The Last Lonely Saturday

Ιστορία

Ένας ανώνυμος ηλικιωμένος άντρας ξεκινά μια ακόμα μοναχική ημέρα, σε ένα σπίτι που παρουσιάζει κάποια σημάδια αμέλειας, όσον αφορά μερικές απαραίτητες οικιακές εργασίες, με μια μελαγχολική ατμόσφαιρα να κυριαρχεί. Όμως, σήμερα είναι Σάββατο και έχει να εκτελέσει, για ακόμα μια φορά, το ιδιαίτερο τελετουργικό του. Γράφει μια επιστολή, απευθυνόμενη σε κάποια Eleanor, τη συγκεντρώνει μαζί με άλλες και αποχωρεί, προκειμένου να αγοράσει ένα μπουκέτο λουλούδια. Προορισμός του, το κοιμητήριο της πόλης.

Τι Μας Άρεσε

Το THE LAST LONELY SATURDAY είναι ένα μικρό, τόσο σε διαστάσεις, όσο και σε μέγεθος, comic, του οποίου η ανάγνωση δεν είναι παρά ένα εγχείρημα ελάχιστων λεπτών της ώρας. Για την ακρίβεια, όσο χαλαρή και αν γίνει η ανάγνωση του, ο αριθμός των λεπτών είναι αδύνατον να γίνει διψήφιος.

Όμως, μέσα σε αυτόν τον περιορισμένο χώρο και χρόνο, Jordan Crane στήνει υποδειγματικά μια γλυκόπικρη ιστορία, με συναισθηματικές μεταπτώσεις. Γίνεται εύκολα αντιληπτή, τόσο η μοναξιά του πρωταγωνιστή, όσο και η αγάπη που είχε για τη σύντροφο του, αλλά και το προσωπείο της κανονικότητας που κρύβει την ανείπωτη θλίψη που κουβαλάει μέσα του. Ένα προσωπείο, το οποίο σπάει πολύ εύκολα, όπως αποδεικνύεται, φανερώνοντας ό,τι προσπαθεί να κρύψει.

Ο τρόπος που χειρίζεται ο Crane τον περιορισμένο χώρο που διαθέτει, γίνεται με χρήση απαλού σχεδίου, μιας περιορισμένης παλέτας χρωμάτων, που αποτελείται αποκλειστικά από λευκό, μαύρο και μια απόχρωση μεταξύ κίτρινου και πορτοκαλί. Το κείμενο σχεδόν απουσιάζει, όμως η αφήγηση δεν στερείται καθαρότητας, με όλα τα γεγονότα να είναι άμεσα αντιληπτά, χάρη στο ξεκάθαρο storytelling. Πρακτική που αποσκοπεί και καταφέρνει ένα ισχυρό συναισθηματικό χτύπημα, όταν η αφήγηση ολοκληρώνεται.

Τι Μας Ενόχλησε

Σαφέστατα, η αναλογία τιμής, μεγέθους και χρόνου ανάγνωσης, ίσως να αποτελούσε κίνητρο για παράπονο. Προσωπικά, μια τέτοια κυνική θεώρηση δεν με βρίσκει σύμφωνο, αλλά ίσως να υπάρχουν άνθρωποι που είναι φορείς της. Πέρα από αυτό, δεν μπορώ να εντοπίσω κάτι που να με δυσαρεστεί σε αυτό το comic.

Συνολική Εκτίμηση

Ο Jordan Crane, στο THE LAST LONELY STAURDAY, φανερώνει τις ικανότητές του στην οικονομική διαχείριση του Μέσου, αλλά και της μορφής έκδοσης. Οι διαστάσεις του comic είναι περίπου οι μισές ενός αντίστοιχου, τυπικού Αμερικάνικου comic, αλλά ο δημιουργός τις εκμεταλλεύεται καταλλήλως, προκειμένου να μεγιστοποιήσει το αποτέλεσμα, αρνούμενος να θυσιάσει καθαρότητα και σκοπό. Ίσως αρχικά να μη γεμίζει το μάτι, αλλά αυτή η σύντομη, γλυκιά ιστορία αγάπης, πόνου και απώλειας, που όμως έχει και την σκληρότητα μέσα της, μπορεί να γίνει εύκολα αξιομνημόνευτη. Μέσα σε ελάχιστες σελίδες, ο Crane λέει όσα λένε άλλοι δημιουργοί, χρησιμοποιώντας πολλές περισσότερες. Τόσο η μια οδός, όσο και η άλλη είναι επιθυμητές, καμία δεν είναι κατακριτέα, αλλά ο Crane καταφέρνει να κερδίσει τις εντυπώσεις με αυτό το πόνημά του.

Παράλληλες Προτάσεις

Ο Jordan Crane ίσως να είναι ένας δημιουργός που σας έχει περάσεις απαρατήρητος, μέσα σε ένα ωκεανό indie και alternative δημιουργών comics. Το THE CLOUDS ABOVE αξίζει σίγουρα την προσοχή σας, έχοντας εντελώς διαφορετική θεματολογία. Πέρα από αυτό, το UPTIGHT δείχνει μια διαφορετική, πάλι, πλευρά του δημιουργού, απόδειξη των ευέλικτων ικανοτήτων του.