The Powerpuff Girls S02E01

The Last Donnycorn

Πώς να σας περιγράψω τον ενθουσιασμό μου, όταν το 2015, ανακοινώθηκε η επιστροφή του POWERPUFF GIRLS; Δεν τολμάω καν να μετρήσω τις ώρες που έχω δει, ξανά και ξανά, τα επεισόδια της πρώτης σειράς. Πρόκειται άλλωστε για ένα animation που ξεκίνησε το 1998 και τελείωσε το 2005, μετρώντας έξι σεζόν και αγκαλιάζοντας όοολη την παιδική μου ηλικία. Απλά ε, κάποια στιγμή μεγάλωσα, τα παιδικά του Σαββατοκύριακου άλλαξαν, άρχισα να πληρώνω φόρους (drama queen mode is on)…

Η πρώτη σεζόν του reboot ήταν απίστευτα πιστή στην αρχική σειρά. Πέρα από το opening song, τίποτα δε διέφερε. Την παρακολούθησα, εννοείται, λίγο από νοσταλγία, λίγο επειδή τα Powerpuff Girls είναι πραγματικά διασκεδαστικά. Και μου άρεσε που ξαναβρήκα τις τρεις μικρές superheroes, τον καθηγητή, την Townsville… Θέλω να πω, το σύμπαν τους είναι τόσο καλά στημένο, που 11 χρόνια μετά, δεν είχα καμία δυσκολία να συνδεθώ στην τρέλα του.

Και ξαφνικά, στις 3 Μαρτίου 2017, φτάνει η δεύτερη σεζόν! Δεν ενθουσιάστηκα, απλά έβαλα αμέσως να δω το πρώτο επεισόδιο, σίγουρη για την κλασική του ποιότητα. Σταθερές αξίες.

Ήταν κάκιστο! Αλήθεια, νομίζω πως είναι το πρώτο κακό επεισόδιο από το ’98. Καταρχάς, είναι 20λεπτό, και όχι 11λεπτό. Πιστεύω ότι σε cartoon με τόσο action και χρώματα και αστεία, 10 λεπτά είναι μια χαρά. Στα 20 λεπτά, είχα κάνει διάλειμα για φαΐ, για τουαλέτα, για τσιγάρο (κι ούτε που καπνίζω). Οι ιστορίες των τριών κοριτσιών δεν έχουν φτιαχτεί για να διαρκούν τόσο πολύ.

Επίσης, το όλο story άρχισε να ξεφεύγει σε μύθους με μονόκερους, στον κόσμο των ουράνιων τόξων, έπαιξαν κάτι μαγικοί καθρέφτες, ο Danny ο μονόκερος ήταν “ο εκλεκτός”… Βλακείες. Άμα θέλω να χαζέψω με το παραλήρημα του ADVENTURE TIME, θα βάλω να δω ADVENTURE TIME και όχι ένα μέτριο wannabe. Αυτό που είναι τρομερά ωραίο στο POWERPUFF GIRLS είναι ότι οι περιπέτειες συμβαίνουν σε μία σχετικά κανονική πόλη, με ένα δήμαρχο, έναν καθηγητή, μια δασκάλα, που όλοι τους είναι λιγότερο ή περισσότερο τρελοί. Αν μεταφέρουμε αυτήν την τρέλα σε ένα ήδη φανταστικό σύμπαν με μονόκερους, το αποτέλεσμα είναι εντελώς φλύαρο και άχρηστο. Δεν υπάρχει η αντίθεση που βγάζει όλο το γέλιο.

Νομίζω ότι αυτή τη φορά, το POWERPUFF GIRLS έπεσε στη παγίδα του “ε, για παιδιά είναι μωρέ” . Ναι, ΟΚ, για αυτά είναι, αλλά μπορούμε να μην παίρνουμε τα παιδιά για ηλίθια; Σκέφτομαι, βέβαια, πως επρόκειτο για ένα επεισόδιο που “ξέφυγε”, που ήθελαν να τεστάρουν κάτι νέο και μάλλον η σειρά θα συνεχίσει κανονικά από εδώ και πέρα. Καλύτερα, κατά την άποψή μου. Γιατί ναι, υποστηρίζω πραγματικά το νέο και την αλλαγή, αλλά εδώ δεν υπάρχει καν κάτι καινούργιο. Τέτοιου είδους παραληρήματα έχουμε ξαναδεί και καταντάει λίγο βαρετό, είναι η αλήθεια. Το γεγονός ότι στο χώρο του animation μπορούμε να δημιουργήσουμε οποιοδήποτε σύμπαν θέλουμε, δε σημαίνει απαραίτητα ότι χρειάζεται.

Πέρα από τα σεναριακά πρόβληματα, η ποιότητα του animation μένει πάντα καλή, και πιστή (πιθανώς υπερβολικά), στη σειρά του ’98. Και, γενικά, αν κάποιος έβγαζε τον σπαστικό Danny τον μονόκερο από τη μέση, δε θα μπορούσα να ξεχωρίσω ένα σημερινό επεισόδιο, από αυτά που έβλεπα μικρή. Δεν πιστεύω καθόλου ότι οι δημιουργοί έχουν στερέψει και πραγματικά νομίζω πως οι Blossom, Bubbles και Buttercup, έχουν περιθώριο να μας δώσουν κι άλλες ωραίες ιστορίες. Αλλάν σας παρακαλώ, αφήστε τους μονόκερους απ’ έξω.