Bug! The Adventures of Forager #1

Καμιά φορά, είναι περίπλοκο. Υπάρχουν comics που μόλις τα διαβάσεις παθαίνεις ζημιά. Υπάρχουν και αυτά που, μετά τις πρώτες 3-4 σελίδες, ανυπομονείς να τελειώσουν και τα διαβάζεις είτε από ψυχαναγκασμό είτε γιατί πάσχεις από FoMO είτε και τα δύο. Καμιά φορά, όμως, υπάρχουν και comics, τα οποία τα διαβάζεις και τα ξαναδιαβάζεις και, παρά τις πολλαπλές αναγνώσεις, τελικά καταλήγεις να μην είσαι σίγουρος για τα αισθήματά σου προς αυτά.

Μια τέτοια περίπτωση ήταν για μένα το BUG! THE ADVENTURES OF FORAGER #1. Η ιστορία ξεκινά ουσιαστικά από εκεί ακριβώς που τελειώνει το COSMIC ODYSSEY, με τον χαρακτήρα να ξυπνάει σε ένα εγκαταλελειμμένο υπόγειο. Από εκεί και πέρα, γινόμαστε μάρτυρες μιας κάπως χαοτικής περιπέτειας, στην οποία εμπλέκεται ένα κορίτσι φάντασμα, ένα αρκουδάκι και διάφορα τερατόμορφα πλάσματα. Φυσικά, μιας και μιλάμε για ένα χαρακτήρα βγαλμένο από το FOURTH WORLD SAGA του Jack Kirby, από εδώ περνάνε πολλοί χαρακτήρες του σπουδαίου δημιουργού. Έτσι, πέρα από τις αναφορές στους New Gods, εδώ εμφανίζονται οι OMAC, Sandman, Manhunter, Black Racer, καθώς και το δίδυμο των Brute και Glob. Ακροβατώντας μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, ο χαρακτήρας, παρέα με τον δεύτερο Sandman, Garrett Sanford, καταλήγει να πολεμάει τον General Electric, έναν ήρωα από το μακρινό THE SANDMAN #1 του 1974, ώσπου να καταλήξει σε μια διαδιαστασιακή τρύπα. Το comic είναι γεμάτο αναφορές στον Kirby, μπερδεμένες με pop ανησυχίες και 70s ψυχεδέλεια. Ο σουρεαλισμός είναι διάχυτος, ενώ οι φιλοσοφικές αναζητήσεις φτάνουν μέχρι τον Albert Camus. Παράλληλα, το καλλιτεχνικό κομμάτι κινείται σε αρκετά καλά επίπεδα, με δεδομένο πάντα ότι είστε εξοικειωμένοι με την εικονογράφηση των Allreds, που μάλιστα εδώ ώρες-ώρες προσομοιάζει το στιλ του Kirby.

Φτάνουν, όμως, αυτά για να μιλάμε για ένα καλό τεύχος; Δεν έχω αποφασίσει… Αν και η πλοκή παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον, οι διάλογοι ανα φάσεις θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν στην καλύτερη περίπτωση υποτυπώδεις ή αφελείς και στην χειρότερη γραμμένοι στο πόδι, ίσα-ίσα για να γεμίσουν τα μπαλονάκια των διαλόγων, ακολουθώντας τη μέθοδο Stan Lee. Εκτιμώ πως οι Allreds πήγαν να πιάσουν το κλίμα μιας άλλης εποχής, χωρίς όμως να έχουν τα κατάλληλα εφόδια και κυρίως αγνοώντας ότι τα 70s, καλώς ή κακώς, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Και από εδώ ξεκινούν ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα, καθώς στην προσπάθειά τους να εξισορροπήσουν αυτό το κλίμα νοσταλγικής αφήγησης καταλήγουν να το μπολιάζουν με τα στερεότυπα και τα προβλήματα που έχουν όλα τα comics της YOUNG ANIMAL, τα οποία πουλιούνται ως πολύ πιο εναλλακτικά κι έξυπνα από ότι πραγματικά είναι. Έτσι, οι ήρωες του Kirby καταλήγουν εγκλωβισμένοι ανάμεσα σε ένα 70s revival και στον hipster ψευτόπειραματισμό που, εμένα τουλάχιστον, στο τέλος μου άφησε μια άβολη αίσθηση.

Το άλλο μεγάλο πρόβλημα που αντιμετώπισα είναι πως δυσκολεύομαι να καταλάβω πότε και πού διαδραματίζεται αυτό το τεύχος. Είναι στο παλιό DC Universe; Είναι στο New 52 και στο νέο Multiverse; Είναι στα πλαίσια του Rebirth ή αποτελεί μέρος ενός κλειστού κόσμου που εκτυλίσσεται στα comics της Young Animal; Δικαίως θα μου πείτε, βέβαια, τι σχέση έχει αυτό με το αισθητικό επίπεδο ενός comic; Και απαντώ. Εγώ τουλάχιστον – αλλά έχω σοβαρές ενδείξεις πως δεν είμαι ο μόνος – χρειάζομαι να βάζω το καθετί που πέφτει στα χέρια μου σε ένα πλαίσιο και αυτό όχι – μόνο – επειδή είμαι κάποιου είδους continuity freak, αλλά για να μπορέσω να καταλάβω τι στο καλό είναι αυτό που διαβάζω.

Δεν νομίζω ότι οι οπαδοί του Kirby θα ενθουσιαστούν με τη γραφή του συγκεκριμένου τεύχους. Συγχρόνως, δεν νομίζω πως οι οπαδοί της YOUNG ANIMAL θα μαγευτούν από την επιστροφή των ηρώων του μεγάλου δημιουργού. Άρα σε ποιόν απευθύνεται αυτό το mini series;

Θα δούμε στο μέλλον. Εγώ θα διαβάσω και το υπόλοιπο της σειράς, για διάφορους λόγους, τους οποίους δεν έχω αποσαφηνίσει ακόμη πλήρως. Λίγο ο Kirby, λίγο το ότι ακόμη εναποθέτω κάποιες ελπίδες στην YOUNG ANIMAL, λίγο οι Allreds. Ο κύριος, βέβαια, λόγος είναι το ότι ο Tom King το καλοκαίρι ετοιμάζεται να επαναφέρει τους New Gods, καθιστώντας το BUG! THE ADVENTURES OF FORAGER έναν ιδανικό πρόλογο. Εξάλλου, δεν αποκλείω όταν φτάσουμε στο έκτο τεύχος να με έχει κερδίσει. Όπως, επίσης, δεν αποκλείω να καταλήξω να το κράζω ως μια από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις τις χρονιάς. Εξάλλου, το είπα από την αρχή. Καμιά φορά είναι περίπλοκο.