαρακτήρας και έρχεται ένας νεότερος, άγνωστος και συνήθως racially diverse αντικαταστάτης. Σε αυτήν την περίπτωση, έχουμε την Riri Williams…

Meet Riri Williams, μία νεαρή ιδιοφυία η οποία τρελαίνεται για την τεχνολογία, δεν έχει πολλούς φίλους και χάνει μέλη της οικογένειάς της από ένα τραγικό συμβάν. Με λίγα λόγια, πήραν τον Peter Parker του MCU, του έβγαλαν τις δυνάμεις της αράχνης και του άλλαξαν το φύλο. Μόλις πρωτοάκουσα για το comic αυτό, ήμουν σίγουρος πως θα έβλεπα κάτι εντελώς generic και unoriginal, το οποία θα μπορούσα να κράζω με φίλους και να γελάμε. Αλλά, παραδόξως, η Riri είναι ωραίος χαρακτήρας. Έχει αυτή την αφοσίωση και την εκκεντρικότητα που έχουν συνήθως οι αντικοινωνικές ιδιοφυίες. Πέφτει μέσα στα στερεότυπα του “φυτού” που ασχολείται μόνο με την επιστήμη, αλλά αυτό λειτουργεί υπέρ του comic. Ακόμα και οι χαρακτήρες γύρω από την Riri, δηλαδή οι γονείς της και η κολλητή της φίλη, είναι καλογραμμένοι. Είναι, βέβαια, μίας χρήσης και κάποιοι από αυτούς βρίσκονται εκεί μόνο και μόνο για να πεθάνουν αργότερα, έτσι ώστε να υπάρχει δράμα στην ζωή της πρωταγωνίστριας (δεν είναι spoiler, είναι το origin story της), αλλά εξυπηρετούν τον σκοπό τους καλά. Αλλά, αν έχετε ελπίδες πως το τεύχος αυτό είναι καλό, καλύτερα να το ξανασκεφτείτε, γιατί τα καλά τελειώνουν εδώ.

Αρχικά, τα σκίτσα είναι μέτρια. Όχι επειδή δεν είναι καλά, αλλά επειδή κάθε τίτλος της Marvel φαίνεται να έχει τον ίδιο σχεδιαστή. Τα σκίτσα αυτά έχουν γίνει βαρετά και είναι η απόδειξη πως η Marvel προτιμά να πηγαίνει από τον ασφαλή δρόμο και να κάνει τα ίδια και τα ίδια ξανά και ξανά, παρά να ρισκάρει σε κάτι καινούριο και πρωτότυπο. Ακόμα πιο εκνευριστικό είναι το design της στολής, την οποία έφτιαξε η Riri για να καταπολεμά το έγκλημα. Είναι σαν την πρώτη στολή Iron Manπου είχε φτιάξει ο Tony Stark σε μία σπηλιά, απλά λίγο πιό καθαρή. Η τεχνολογία, από την άλλη, είναι εντελώς αναπτυγμένη και κάνει τον πρώτο Tony Stark να φαίνεται άχρηστος μπροστά στην Riri Williams.

Αυτό το τεύχος, αν και καλογραμμένο, χάνει λίγο τον μπούσουλα με τα flashbacks της Riri και τη μάχη που λαμβάνει χώρα στο παρόν. Δεν υπάρχει ισορροπία και ο αναγνώστης χάνεται και δεν μπορεί να ακολουθήσει τη ροή του τεύχους. Ο Bendis δείχνει πως έχει κουραστεί από τις 88.000 σειρές που γράφει ταυτόχρονα, επειδή εκτός από μερικές πολύ καλές σκηνές, το τεύχος δεν ξέρει αν είναι κλασική light-hearted παιχνιδιάρικη Marvel ή μια λίγο πιο σοβαρή ιστορία. Όπως είπα και παραπάνω, το comic είναι καλογραμμένο – Bendis είναι αυτός όπως και να το κάνουμε – αλλά υπάρχουν αρκετά θέματα στην ροή του σεναρίου. Τα προτερήματα βρίσκονται κυρίως σε ό,τι έχει να κάνει με την εξέλιξη του χαρακτήρα της Riri, επειδή οι υπόλοιποι είναι ουσιαστικά κομπάρσοι.

Το μακράν μεγαλύτερο, όμως, ελάττωμα του comic είναι ο τίτλος του. Γιατί να λέγεται INVINCIBLE IRON MAN; Μέσα σε αυτό το comic δεν έδειξε ούτε μία φορά τον Iron Man, και τον Tony Stark τον έδειξε μόνο μία φορά. Αν δεν κάνω λάθος, η πρωταγωνίστρια υποτίθεται πως θα ήταν κάτι “εντελώς διαφορετικό και καινούριο από ό,τι έχουμε συνηθίσει”. Το να μην αλλάζει ούτε ο τίτλος δε βοηθά πολύ την κατάσταση. Θα μπορούσε να λέγεται INVINCIBLE IRON HEART ή INVINCIBLE RIRI WILLIAMS. Η Riri δεν είναι καν άντρας! Με λίγα λόγια, ο τίτλος υπονοεί πως τίποτα διαφορετικό δε θα γίνει και απλά άλλος ένας diverse νέος θα αντικαταστήσει έναν πολυαγαπημένο υπερήρωα. Μπράβο Marvel! Αυτό θα δείξει πως είσαι κοινωνικά ευαίσθητη και κατά του ρατσισμού. Όχι φτιάχνοντας νέους χαρακτήρες και παρουσιάζοντας τις κοινωνικές ομάδες που δέχονται ρατσισμό με δημιουργικό και ευαίσθητο τρόπο, αλλά παίρνοντας μία έτοιμη ιδέα και ανακυκλώνοντάς τη, με διαφορετική στολή και ένα νεαρό στερεότυπο πίσω από την μάσκα. Από ένα σημείο και μετά, σταματά να με νοιάζει η υπόθεση και σκέφτομαι απλά το πού έχουμε φτάσει και το πόσες δικαιολογίες χρειάζεται η Marvel για να βγάλει “σημαντικότατα” πρώτα τεύχη.

Ολοκληρώνοντας, το τεύχος από μόνο του δεν είναι όσο άσχημο περίμενα, αλλά παραμένει μέτριο μέχρι αηδίας. Ελπίζω η Marvel να αλλάξει την τακτική της, επειδή προς το παρόν δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα. Μπορεί στις ταινίες να σκίζει, αλλά στα comics έχει πέσει ποιοτικά πολύ τα τελευταία χρόνια. Το μόνο που μένει είναι να ελπίζουμε για το καλύτερο…