Rogue And Gambit #1
Ενώ στον περισσότερο κόσμο εορτάζουν την έλευση του 2018, πιθανώς στο Χ-office της Marvel ο χρόνος έχει σταματήσει στο 1994. Τουλάχιστον, θεωρώ ότι μόνο κάπως έτσι θα μπορούσε να δικαιολογηθεί η απόφαση να εκδώσουν σήμερα ένα limited series 5 τευχών, με πρωταγωνιστές τους Rogue και Gambit. Μπορεί πριν δύο δεκαετίες το ειδύλλιο των δύο μεταλλαγμένων να συγκέντρωνε πάνω του τους προβολείς του ενδιαφέροντος όλων των X-fans και οι πωλήσεις των comics που τους είχαν πρωταγωνιστές να έφταναν στα ύψη, αλλά σήμερα η έκδοση ενός τέτοιου comic φαντάζει κάπως αναχρονιστική.
Η Kitty Pryde, αρχηγός της Χ-κοινότητας πια, στέλνει σε κοινή αποστολή τους Rogue και Gambit, ως ρομαντικό ζευγάρι σε ένα παραθεριστικό προορισμό, για να ερευνήσουν διάφορα παράξενα φαινόμενα που σχετίζονται με μεταλλαγμένους και, φυσικά, αυτό δεν καταλήγει και πάρα πολύ καλά. Παράλληλα, ο Gambit συνεχίζει τις προσπάθειές του να προσεγγίσει ερωτικά τη Rogue, η οποία, φυσικά, του αντιστέκεται, γιατί προφανώς μια ακόμα φορά έχασε τον έλεγχο των δυνάμεων της. Σας θυμίζει κατι; Προφανώς όλες τις ιστορίες με πρωταγωνιστές τη Rogue και τον Gambit όλα αυτά τα τελευταία χρόνια.
Και στη θεωρία, υπάρχει μια λίστα από λόγους που αυτό το comic θα έπρεπε να αποτύχει, αλλά το πρώτο τεύχος έρχεται για να ανατρέψει τις θεωρίες μου. H Kelly Thompson παραδίδει ένα καλογραμμένο πρώτο τεύχος που, αν και δε λαμβάνουν χώρα πολλές εξελίξεις, η δυναμική των χαρακτήρων είναι αυτή που τραβάει την προσοχή. Προφανώς, παρακολουθούμε μια ρομαντική κομεντί, με πρωταγωνιστές τους δύο fan favorite χαρακτήρες, και η δράση εκλείπει αρκετά από το τεύχος.
Οι διάλογοι μεταξύ των χαρακτήρων, όμως, είναι εξαιρετικοί. Η συγγραφέας έχει καταφέρνει να σκιαγραφήσει άψογα τους χαρακτήρες και τόσο οι σκηνές μεταξύ Rogue και Gambit, αλλά και οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των υπολοίπων χαρακτήρων είναι τόσο οικείες, που καταφέρνουν να ισοσταθμίσουν όλα τα αρνητικά στοιχεία του τεύχους. Η Thompson ισορροπεί πάνω σε ένα λεπτό σχοινί, καθώς το τελικό αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι σαν ένα ξαναζεσταμένο φαγητό, αντιθέτως όμως παραδίδει ίσως την πιο καλογραμμένη Rogue των τελευταίων ετών.
Βέβαια, σε συνάρτηση με το υπόλοιπο continuity των X-Men, η ιστορία φαίνεται να βρίσκεται κάπως εκτός χρόνου, καθώς η Rogue τα τελευταία χρόνια παίζει μπάλα κυρίως με τους Avengers, ενώ η εμφάνιση, τόσο αυτής όσο και του άλλου της μισού στο πρόσφατο ASTONISHING X-MEN, είναι τυχαία. Παράλληλα, και ο Gambit εμφανίζεται σε αυτό το τεύχος με την παραδοσιακή και διάσημη ενδυμασία του, αντί για την all-black που συνόδευε όλες τις πρόσφατες εμφανίσεις του. Αυτά τα σκόπιμα ή μη λάθη, όμως, συντελούν θετικά στο τελικό αποτέλεσμα, καθώς φανερώνουν τη διαχρονικότητα, αυτό το κυνήγι που παίζει το ζευγάρι από την αρχή της εμφάνισης του, καθώς και σε όλα τα σύμπαντα και ιστορίες που εμφανίστηκαν μαζί.
Το στοιχείο, όμως, που σώζει σίγουρα την μπάλα και ευθύνεται για αυτό το τελικό θετικό αίσθημα που σου αφήνει αυτό το τεύχος, βασίζεται στο artwork του εξαιρετικού Pere Perez. Και ο σχεδιαστής δείχνει από την αρχή την διάθεση να θριαμβεύσει, με τις δύο πρώτες σελίδες του τεύχους να περιέχουν ένα εξαιρετικό double page splash, με στιγμιότυπα από τις στιγμές του ζευγαριού. Και ο σχεδιαστής συνεχίζει την πορεία του προς το θρίαμβο, με την εκφραστικότητα που προσθέτει στους χαρακτήρες που σχεδιάζει και τα εξαιρετικά γεμάτα χρώμα και φωτεινά φόντα – χάρη και στη συνδρομή του colorist Frank D’Αrmata. Το artwork του τεύχους είναι απλά αριστουργηματικό.
Πέρσι, στο Τop 10 superhero couples, που είχα κάνει, είχα τοποθετήσει το ομώνυμο ζευγάρι του τίτλου στην 8η θέση της σχετικής λίστα, λέγοντας πως όλοι οι fans αναμένουν να δουν αν οι δύο χαρακτήρες θα καταλήξουν μαζί ή όχι. Και η σειρά ξαναδιατυπώνει αυτήν μας την απορία και η ιστορία που παρουσιάζει έχει σκοπό να μας παίδεψει, με την καλη έννοια, μέχρι να δούμε την κατάληξη του ζευγαριού. Γιατί όλη η ουσία, η οποία αποτυπώνεται και ξεκάθαρα σε αυτήν την σειρά, είναι ακριβώς αυτό το ερώτημα, αυτή η αμφιβολία για το αν θα καταλήξουν μαζί.