X-O Manowar #1

Πέρα από τις κλασσικές επιλογές της Marvel και της DC, υπάρχει το υπερηρωικό σύμπαν της Valiant, που έκανε την επανεμφάνιση του το 2012, και από την αρχή πάτησε γκάζι, προσφέροντας κάτι διαφορετικό στο αναγνωστικό κοινό. Πέντε χρόνια μετά, ο τίτλος-ναυαρχίδα της εταιρίας, X-O MANOWAR, ήρθε στο τέλος του, με το τεύχος #50, και φτάνουμε στο σήμερα, όπου η Valiant ξεκίνησε την κυκλοφορία του δεύτερου volume της σειράς. Μόνο που, σε αντίθεση με το μεγαλύτερο μέρος των relaunches των δύο μεγάλων εταιριών, εδώ πρόκειται για κάτι πιο ουσιαστικό.

Για άγνωστους λόγους, ο Aric έχει εγκαταλείψει την πανοπλία του, τη Γη και το υπερηρωιλίκι εν γένει, απροσδιόριστο χρόνο μετά από τα γεγονότα του 1ου volume. Τραυματισμένος, μεγαλύτερος, κουρασμένος σωματικά και, κυρίως, ψυχικά, έχει εγκατασταθεί σε έναν άλλον πλανήτη, όπου ζει μια ήρεμη ζωή, καλλιεργώντας την γη, συντροφιά με τον νέο του έρωτα. Φυσικά, οι μάχες και η βία θα βρεθούν πάλι στο διάβα του, καθώς θα κληθεί να αγωνιστεί στον πόλεμο που μαίνεται στο νέο του σπίτι.

Ο Matt Kindt, συγγραφέας των νέων περιπετειών του Aric, δεν ξεχνά το Βησιγότθικη καταγωγή του ήρωα (αντίθετα, την κάνει αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας), καθώς παρά τα όσα έχει ζήσει στο παρόν και αντιμέτωπος με υπερκακούς και εξωγήινες φυλές, ένα κομμάτι του θα ανήκει πάντα εκεί. Έτσι, παρ’ όλο που το σκηνικό είναι ένας άλλος πλανήτης, ο Kindt μας δίνει ένα πρώτο τεύχος που είναι εμπνευσμένο, πρωτίστως, από pulp fantasy περιπέτειες.

Το characterization του Aric είναι ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο, που βοηθά στην πιο ρεαλιστική ατμόσφαιρα του τεύχους. Όπως ήδη ανέφερα, ο πρώην υπερήρωας κατατάσσεται πλέον στην κατηγορία ηρώων που δεν αντέχουν πια το βάρος του σωτήρα και προτιμούν να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους όσο πιο ήσυχα γίνεται. Ωστόσο, το φυσικό ταλέντο του Aric δεν περνά απαρατήρητο και, όπως είναι φυσικό, οι ανώτεροί του το εκμεταλλεύονται. Αλλά ακόμη και αυτός έχει όρια και ξέρει πότε είναι έτοιμος να τα ξεπεράσει και τότε είναι που μπαίνει στο παιχνίδι η επανένωση με την πανοπλία του, ονόματι Shanhara. Ένα από τα μυστήρια της νέας σειράς, είναι το τι έγινε μεταξύ πανοπλίας και χρήστη και ο Aric δεν επιθυμεί να την χρησιμοποιεί, το οποίο, λογικά, θα συνδέεται και με την αυτοεξορία του στον ξένο πλανήτη.

Στον οπτικό τομέα, ο Kindt έχει τον καλύτερο δυνατό συνεργάτη, στο πρόσωπο του Tomas Giorello. Τα τοπία είναι πανέμορφα, ο Aric είναι στιβαρός και μέσα σε ένα καρέ μπορεί να μας δώσει να καταλάβουμε τί είδους εμπειρίες τον έχουν οδηγήσει εδώ, οι σκηνές δράσης απλά κυλάνε τελείως ομαλά στο μάτι, ενώ ο σχεδιαστής μοιάζει να βρίσκει πάντα την πλέον κατάλληλη γωνία για να παρουσιάσει όσο πιο δυνατά μπορεί τον πρωταγωνιστή. Και όταν το μεγαλύτερο μέρος του διπλού πρώτου τεύχους αποτελείται από μία μεγάλη σεκάνς, όπου ο πρωταγωνιστής ανεβαίνει γκρεμούς και πολεμά στρατιώτες και εξωγήινα τέρατα, γίνεται γρήγορα κατανοητό γιατί ταιριάζει απόλυτα ο Giorello στο πρώτο arc του νέου volume. Επιπλέον, ο συνδυασμός σχεδίου και χρώματος, με τα πολύ πιο απαλά μελάνια, αναδεικνύει την pulp αισθητική του τεύχους και μου φέρνει μνήμες από το art του Andy Kubert στο 1602. Με λίγα λόγια, το σχέδιο του Giorello είναι υπέροχο.

Το X-O MANOWAR #1 αποτελεί ένα εξαιρετικό πρώτο κεφάλαιο στη νέα φάση της ζωής του ομώνυμου ήρωα. Και δεν πρόκειται για κόλπο marketing, καθώς η ιστορία που μας παρουσιάζουν οι Kindt και Giorello χρειάζεται το #1. Η προσωπικότητα του πρωταγωνιστή έχει αλλάξει, το status quo είναι τελείως διαφορετικό, και η ατμόσφαιρα της πλοκής ελάχιστη σχέση έχει με ό,τι μας έχει συνηθίσει η Valiant στο παρελθόν της σειράς.