Logan

Not your dad's X-Men movie

Έφτασε δυστυχώς η ώρα, μετά από 17 χρόνια, να αποχαιρετίσουμε τον Wolverine του Hugh Jackman, ένα από τα καλύτερα casting σε superhero ταινίες, αν όχι το καλύτερο. Είναι άραγε το LOGAN ο αποχαιρετισμός που αξίζει στον χαρακτήρα;

Στο έτος 2029, οι μεταλλαγμένοι έχουν σχεδόν εξαφανιστεί, με κανένα νέο μεταλλαγμένο να μην έχει γεννηθεί τα τελευταία 25 χρόνια. Οι X-Men δεν υπάρχουν πια (τους πάτησε το τρένο) και οι μόνοι που έχουν απομείνει από την ομάδα είναι οι Logan (aka Wolverine) και Charles Xavier (aka Professor X). Και οι δύο δεν έχουν καμία σχέση με ό,τι είχαμε δει στις προηγούμενες ταινίες X-MEN. Ο Logan είναι μια σκιά του εαυτού του, γερασμένος, με το σώμα του να μην επουλώνεται γρήγορα, όπως στο παρελθόν. Δουλεύει ως οδηγός λιμουζίνας, κοντά στα σύνορα με το Μεξικό, και έχει αναλάβει τη φροντίδα του Xavier, ο οποίος υποφέρει από μια νευροεκφυλιστική ασθένεια. Κάποια στιγμή, τον προσεγγίζει μια νοσοκόμα που του ζητά να την μεταφέρει στη Β. Ντακότα, μαζί με ένα μεταλλαγμένο κορίτσι, τη Laura, η οποία έχει ικανότητες παρόμοιες με του Logan. Λίγο μετά από αυτή τη συνάντηση, εμφανίζεται ο υπεύθυνος ασφαλείας  της Transigen, όπου δούλευε η νοσοκόμα, και ζητά από τον Logan πληροφορίες για να βρει αυτή και το κορίτσι. Και κάπως έτσι, ο Logan, χωρίς να έχει και πολύ όρεξη να βοηθήσει, βρίσκεται μπλεγμένος σε μια περιπέτεια καταδίωξης.

Το LOGAN δεν είναι μια τυπική superhero ταινία. Είναι σε μεγάλο βαθμό αυτοτελής, με την έννοια ότι δεν έχει το μεγάλο αριθμό easter eggs που έχουμε συνηθίσει από άλλες ταινίες του είδους, ούτε έχει άμεσες συνδέσεις με παλαιότερες ή επικείμενες ταινίες. Και αυτό λειτουργεί ευεργετικά, καθώς επιτρέπει στον James Mangold να φτιάξει μιας μικρότερης κλίμακας ταινία, χωρίς δαιδαλώδη πλοκή, που επικεντρώνεται στους χαρακτήρες, χωρίς να παραμελεί τη δράση.

Χάρη σε αυτή την επικέντρωση στους χαρακτήρες, οι Hugh Jackman και Patrick Stewart καταφέρνουν να δώσουν τις καλύτερες ερμηνείες τους στους ρόλους που τους πρωτοείδαμε στο πρώτο X-MEN. Πολύ καλή και η πρωτοεμφανιζόμενη Dafne Keen στο ρόλο της Laura, καθώς καταφέρνει και αποδίδει αποτελεσματικά το συνδυασμό παιδικής αθωότητας και ζωώδους βίας που απαιτεί ο χαρακτήρας. Άλλο ένα στοιχείο που απελευθερώνει την ταινία είναι ότι είναι ακατάλληλη για ανηλίκους. Αυτό δεν έχει ως αποτέλεσμα λουτρά αίματος και βία για τη βία, αλλά επιτρέπει την πιο ολοκληρωμένη απεικόνιση της αγριότητας του Wolverine, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το χαρακτήρα.

Ειδική μνεία αξίζει στη χορογραφία των σκηνών μάχης του Logan και της Laura. Οι δύο χαρακτήρες έχουν παρόμοιες ικανότητες και χαρακτηρίζονται από ζωώδη αγριότητα, όμως οι κινήσεις τους και οι ερμηνείες στις σκηνές μάχης τους διαφοροποιούν. Σε κάθε κίνηση του Logan, είναι εμφανής η εμπειρία του, αλλά και η κούρασή του, με το κάθε βήμα του να μοιάζει ότι ζυγίζει τόνους. Στον αντίποδα, οι κινήσεις της Laura δείχνουν ότι δεν έχει μεγάλη εμπειρία και δρα κυρίως με βάση το ένστικτο, κάτι που της δίνει της εικόνα αγριόγατας.

Για να απαντήσω στην ερώτηση στην αρχή του άρθρου, ναι, το LOGAN είναι ένας ικανοποιητικός αποχαιρετισμός στον κινηματογραφικό Wolverine που δίνει στους fans αυτό που ζητούσαν από μια solo ταινία με τον χαρακτήρα. Δεν είμαι σίγουρος αν είναι η καλύτερη ταινία στο κινηματογραφικό σύμπαν των X-Men. Θα περιμένω μια δεύτερη, πιο κριτική παρακολούθηση της ταινίας, για να αποφανθώ. Σίγουρα, όμως, είναι μια από τις καλύτερες και χτυπάει άνετα τριάδα!