Man Of Steel #1

Πλέον είναι γεγονός! O Bendis ήρθε στη DC, το μέλλον του Superman βρίσκεται στα χέρια του και όλοι οι αναγνώστες παρακολουθούμε, με κομμένη την ανάσα, τις εξελίξεις. Με το τεύχος αυτό, έχουμε πλέον την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά στον τίτλο του δημοφιλέστερου υπερήρωα όλων των εποχών, και ελπίζουμε να μην είναι μια χαμένη ευκαιρία. Σε αντίθεση με όλους τους προηγούμενους τίτλους, που κατά καιρούς έχει αναλάβει ο Bendis, η μοίρα του Superman δεν βρισκόταν σε κακά χέρια πριν αναλάβει αυτός.

Αντιθέτως, από το DC REBIRTH και μετά, η επιστροφή του αυθεντικού Superman με την Lois και η εισαγωγή του υιού Jon Kent στη μυθολογία του χαρακτήρα, συσπείρωσε αναγνώστες και fans του δημοφιλούς υπερήρωα, στους τίτλους που πρωταγωνιστούσε. Το MAN OF STEEL είναι η εβδομαδιαία σειρά με την οποία ο Bendis αποσκοπεί να αλλάξει το status quo του Superman.

Βέβαια, είχαν ήδη κυκλοφορήσει δύο μικρές ιστορίες στο εμβληματικό ACTION COMICS #1000 και στο DC NATION #0, με τις οποίες πήραμε μια μικρή πρώτη γεύση για το τι πρόκειται να δούμε στον τίτλο, οι οποίες, κατά γενική ομολογία, δεν ενθουσίασαν. Φυσικά, ήταν πολύ μικρές για να βγάλουμε ουσιαστικά συμπεράσματα, αλλά από το παρόν τεύχος, μάλλον μπορούμε να το κάνουμε, με μεγαλύτερη ασφάλεια, σε έναν βαθμό.

Η συγγραφική τεχνική και το ύφος του Bendis είναι διακριτά στο MAN OF STEEL #1, αλλά δεν είναι καθόλου απωθητικά. Ο Bendis προσπαθεί να ελέγξει φαίνεται το στιλ του και να μειώσει κάποια στοιχεία του τρόπου γραφής του, που έχουν κατακριθεί εντόνως στο παρελθόν, και φαίνεται να το καταφέρνει. Ως αποτέλεσμα, αυτό το πρώτο τεύχος μου άρεσε. Έχοντας σχετικά περιορισμένη επαφή στις σχέσεις μου με τον Superman, δεν μπορώ να πω ότι το πρώτο ολοκληρωμένο τεύχος του BMB ήταν κακό.

Είναι ένα τεύχος που, κατά βάση, εισάγει τα διάφορα plot points που θα μας απασχολήσουν στη συνέχεια της σειράς, ενώ επίσης μας συστήνει και νέους χαρακτήρες, με το μεγαλύτερο βάρος, φυσικά, να πέφτει στον Zaar, τη νέα νέμεση του Superman, που ο Bendis θέλει να μας αποδείξει ότι είναι κάτι παραπάνω από μυς και πρωτεΐνη. Πάντως, ο χαρακτήρας παραμένει αρκετά αδιάφορος, ενώ ήδη από την πρώτη του εμφάνιση στο ACTION COMICS #1000, δεν είχε καταφέρει να με συγκινήσει ιδιαίτερα, κάτι που ισχύει και εδώ. Ο Zaar μοιάζει σαν μια μίξη Thanos και Lobo, στα μάτια μου, και προς το παρόν αυτός ο συνδυασμός είναι απίστευτα κλισέ και δεν μου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Αντιθέτως, η νέα πυροσβέστης που εμφανίστηκε στο μέσο του τεύχους, ήταν ένας χαρακτήρας που με ενθουσίασε πολύ περισσότερο.

Όσον αφορά τοn βασικό χαρακτήρα της σειράς, ο Bendis φαίνεται να κατέχει αρκετά καλά τη γλώσσα του Superman. Ο Superman είναι ο ήρωας που θα βοηθήσει τη γιαγιά να διασχίσει τον δρόμο, αλλά και που παράλληλα έχει την ικανότητα να εμποδίσει μια πυρηνική καταστροφή, δημιουργώντας εντυπωσιακά πυροτεχνήματα στον αέρα. Ο Clark Kent, όμως, είναι και τρομερά αστείος όταν χρειάζεται, αλλά είναι και ένας τύπος που μπορεί να έρθει σε άβολη θέση. Αν και διακρίνω και έναν μικρό φόβο στα μάτια του, o Bendis προς το παρόν τον χειρίζεται άψογα.

Από την άλλη, στο τεύχος είδαμε ελάχιστη Lois και ακόμη πιο λίγες στιγμές οικογενειακής θαλπωρής, που ενισχύουν τους φόβους μου για τη μοίρα της Kent Family στη συνέχεια της σειράς. Ελπίζω μόνο η (εντελώς αχρείαστη και ξενέρωτη) σκηνή στο φινάλε του τεύχους, να μην οδηγήσει σε καθόλου ευχάριστες για τους αναγνώστες καταστάσεις.

Το artwork του πρώτου τεύχους ανέλαβε το εξαιρετικό δίδυμο των Ivan Reis και Joe Prado, που φυσικά αποδίδουν ένα εξαιρετικό, σχεδόν αψεγάδιαστο αποτέλεσμα. Οι δύο καλλιτέχνες, βετεράνοι πλέον σε DC τίτλους, φροντίζουν να δώσουν στους αναγνώστες ένα ευφάνταστο οπτικό αποτέλεσματα, και ίσως μια από τις καλύτερες δουλειές που έχουν κάνει. Ασφαλώς, η πολύχρωμη παλέτα του Alex Sinclair, που διακοσμεί τα σχέδια των Reis/Prado, είναι ίσως το πιο αξιοθαύμαστο συστατικό του τεύχους.

Ο Bendis, σε όλα τα προηγούμενα franchises που είχε αναλάβει, φρόντιζε πάντα να μας εισάγει με ένα γεγονός που άλλαζε δραματικά το status quo των χαρακτήρων. Αυτές οι αλλάγες σοκάραν, σχεδόν καθολικά, το αναγνωστικό κοινό, αλλά στη συνέχεια αποκτούσαν ένθερμους υποστηρικτές, αλλά και φανατικούς εχθρούς. Ο Superman δεν φαίνεται να χρειάζεται μια τέτοια αλλαγή, και ελπίζω o Bendis να μην παρασυρθεί και απομακρύνει τους παραδοσιακούς αναγνώστες του τίτλου, σε ένα ακόμη run του.

Πάντως το δεύτερο τεύχος θα το διαβάζα και χωρίς το cliffhanger στο τέλος, γιατί το πρώτο ήταν πραγματικά ενδιαφέρον!