Τεντέν: Τα Πούρα Του Φαραώ

Σίγουρα όχι Αβάνας...

Ιστορία

Στην αρχή ενός ήσυχου ταξιδιού παρέα με το σκυλάκι του, τον Snowy (Μιλού, στα ελληνικά), ο δαιμόνιος δημοσιογράφος Tintin θα γνωρίσει έναν αλλοπρόσαλλο καθηγητή Αιγυπτιολογίας, που περηφανεύεται πως έχει ανακαλύψει τον αρχαίο τάφο του φαραώ Kih-Oskh. Αυτό που θα ξεκινήσει ως μια αρχαιολογική αποστολή στην Αίγυπτο, σύντομα θα εξελιχθεί σε μία περιπέτεια καταδίωξης και μυστηρίου στην Αραβία και στην Ινδία. Ο Tintin έρχεται αντιμέτωπος με επικίνδυνα καρτέλ ναρκωτικών, υπνωτιστές φακίρηδες, αλλά και τις δυνάμεις της αστυνομίας, με τους Thomson και Thompson (Ντιπόν και Ντυπόν) να τον κυνηγάνε σε κάθε γωνιά της γης.

Τι Μας Άρεσε

Τα ΠΟΥΡΑ ΤΟΥ ΦΑΡΑΩ είναι ένα έργο-σταθμός για την πορεία του διάσημου βελγικού χαρακτήρα στον χώρο των comics. Οι πρώτες ιστορίες του Hergé με τον νεαρό ερευνητή, εμπίπτουν ξεκάθαρα στην κατηγορία της έντονα “στρατευμένης τέχνης”. Στο παρόν comic, ευτυχώς, ο δημιουργός απομακρύνεται από το προπαγανδιστικό περιεχόμενο και στήνει μια ιστορία μυστηρίου, εκμεταλλευόμενος το ενδιαφέρον της τότε εποχής για τις αρχαιολογικές εξελίξεις στην Αίγυπτο.

Το αποτέλεσμα; Η ιστορία είναι από τις πιο καλοδουλεμένες και αξιόλογες της σειράς, μιας σειράς γεμάτης με καλοδουλεμένες και αξιόλογες ιστορίες. Η πλοκή της είναι γεμάτη ωραίο χιούμορ και έξυπνες εξελίξεις, ενώ εισάγονται και για πρώτη φορά χαρακτήρες που πλέον θεωρούνται κλασικοί και συντρόφευσαν τον Tintin σε πολλά ακόμη ταξίδια του. Παράλληλα, ο ίδιος ο Tintin είναι ο κλασικός γενναίος και ανυστερόβουλος πρωταγωνιστής που όλοι γνωρίζουμε, επιτρέποντάς μας να μπούμε εύκολα στη θέση του και να ζήσουμε από πρώτο χέρι τη δράση.

Να σημειωθεί εδώ ότι τα ΠΟΥΡΑ έχουν και μια μικρή δόση εξιλέωσης για το αμφιλεγόμενο παρελθόν του δημιουργού, καθώς ευτυχώς δεν προωθούν την αποικιοκρατία (στην οποία έκανε τα γλυκά μάτια στο Ο ΤΕΝΤΕΝ ΣΤΟ ΚΟΝΓΚΟ), αλλά την κατακρίνουν (;) ελαφρώς, παρουσιάζοντας ενίοτε τους γηγενείς πιο ηρωικούς και τους λευκούς αποίκους να διαδραματίζουν συχνά τον ρόλο των ανταγωνιστών (εντάξει, TINTIN είναι, δεν έχει και το πολιτικό σχόλιο του George Orwell).

Πολύ ωραίο είναι και το ιδιαίτερο σχέδιο, αλλά και τα χρώματα που το συντροφεύουν, τα οποία προστέθηκαν σε μετέπειτα εκδόσεις. Όπως και όλα τα υπόλοιπα στοιχεία, το καλλιτεχνικό κομμάτι είναι ανώτερο των προηγούμενων προσπαθειών του Hergé, με το εξώφυλλο ειδικά να είναι ένα από τα καλύτερα (αν όχι το καλύτερο) που έφτιαξε ποτέ ο δημιουργός.

Τι Μας Ενόχλησε

Δύσκολα βρίσκει κανείς κάτι αξιόμεμπτο στο έργο αυτό. Το μόνο που σκέφτηκα να αναφέρω (που δεν είναι, σε καμία περίπτωση, αρνητικό στοιχείο, αλλά θα το γράψω περισσότερο για την τιμή των όπλων) είναι ότι, όταν το είχα πρωτοδιαβάσει, μικρός και αθώος καθώς ήμουν, θεωρούσα ότι η ιστορία ήταν αυτοτελής, όπως και πολλές άλλες με πρωταγωνιστή τον Tintin. Έτσι, το τέλος της μου είχε φανεί κάπως απότομο – κάτι το οποίο όντως ισχύει, καθώς η πλοκή τελειώνει κανονικά στο άμεσο sequel, τον ΜΠΛΕ ΛΩΤΟ. Μου πήρε καμία διετία για να μάθω ποιος ήταν τελικά ο αρχηγός της σπείρας και να “κλείσει” έτσι ομαλά η ιστορία…

Συνολική Εκτίμηση

Ο Γάλλος  συγγραφέας Jean-Marc Lofficier είχε πει κάποτε ότι Ο ΜΠΛΕ ΛΩΤΟΣ είναι το πρώτο αριστούργημα του Hergé. Εγώ θα διαφωνήσω, τονίζοντας ότι η αρχή έγινε με τα ΠΟΥΡΑ ΤΟΥ ΦΑΡΑΩ. Είναι σίγουρα από τις δυνατότερες προσθήκες στην σειρά, ένα βελγικό διαμαντάκι έντονου μυστηρίου, με μαγευτική ατμόσφαιρα και μπόλικο σασπένς.

Παράλληλες Προτάσεις

Ο Hergé είχε ταλέντο και μεράκι, κι αυτό φαίνεται, καθώς η σειρά έγινε από τις πιο εμβληματικές στην ιστορία των Ευρωπαϊκών comics. Μαζί με τα ΠΟΥΡΑ ΤΟΥ ΦΑΡΑΩ, οι καλύτερες κυκλοφορίες για μένα είναι ο ΜΠΛΕ ΛΩΤΟΣ, Ο ΚΑΒΟΥΡΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΧΡΥΣΕΣ ΔΑΓΚΑΝΕΣ, ΤΟ ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΑΥΤΙ, ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΜΟΝΟΚΕΡΟΥ και, φυσικά, ΟΙ 7 ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΕΣ ΜΠΑΛΕΣ και ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ.