Top 100 Overrated Comics

Fantastic Four (Jonathan Hickman)

Ένα ψαξιματάκι να κάνετε στο Google, θα δείτε ότι το run του Hickman “rocks”, ότι έφερε φρέσκο αέρα στον τίτλο, ότι, ότι, ότι… Μέχρι που τελικά η Marvel σταμάτησε τη σειρά μετά από μισό αιώνα κυκλοφορίας.

Βέβαια, πάντα είναι δύσκολο η βάση των αναγνωστών να μείνει ανεπηρέαστη από το γενικότερο hype ενός τίτλου, που ξεκινάει βασικά από το promotion της ίδιας της εταιρείας. Κάποιες (ελάχιστες) φορές, ο ενθουσιασμός είναι δικαιολογημένος. Αυτή, δυστυχώς, δεν είναι μια τέτοια περίπτωση. Φιλότιμη η προσπάθεια να δοθεί ισότιμο βάρος σε κάθε μέλος της ομάδας και αυτή η συγγραφική “απόReedοποίηση” των FF θα ήταν μια φρέσκια ανάσα στον τίτλο, αν το ίδιο δεν είχαν κάνει επανειλημμένα ο Lee, ο Byrne και καμιά δεκαριά άλλοι που μου διαφεύγουν. Εξίσου… πρωτότυπο και το “επιστροφή στις ρίζες”, nostalgic feeling των ιστοριών – δεν πρέπει να έχει συμβεί πάνω από 10.000 φορές στα comics, τα τελευταία 20 χρόνια! Thumbs up, επίσης, για το ασυνήθιστο rogue gallery: Mole man, Galactus, Anihilus κ.λπ.

Ένα run που σίγουρα διαβάζεται ευχάριστα και με ικανότατους έως εξαιρετικούς σχεδιαστές, το οποίο, όμως, σε καμιά περίπτωση δεν αξίζει την φήμη που έχει αποκτήσει. Αν, παρ’ όλα αυτά, πιστεύετε ότι είμαι άδικος, σκεφτείτε ότι περίπου 45 χρόνια πριν από αυτό το run, στα τεύχη του Gerry Conway, ο Reed βομβαρδίζει τον μικρό γιό του με τον atomic nullifier και τον αφήνει φυτό. Ας μην κάνουμε συγκρίσεις, αλλά ας αναλογιστούμε λίγο τι είναι πραγματικό impact για μία ongoing σειρά.