Hope 31 Comics #1
Κάθε con είναι μια ευκαιρία για παρουσίαση νέων δημιουργιών. Στο πρόσφατο Comicdom Con Athens ανέμενα να δω και να διαβάσω πολλές από τις καινούργιες δουλειές. Μια προαναγγελία, όμως, μου είχε κεντρίσει ιδιαιτέρως το ενδιαφέρον. Αφού πήρα στα χέρια μου το τεύχος, αποφάσισα να αφιερώσω ένα άρθρο μου σε αυτό, διότι το θεωρώ την καλύτερη αγορά που έκανα στο Con!
Το τμήμα “Σκίτσο/Κόμικς” του εργαστηρίου τέχνης “Ζωγραφίζω” , που εδρεύει στο Ν. Ηράκλειο Αττικής επί της οδού Ελπίδος στον αριθμό 31, συγκέντρωσε ιστορίες από μαθητές του, ηλικίας από 10 έως και 18 ετών και εξέδωσε το πρώτο τεύχος του HOPE 31 COMICS, με την υποστήριξη της ΙΟΝ, του SοComic και της Jemma Press.
Στις σελίδες αυτού του περιοδικού θα βρούμε 34 έργα, από ισάριθμους νεαρούς καλλιτέχνες, όλοι τους μαθητές του Νικόλα Στεφαδούρου. Ο Stef, ο οποίος είχε και την καλλιτεχνική επιμέλεια της έκδοσης, έχει αναλάβει τα δυο τελευταία χρόνια το τμήμα comics του εργαστηρίου που δημιούργησε ο Μιχάλης Τόρης και φαίνεται ότι η δουλειά που γίνεται εκεί αποδίδει. Κάθε σελίδα αυτού του πρώτου τεύχους είναι και μια μικρή ιστορία ή μια και μόνη εικόνα, υλοποιημένη εξ’ ολοκλήρου από κάποιον μαθητή. Δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να σταθώ σε κάποια από αυτές καθώς και οι 34 είναι ξεχωριστές.
Σε άλλες διακρίνονται στοιχεία που αποδεικνύουν πως οι δημιουργοί τους έχουν το ταλέντο στο σχέδιο ή μεγάλη φαντασία στο σενάριο, άλλες φανερώνουν την αγωνία ή τους προβληματισμούς των καλλιτεχνών. Σε όλες, ωστόσο, ξεχειλίζει το βασικότερο συστατικό, η αγάπη για τη δημιουργία και την έκφραση.
Ξεφυλλίζοντας το τευχάκι, θα βρείτε από cyborgs και οδηγούς αγώνων μέχρι τον Darth Vader και σαμουράι. Θα σταθείτε ακόμα σε εκείνα τα περίεργα σκαριφήματα, που θα σας θυμίσουν τις παιδικές ζωγραφιές που βλέπουμε αναρτημένες σε γραφεία δημοσίων υπηρεσιών, αλλά και στα σκόρπια ορθογραφικά ή εκφραστικά λάθη εδώ και εκεί. Όλα αυτά είναι ενδείξεις ότι η δουλειά των παιδιών και εφήβων μαθητών του “Ζωγραφίζω” περιέχει μεράκι και ενδιαφέρον για τα comics.
Είναι προς τιμήν των υπευθύνων που επέλεξαν να δημοσιεύσουν αναλλοίωτα τα έργα, ανεξάρτητα από την τεχνική αρτιότητα ή τα όποια λάθη. Η δημοσίευση των έργων αποτελεί μεγάλη επιβράβευση για όλους τους μαθητές, βοηθά δε να αποκτήσουν κίνητρο, ώστε να συνεχίσουν την ενασχόλησή τους και να ακολουθήσουν τον καλλιτεχνικό τους δρόμο, όπου και αν τους οδηγήσει τελικά. Διότι πρέπει να καταλάβουμε όλοι, αναγνώστες, δάσκαλοι και γονείς, ότι κανείς δεν αγάπησε την τέχνη με το ζόρι ή επειδή κάποιος του είπε ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος.
Η τέχνη αποτελεί μορφή έκφρασης. Όταν ένα παιδί εκφράζεται ελεύθερα μέσω αυτής, θα την αγαπήσει. Εφόσον την αγαπήσει, θα θελήσει να μάθει περισσότερα. Αν μάθει περισσότερα, στην καλύτερη περίπτωση θα γίνει ένας μεγάλος καλλιτέχνης και στη χειρότερη ένας ερασιτέχνης ή ένας καλά ενημερωμένος φιλότεχνος. Σε κάθε περίπτωση θα είναι ίσως ένας καλύτερος άνθρωπος, καθώς θα έχει απολαύσει την απελευθερωτική δύναμη της καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Αυτό, λοιπόν, το μικρό τεύχος δικαίως φέρει τον τίτλο ΗOPE. Δεν είναι μόνο η παραπομπή στον δρόμο που βρίσκεται το εργαστήριο, αλλά και ένα μήνυμα για την ελπίδα της 9ης Τέχνης, τους νέους καλλιτέχνες που ελπίζουμε να έρθουν, αλλά και τους νέους αναγνώστες που προσδοκούμε να αποκτήσουμε. Είναι εν τέλει ένα μήνυμα ελπίδας για την καθολική εμπέδωση της τέχνης ως έκφρασης και όχι ως αυτοσκοπού έξω από τον άνθρωπο.
Αξίζουν, λοιπόν, πολλά συγχαρητήρια για αυτήν την πρωτοβουλία, σε όλους όσοι εργάστηκαν και στήριξαν την προσπάθεια και, φυσικά, σε όσους αγόρασαν και θα αγοράσουν αυτό το τεύχος. Πέραν της ηθικής υποστήριξης που δίδεται στους νεαρούς δημιουργούς να συνεχίσουν, ενισχύονται και τα κοινωφελή ιδρύματα, όπου θα διαμοιραστεί το ποσό των εσόδων που θα συγκεντρωθεί.