Top 100 Overrated Comics

Avengers (Jonathan Hickman)

Ladies, gentlemen, και αυτοπροσδιοριζόμενοι ως κάτι άλλο, ιδού οι τρεις λόγοι για τους οποίους θεωρώ το run του Jonathan Hickman στους Avengers, ως ένα από τα πλέον υπερτιμημένα mainstream comics του 21ου Αιώνα:

1. Το τεράστιο roster: Wolverine, Clint Barton, Jessica Drew, Thor, Shang-Chi, Sam Wilson, Sam Guthrie, Roberto “Bobby” da Costa, Captain Universe, Mark Milton, Manifold, Smasher, Ex Nihilo, Abyss, Natasha Romanoff, Tony Stark, Carol Danvers. Με τόσους χαρακτήρες, είσαι καταδικασμένος να δίνεις σε κάποιους εξ αυτών τόσο χρόνο, όσο ένας οικοδεσπότης σε μια πολυπληθή κοινωνική εκδήλωση. Κι αυτό έγινε εδώ.

2. Μια επική ιστορία διαπλανητικών προδιαγραφών. Αυτό είναι ένα από τα βασικά προβλήματα που έχω με τις ιστορίες του Hickman. Επιτρέψτε μου εδώ μια κινηματογραφική αντιστοιχία: Ο Hickman είναι ο Kenneth Branagh των comics. Καημό το ‘χω να διαβάσω κάτι δικό του, που να μην είναι τόσο επικό, τόσο φιλόδοξο, και που να μην αντιμετωπίζει το smaller scale ως ανάξιο του οράματός του. Καημό το ‘χω, επίσης, να γράψει μία straightforward, υπερηρωική ιστορία. Θα μου πείτε, ψάξε για άλλο συγγραφέα, αυτός έτσι γράφει. Και θα έχετε δίκιο.

3. Ένα (συχνά) ακατανόητο σενάριο. Όχι, πείτε μου δηλαδή, εσείς που διαρρηγνύετε τα ιμάτιά σας για το μεγαλείο της ιστορίας: Έχετε καταλάβει επακριβώς τι έπαιξε; Αν ναι, μπράβο σας. Και αν το “ναι” σας είναι ειλικρινές, ακόμη πιο μπράβο σας και shame on me που χαώθηκα.

Με αυτά και με εκείνα, θα ήταν αδικία, τώρα στο τέλος, να μην αναφερθώ και σε αρετές, όπως τα ενδιαφέροντα plot twists, τα (συχνά) συναρπαστικά cliffhangers, και φυσικά, το γεγονός ότι φιλοξενεί την crème de la crème των σύγχρονων σχεδιαστών (βλέπε credits). Αλλά, sorry kiddos, σημαντικό run εγώ δεν θα το έλεγα ποτέ. Των ποτών.